Δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνων που πιστεύουν ότι ο Μπέσνικ Χάσι πιάστηκε αδιάβαστος στον αγώνα με τη Σπόρτινγκ. Δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο από τη στιγμή που ο προπονητής του Ολυμπιακού όχι απλά δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, αλλά ασχολείται και με την παραμικρή λεπτομέρεια.

Όταν όλος ο κόσμος έχει δει πως πέρασε η Σπόρτινγκ από την έδρα της Στεάουα πριν από μερικές ημέρες με το εμφατικό 1-5, δεν γίνεται να μην το έχει δει ο Κοσοβάρος. Εκείνο που πιστεύω είναι ότι μέτρησε λάθος τις δυνατότητες της δικής του ομάδας. Πόνταρε στη λογική του "βάζω στην ενδεκάδα ό,τι καλύτερο διαθέτω" και θεώρησε δεδομένο πως είναι τέτοιο το παιχνίδι που οι παίκτες του θα τα δώσουν όλα και μπρος και πίσω...

Το είπε, άλλωστε, και την παραμονή του αγώνα στη συνέντευξη Τύπου ότι "δεν θα χρειαστεί να κάνω πολλά για να δώσω κίνητρα στους παίκτες μου σε αυτό το παιχνίδι". Εκείνο που θα έπρεπε να τους πει, βέβαια, είναι τι συνέβη για να υποτάξει η ομάδα του στο παρελθόν όλους αυτούς τους κορυφαίους αντιπάλους που φάνηκαν να έχουν γονατίσει μπροστά στον Ολυμπιακό στο υπέροχο κορεό της εξέδρας.

Οι "ερυθρόλευκοι" είχαν "ματώσει" σε εκείνα τα παιχνίδια. Μασούσαν σίδερα, είχαν σωστή οργάνωση, έτρεξαν ατελείωτα και ξεκίνησαν για να φτάσουν στη νίκη, έχοντας όσο το δυνατόν πιο ασφαλή την εστία τους. Χάλασαν το παιχνίδι των αντιπάλων τους. Είχαν κλείσει σωστά τους χώρους και βγήκαν σωστά στην κόντρα όσες φορές τους δόθηκε η δυνατότητα ή εκμεταλλεύθηκαν την ικανότητα σε "στημένες" μπάλες.

Για να είμαι δίκαιος, επειδή δεν έχω διάθεση να αδικήσω κανέναν, το 0-1 στο 2ολεπτό επηρέασε πολύ την εξέλιξη της αναμέτρησης. Ο Χάσι δεν είχε ζητήσει από τους παίκτες του να βγουν τόσο ψηλά στο γήπεδο, όπως χρειάστηκε να κάνουν μετά από το γκολ του Ντουμπιά, στο οποίο παρεμπιπτόντως ο Καπίνο ''φώναξε'' για επιθετικό φάουλ. Την ενδεκάδα που παρατάχθηκε, πάντως, τη λες και "δημοσίων σχέσεων", υπό την έννοια να βολευτούν όλες οι ''βεντέτες'' και να μη μείνει κανείς παραπονεμένος.

Τους είχε ζητήσει να έχουν κοντινές αποστάσεις, να γυρίσουν τη μπάλα και να ψάξουν χωρίς ρίσκο την οργανωμένη επίθεση, αφού περίμενε ότι οι παίκτες του Ζεσούς δεν θα επιτρέψουν στους δικούς του να βγουν εύκολα στην κόντρα. Τελικά, έτσι στραβά ξεκίνησε το ματς και στράβωσε ακόμη περισσότερο επειδή οι γηπεδούχοι βγήκαν άναρχα μπροστά κι άφησαν πίσω τους αφύλακτη διάβαση στον άξονα!

Με τόσα κενά μέτρα, ένα βαρύ κορμί σαν του Ζιλέ ήταν αδύνατο να αποτελέσει εμπόδιο, ιδιαίτερα όταν δεν είχε συμπαράσταση από κανέναν άλλο μεσοεπιθετικά, ούτε από τον Οφόε που είναι περισσότερο 10άρι παρά 8άρι. Το έγραψα καιρό και θα το επαναλάβω ότι με τόσους μπαλάτους στην ενδεκάδα, δουλειά δεν γίνεται σε αυτό το επίπεδο.

Με τρία 10άρια στην ενδεκάδα (Μάριν, Φορτούνη, Οφόε) και τον Καρσελά, ο οποίος, επίσης, δεν έχει το πρέσινγκ στο ρεπερτόριό του, αυτά συμβαίνουν στο κορυφαίοlevelτου ποδοσφαίρου, ιδιαίτερα απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει αναγάγει το παιχνίδι των αντεπιθέσεων σε επιστήμη.

Το είχα καταθέσει ως εκτίμηση και χθες στον αέρα του Sport24Radio103,3 ότι ο Ντουμπιά θα ξεκινούσε στην κορυφή της επίθεσης του Ζεσούς κι όχι ο βαρύς Ντοστ για προφανείς λόγους. Ο Ιβοριανός είναι σφαίρα κι αν βρει σπιθαμή γηπέδου για να τρέξει... σκοτώνει. Από κοντά και οι δύο ακραίοι Ζέλσον Μαρτίνς, Μπρούνο Φερνάντες κι έγινε η ζημιά... Κάπως έτσι εξελίχθηκε το ματς στο πρώτο ημίχρονο.

