Όταν αναφερόμαστε στον Ολυμπιακό του Πέδρο Μαρτίνς δεν χρειάζεται να ξετυλίξουμε το κουβάρι από το ξεκίνημα αυτής της γλυκιάς ιστορίας. Όλος ο κόσμος έχει δει και πλέον ξέρει ότι αυτή η ομάδα χτίστηκε πέτρα - πέτρα σε καθημερινή βάση εδώ και δύο χρόνια, άρα δεν υπάρχει λόγος να ξεκινήσουμε την ανασκαφή από τα θεμέλια.

Οι βάσεις μπήκαν και ήταν στέρεες, με αποτέλεσμα σήμερα μετά από 51 επίσημα παιχνίδια, η ομάδα του -κατοστάρη πλέον σε παρουσίες- Πέδρο Μαρτίνς να φυσάει, την ώρα που οι υπόλοιπες είναι πολύ μακριά από τα στάνταρ που είχαν θέσει ή τις προσδοκίες που υπήρχαν στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν. Το να αναλύσουμε ξανά το αυτονόητο, λοιπόν, δεν έχει μεγάλο νόημα, από τη στιγμή που μέσα σε διάστημα μιας βδομάδας οι "ερυθρόλευκοι" με το γκάζι στο πάτωμα έκαναν επίδειξη δύναμης απέναντι στους παραδοσιακούς τους αντιπάλους (ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ) με συνολικό σκορ 7-1. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που είχαμε δει ξανά παρόμοιες επιδόσεις και τόσο μεγάλη διαφορά πάνω στο χορτάρι.

Μια σημαντική παράμετρο αποκάλυψε ένας από τους πιο έμπειρους και ποιοτικούς παίκτες του Ολυμπιακού, ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος καλεσμένος στην αθλητική εκπομπή του Mega. Μπορεί ο ίδιος να είναι τραυματίας, να έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα από τον Φλεβάρη, αλλά ξέρει καλά και από ποδόσφαιρο και από αποδυτήρια. Αναλύοντας, λοιπόν, την πορεία μιας ομάδας που ζει από μέσα κι ως ενεργό μέλος την τελευταία διετία, στάθηκε στην αλλαγή ρυθμού στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου.

Είπε χαρακτηριστικά ότι θεωρεί πολύ σημαντικό το πώς και με ποιά ταχύτητα πατάει η ομάδα του στην αντίπαλη περιοχή. Στο γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είναι τόσο καλά δουλεμένος και ρυθμισμένος που οι παίκτες του μπορούν να αλλάξουν ταχύτητα στην κίνησή τους και στις συνεργασίες τους στην επίθεση. Ένα μικρό αλλά πολύ χαρακτηριστικό δείγμα είδαμε και στην αναμέτρηση του ΟΑΚΑ όχι μόνο στις φάσεις δύο υπέροχων γκολ, αλλά σε αρκετές περισσότερες.

Είδαμε -για παράδειγμα– πόσο γρήγορα έφυγε στην πλευρά ο Μασούρας από αριστερά, για να τον βρει με τη μία και κάθετα ο Μπουχαλάκης στη φάση του εκπληκτικού 1-0 από τον Ελ Αραμπί. Είδαμε -σε γενικότερο πλαίσιο- πόσες φορές και με πόσους παίκτες πατάει ο Ολυμπιακός στα αντίπαλα καρέ. Υπάρχουν φάσεις που χωρίς να χαθεί η συνοχή ανασταλτικά, οι παίκτες του Μαρτίνς σφυρίζουν σαν τις μέλισσες γύρω από τον αντίπαλο κίπερ, διαλύοντας κάθε αμυντικό σύστημα.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ 8 ΚΑΙ ΠΛΑΝΟ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ

Σε αυτή την εξίσωση δεν μπαίνουν μόνο ο απίστευτος killer Ελ Αραμπί ή η φρουρά του, την οποία αποτελούν ανά περίσταση οι Φορτούνης, Καμαρά, Βαλμπουενά, Μασούρας, οι οποίοι λόγω φύσης και θέσης παίζουν σε κοντινά μέτρα, αλλά πολλοί περισσότεροι. Πόσες φορές έχουμε δει να φτάσει στο όριο της μικρής περιοχής ο πανέξυπνος Μπουχαλάκης, ο οποίος φημίζεται για το μυαλό του, αλλά όχι για την ταχύτητά του; Ο δαιμόνιος Γκιλιέρμε; Το απίστευτο "μηχανάκι" Καμαρά; Τα δύο έμβολα Ομάρ και Τσιμίκας που ανεβοκατεβαίνουν τις πτέρυγες;

