Δεν ξέρω πόσοι το πρόσεξαν, αλλά ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς πέρασε μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας από τρεις πολύ δύσκολες έδρες, μεταξύ των οποίων η Τούμπα, με συγκομιδή 7 βαθμών. Προηγήθηκαν τα τρίποντα σε Τρίπολη και Αγρίνιο επί του Αστέρα και του Παναιτωλικού αντίστοιχα. Κοινός παρονομαστής σε αυτή την τριάδα που οι “ερυθρόλευκοι” έδειξαν μέταλλο πρωταθλητή και αντί να μειώσουν, αύξησαν τη διαφορά από τους διώκτες τους, ήταν ο Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ.

Ο 22χρονος Μολδαβός, πριν πατήσει τα 23 του χρόνια (έχει γενέθλια αύριο, Σάββατο 16/1), κατάφερε μέσα σε δύο βδομάδες, να εξελιχθεί σε βασική και άκρως υπολογίσιμη μονάδα για τη νέα του ομάδα. Πόσες προπονήσεις έγιναν σε αυτό το διάστημα; Είναι ζήτημα αν έχει καταφέρει ως τώρα να κάνει πέντε φορές εντατικό πρόγραμμα με την ομάδα. Ταξίδια, αγώνες, αποθεραπεία, τακτική για το επόμενο παιχνίδι, πάπαλα. Ουσιαστικά ο πιτσιρικάς μπήκε και παίζει στον... αυτόματο, ακούγοντας απλά τις εντολές της τεχνικής ηγεσίας. Πού να προλάβει να ενταχθεί όπως πρέπει μέσα σε ένα σύνολο που δουλεύει υπό τις εντολές του ίδιου ανθρώπου εδώ και 2,5 χρόνια, στην πιο κρίσιμη καμπή της σεζόν και με το ένα παιχνίδι πίσω από το άλλο;

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Εδώ εντοπίζεται και το κλειδί της επιτυχίας. Ο Όλεγκ είναι ένα παιδί διψασμένο να μάθει και να πετύχει. Δεν το αποδεικνύει μόνο στις λίγες μέρες που φορά τη φόρμα του Ολυμπιακού, αλλά συνολικά στην καριέρα του. Δουλεύει σαν σκύλος, είναι υπάκουος, έχει μάθει να βάζει το “εγώ”, κάτω από το “εμείς”, σέβεται τον προπονητή του, τους παλιότερους συμπαίκτες, το κλαμπ που του έδωσε την ευκαιρία για το παραπάνω βήμα και το καλύτερο συμβόλαιο της καριέρας του ως το επόμενο.

ΜΙΛΑΕΙ ΕΞΙ ΓΛΩΣΣΕΣ

Η όρεξη για μάθηση δεν περιορίζεται μόνο στα του ποδοσφαίρου. Ο μεγαλωμένος στην Ιβηρική, Ρέαμπτσιουκ, δεν μιλά μόνο τη μητρική του γλώσσα και τα πορτουγκέζικα που ακούει από τα τέσσερα χρόνια όταν οι γονείς του μετακόμισαν στο Πόρτο. Ξέρει άπταιστα αγγλικά, ισπανικά, γνωρίζει καλά ρουμάνικα, μπορεί να αντιληφθεί και να επικοινωνήσει ακόμη και στη γαλλική ή ιταλική γλώσσα. Γεγονός που εντυπωσίασε όλους όσους συναναστράφηκε στο αθλητικό κέντρο του Ρέντη, αλλά και την ΠΑΕ. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά και βοηθούν πολύ σημαντικά στην προσαρμογή σε ένα εντελώς νέο περιβάλλον.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΛΟΒΕΡΑ

Ο Μάξι Λοβέρα για παράδειγμα, ένα παιδί έναν χρόνο μικρότερο (γίνεται 22 στις 9 Μαρτίου), που ήρθε από την Αργεντινή εδώ κι ενάμιση χρόνο, δεν μπορούσε να συνεννοηθεί ούτε στα αγγλικά και ακόμη δυσκολεύεται. Όλα αυτά που σε κάποιους φαίνονται λεπτομέρειες έχουν τεράστια σημασία. Δείχνουν τη διάθεση, το κίνητρο, όχι απλά για μια αξιόλογη καριέρα, αλλά και για το πόσο γρήγορα μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να εξελιχθεί, να ανέβει τα σκαλοπάτια προς την επιτυχία. Την ώρα που ο Ρέαμπτσιουκ αυξάνει διαρκώς την αξία της μετοχής του στο διεθνές χρηματιστήριο του ποδοσφαίρου, ο Λοβέρα ετοιμάζεται να κουνήσει μαντήλι ως δανεικός, μπας και πάρει μπρος. Στο διάστημα που βρίσκεται στην Ελλάδα, πάντως, έκανε ένα βήμα μπρος και ένα βήμα πίσω.