Με μια διαφορά. Για να βρουν χώρο οι σαΐτες της Σπόρτινγκ χρειάστηκε και οι ένδεκα να δημιουργήσουν διπλή ζώνη άμυνας στο μισό γήπεδο και να πνίξουν τον Ολυμπιακό που είχε την κατοχή, κράτησε τη μπάλα, αλλά μισή τελική δεν έβγαλε μέχρι το60’. Με άλλα λόγια, τα λιοντάρια για να δαγκώσουν εφάρμοσαν τέλεια το πλάνο τους στην άμυνα, ώστε να βρουν ένα κλέψιμο και δύο προωθητικές πάσες. Οι "ερυθρόλευκοι" ούτε στο ελάχιστο...

Χρειάστηκε να έρθει από τον πάγκο ο Ζντίελαρ, να αποκτήσει κολόνα ο Ολυμπιακός στον άξονα, να βρει ανάσες και ο ποιοτικός, αλλά 33χρονος Ζιλέ για να ισορροπήσει η ιστορία και να εμφανιστεί ξανά ο Ολυμπιακός στο γήπεδο, ώστε να φτάσουμε και στα 2 γκολ του "αφιονισμένου" Πάρντο που γλύκαναν κάπως την πίκρα.

Για να μην το κουράσουμε, σε αυτό το επίπεδο τόσοι μπαλάτοι που δεν μαρκάρουν, απλά είναι τάση... αυτοκτονίας. Πλέον είμαι σίγουρος ότι το κατάλαβε και ο Χάσι. Το έκανε χθες για δεύτερη φορά. Η πρώτη ήταν στο εντός έδρας 2-2 με την Παρτιζάν, όπου και πάλι η ομάδα του έδωσε δικαιώματα και ζορίστηκε να προκριθεί παρά το 1-3 του Βελιγραδίου.

Παίκτες με χάρισμα όπως οι μεσοεπιθετικοί του Ολυμπιακού είναι ωραίοι στο... μάτι για να προσφέρουν θέαμα, αλλά στα ματς που αποθεώνεται η ουσία και μετράει η λεπτομέρεια, δεν χωράνε όλοι μαζί. Απλά δεν γίνεται. Από την άλλη πλευρά, το να θυσιάζεται συνεχώς ο Φορτούνης, πάλι θεωρώ ότι δεν είναι ούτε σωστό, ούτε δίκαιο. Ούτε ο Μάριν, ούτε ο Καρσελά έκαναν κάτι περισσότερο από το να κουράζουν τη μπάλα. Ειδικά ο δεύτερος σε αρκετές φάσεις καθυστερούσε πολύ και την ανάπτυξη, με την τάση να ντριμπλάρει διαρκώς...

ΑΜΥΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ...

Που καταλήγουμε; Όλα τα ματς τουChampionsLeagueγια ομάδες επιπέδου Ολυμπιακού ξεκινούν από την άμυνα. Από την καλή ανασταλτική λειτουργία στην οποία θα πρέπει να συμμετέχουν όλοι, ή σχεδόν όλοι. Άμυνα με 6-7 σε αυτό το επίπεδο είναι σύντομο ανέκδοτο. Επίσης, κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ποιότητα που αποδεδειγμένα υπάρχει φέτος στο ρόστερ δεν κάνει τίποτα, αν δεν συνδυαστεί με την ουσία και την καλή άμυνα. Όταν βγάζουν τόσες τελικές κόντρα στον πρωταθλητή ομάδες επιπέδου Λαμίας και Ξάνθης, δεν θα βγάλει η Σπόρτινγκ, η Μπαρτσελόνα, η Γιουβέντους; Μην τρελαθούμε...

Σε τελική ανάλυση τις νίκες δεν τις φέρνουν μόνο οι φίρμες μιας ομάδας ή οι βεντέτες της, αλλά οι εργάτες. Τα εργαλεία που θα ματώσουν, θα δαγκώσουν, θα κυνηγήσουν, θα «σκοτωθούν» για να κάνουν οι μπροστινοί το κομμάτι τους. Στα δια ταύτα, ο δεύτερος κόφτης, όπως έγινε χθες με τον Ζντίελαρ, είναι υπεραπαραίτητος, όπως και σκυλιά τύπου Σεμπά που θα τρέξουν παντού, έστω κι αν δεν διαθέτουν χάρη στο τελείωμα της φάσης ή δεν γεμίζουν το μάτι των οπαδών.

Από ‘κει και πέρα, θα πρέπει να βρεθούν τρόποι, ώστε ο Ολυμπιακός να λειτουργήσει καλύτερα όχι μόνο ανασταλτικά για να μην τρώει γκολ εύκολα και σχεδόν σε κάθε παιχνίδι, αλλά και επιθετικά. Καλά είναι τα... κορδελάκια και τα τακουνάκια (σ.σ. έγιναν τέτοια ακόμη και χθες με το σκορ στο 0-3!), αλλά να μπαίνει και η μπάλα στο πλεκτό. Πρώτα η ουσία, μετά το θέαμα. Ας μη φτάσουμε στο σημείο να βιαστεί η ποδοσφαιρική λογική, όπως σωστά ανέλυσε και ο Γιώργος Περπερίδης...

Υ.Γ.: Με τον Ρομαό στη μεσαία γραμμή από το ξεκίνημα όλα θα είχαν κυλήσει πολύ πιο ομαλά. Πως θα μπορούσε, όμως, να γίνει κάτι τέτοιο με Βούκοβιτς και Μποτία ανέτοιμους; Τίποτα δεν είναι τυχαίο...