Για να μη σας βάλουμε στη διαδικασία να βγάλετε κομπιουτεράκι για την πρόσθεση, στις επιθετικές προσπάθειες του Ολυμπιακού μετέχουν 8 από τους 11 ποδοσφαιριστές της 11άδας. Μιλάμε για επίδοση που λίγες ομάδες στην Ευρώπη έχουν πετύχει, μεταξύ των οποίων η πρωταθλήτρια Αγγλίας Λίβερπουλ. Τηρουμένων των αναλογιών και χωρίς διάθεση για υπερβολές υπάρχουν πολλά κοινά στον τρόπο δουλειάς του Γιούργεν Κλοπ και του Πέδρο Μαρτίνς, έστω κι αν το επίπεδο ήταν και παραμένει διαφορετικό, όπως και ο ρυθμός. Αναφερόμαστε κυρίως και στον τρόπο ανάπτυξης, αλλά και στο σκέλος της πίεσης ψηλά, στοιχείο που οι reds του Λίβερπουλ έχουν πάει σε άλλο επίπεδο, αλλά και οι Πειραιώτες δεν πηγαίνουν πολύ πίσω, σύμφωνα με τις δικές τους αγωνιστικές απαιτήσεις.

ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΔΙΔΥΜΟ

Για να συμβούν όλα αυτά και να φτάσουμε στο σημείο μέσα από δύο γκολ του Ολυμπιακού σε ένα ντέρμπι να παρελάσει σχεδόν όλη του η ενδεκάδα, είναι βασική προϋπόθεση η αμυντική ασφάλεια. Αυτή που παρέχουν δημιουργώντας ένα απροσπέλαστο δίδυμο οι Σεμέδο και Μπα. Ο Πορτογάλος που δεν έχει ακούσει και λίγα πριν καν έρθει στη χώρα μας, λόγω των προβλημάτων που είχε με τη δικαιοσύνη στη δική του, αλλά κι ορισμένα αβίαστα λάθη απόρροια αφέλειας ή υπερβολικής σιγουριάς, απέδειξε και χθες γιατί είναι ο κορυφαίος στόπερ της σεζόν, όπως παραδέχθηκε πρόσφατα μέχρι και ο τεχνικός του "αιωνίου" αντιπάλου Παναθηναϊκού, Γιώργος Δώνης.

Στο διάστημα που οι "ερυθρόλευκοι" άφησαν τη μπάλα στην ΑΕΚ και δέχθηκαν πίεση, ο Ρούμπεν έμοιαζε σαν το μονομάχο που καλείται να "καθαρίσει" απέναντι σε 4 και 5 αντιπάλους. Το έκανε υπέροχα και τόσο ρεαλιστικά που σου έδινε την εντύπωση ότι είναι γεννημένος για το "όλοι σας και μόνος μου". Οι φάσεις που έχει μαζέψει τη μπάλα σαν το χταπόδι που απλώνει τα πλοκάμια του, σε ένα διάστημα του β’ μέρους έμοιαζαν να διαδέχονται η μία την άλλη. Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος πριν και μετά τον κορονοϊό μετράει φέτος 41 εμφανίσεις και 5 γκολ.

Πλάι του η ήρεμη δύναμη, ο Ουσεϊνού Μπα. Ήρθε από το πουθενά το καλοκαίρι, μέχρι τις 7 Δεκέμβρη είχε μία συμμετοχή και από τότε μέχρι σήμερα τις έχει κάνει 23, σε όλες τις διοργανώσεις. Είναι να απορεί κανείς όχι μόνο λόγω των σωματικών του προσόντων, αλλά κυρίως λόγω του ότι είναι απίστευτα σοβαρός και ψύχραιμος κεντρικός αμυντικός, κάτι που δε συναντά εύκολα κανείς σε παίκτες από την Αφρική, οι οποίοι συνήθως έχουν ζητήματα συγκέντρωσης.

Χθες έκανε όλο κι όλο ένα λάθος σε μια μεταβίβαση στο δεύτερο ημίχρονο. Σε όλο το άλλο ματς ο Σενεγαλέζος θύμιζε κομπιούτερ και δεν ήταν η πρώτη φορά. Στο πρώτο μέρος πέφτει για τάκλιν στα πόδια του Λιβάγια και του παίρνει πεντακάθαρα τη μπάλα, λίγο πριν ο Κροάτης επιθετικός οπλίσει προ του Σα. Μιλάμε για ενέργεια καμικάζι, η οποία, όμως, εκτελείται με χειρουργική ακρίβεια από έναν παίκτη, ο οποίος μέχρι πέρυσι έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας. Άλλο ένα ποδοσφαιρικό θαύμα με υπογραφή Πέδρο Μαρτίνς.

Ένα ακόμη μικρό μυστικό της φετινής περήφανης κατάκτησης του τίτλου, αφορά την τριάδα του κέντρου. Όλοι γνωρίζουν πόσο καλά συνεργάζονται πλέον Γκιλιέρμε, Μπουχαλάκης και Καμαρά. Πόσοι άραγε έχουν μπει στη διαδικασία να μετρήσουν και σε πόσους διαφορετικούς ρόλους τους βλέπουμε μέσα σε κάθε αγώνα; Χθες ο “Μπούχα” μέχρι να αλλάξει τη διάταξη ο Καρέρα και να τοποθετήσει τρίτο στόπερ, σε κάθε ανέβασμα του Τσιμίκα από αριστερά, τραβιέται στην πλευρά και παίζει ψευτομπάκ! Όποιος μπει στον κόπο να δει τον αγώνα στο βίντεο θα το διαπιστώσει.

