Στο μυαλό του Μαρινάκη...
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος σχολιάζει τη στάση και τα λόγια του προέδρου του Ολυμπιακού αμέσως μετά την ήττα από τον Πανιώνιο. Εξηγεί γιατί ο "πρόεδρος Βαγγέλης" γίνεται πλέον "πρόεδρος Μαρινάκης" και καταλήγει στο συμπέρασμα πως το "είμαι εδώ" στα δύσκολα σημαίνει πολλά για το "αύριο"...
Έχει πολύ μεγάλη σημασία, μεγαλύτερη και από μια εντός έδρας ήττα που πόνεσε και προκάλεσε αντιδράσεις, το γεγονός ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης εμφανίστηκε μπροστά στις κάμερες κι έστειλε ξεκάθαρα μηνύματα προς όλους. Ανεξάρτητα με το πόσο συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς, αναφορικά με την τοποθέτηση του προέδρου, το γεγονός ότι επέλεξε να βγει μπροστά την ώρα που η μπάλα... καίει, λέει πολλά και για το παρόν, αλλά και για το μέλλον του Ολυμπιακού.
Μετά από 6,5 χρόνια στον προεδρικό θώκο, ο πρόεδρος Βαγγέλης, γίνεται πρόεδρος Μαρινάκης! Έπαψε να είναι ο πρόεδρος που θα χαϊδέψει τους παίκτες που θα ασχολείται με όλα που θα κάνει δηλώσεις κάθε τρεις και λίγο που θα λειτουργεί παρορμητικά ως οπαδός της ομάδας. Πλέον λειτουργεί με γνώμονα όχι μόνο το σήμερα, αλλά και το αύριο.
Ο "παλιός" Μαρινάκης εκείνος που θα λειτουργούσε με το αίσθημα της στιγμής θα τον είχε "σφουγγαρίσει" τον Μπέντο, όχι μετά την ήττα από τον Πανιώνιο, αλλά πολύ νωρίτερα. Αυτό που ο κόσμος εκφράζει, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού το αφουγκράζεται πριν συμβεί. Δεν περίμενε τις αποδοκιμασίες προς το πρόσωπο του προπονητή και κάποιων παικτών για να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά. Το βλέπει. Δεν ξεχνά, ωστόσο, τι προηγήθηκε και τι θα ακολουθήσει...
Ξέρει πρώτος απ' όλους πως όταν προσέλαβε τον Πορτογάλο, τον τρίτο κατά σειρά προπονητή της ομάδας από το ξεκίνημα της προετοιμασίας (μετά τους Βίκτορ, Μάρκο Σίλβα) του ζήτησε τρία-τέσσερα βασικά πράγματα, στα οποία ο Μπέντο έχει ανταποκριθεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Του ζήτησε να περάσει η ομάδα στους ομίλους τουEuropa,κάτι που έγινε παρά το καρδιοχτύπι στη ρεβάνς με την Αρούκα. Του ζήτησε, αν είναι εφικτό, η ομάδα να πάει κι ένα βήμα παραπέρα στην Ευρώπη. Κι αυτό έγινε, όχι μόνο με την πρόκριση από τον όμιλο, αλλά και πολύ πρόσφατα μετά από το διπλό στην Τουρκία. Του ξεκαθάρισε ότι το πρωτάθλημα αποτελεί τον πρώτο στόχο του Ολυμπιακού διαχρονικά. Πόσο μάλλον το φετινό που είναι και το 7ο στη σειρά... Η ομάδα το έχει αγκαλιάσει καιρό τώρα και μια ματιά στο πρόγραμμα αρκεί για να πειστούν και οι πλέον δύσπιστοι, ότι δεν το χάνει. Μέσα στους στόχους είναι ασφαλώς και το Κύπελλο, ενώ στα προαπαιτούμενα ήταν -δεδομένα- και η ανάδειξη παικτών από τα τμήματα υποδομής στο πλαίσιο της δημιουργίας ελληνικού κορμού...
