Πονάει η ψυχή με τον Τσόρι...

Βλέπεις τη χθεσινή, παραπονεμένη ανάρτηση - ξέσπασμα του Τσόρι Ντομίνγκες και σε πιάνει το παράπονο. Πως γίνεται να είναι - μόνιμα - μεταξύ πάγκου κι εξέδρας αυτός ο παικταράς; Μαθαίνεις ότι για μία ακόμη φορά έμεινε εκτός 18άδας ο Μάριν κι αναρωτιέσαι... Δεν έχει θέση ούτε στον πάγκο του Ολυμπιακού αυτός ο τόσο προικισμένος παίκτης;

Εγώ, εσύ και πολλοί άλλοι που μοιραζόμαστε αυτές τις σκέψεις έχουμε κάθε λόγο να το κάνουμε. Εκείνος που αποφασίζει, όμως, δεν είσαι εσύ ή εγώ. Είναι άλλος κι ακούει στο όνομα Πάουλο Μπέντο. Αυτός δουλεύει κάθε μέρα με την ομάδα, αυτός κρίνει, αυτός αποφασίζει. Αυτός είναι ο προπονητής. Και το αποτέλεσμα των επιλογών του φαίνεται μέσα στο γήπεδο...

Ο καλός κόουτς δεν είναι αυτός που αποφασίζει με τα κριτήρια του... κοινού, ούτε των προπονητών της εξέδρας. Είναι αυτός που θα πιστέψει στον εαυτό του, θα θέσει τους όρους και θα ζητήσει απ’ όλους να τους τηρήσουν απαρέγκλιτα.

Ας θυμηθούμε πως παρατάχθηκε ο Ολυμπιακός στα δύο παιχνίδια, επί Βίκτορ, κόντρα στη Μπερ Σεβά. Στο πρώτο παιχνίδι του "Καραϊσκάκη" επιλέχθηκαν οιΚαπίνο, Φιγκέιρας, Μποτία, Σιόβας (38' Ντα Κόστα), Ντε Λα Μπέγια, Μιλιβόγεβιτς, Μανιάτης (63' Μπουχαλάκης), Ντουρμάζ (58' Τσόρι), Φορτούνης, Σεμπά, Ιντέγε. Τελικό αποτέλεσμα 0-0.

Στον επαναληπτικό του Ισραήλ, ο Ισπανός κόουτς συμβιβάστηκε ακόμη περισσότερο με τα "θέλω" των "γύρω-γύρω" και εμπιστεύθηκε τους Καπίνο, Φιγκέιρας (51' λ.τρ Μανιάτης), Μποτία (80' Πουλίδο), Ντα Κόστα, Ντε Λα Μπέγια, Μιλιβόγεβιτς, Μπουχαλάκη, Καμπιάσο, Φορτούνη, Ντομίνγκες (60' Μαζουακού), Ιντέγε. Ήττα με 1-0, αποκλεισμός, αντίοChampionsLeagueκαι απόλυση με συνοπτικές διαδικασίες για να έρθει ο Πάουλο Μπέντο.

Από την πρώτη μέρα, ο Πορτογάλος κόουτς κλήθηκε να πάρει μια σειρά σημαντικών και δύσκολων αποφάσεων. Πρώτη και σημαντικότερη, κράτησε με... τσαμπουκά τον Φιγκέιρας, ο οποίος λόγω των κάκιστων εμφανίσεών του είχε βρεθεί δικαίως στο μάτι του κυκλώνα. Τον εμπιστεύθηκε, τον κράτησε, του έδειξε εμπιστοσύνη και στην πορεία όλοι διαπιστώσαμε ότι ο Πορτογάλος μπακ δεν είναι ο... μυρωδιάς του Αυγούστου.

