Πλήρωσε την έπαρση και την απουσία του Καμαρά

Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι λαθών. Στο κορυφαίο επίπεδο αυτό του Champions League είναι παιχνίδι λεπτομερειών. Στα δικά μου μάτια, ο Ολυμπιακός πλήρωσε χθες στο “Ντραγκάο” δύο πράγματα. Την έπαρση που προκάλεσε η νίκη επί της Μαρσέιγ στις καθυστερήσεις και την απουσία του Μαντί Καμαρά.

Πριν σταθούμε στο τι δεν πήγε καλά και οι “ερυθρόλευκοι” χωρίς να είναι χειρότεροι έχασαν “καθαρά” με 2-0 από τη “χλωμή” στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού, Πόρτο, πιστεύω ακράδαντα ότι η διοίκηση και ο κόουτς πρέπει να ασχοληθούν πιο σοβαρά με το θέμα του Covid 19. Δεν είναι πλάκα να λείπουν από πολύ σοβαρά παιχνίδια τη μία ο Σεμέδο, την άλλη ο Καμαρά και ο Μπα. Λίγο προσοχή δεν βλάπτει, όταν μιλάμε για το κορυφαίο ποδοσφαιρικό επίπεδο που απαιτεί και τον μέγιστο επαγγελματισμό…

Στέκομαι σε αυτό επειδή πολύ απλά σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Όταν αμείβεσαι με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, δεν γίνεται να αντιμετωπίζεις με αβάστακτη ελαφρότητα το θέμα της πανδημίας. Και το επισημαίνω, επειδή συμφωνώ απόλυτα με την προσέγγιση του Παντελή Διαμαντόπουλου, πως πιο πολύ κι από το τσαφ του Μπουχαλάκη, στοίχισε η απουσία του Καμαρά.

ΦΩΝΑΖΕ ΟΤΙ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΚΑΜΑΡΑ

Όποιος δει προσεκτικά το παιχνίδι, θα διαπιστώσει ότι το μοναδικό κενό κομμάτι του γηπέδου, αυτό που δεν καλύφθηκε από πλευράς Ολυμπιακού ήταν μπροστά από τους δύο αμυντικούς μέσους. Εκεί όπου συνήθως οργιάζει ο Καμαρά, τρέχοντας ασταμάτητα, κερδίζοντας μονομαχίες κι όλες τις δεύτερες μπάλες, υπήρχε μια μεγάλη τρύπα που εκμεταλλεύθηκαν όσο καλύτερα μπορούσαν οι γηπεδούχοι.

Το λάθος του αρχηγού Μπουχαλάκη που την πάτησε κυρίως λόγω του βρεγμένου τερέν, ήταν σοβαρό. Βοήθησε και λίγο η κακή τοποθέτηση του Εμβιλά για να στρωθεί η μπάλα στο Βιέιρα και να γίνει εύκολα και από το πουθενά το 1-0. Η Πόρτο, όμως, επένδυσε σε αυτή την πίεση ψηλά και οι “ερυθρόλευκοι” απλά την πάτησαν. Ίσως επειδή υποτίμησαν την αντίπαλό τους που δεν έχει και μεγάλη σχέση με άλλες ομαδάρες του πρόσφατου παρελθόντος που εμφανίζονταν από τα αποδυτήρια του “Ντραγκάο” ή παλιότερα του “Ντας Άντας”. Ίσως επειδή δεν ήταν όσο συγκεντρωμένοι έπρεπε απέναντι σε έναν λαβωμένο αντίπαλο που ήταν, όμως, δεδομένο πως θα πουλήσει πολύ ακριβά το τομάρι του.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ Η ΜΑΡΣΕΪΓ

Δεν έχω σοβαρή αμφιβολία ότι η Μαρσέιγ είναι πιο ποιοτική ομάδα από αυτή την Πόρτο. Η ομάδα του Σέρτζιο Κονσεϊσάο, ωστόσο, αντιμετώπισε πολύ σοβαρά τον Ολυμπιακό, με μεγάλο σεβασμό και συνέπεια στο πλάνο. Είχε την απαραίτητη προσήλωση στο ανασταλτικό κομμάτι, δεν ρίσκαρε το παραμικρό, έπαιξε λες και γνώριζε τις αδυναμίες της και επένδυσε όσο γινόταν καλύτερα στις αρετές της.