Δύο φορές τον τελευταίο καιρό, ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει χαιρετήσει δημόσια τη στήριξη που παρέχει ο Μπέντο στα νέα παιδιά που προορίζονται να σχηματίσουν τον σκελετό της ομάδας για τα επόμενα χρόνια. "Υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι ίσως ο μοναδικός προπονητής στην ιστορία του Ολυμπιακού που τόλμησε ν’ αναδείξει αυτά τα παιδιά και να κάνει το όνειρο τους πραγματικότητα. Να φτάσουν στο υψηλότερο επίπεδο και να πρωταγωνιστούν σ’ αγώνες πρωταθλήματος, κυπέλλου και στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό και νιώθουμε ιδιαίτερα περήφανοι”,τα λόγια του στις 21 του Φλεβάρη. Δεν έχει περάσει ούτε μία εβδομάδα...
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης του σήμερα, λοιπόν, έχει μάθει να μην λειτουργεί εν θερμώ. Να μην παρασύρεται από τα "θέλω" του κόσμου ή ακόμη και των ανθρώπων που τον πλαισιώνουν, αν έχει χαράξει συγκεκριμένη γραμμή στο δικό του μυαλό. Το πιο εύκολο θα ήταν να πει "φύγε εσύ, έλα εσύ". Πόσοι από εμάς, αλήθεια, έχουν μπει στη διαδικασία να σκεφτούν ποιος θα είναι ο επόμενος;
Θα είναι ξένος; Αν "ναι" πόσο καιρό θα χρειαστεί για να μάθει την ομάδα, να εφαρμόσει τη δική του στρατηγική, ώστε να παραχθεί αποτέλεσμα; Υπάρχει αυτό το διαθέσιμο χρονικό περιθώριο; Αν είναι Έλληνας, ποιος; Ποτέ ο Μαρινάκης επί των ημερών του δεν έχει επιλέξει Έλληνα προπονητή. Το επιχείρησε μία φορά με τον Ουζουνίδη και οι αντιδράσεις, τον έκαναν να αλλάξει κατεύθυνση και να πάει στον... Μπέντο.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι επιλογές του σχετικά με τον πάγκο είναι από την Ιβηρική: Ισπανός ή Πορτογάλος. Ούτε αυτό είναι τυχαίο. Μπορεί οι Ισπανοί να έχουν πιο επιθετική φιλοσοφία από τους Πορτογάλους, αλλά και οι δύο σχολές πατάνε στο ίδιο... σασί. Στο 4-2-3-1 ή στο 4-3-3. Δεν έχει λογική να αλλάζει μια ομάδα φιλοσοφία κάθε τρεις και λίγο και οι παίκτες μέσα στην ίδια χρονιά να ακολουθούν διαφορετικό σύστημα από την πεπατημένη. Έχει ποδοσφαιρική λογική.
Ο Μαρινάκης, λοιπόν, έκρινε ότι έπρεπε να βγει μπροστά. Να μιλήσει, να αποσυμπιέσει την ένταση, να "φωνάξει" έμμεσα "είμαι εδώ". Η πάγια τακτική των προέδρων σε τέτοιες καταστάσεις είναι να εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους, συνήθως μέσω κύκλων, να συγκαλούν σύσκεψη μέσα στη νύχτα, να μοιράσουν ευθύνες, να παίρνουν... κεφάλια ή να εξαφανίζονται διακριτικά μέχρι να κοπάσει ο κουρνιαχτός. Προτίμησε να βρει μπροστά, να αποτελέσει “ασπίδα” για όλους πρώτα απ' όλα επειδή όσα καλά ή άσχημα συμβαίνουν φέτος είναι απόρροια δικών του αποφάσεων σε τελική ανάλυση.
Γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι η ομάδα αποκλείστηκε από τοChampions League,επειδή κάτι δεν πήγε καλά στον προγραμματισμό ή άλλαξε τα σχέδια η ξαφνική αποχώρηση του Μάρκο Σίλβα. Αυτός ο αποκλεισμός άφησε μια τρύπα 25 εκατομμυρίων ευρώ, σε σύγκριση με τους προϋπολογισμούς των προηγούμενων χρόνων. Πουλήθηκαν δύο βασικά εργαλεία ο Μιλιβόγεβιτς και ο Ιντέγε μεσούσης της χρονιάς.