ΤΟ ΤΡΙΚ ΜΕ ΜΠΟΥΧΑΛΑΚΗ

Αυτό δεν έγινε τυχαία. Είχε δοθεί εντολή στον Φορτούνη να συγκλίνει από αριστερά για να κάνει παιχνίδι ως 10άρι, ο "Τσίμι" ανέβαινε στην πτέρυγα, με κάλυψη από τον Αντρέα και όλη η ανάπτυξη για τον Ολυμπιακό έγινε από την πλευρά του Παουλίνιο, αφού από εκεί φόρτωνε συχνά πυκνά και ο Μασούρας. Σε αυτό το διάστημα, ο Γκιλιέρμε ήταν καρφωμένος στο "6" και ο Καμαρά κοντά του στο "8", αφού πιο ψηλά έπαιζε ο "Φορτού". Μόλις γύριζε ο Τσιμίκας στη θέση του, ο Μπουχαλάκης επέστρεφε στον άξονα και ο Καμαρά έπαιρνε μέτρα προς την επίθεση για να βοηθήσει στο πρέσινγκ ψηλά. Όλα αυτά είναι εύκολο να τα βλέπεις ή να τα καταγράφεις, δεν είναι εύκολο να τα κάνεις στο γήπεδο με τέτοια ευκολία και τέτοια αρμονία, εκτός κι αν μιλάμε για συμφωνική ορχήστρα.

Όλα αυτά συνέβησαν απέναντι σε έναν αντίπαλο που παραδοσιακά ζορίζει τον Ολυμπιακό, ειδικά στο ΟΑΚΑ, ο οποίος παρά τις σημαντικές απουσίες του, έχει έναν ζωντανό προπονητή στον πάγκο. Ο Μάσιμο Καρέρα δεν δίστασε να αλλάξει το αρχικό του πλάνο όταν διαπίστωσε ότι μπάζει σαν σουρωτήρι κι ας ήρθαν τα γκολ προς το φινάλε του ημιχρόνου. Δούλεψε το ματς, ανακάτεψε την τράπουλα, προσπάθησε να βάλει την ΑΕΚ στις σωστές ράγες ακόμη κι όταν φαινόταν τίποτα να μην πηγαίνει καλά.

ΒΑΛΜΠΟΥΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΡΟΣΙΔΗΣ

Κι επειδή η επιτυχία κρύβεται συνήθως στις λεπτομέρειες μήπως είδατε ποιος βάδιζε σαν τρελός πίσω από τον Πέδρο Μαρτίνς στη διάρκεια του αγώνα; Μην πάτε μακριά τη σκέψη σας. Ήταν ο Ματιέ Βαλμπουενά! Πατάει στα 36 ήταν εκτός αποστολής κι όχι μόνο πήγε στο Μαρούσι με την ομάδα, αλλά το έζησε πιο έντονα από το να ήταν στο χορτάρι. Θέλετε άλλο παράδειγμα; Στα τελευταία γκολ, ο πρώτος που φεύγει σφαίρα να πανηγυρίσει με τον εκάστοτε σκόρερ είναι ο Βασίλης Τοροσίδης! Μία από τις κορυφαίες "παλιοσειρές", αρχηγός για χρόνια, με σπουδαία θητεία στο "καμπιονάτο" γιορτάζει το κάθε γκολ λες και είναι πρωτάρης που τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα.

Αυτό, όμως, φίλοι μου είναι ΟΜΑΔΑ. Να χαίρονται εκείνοι που δεν παίζουν περισσότερο από εκείνους που παίζουν. Πόσω μάλλον παίκτες που έχουν φάει τα γήπεδα με το κουτάλι κι έχουν ζήσει χαρές και χαρές…

Την ίδια ώρα, θυμάσαι το πρώτο γκολ του ΠΑΟΚ στο "Βικελίδης" με την κεφαλιά του Βαρέλα και στους πανηγυρισμούς δεν χαμογελά κανείς! Αγκαλιάζουν τον σκόρερ σαν σε… διεκπεραίωση. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, αλλά όλα αυτά τα μικρά -φανερά ή όχι- μυστικά έκαναν και τη μεγάλη διαφορά...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ο φετινός τίτλος είναι διαφορετικός

Πιο ώριμος, πιο διαβασμένος, ο Μαρτίνς κέρδισε το στοίχημα

Πρωταθλητής γεμάτος με MVP

Επάγγελμα: Πρωταθλητής

Photo Credits: Eurokinissi