Όσοι έτυχε να το συζητήσουμε τις ημέρες που προηγήθηκαν ή ακούν συστηματικά την "Ανατροπή και Πέναλτι" στον Sport24 radio 103,3, γνωρίζουν ότι ήμουν από εκείνους που δεν θεωρούσαν καθόλου εύκολη την αναμέτρηση του Ολυμπιακού με τον ΟΦΗ στην Κρήτη.

Όχι επειδή έχω σε ιδιαίτερα μεγάλη υπόληψη τη δυναμική της συμπαθούς ομάδας του Νίκου Παπαδόπουλου, αλλά επειδή δεν ξεχνώ τα σοβαρά προβλήματα που είχε από πέρυσι ο Ολυμπιακός στα εκτός έδρας παιχνίδια του κι εξακολουθεί να κουβαλά μαζί του φέτος...

Τρία εκτός έδρας παιχνίδια για το πρωτάθλημα έχουν δώσει ως τώρα οι "ερυθρόλευκοι". Ας τα θυμηθούμε. Νίκη στις καθυστερήσεις και με ματς-ροντέο από ένα σημείο και μετά, επί του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη (0-1). Ένα ματς που η μπίλια θα μπορούσε να έχει καθίσει κι ανάποδα στη ρουλέτα. Θυμηθείτε, απλώς, το τετ α τετ του Κόρμπου στο 0-0 που σταμάτησε ο Γιαννιώτης. Την προηγούμενη Κυριακή στο ΟΑΚΑ, ο Ολυμπιακός παίζοντας παθητικά στο μεγαλύτερο διάστημα, βρίσκει το γκολ-ζωγραφιά του Φορτούνη και δεν μπορεί να κρατήσει το υπέρ του 0-1 απέναντι στη... μισή ΑΕΚ.

Χθες στο Ηράκλειο ήταν δεδομένο ότι οι γηπεδούχοι θα... μάτωναν στο χορτάρι. Επειδή άλλαξαν διοίκηση κι έπρεπε να "δείξουν" στο νέο ιδιοκτήτη. Επειδή δεν είχαν νίκη ως τώρα στο πρωτάθλημα (δύο ισοπαλίες εκτός με Πανιώνιο και Λαμία) κι ούτε έναν κερδισμένο βαθμό στην έδρα τους. Επειδή ήξεραν ότι μόνο με πάθος, ξύλο και δύναμη θα μπορούσαν να φρενάρουν τον Ολυμπιακό. Ήταν δεδομένο ότι έτσι θα προσεγγίσουν το παιχνίδι κι αυτό ακριβώς έκαναν...

Τι "απαντήσεις" είχε ο Ολυμπιακός; Ελάχιστες και καμία πειστική. Η απουσία του -τιμωρημένου- Φορτούνη πέρασε στο ντούκου, επειδή θα έπαιζε εκεί ο Τουρέ ή ο Νάτχο. Κανείς, όμως, από τους δύο όση αξία ή εμπειρία κι αν έχει, δεν μπορεί να προσφέρει, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, ό,τι ο Κώστας, ιδιαίτερα φέτος που πραγματοποιεί την καλύτερη ίσως σεζόν της καριέρας του. Ο Γιάγια τόσα χρόνια έχει μάθει να παίζει με γήπεδο μπροστά του. Να έχει μέτρα, να πάρει τη μπάλα μπροστά του, να την κουβαλήσει, να την μοιράσει, να κινηθεί box to box. Δεν έχει ακόμη την απαιτούμενη φυσική κατάσταση. Ωραία. Στο "10", πάντως, σίγουρα δεν μπορεί να παίξει. Δεν είναι γρήγορος, δεν μπορεί να ελιχθεί, δεν μπορεί να λειτουργήσει σε λίγα μέτρα, με πολλά κορμιά γύρω του. Μπήκε και βγήκε...