Για να μην πάμε μακριά τη βαλίτσα, ο Μαρινάκης ξέρει καλά ότι στη διάρκεια της χρονιάς που διανύουμε τα περιθώρια για να δούμε μια θεαματική αλλαγή στην ομάδα είναι πολύ περιορισμένα. Και ήδη σχεδιάζει την επόμενη για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Από τώρα. Κι αυτό δεν είναι εκτίμηση, είναι διασταυρωμένο ρεπορτάζ.
ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ ΟΙ... ΛΑΓΑΝΕΣ ΤΟΥ ΜΠΕΝΤΟ
Άποψή μου είναι ότι ο Πάουλο Μπέντο έχει μετρημένα ψωμιά ή... λαγάνες (λόγω της ημέρας) στον πάγκο του Ολυμπιακού. Έχει χάσει το λαϊκό έρεισμα, ή μάλλον δεν το κέρδισε ποτέ κι αυτό δεν αλλάζει. Δεν είναι άμοιρος ευθυνών ο προπονητής. Έχει δώσει πολλά δικαιώματα με τις εμμονικές επιλογές του. Έχει πάει πολλές φορές κόντρα στη λογική και δεν έχει δικαιωθεί γι' αυτό. Δεν έχει διαχειριστεί σωστά το ρόστερ. Δεν έχει εναλλακτικό πλάνο δράσης ιδιαίτερα στο επιθετικό σκέλος. Από την άλλη, έχει την ομάδα μέσα σε όλους τους στόχους κι έχει ήδη φορέσει πανοπλία σε νέα παιδιά, ώστε να μπουν “θωρακισμένα” με εμπειρίες και παραστάσεις στην επόμενη σεζόν, αλλά και τις επόμενες...
Ο Μαρινάκης ξέρει, λοιπόν. Και πού έχει ευθύνες ο ίδιος σε διοικητικό επίπεδο, αλλά και πού έχουν ευθύνες οι παίκτες με τον προπονητή. Το μήνυμα που θέλησε να στείλει, αφορά την ενότητα που απαιτείται για να κατακτηθούν οι φετινοί στόχοι. Κι έχει δίκιο! Τα όποια λάθη δεν μπορούν να διορθωθούν τώρα. Μόνο μπαλώματα ή κινήσεις εντυπωσιασμού μπορούν να γίνουν στην παρούσα φάση.
Φροντίζει, λοιπόν, να κάνει το χρόνο σύμμαχο και με τη βοήθεια του κόσμου, μια χρονιά που ξεκίνησε στραβά, αλλά μπορεί να σωθεί, όπως πρέπει να σωθεί, να τσουλήσει με το μεγαλύτερο δυνατό όφελος και τις λιγότερες δυνατές αναταράξεις. Το πιο σημαντικό κι ελπιδοφόρο είναι ότι ο πρόεδρος όχι μόνο δεν δείχνει διατεθειμένος να αφήσει την ομάδα, όπως ονειρεύονται οι εχθροί του, αλλά δείχνει αποφασισμένος να χαράξει ξανά τη ρότα με τον ίδιο στο τιμόνι. Σταθερά και αταλάντευτα. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό για το σύλλογο απέναντι σε κάθε πιθανή συμμαχία που έχει ως μοναδικό στόχο να “γκρεμίσει” τον Ολυμπιακό από την κορυφή.
Με δύο κουβέντες, ο Βαγγέλης Μαρινάκης δείχνει με τις πράξεις και τα λόγια του ότι ωριμάζει. Πλέον λειτουργεί πιο ψύχραιμα, πιο ήρεμα, βλέπει την ουσία και δεν επηρεάζεται από τη στιγμή. Έμαθε να βλέπει καθαρά και να μην επηρεάζεται όσο επηρεαζόταν από το οπαδικό συναίσθημα. Κοντρολάρει τον εαυτό του, κοντρολάρει και το σύλλογο. Κι αυτό μακροπρόθεσμα ίσως είναι το πιο μεγάλο κέρδος για τον Ολυμπιακό. Σε ό,τι αφορά το "σήμερα", τα είπαμε και παραπάνω...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