Ο ΥΠΕΡΟΠΤΗΣ ΒΙΝΑΓΚΡΕ ΠΗΓΕ... ΦΑΜΑΛΙΚΑΟ

Είναι πολύ νωπό το παράδειγμα του Ρούμπεν Βινάγκρε. Ήρθε με ύφος και τουπέ από τη Γουλβς, νόμιζε ότι θα πάρει τη φανέλα σπίτι του κι έφυγε σαν κλέφτης από την… πίσω πόρτα. Ούτε "γεια" δεν είπε. Και πού βρίσκεται τώρα; Ούτε καν στη Μπράγκα που ενδιαφέρθηκε να τον αποκτήσει ως δανεικό μέχρι το τέλος της σεζόν. Γιατί; Επειδή η ομάδα που ανήκει απαίτησε να αγωνιστεί ως βασικός στο 80% των αγώνων.

Τελικά, μετακινήθηκε στην... πασίγνωστη Φαμαλικάο που δέχθηκε τον σχετικό όρο και θα τον έχει βασικό θέλοντας και μη. Ποιος βγήκε άραγε κερδισμένος από τους δύο; Ο Ρέαμπτσιουκ που ήρθε με σκυμμένο κεφάλι και διάθεση να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις ή ο Βινάγκρε που κάθε τρεις και λίγο δήλωνε τραυματίας, ενώ με οψιόν αγοράς στα 22,5 εκατομμύρια λίρες, έπρεπε καθημερινά να τρώει το χορτάρι και να έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πρώτα βιολιά της ομάδας;

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ;

Για να είμαι ειλικρινής, όταν πρωτόφτασε στ’ αυτιά μου η πληροφορία πως μετά από Ζαϊντού και Ματέους Ρέις ο Πέδρο Μαρτίνς έχει στη λίστα το όνομα του Ρέαμπτσιουκ αναρωτήθηκα "ποιος είναι αυτός;" και τι μπορεί να “βλέπει” ο Πορτογάλος σε έναν παίκτη διεθνή μεν, αλλά από τη Μολδαβία, που δεν είναι και η Μέκκα του ποδοσφαίρου.

Ψάχνοντας το βιογραφικό, τα στατιστικά και την εξέλιξη του αριστεροπόδαρου μπακ διαπίστωσα ότι αποτελεί αξιοπρόσεκτη περίπτωση. Πράγματι μέσα σε λίγες μέρες, είδαμε στο γήπεδο ένα παιδί με μεγάλες δυνατότητες, αρκετά χαρίσματα, τρομερή διάθεση, επαρκείς δυνάμεις, άσχετα αν δεν απέφυγε λάθη, λόγω απειρίας και έλλειψης χημείας. Δεν είναι δα και ο Ρομπέρτο Κάρλος, ούτε πρόκειται να γίνει, αλλά είναι ένα παιδί που όπως φαίνεται θα εξαργυρώσει τα 2,5 εκατομμύρια της μεταγραφής του από την Πάσος Φερέιρα και με το παραπάνω.

Φάνηκε από τα πρώτα του χνάρια στην Τρίπολη. Μπήκε για ένα 10άλεπτο, μαζί με τις καθυστερήσεις, πάτησε καλά, ζήτησε μπάλα, δεν κρύφτηκε, προσπάθησε να φανεί. Στη συνέχεια, βασικός στο Αγρίνιο, ενδεκαδάτος στην Τούμπα, όλα εκτός έδρας, “καταπίνει” τα παιχνίδια λες και παίζει στον Ολυμπιακό από τα γεννοφάσκια του. Λες και εντάχθηκε στην πρώτη ομάδα προερχόμενος από τα τμήματα υποδομής.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΡΑΣΗΜΟ

Αν δεν τον είχε αποκτήσει ο Ολυμπιακός από την Πρωτοχρονιά, θα ήταν ο κόουτς υποχρεωμένος, λόγω της ίωσης του Χολέμπας, να πάει στην Τούμπα με αριστερά μπακ τον Ραφίνια και δεξιό τον Ντρέγκερ. Δεν είναι κάτι απίθανο να συμβεί, πάντα είναι μέσα στο πρόγραμμα οι αναποδιές, αλλά όπως και να το κάνουμε, έχει σημασία να πηγαίνεις στα πολύ δύσκολα ματς με παίκτες έτοιμους να αποδώσουν στη θέση τους.

Κι αυτό το πρώτο παράσημο ο Ρέαμπτσιουκ το κέρδισε με το σπαθί του, ενώ έχει στοχεύσει σε πολλά ακόμη στο μέλλον. Το γράψαμε και τις μέρες που αποκτήθηκε. Δεν έχει την αίγλη, την ποιότητα ή την κλάση του Μπλαχίν και του Προτάσοφ, των δύο άλλων μεγάλων Όλεγκ που ήρθαν στον Ολυμπιακό από την πρώην ΕΣΣΔ, αλλά με τέτοια εκκίνηση αφήνει υποσχέσεις να “μεγαλώσει” πολύ το όνομά του στον Πειραιά κι ας είναι... γλωσσοδέτης.