Ο ΤΣΟΡΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Τέτοιες αποφάσεις πήρε πολλές ακόμη από τότε μέχρι τώρα ο –ασυμβίβαστος- 47χρονος προπονητής. Κάποιους τους «ξέχασε», κάποιους τους "έφτιαξε". Ο Τσόρι Ντομίνγκες ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Από το αριστερό του πόδι στο ματς με την Αρούκα ήρθε η πρόκριση, σε ένα ματς που οι περισσότεροι απ’ όσους βρεθήκαμε στο γήπεδο, λέγαμε ότι η πρόκριση έχει κάνει φτερά. Κακά τα ψέματα. Μόνο ο Τσόρι μπορούσε να δώσει πνοή σε εκείνο το παιχνίδι και το έκανε επειδή είναι τέτοιος παίκτης. Των μεγάλων αγώνων. Όταν η μπάλα καίει, ο Ντομίνγκες είναι πάντα εκεί. Αυτό είναι το φαί του χρόνια και χρόνια, αλλά πλέον πάτησε τα 35...

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον έτερο Αργεντινό της ομάδας. Τον "πρύτανη", Εστέμπαν Καμπιάσο. Έναν παίκτη-κόσμημα που κάθε ομάδα θέλει στο ρόστερ της. Πλέον όχι στην ενδεκάδα της, καθώς βαδίζοντας στα 36 δεν έχει ούτε τις αντοχές, ούτε τις ανάσες του παρελθόντος. Για όσους έχουν ασθενή μνήμη, ο Ολυμπιακός έπαιξε με βασικό τον "Κούτσου", αλλά και τον Μάριν στον αγώνα με τον ΑΠΟΕΛ. Από την ημέρα που ο Μάρκο πήγε στον πάγκο και ο Καμπιάσο έδωσε τη θέση του στον Αντρέ Μαρτίνς είδαμε άλλον Ολυμπιακό. Αγαπάμε Καμπιάσο; Ναι! Μπορεί για βασικός; Όχι!

Ας μην ξεχνάμε τι έγινε και με τον Φορτούνη. Όσο ο κόουτς δεν ήταν ευχαριστημένος, ο κορυφαίος της περσινής περιόδου και του ελληνικού πρωταθλήματος ολόκληρου βρέθηκε στα αζήτητα. Είχα καταθέσει από τότε την - ακραία για κάποιους - άποψη επί του θέματος με τον χαρακτηριστικό τίτλο "κόψτε το λαιμό σας, ο Φορτούνης πρέπει να παίξει". Ο Μπέντο το ήξερε. Όταν το κατάλαβε και ο Κώστας, επέστρεψε και έγινε ξανά ο παικταράς που όλοι θέλουμε να βλέπουμε!

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, διαφωνώ με πολλές από τις αποφάσεις του Πορτογάλου. Δεν συμφωνώ με τη... μανία του να βάζει το Ρέτσο αριστερό μπακ, θεωρώ ότι δεν τον αξιοποιεί σωστά. Με το "θάψιμο" του Μάριν, με τον παραγκωνισμό του Τσόρι. Πιστεύω και δεν είμαι ο μόνος, ότι ο μάγκας προπονητής είναι αυτός που αξιοποιεί όλα τα όπλα του. Ιδιαίτερα τα πολύ δυνατά. Τους παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όπως είναι και ο Τσόρι και ο Μάριν. Αυτό το έγραφα από τότε που παλιοί τεχνικοί της ομάδας έψαχναν τρόπο τον αξιοποιήσουν τον πολυτάλαντο, αλλά και δύστροπο, Νέρι Καστίγιο.

Πριν από μερικές ημέρες, ένας παλιός άσος του Ολυμπιακού, μου έβαλε σκέψεις λέγοντας: "για να αναδειχθεί ένα νέο παιδί πρέπει να έχει καρύδια ο προπονητής". Με αφορμή τον Ρέτσο μου το είπε. Κάτι βλέπει σε αυτό το παιδί ο Πάουλο και του δίνει συνεχώς ευκαιρίες. Αριστερός μπακ; Ναι, ακόμη και σε μια θέση που δεν ξέρει και δεν ξέρω αν θα μάθει. Τον πιστεύει, τον στηρίζει, παίρνει το ρίσκο. Μαγκιά του, μας αρέσει δεν μας αρέσει...

