Όταν ο Καμπιάσο "βάφτισε" τον Λεάλι

Άλλος στη θέση του, με το σφύριγμα της λήξης, θα ξεκινούσε να τρέχει με σφιγμένες τις γροθιές. Εκείνος δεν μπήκε καν στον κόπο να πανηγυρίσει. Έσπευσε να κοιτάξει πίσω του. Να εντοπίσει τον δικό του MVPτης βραδιάς που δεν ήταν, φυσικά, ο... εαυτός του. Έκανε μερικά βήματα και αγκάλιασε τον Νικόλα Λεάλι. Του ψιθύρισε κάτι στ’ αυτί και τον χτύπησε στοργικά στην πλάτη. Αυτός είναι ο Εστέμπαν Καμπιάσο.

Δεν θα κρατήσει τίποτε για τον εαυτό του. Θα τα δώσει όλα για τους συμπαίκτες του και την ομάδα. Κι ας έχει πατήσει τα 36. Αυτός ο παικταράς που δεν υπάρχει κάτι να μην έχει κατακτήσει μέσα στα γήπεδα, εξακολουθεί να παίζει και να... γουστάρει σαν πρωτάρης.

Για όσους το έχουν ξεχάσει, μόνος του "καθάρισε" κι έμεινε στον Ολυμπιακό. Όταν είχε... φύγει, ζήτησε ραντεβού από τον Βαγγέλη Μαρινάκη και του είπε: "Πρόεδρε, εγώ θέλω να μείνω στην ομάδα. Μου αρέσει εδώ, νιώθω ότι μπορώ ακόμη να προσφέρω. Αν με θέλετε κι εσείς, πάω τώρα για προπόνηση...".

Σε μια ηλικία που οι περισσότεροι παίκτες σκέφτονται πως θα γεμίσουν ακόμη περισσότερο τον τραπεζικό τους λογαριασμό και πως θα συμπληρώσουν τα τελευταία ένσημα, ο μεγάλος Καμπιάσο παραδίδει δωρεάν μαθήματα ποδοσφαίρου.

Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για έναν σοβαρό και μεθοδικό προπονητή, όπως δείχνει ότι είναι ο Πάουλο Μπέντο, από το να διαθέτει έναν... συνάδελφο μέσα στο γήπεδο. Έναν παίκτη που δεν θα χρειαστεί να του επαναλάβει την ίδια εντολή. Έναν παίκτη που τα έχει δει όλα τόσα χρόνια μέσα στα γήπεδα, αλλά όταν του μιλάει ο προπονητής θα σκύψει καταφατικά το κεφάλι και όχι μόνο θα εφαρμόσει, αλλά θα απαιτήσει από τους συμπαίκτες του να κάνουν το ίδιο...

Δεν είναι ο πιο γρήγορος παίκτης του κόσμου. Ποτέ δεν ήταν. Δεν έχει την κορυφαία φυσική κατάσταση. Δεν διαθέτει την φρεσκάδα των προηγούμενων χρόνων. Είναι, όμως, ο απόλυτος επαγγελματίας. Και η εμπειρία του, απλά, δεν πληρώνεται.

Την ώρα που ξεκίνησα να γράφω αυτές τις γραμμές, δίπλα μου η τηλεόραση μετέδιδε τα στιγμιότυπα του αγώνα της Βέρνης. Κάποια στιγμή άκουσα τις δηλώσεις του έκανε ο "Κούτσου" χαμογελαστός, σεμνός και ευγενικός. Με μια λέξη «Κύριος».

"Είναι αλήθεια ότι δεν έχω πετύχει πολλά γκολ, αλλά έχω κάνει πολλά άλλα στην καριέρα μου, όμως, είμαι πολύ ικανοποιημένος, πολύ χαρούμενος που τα κατάφερα. Δεν έχει καμία σημασία ποιος θα έβαζε το γκολ, σημασία έχει ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε". Αμέσως μετά αποκάλυψε και το "κλειδί" της επιτυχίας:

"Σίγουρα ήταν άγνωστο σε μας να παίζουμε σε πλαστικό χλοοτάπητα. Δεν το ξέραμε, δεν είμαστε συνηθισμένοι να παίζουμε σε τέτοια γήπεδα, αλλά πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες". Αυτό ακριβώς έμαθε να κάνει τόσο καλά στο γήπεδο εδώ και μια 20ετία. Να προσαρμόζεται στις συνθήκες και να βοηθά τους συμπαίκτες του να κάνουν το ίδιο.

