Πώς ένα ωραίο 0-3 έγινε... 1-1!
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος γράφει για τον Ολυμπιακό που σκόνταψε σε ένα ματς που έπρεπε να κάνει περίπατο, τον Λισγάρα, τον Καλογερόπουλο, τα μεγάλα κέρδη των Ένχελς, Τζούρτζεβιτς και τον Εμενίκε.
Για να ξεκινήσω... ανάποδα, δύο χέρια έγιναν εντός περιοχής το βράδυ του Σαββάτου στην Ξάνθη και ο διαιτητής Καλογερόπουλος το ένα το είδε, το άλλο δεν το είδε. Αυτό που ήταν υπέρ του Ολυμπιακού (χέρι Λισγάρα) διέφυγε της προσοχής του ρέφερι και δεν έδειξε την άσπρη βούλα. Το άλλο του Εμενίκε, με το οποίο ακυρώθηκε γκολ των πρωταθλητών κάπου στο 80’ το είδε! Και οι δύο αποφάσεις σε βάρος των φιλοξενουμένων.
Γενικά, έχει θέμα με τα χέρια ο συγκεκριμένος διαιτητής. Κάπως έτσι είχε αποβάλει με 2η κίτρινη και τον Μιλιβόγεβιτς, πρόπερσι σε παιχνίδι πρωταθλήματος με την ΑΕΚ. Για την ιστορία και 2-3 λεπτά αργότερα από τη φάση του πέναλτι, ο Λισγάρας άπλωσε πάλι το χέρι, έξω από την περιοχή, ο ρέφερι το είδε, αλλά την καρτούλα την κράτησε στο τσεπάκι. Ο Λισγάρας, βέβαια, είχε πρωταγωνιστήσει και πέρυσι στο αντίστοιχο παιχνίδι όταν έριξε... καρατιά του Σεμπά, η οποία θα μπορούσε να του κόψει το πόδι. Όλα καλά...
ΤΟ ΠΙΟ ΑΝΕΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ
Για να πάμε και στο αγωνιστικό, έχουν περάσει αρκετές ώρες από το σφύριγμα της λήξης και ακόμη δυσκολεύομαι να πιστέψω πως ο Ολυμπιακός δεν έφυγε με το τρίποντο από τα Πηγάδια! Χρόνια είχε να πατήσει τόσο καλά στην έδρα της Ξάνθης, να ξεκινήσει τόσο δυναμικά, να βγάλει τόση ενέργεια και να παίξει τόσο ωραία μπάλα. Υπήρχαν στιγμές που πραγματικά χάθηκε το τόπι.
Ήταν απίστευτη, ωστόσο, και η ελαφρότητα με την οποία διαχειρίστηκαν οι παίκτες του Χάσι την ανωτερότητά τους πάνω στο χορτάρι. Αντί να βάλουν τη μπάλα στα δίχτυα του Ζίφκοβιτς και να κλειδώσουν το παιχνίδι από το μισάωρο με 2 και 3 γκολ, προσπαθούσαν να μπουν μαζί της! Απίθανες ενέργειες και εντυπωσιακοί συνδυασμοί έμειναν ανολοκλήρωτοι επειδή ή η τελική πάσα δεν ήταν σωστή ή η εκτέλεση τσαπατσούλικη.
Έχει απόλυτο δίκιο ο Κοσοβάρος τεχνικός που χτυπιόταν στον πάγκο του, αφού κάποια στιγμή η μπάλα τιμώρησε τη φλυαρία και την υπεροψία των "ερυθρολεύκων" που, όμως, έχουν κι ένα θέμα στο μαρκάρισμα στον άξονα. Οφόε και Ζιλέ είναι παικτάρες, αλλά και βαριά κορμιά με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όταν δεν "κλειδώνεις" τέτοια παιχνίδια στο διάστημα που μπορείς και ψάχνεις για κορδελάκια και υψηλή ποιότητα, μπορεί να την πατήσεις. Και ο Ολυμπιακός την πάτησε με ένα πολύ φθηνό γκολ, στο οποίο δεν βρήκε απάντηση για διάστημα μεγαλύτερο του ημιχρόνου...
ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ
Από την άλλη, είχαμε καιρό να δούμε τη μπάλα που είδαμε στο πρώτο κομμάτι του παιχνιδιού. Αυτόν τον Ολυμπιακό χαίρεσαι να τον βλέπεις να απλώνεται στο χορτάρι. Έχει ποιότητα, βρίσκει χημεία, βγάζει ομορφιές. Αν αποκτήσει ουσία και στο γκολ, ο κόσμος του θα χαρεί ποδόσφαιρο. Αυτό είναι δεδομένο.
Στην ενδεκάδα είδαμε να ντεμπουτάρουν και δύο νέα πρόσωπα. Ο Ένχελς και ο Τζούρτζεβιτς. Προσωπικά είδα πολλά καλά και από τους δύο, αλλά και κάποια αρνητικά, σαφώς λιγότερα. Ο Τζούρτζεβιτς είναι... παντού στην επίθεση. Πατάει καλά, είναι γρήγορος, ξέρει μπάλα, παίζει απλά, κάνει διαρκώς κινήσεις για να πρεσάρει, να ελευθερωθεί, να δώσει στήριγμα στους διπλανούς του, να εκτελέσει. Από πλευράς κίνησης και επαφής με τη μπάλα, μου θύμισε Γκόγκιτς, με το ρίσκο να είναι βιαστικό το συμπέρασμα.
ΓΚΟΓΚΙΤΣ Ο ΤΖΟΥΡΤΖΕΒΙΤΣ
Ξόδεψε δύο καλές ευκαιρίες, στην πρώτη τον σταμάτησε ο κίπερ, στη δεύτερη έχασε το κοντρόλ, αλλά με την ομάδα "κούμπωσε", ανταποκρίθηκε σα να έχει χρόνια με την ερυθρόλευκη και θεωρώ δεδομένο πως είναι μεταγραφή που θα βγάλει τα λεφτά της και με το παραπάνω. Μόλις συνδεθεί και με τα αντίπαλα δίχτυα, θα τα "κολλάει" με ευχέρεια και άνεση. Είναι μέσα στο γκολ, το έχει.
Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε και ο Ένχελς, όχι επειδή σκόραρε. Πολύ άνετος με τη μπάλα, με υψηλό δείκτη τεχνικής για στόπερ, ψύχραιμος, ώριμος, μπήκε στον αγώνα χωρίς το παραμικρό άγχος ή δισταγμό. Με καλές τοποθετήσεις και συνεργασία με τον Ρομαό, κάθετες πάσες, σωστές παρεμβάσεις. Δεν είναι πολύ γρήγορος, θα ζοριστεί στο "ένας με έναν" κόντρα σε γρήγορους φορ, αλλά ακόμη κι έτσι τη θέση του θα την κρατήσει.
Προβλήματα παρουσιάστηκαν για μία ακόμη φορά στο αριστερό άκρο της άμυνας, καθώς ο Κούτρης παρά τα καλά του στοιχεία (δυναμικός, γρήγορος, ομαδικός και φιλότιμος), είναι ακόμη άγουρος στο επίπεδο του Ολυμπιακού κι επιρρεπής στο λάθος. Από ένα τέτοιο (σ.σ. λάθος πάσα προς τον Φορτούνη) ξεκίνησε η φάση του 1-1, γκολ στο οποίο, βέβαια, υπάρχει συνολική ευθύνη, εν μέρει και του Καπίνο που ήταν στο "βγαίνω-δεν βγαίνω"...
Εκείνος που για μία ακόμη φορά προκάλεσε απορίες στο διάστημα της παρουσίας του ήταν ο Εμενίκε, μία από τις ακριβές επενδύσεις του καλοκαιριού. Μπήκε στο 60’, δεν ακούμπησε το μπάλα μέχρι το 77’, όσες φορές το έκανε ήταν εκτός περιοχής, ενώ στη μία και μοναδική που ήρθε σε επαφή εντός περιοχής ήταν το ακυρωθέν γκολ, αφού η μπάλα χτύπησε ανάμεσα στο χέρι και τον ώμο του. Και χέρι να μην ήταν, θα ήταν ένα τυχαίο γκολ, το λες και "φάβα" στην ποδοσφαιρική διάλεκτο.
Photo Credits: Eurokinissi