Δέκα φορές να ξαναπαίξουν Πόρτο και Ολυμπιακός, δε νομίζω ότι θα συμβεί κάτι ανάλογο, αλλά χθες συνέβη, επειδή πολύ απλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς πήγε στο “Ντραγκάο” έχοντας πιστέψει ότι είναι καλύτερη από την αντίπαλό της. Και ήταν στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα. Το πλάνο του προπονητή, όμως, το ακολούθησαν καλύτερα οι γηπεδούχοι…

Μπήκαν αποφασισμένοι να πιέσουν ψηλά, να τρέξουν πολύ, να πάρουν τις πιο πολλές μονομαχίες, να πατήσουν σε πιο πολλές γωνίες του γηπέδου. Και το έκαναν, έστω κι αν πλέον δεν έχουν ούτε το ταλέντο, ούτε την ποιότητα που είχαν παραδοσιακά οι “δράκοι” στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις εδώ και 30 χρόνια. Διαθέτουν, όμως, μια βαριά φανέλα που δεν μπορεί κανείς να υποτιμήσει και ο Ολυμπιακός χθες το ένιωσε στο πετσί του.

Το αρχικό πλάνο πήγε από νωρίς στα σκουπίδια, λόγω του γρήγορου και από το πουθενά, πρώτου γκολ. Στη συνέχεια η Πόρτο έδωσε γήπεδο στον Ολυμπιακό και προσπάθησε να παίξει στην κόντρα, τομέας του παιχνιδιού που έδειχνε καλά δουλεμένη. Είναι ομάδα της μετάβασης το σύνολο του Κονσεϊσάο σε άμυνα και επίθεση. Μπορεί να άφησε τη μπάλα στους “ερυθρόλευκους”, να δέχθηκε φάσεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν την βρήκαν οι παίκτες του Μαρτίνς ανοργάνωτη και “ανοιχτή” στα μετόπισθεν.

ΦΛΥΑΡΟΙ ΚΑΙ ΑΝΟΥΣΙΟΙ

Σε αντίθεση με τον αγώνα κόντρα στη Μαρσέιγ, οι παίκτες του Ολυμπιακού έδειξαν φλύαροι σε αρκετές φάσεις, παρότι κυριάρχησαν σχεδόν σε μία ώρα παιχνιδιού. Αυτή τη φορά, μάλιστα, δεν βγήκαν του προπονητή και οι αλλαγές σε σύγκριση με τον αγώνα της προηγούμενης εβδομάδας.

Αυτή τη φορά ο κόουτς των “ερυθρολεύκων” κινήθηκε πρώτος από τον πάγκο, αλλά από τις πέντε αλλαγές του βγήκε μόνο μία, αυτή του Κώστα Φορτούνη. Γέμισε το χώρο μπροστά από τους δύο κόφτες έβγαλε ενέργεια, ανέβασε το ρυθμό, έδωσε και την ασίστ στον Χασάν στο 87’ που προτίμησε να τελειώσει τη φάση από το να πασάρει στους δύο συμπαίκτες που θα έμπαιναν γκολ μαζί με τη μπάλα.

ΗΘΕΛΑΝ, ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΡΥΘΜΟ

Βινάγκρε και Μπρούμα είχαν διάθεση, δεν είχαν ρυθμό και ομοιογένεια με τους υπόλοιπους με αποτέλεσμα να λειτουργούν με διαφορά… φάσης από την υπόλοιπη ομάδα. Πέπε και Χασάν έπαιζαν ελάχιστα και ουσιαστικά δεν μπήκαν ποτέ στο πετσί του ρόλου του. Εν ολίγοις, είναι κρίμα που ο Ολυμπιακός έχασε από μια ομάδα που δεν είναι καλύτερή του σε καμία περίπτωση. Είναι άδικο επειδή θα μπορούσε τώρα να έχει τουλάχιστον τέσσερις βαθμούς στον όμιλο και να είναι μόνος στη δεύτερη θέση.

Από την άλλη, το χαστούκι στο “Ντραγκάο”, όσο δυνατό κι αν ήταν, θα κάνει σίγουρα καλό. Για να προσγειώσει όλο το σύστημα, να βάλει ξανά τα κεφάλια μέσα και να θυμίσει ότι στο επίπεδο του Champions League δεν υπάρχουν εύκολα ματς, ούτε εύκολοι αντίπαλοι. Για να είμαι απολύτως δίκαιος και μαζί τους και μαζί σας, θεωρώ ότι ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του αγώνα οι Εμβιλά, Βαλμπουενά, Ραφίνια, Χολέμπας (κυρίως στο πρώτο μέρος).

Το κακό για την ομάδα του Πειραιά είναι πως τα άσχημά της παιχνίδια τα κάνει εκεί που πάει ως -θεωρητικό- φαβορί. Πέρυσι στο Βελιγράδι και φέτος στο Πόρτο. Και μόνο το γεγονός, όμως, ότι ο Ολυμπιακός από εκεί που έβλεπε με δέος την Πόρτο, πλέον την αντιμετωπίζει στο “Ντραγκάο” ως φαβορί, δείχνει και πόσο πολύ έχει μεγαλώσει κι έχει μικρύνει τις αποστάσεις από τα “θηρία” τα τελευταία χρόνια. Ειδικά την τελευταία τριετία...