Ετσι όπως έπρεπε, έκοψε ο Ολυμπιακός το νήμα του τερματισμού για το 46ο δικό του πρωτάθλημα. Με ωραία μπάλα, διάθεση, τρία γκολ που μέτρησαν, δύο που δεν μέτρησαν, μεγάλα αποθέματα δυνάμεων αγωνιστικών και ψυχικών. Πήραν τη ρεβάνς που έψαχναν για την ήττα τους στη Λεωφόρο, έβαλαν κι ένα γκολ παραπάνω έτσι για το… καλό, σφράγισαν την κατάκτηση ενός ακόμη τροπαίου από τις 11 του Απρίλη.

Αν δεν ήταν και ο τελικός του Κυπέλλου που λογικά θα φτάσουν οι “ερυθρόλευκοι”, θα είχαν ξεκινήσει ήδη οι διακοπές που τόσο πολύ έχουν ανάγκη τα μέλη μιας ομάδας που έχει παίξει 46 ματς φέτος κι άλλα 59 πέρυσι, με λιγότερες από δέκα μέρες ανάπαυσης. Όμορφο το συναίσθημα για μια ομάδα που έμαθε τους αντιπάλους της να τη σέβονται μέσα στο γήπεδο και να μη διστάζουν να δηλώνουν ότι έφτασε δίκαια σε έναν ακόμη στόχο χωρίς να ψάχνουν για δικαιολογίες, όπως έκαναν χθες ο Λάζλο Μπόλονι και ο Αλεξανδρόπουλος από πλευράς Παναθηναϊκού.

ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ, ΤΙΜ, ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Για να φτάσουμε ως εδώ πέρα από την απόφαση Μαρινάκη πριν τρία χρόνια για ριζικές αλλαγές και τον προγραμματισμό που υλοποιήθηκε κατά γράμμα, από τότε μέχρι τώρα, χρειάστηκαν και μια σειρά άλλες κινήσεις. Η διοίκηση έπεσε διάνα με την επιλογή του κόουτς, τον οποίο, όμως, δεν άφησε μόνο. Δημιούργησε γύρω του μια πολύ ισχυρή ομάδα σε όλα τα πόστα. Ο προπονητής ένιωσε θωρακισμένος από παντού, προκειμένου να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη δική του δουλειά που δεν ήταν λίγη, ούτε εύκολη. Η ΠΑΕ, ωστόσο, φρόντισε να του λύσει τα χέρια, να τον εφοδιάσει με εργαλεία και να μην του λείψει τίποτε. Όποιος είδε την αγκαλιά του κόουτς με τον Σωκράτη που πανηγύρισε τη δεύτερη κούπα πρωταθλήματος (η πρώτη ήταν με τη Μίλαν) κατάλαβε πολλά.

Δεν ήταν μόνο οι παίκτες που ήρθαν κι εκείνοι που έφυγαν. Είναι η ομαδική δουλειά, η συνεννόηση και η καλή συνεργασία σε όλα τα επίπεδα. Ο Βασίλης Τοροσίδης στα τελευταία λεπτά φώναζε από τον πάγκο για να μην χαλαρώσει κανείς. Ο Κριστιάν Καρεμπέ, έκανε κινήσεις για να παίξουν οι ποδοσφαιριστές με περισσότερο μυαλό. Ασπίδα του κόουτς και οι δύο, ο καθένας στον τομέα του. Μέσα από αυτή την κατανομή ρόλων και τη συντονισμένη προσπάθεια, φτάσαμε στο σημείο τα αποδυτήρια να αποπνέουν υγεία και ο ένας να παίζει για τον άλλο, ακολουθώντας όλοι τους ίδιους κανόνες. Τίποτα δεν είναι τυχαίο γι’ αυτό το back to back...

ΤΟ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Πολύς κόσμος απόρησε με την επιλογή του Πέδρο Μαρτίνς να πατήσει ξανά στο 3-4-3 που δεν τον βοήθησε στο προηγούμενο παιχνίδι με αντίπαλο τον ΠΑΣ για το Κύπελλο. Ο Πορτογάλος διαπίστωσε πρώτος απ’ όλους ότι η ομάδα του ρόλαρε πολύ καλύτερα από τη στιγμή που το γύρισε σε 4-4-2, αλλά έδειξε να μην έμαθε από αυτό. Δική μου αίσθηση είναι ότι δουλεύει τη διάταξη με τρεις αμυντικούς από τώρα για την επόμενη σεζόν, κυρίως για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια και δη τα προκριματικά που ξεκινούν από το μηδέν παθητικό.

Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις του δόθηκε η ευκαιρία με τον τραυματισμό του Μπα δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Έριξε στον αγώνα τον Χασάν, άλλαξε τη διάταξη και ο Αιγύπτιος αναδείχτηκε για άλλη μία φορά σε μεγάλο πρωταγωνιστή της αναμέτρησης. Την είχε στο μυαλό του αυτή την αλλαγή ο Πορτογάλος κόουτς κι αν δεν την έκανε στο 38’ θα την έκανε στη διάρκεια της ανάπαυλας, αφού διαπίστωσε ότι κάτι δεν πάει καλά κυρίως στο επιθετικό σκέλος.

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ 12ΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ

Όπως και στο ματς των Ιωαννίνων έτσι και χθες, φάνηκε ότι προσπαθεί να μοντάρει τον Φορτούνη και όχι μόνο μέσα σε αυτή τη νέα ποδοσφαιρική προσέγγιση. Έξυπνο παιδί είναι ο Κώστας, πέρα από τα όποια χαρίσματα διαθέτει, θα τον μάθει το νέο του ρόλο, όπως τον έχουν μάθει οι περισσότεροι. Είναι γεγονός, πάντως, ότι και με τρεις στο κέντρο της άμυνας, ο Ολυμπιακός καλύτερος ήταν από τον αντίπαλό του. Είχε περισσότερη ώρα τη μπάλα στην κατοχή του, πέτυχε ένα γκολ που ακυρώθηκε μέσω VAR για οφσάιντ του Φορτούνη, τον αισθάνθηκε η περιοχή του Διούδη, άσχετα αν το 1-1 ήρθε τελικά στο 3ο λεπτό των καθυστερήσεων.

Για τον Χασάν δεν έχω πολλά να πω, ούτε για τον Ελ Αραμπί. Ο πρώτος είναι ο τέλειος 12ος παίκτης. Έρχεται από τον πάγκο και ξέρει πάντα τι πρέπει να κάνει για να βρεθεί στο γκολ και να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που θα του παρουσιαστούν, στο έπακρο. Ο Μαροκινός από την άλλη, είναι απίστευτα προσαρμοστικός. Με τον Χασάν στο γήπεδο, ξέρει πότε να κινηθεί πίσω του, πότε να βγει στην άκρη, πότε να δώσει στήριγμα για να γίνει σωστά η δουλειά. Δεν ξέρω πόσοι το προσέξατε αλλά στην καθιερωμένη αγκαλιά της ομάδας πριν από τη σέντρα, την τελευταία κουβέντα δεν την είπε κάποιος από τους αρχηγούς ή κάποιος από τους Έλληνες που ήταν κι έξι στο αρχικό σχήμα. Ο Γιουσέφ την είπε, όχι μόνο επειδή είναι παικταράς, αλλά επειδή νιώθει και πού παίζει και πόσο σημαντική είναι η κουβέντα του για όλη την ομάδα. Όταν αυτός είναι ορκισμένος, όλοι οι άλλοι θα κάνουν το ίδιο. Είναι νομοτελειακό, έστω κι αν μιλάμε για μπάλα.

ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ ΧΟΛΕΜΠΑΣ, ΜΠΡΟΥΜΑ

Από ‘κει και πέρα, είδαμε έναν Χολέμπας σε δαιμονιώδη κατάσταση, δείγμα του ότι και η μπογιά του περνάει ακόμη, αλλά και το κίνητρο δεν του λείπει. Μέχρι το 95’ που ο Ελ Αραμπί δεν του έσπασε μια μπάλα αριστερά ως όφειλε να κάνει και ο Χοσέ τον στόλισε με έναν μεγαλοπρεπέστατο κι άκρως ποδοσφαιρικό “fuck off”, δείγμα της δίψας του να βοηθήσει ακόμη και επιθετικά σε ένα ουσιαστικά τελειωμένο παιχνίδι.

Το παιχνίδι δεν τελείωσε σε εκείνη τη φάση, αλλά στην επόμενη με την κατεβασιά του Μπρούμα, ο οποίος είχε αποφασίσει να σκοράρει από την ώρα που πήρε τη μπάλα στα πόδια του και το έκανε με μοναδικό αντίπαλο τον Μολό. Ο Πορτογάλος εξτρέμ με ένα γκολ και μία ασίστ μέσα σε διάστημα 35 λεπτών συμμετοχής, σε ένα τέτοιο παιχνίδι, φανέρωσε ξανά τις προθέσεις του για το μέλλον.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς πρόσεξαν τον παίκτη που έκανε σαν τρελός στους πανηγυρισμούς, με αποτέλεσμα να τον βάλουν στη μέση όλοι οι άλλοι και να του ρίξουν μερικές… ψιλές. Στον Ματιέ Βαλμπουενά αναφέρομαι ο οποίος ζει τόσο έντονα την κάθε μέρα που η χθεσινή δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Το χάρηκε με την ψυχή του, αναμένοντας το επόμενο, αλλά και τον τελικό Κυπέλλου που λογικά θα είναι ένας από τους πρωταγωνιστές.

ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΑΘΟΣ ΠΑΓΚΟΥ

Σε γενικές γραμμές, ο Ολυμπιακός νίκησε χθες επειδή είχε τόσο μεγάλο βάθος στον πάγκο του. Υπάρχουν όπλα στη φαρέτρα για ό,τι αναποδιά κι αν προκύψει. Στραβώνει το παιχνίδι, αλλάζει ο σχηματισμός κι έρχεται ο Χασάν για να σημειώσει δύο γκολ και να αγγίξει το χατ τρικ. Χρειάζεται περισσότερη ενέργεια η ομάδα στο επιθετικό σκέλος, μπαίνει ο Μπρούμα, άλλο ένα γκολ και μία ασίστ. Είναι απαραίτητα τα φρέσκα πόδια στον άξονα, αλλάζει τον αρχηγό Μπουχαλάκη, ο Καμαρά. Χρειάζεται περισσότερη προσοχή ανασταλτικά στα τελευταία λεπτά, μπαίνει ο Ρέαμπτσιουκ στην πλάτη του Χολέμπας.

Όλα αυτά έχουν τη σημασία τους, καθώς και χθες η προσπάθεια των “πρασίνων” ήταν αξιόλογη. Απέναντι σε έναν καλύτερο αντίπαλο και χωρίς να έχουν την κατοχή μπάλας (65-35), πάλεψαν, έπαιξαν με δύναμη και τσαμπουκά, προσπάθησαν να πάρουν ό,τι τους έδωσε το παιχνίδι. Το πλήρωσαν με μια κόκκινη κάρτα (δύο κίτρινες) του Πούγγουρα, αλλά δεν ήρθαν στο Φάληρο για να πετάξουν λευκή πετσέτα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

ΤΙ… ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ Η OPTA

Και κάτι ακόμη. Αν ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά στον πραγματικό σχηματισμό των δύο ομάδων στο γήπεδο, όπως τον κατέγραψε η Opta, ο πιο μπροστινός από τους επιθετικούς του Ολυμπιακού μέχρι να μπει στο γήπεδο ο Χασάν, δεν ήταν ο Αραμπί, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά ο Μασούρας. Το γεγονός ότι ο Μαροκινός γυρίζει πιο πίσω για να αποτελέσει τον έξτρα παίκτη στα χαφ, ελευθερώνει τον Έλληνα διεθνή, ο οποίος βρίσκεται ακόμη πιο κοντά στο γκολ, άσχετα αν δεν σκόραρε χθες. Κι αυτό αποδεικνύει για μία ακόμη φορά τη δουλειά σε βάθος που γίνεται από τον Πέδρο Μαρτίνς και τους συνεργάτες του, ο οποίος μόλις πριν δύο μέρες υποστήριξε ότι οι έξυπνοι και καλοί παίκτες που διαθέτει, του επιτρέπουν να κάνει σωστά τη δουλειά του.

Με άλλα λόγια είπε ότι οι παίκτες τον κάνουν… μάγκα, αλλά είναι αλήθεια πως κι εκείνοι γνωρίζουν πως ο Professor τους έχει κάνει πολλές φορές μάγκες με τις γνώσεις, τη δουλειά και τη δικαιοσύνη που διέπει όλες του τις αποφάσεις. Την ίδια ώρα που το 46ο τρόπαιο ετοιμάζεται να τοποθετηθεί δίπλα στα προηγούμενα της ομάδας του Πειραιά, όλοι οι υπόλοιποι βράζουν στο… ζουμί τους. Πως να μην παραδεχθεί, λοιπόν, ακόμη κι ο ουδέτερος παρατηρητής ότι ο Ολυμπιακός είναι τουλάχιστον μια σκάλα πάνω. Όχι απλά δίκαιος πρωταθλητής, αλλά και ξεκάθαρο φαβορί για το επόμενο...

Δείτε την χθεσινή (11/4) τρίτη εκπομπή "Game Night":