Ο Μπέντο δεν κάνει δημόσιες σχέσεις στον Ολυμπιακό, όπως έκαναν προκάτοχοί του, άλλοι με επιτυχία, άλλοι όχι... Έχει τη δική του φιλοσοφία, ξεροκεφαλιά, άποψη, νοοτροπία. Όπως θέλουμε το λέμε. Κι όταν δει ότι κάτι δεν του αρέσει, "στραβώνει" ακόμη περισσότερο. "Νευρίασες Τσόρι που δεν μπήκες ως αλλαγή στο ματς με την Αστάνα; Κάτσε έξω στα επόμενα. Ούτε στον πάγκο...". Δίκαιο; Προσωπική μου άποψη, όχι! Ο Τσόρι αξίζει να είναι στη 18άδα, για να μπει όσο μπει και να τη... χαϊδέψει, έστω δύο φορές. Γι' αυτό, άλλωστε, του ανανέωσε το συμβόλαιο και ο Μαρινάκης κόντρα στην εισήγηση του Μάρκο Σίλβα. Για να μην ξεχνιόμαστε...

ΕΝΑΣ ΘΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΙ...

Δεν θα απολογηθώ, όμως, ούτε κανείς από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές και ενδεχομένως έχετε την ίδια προσέγγιση, αν η ομάδα δεν πετύχει τους στόχους της. Και ο Μπέντο μέχρι τώρα έχει βρει τα... κουμπιά για να βγάζει αυτό που θέλει η ομάδα μέσα στο γήπεδο. Πρώτη είναι στο πρωτάθλημα, αφού "καθάρισε" τους άλλους τρεις βασικούς διεκδικητές. Έτοιμη να αρπάξει και την πρόκριση στους "32" τουEuropa. Ένα "Χ" απόψε της είναι αρκετό, ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι θα χάσει στο ματς της Κύπρου, ενδεχόμενο που δεν πιστεύω με τίποτα, αλλά ας μην πάμε πιο μακριά...

Με τις επιλογές του Μπέντο, ο Ιντέγε, αλλά και ο Σεμπά, πετάει φωτιές φέτος κι έχει αναγκάσει όσους αναθεμάτιζαν πέρυσι να του βγάζουν το καπέλο. Με τις επιλογές του Μπέντο βλέπουμε όχι μόνο τον Ρέτσο, αλλά και τον Μανθάτη και τον Ανδρούτσο και τον Μπουχαλάκη που έρχεται κι έχει... εξαφανίσει τον Ρομαό. Λόγω Μπέντο, επίσης, δεν βλέπουμε πλέον τον Τσόρι, τον Μάριν, βλέπουμε αραιά και πού τον Καρντόσο και τον Καμπιάσο. Το λες και "τόπο στα νιάτα".

Στις ομάδες αποφασίζει ένας! Όπως και στη διοίκηση. Ένας έχει τον τελευταίο λόγο. Ο προπονητής και ο πρόεδρος αντίστοιχα. Αυτοί χαράζουν τη γραμμή, αυτοί αποφασίζουν, αυτοί κρίνουν πότε πρέπει να σπάσουν αυγά και πότε να πάνε πάσο. Πονάει η ψυχή να μην μπαίνει στο γήπεδο το "αλάνι" με το "10" στην πλάτη, αλλά "πάνω απ’ όλους η ομάδα". Όπως πόνεσε η ψυχή όταν ήρθε η ώρα να φύγει ο μεγάλος Ζιοβάνι, να σταματήσει ο «Τζόλε», ο Γεωργάτος, ο Ιμπαγάσα, τόσοι μα τόσοι παικταράδες...

Όσο, όμως, η ομάδα πάει καλά και φτάνει στο στόχο, το πρόσημο για εκείνον που αποφασίζει είναι θετικό! Ό,τι κι αν λέμε... Όταν δεν πάει καλά, πληρώνει το τίμημα των επιλογών του. Τουλάχιστον ο Μπέντο δεν ήρθε στον Ολυμπιακό για να κάνει... φίλους. Ήρθε για να κάνει δουλειά. Με τον δικό του τρόπο. Καλή-κακή θα κριθεί στην πορεία. Τα αποτελέσματα, όμως, ως τώρα τον δικαιώνουν. Άρα;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ντομίνγκες: "Μην μπερδεύετε την ευγένειά μου με αδυναμία"