Ο ΚΑΜΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΤΕ

Επίσης, δεν μπορώ να κατανοήσω για ποιο λόγο δεν βγαίνει ποτέ από την ενδεκάδα ο Καμαρά! Ταλαντούχος, εξελίξιμος, αποκάλυψη. Τα δέχομαι όλα στο 100%. Αλλά δεν γίνεται να ξεκινάει και να τελειώνει σε αυτόν η ενδεκάδα του Ολυμπιακού λες και είναι ο Μακελελέ ή ο Καντέ. Έχει ακόμη πολλά χρονιά μπροστά του και πολλά ψωμιά να φάει για να γίνει "κολόνα" στον άξονα του Ολυμπιακού. Να παίζει βασικός, ναι! Αν δεν βγαίνει, όμως, από την ενδεκάδα ούτε όταν επιστρέφει "σκοτωμένος" από την Εθνική του ομάδα, με πολύωρα ταξίδια και με σερί ματς από το ξεκίνημα της σεζόν πότε θα βγει; Όπως μπήκε, βγήκε κι αυτός...

Καλώς ή κακώς, αρέσει δεν αρέσει, ο Ολυμπιακός με την τριάδα Καμαρά, Μπουχαλάκη, Φορτούνη είχε βρει μια καλή χημεία από το ξεκίνημα της περιόδου. Τώρα που μπήκαν οι θεωρητικά καλύτεροι, οι ακριβοπληρωμένοι, οι ηχηρές μεταγραφές, η χημεία στον άξονα αγνοείται. Ποιος παίζει "6", ποιος παίζει "8", δεν έχει καταλάβει κανείς. Απέναντι σε Νάστο και Μεγιάδο, τα χαφ του Ολυμπιακού έμοιαζαν αλλού να πατάνε κι αλλού να βρίσκονται. Ο Γκιγιέρμε για ένα ημίχρονο έμεινε στα ρηχά. Ο Καμαρά δεν ήταν πουθενά. Ο Τουρέ πάλευε με τα θηρία...

Ο ΒΟΥΟ ΕΜΟΙΑΖΕ ΛΟΥΚΑΚΟΥ

Ο Γιάγκος Βούκοβιτς έμεινε εκτός για λόγους τακτικής, σύμφωνα με το ρεπορτάζ των προηγούμενων ημερών. Πόσο καλά αλήθεια λειτούργησε το δίδυμο Μεριά-Μιράντα; Μάλλον όχι και τόσο καλά. Ειδικά ο Πορτογάλος έκανε τον Βουό να μοιάζει Λουκάκου! Τόσα απλά. Με τον επιθετικό του ΟΦΗ να παλεύει μέχρι να... λιποθυμήσει! Κάτι λέει κι αυτό. Όσο για την επίθεση; Ο Ποντένσε δεξιά δεν λειτουργεί όσο καλά λειτουργεί αριστερά κι ας έκανε γιο-γιο τον Βιεϊρίνια στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Ο Λάζαρος κουνήθηκε λίγο περισσότερο συγκριτικά με προηγούμενες εμφανίσεις, αλλά και πάλι η αντίπαλη άμυνα δεν τον αισθάνθηκε. Ο Γκερέρο μια φορά πήρε τη μπάλα από τη σέντρα του Φετφατζίδη και... σημάδεψε τον Στρέζο!

Για να μην πάμε πιο μακριά τη βαλίτσα, επειδή ατομικά λάθη ή λάθος επιλογές μπορούμε να αναλύουμε με τις ώρες, ο Ολυμπιακός έχει έλλειψη χημείας και περνάει παιδικές ασθένειες. Είναι λογικό μια νέα ομάδα να ζορίζεται απέναντι σε διπλές ζώνες άμυνας, αλλά και με αντιπάλους που δαγκώνουν. Αυτό που έκαναν χθες οι παίκτες του Παπαδόπουλου δεν το έκαναν εκείνοι του Μαρτίνς. Οι παίκτες του ΟΦΗ μπήκαν για να πεθάνουν στο γήπεδο, οι "ερυθρόλευκοι" όχι. Κακά τα ψέματα...