Ξέρει καλά πως ένιωσε ο Λεάλι όταν την ώρα της λήξης, τη στιγμή που το συναίσθημα της χαράς σε πλημμυρίζει και καλύπτει τη σωματική κούραση, πήγε ο Καμπιάσο να τον αγκαλιάσει. Να του πει «μπράβο», να τον "ανεβάσει" και του δώσει το πρώτο "παράσημο".

Όπως στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και ο Καμπιάσο όλα αυτά τα χρόνια το αποδεικνύει κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή. Όταν είσαι πραγματικά μεγάλος, είσαι και ταπεινός. Όταν αξίζεις τόσα πολλά, δεν έχεις ανάγκη την επιβεβαίωση. Οι άλλοι έχουν ανάγκη εσένα για να πάνε πιο ψηλά.

Ο Ιταλός κίπερ δεν είναι ο μόνος που έχει εισπράξει τέτοια συμπεριφορά από τον τεράστιο Εστέμπαν. Πέρυσι, σε ματς Κυπέλλου της πλάκας (σ.σ. με τον Παναιγιάλειο), που σκόραρε, δεν πήγε να πανηγυρίσει με τον «κολλητό» του Τσόρι που του έδωσε την τελική πάσα, αλλά με τον πιτσιρικά Τσιμίκα που ξεκίνησε την προσπάθεια! Ο μικρός είχε την ανάγκη της επιβεβαίωσης κι όχι ο μπαρουτοκαπνισμένος Ντομίνγκες που τέτοια ματς και τέτοιες ενέργειες τις έχει για πρωινό.

Δεν έχω την παραμικρή πληροφορία γι’ αυτό που θα γράψω παρακάτω, αλλά το θεωρώ δεδομένο ότι θα συμβεί. Ο Καμπιάσο θα μείνει στον Ολυμπιακό όσα χρόνια γουστάρει! Όχι απαραίτητα ως παίκτης, αφού οι αντοχές κάποια στιγμή στερεύουν, αλλά απ’ όποιο άλλο πόστο γουστάρει. Προπονητής, τεχνικός διευθυντής, σκάουτερ; Δεν ξέρω τι μπορεί να έχει στο μυαλό του. Είμαι βέβαιος, όμως, πως όταν έρθει η ώρα του αποχαιρετισμού στα όπλα και τα παπούτσια με τις τάπες κρεμαστούν εκεί που πρέπει, ο Εστέμπαν, αν το θελήσει, θα μείνει για πολλά ακόμη χρόνια στον Πειραιά.

Όχι μόνο για όσα έχει κάνει, αλλά για όσα θα κάνει σε όλους τους νεότερους. Αυτή η συμπεριφορά, μέσα κι έξω από το γήπεδο, είναι ανεκτίμητη όσα χρόνια κι αν περάσουν. Κι επειδή η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού ήταν η 100ή σε ευρωπαϊκά παιχνίδια, το ότι «σφραγίστηκε» με γκολ του «Κόυτσου», μόνο τυχαίο δεν είναι. Όπως θα έλεγε κι ο Πάουλο Κοέλιο, συνωμότησε το σύμπαν... Κι ας ήταν συνθετικό το τερέν. Όταν είσαι Καμπιάσο, ξέρεις τον τρόπο!

Και κάτι τελευταίο: Η φάση του γκολ δεν τελείωσε από το αριστερό πόδι του Καμπιάσο. Ξεκίνησε από το αριστερό πόδι του Καμπιάσο. Από εκεί η μπάλα πήγε στο κεφάλι του Μάριν και στο δεξί του Ιντέγε, πριν του ξανάρθει για να τη στείλει στο πλεκτό σαν σε προπόνηση. Έχει κι αυτό τη σημασία του...

PHOTO CREDITS: ACTION IMAGES