Κόντρα σε πιο ποιοτικούς αντιπάλους είναι λογικό οι "μικροί" να πηγαίνουν τα παιχνίδια στην προσωπική μονομαχία, στο φάουλ, στον τσαμπουκά. Μόνο έτσι μπορούν να κόψουν το ρυθμό, να πάρουν ανάσες, να εκνευρίσουν τον "μεγάλο". Και σε αυτό το σκέλος η ομάδα του Μαρτίνς την πάτησε σαν πρωτάρα, όπως λίγο έλειψε να την πάθει και από τον Πανιώνιο. Αποτελεί βασική ανάγκη, οι "ερυθρόλευκοι" να γίνουν πιο κυνικοί. Περισσότερο πολεμιστές. Να παίζουν και με σκοπιμότητα, όταν χρειάζεται... Και ο κόουτς θα πρέπει να πάρει ορισμένες ξεκάθαρες αποφάσεις. Πρώτα να καθαρίσει το δικό του μυαλό και μετά των παικτών του.

ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΑΘΗ

Υπάρχουν παιχνίδια που δεν τα έχει διαβάσει σωστά. Έχει κατεβάσει με λάθος προσέγγιση την ομάδα και παλεύει στη διάρκεια του αγώνα να καλύψει (και) δικά του λάθη. Με Φέτφα και κυρίως Νάτχο η μπαλίτσα τσούλησε καλύτερα στο β' μέρος, πιο γρήγορα, πιο σωστά, αλλά... Η καλή του δουλειά του Πορτογάλου από το ξεκίνημα δεν αμφισβητείται! Πήρε το "τίποτα" και το έκανε "κάτι". Βλέπουμε φέτος μια καλή ομάδα στο γήπεδο. Με αρχή και τέλος. Με αγωνιστική προσέγγιση, ρόλους, συνεργασίες. Ήρθε η ώρα, όμως, να αλλάξει... πίστα. Μπορεί; Θα φανεί στην πορεία. Πρέπει να δουλέψει και να παρουσιάσει βελτίωση σε σημαντικούς επιμέρους τομείς. Να φτιάξει μια ομάδα πιο ουσιαστική, πιο επικίνδυνη, πιο καρυδάτη. Που θα πατάει συνολικά καλύτερα στο γήπεδο.

Για να καταλήξουμε, στα δικά μου μάτια το πρόβλημα του Ολυμπιακού εκτός έδρας εντοπίζεται κυρίως στον άξονά του. Εκεί κάτι λείπει και χθες που έλειπε κι ο Φορτούνης, το πρόβλημα έγινε ακόμη πιο έντονο. Δεν θυμάμαι από πότε έχουν οι "ερυθρόλευκοι" να "καθαρίσουν" με άνεση ένα παιχνίδι εκτός έδρας. Πέρυσι, πάντως, ζορίστηκαν σε όλα τα ματς μακριά από το σπίτι τους και σκόνταψαν σε όλα όσα είχαν απέναντί τους αξιόμαχους αντιπάλους. Μηδενός εξαιρουμένου. Ό,τι έχουν μπει οι βάσεις για κάτι καλό, δεν αμφισβητείται. Πρέπει να είναι κάποιος άσχετος ή προκατειλημμένος ή με παρωπίδες για να μην το αναγνωρίζει. Για να μην ξεχνιόμαστε, ο Ολυμπιακός μπορεί να έχασε και από τον ΠΑΟΚ, αλλά τον πάτησε. Δεν νίκησε την ΑΕΚ, αλλά άγγιξε τη νίκη. Το κακό είναι ότι χθες στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα δεν έδειχνε ούτε να ξέρει, ούτε να μπορεί. Με αντίπαλο τον ΟΦΗ! Κι αυτό αποτελεί αν μη τι άλλο αντικείμενο έντονου προβληματισμού, έστω κι αν υπήρξαν κι αρκετές -εκνευριστικές- αποφάσεις από διαιτητή και βοηθούς...

Υ.Γ.: Αυτό που έγινε χθες με τις μπάλες να πέφτουν δύο-δύο στο γήπεδο την ώρα των καθυστερήσεων γινόταν πριν από 20 χρόνια στο γήπεδο της Προοδευτικής. Είπαμε, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά όχι κι έτσι...