Στην Ελλάδα της απόλυτης υπερβολής συνηθίζεται μετά από μία, δύο ( τρεις και τέσσερις στην παρούσα φάση) στραβές να «τερματίζουν» τα πάντα. Το ότι ο φετινός Ολυμπιακός των μεγάλων προσδοκιών και του γεμάτου ρόστερ, μοιάζει με φάντασμα μιας ομάδας που πολλοί είχαν ονειρευτεί αλλιώς στο ξεκίνημα της σεζόν, έχει και εξήγηση και αιτία. Κι επειδή την ώρα της κρίσης ο καθένας λέει το μακρύ και το κοντό του, σε τέτοιες περιπτώσεις -η πείρα έχει διδάξει- πως πρέπει να ερμηνεύουμε προσεκτικά τα λόγια εκείνων που ξέρουν καλύτερα. Στην προκειμένη περίπτωση του Τάκη Λεμονή, ο οποίος θεωρώ πως μετά την ήττα από τον Ατρόμητο «έδειξε» το πρόβλημα, αλλά και τη λύση.

Αν γυρίσουμε το χρόνο λίγες μέρες πιο πίσω, στο Τορίνο, με τη λήξη του αγώνα κόντρα στη Γιουβέντους είχα γράψει για τα δύο μεγάλα στοιχήματα που καλείται να κερδίσει ο Τάκης Λεμονής. Το πρώτο αφορά στο ντεπόζιτο της ομάδας που πρέπει να γεμίσει για περισσότερα από 60-70 λεπτά και το δεύτερο να δώσει στην ομάδα τη χαμένη της ταυτότητα.

Κάτι ανάλογο, για να είμαι ειλικρινής, παραδέχθηκε και ο ίδιος ο κόουτς πριν καν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο της επιστροφής από την Ιταλία. Εν ολίγοις υπογράμμισε ότι το πιο εύκολο κομμάτι του παιχνιδιού είναι να στηθείς σωστά πίσω από τη μπάλα και να ψάξεις την κόντρα, από το να δημιουργήσεις επιθέσεις, να βγάλεις αυτοματισμούς απέναντι σε καλά κλειστές άμυνες, να διασπάσεις αμυντικές διατάξεις στο μισό γήπεδο.

Αυτό δεν συνέβη το βράδυ της Κυριακής με τον Ατρόμητο, καθώς ούτε οι αλλαγές του κόουτς έπιασαν τόπο, ούτε το στιλ που προσέγγισε τον αγώνα, βοήθησε. Επιχείρησε να κρατήσει συμπαγή την αμυντική διάταξη με έναν «κόφτη» (Ρομαό) και δύο δημιουργικούς χαφ μπροστά του (Οφόε, Μαρτίνς). Παράλληλα, θέλησε να δώσει περισσότερη ταχύτητα μεσοεπιθετικά με τους Μπεν, Καρσελά στα «φτερά» και τον Τζούρτζεβιτς στην κορυφή. Για μία ακόμη φορά ο Ολυμπιακός έπεσε σε τοίχο. Αυτή τη φορά του Κάναντι...

Ο Μαρτίνς ούτε τη θέση του βρήκε, ούτε είχε αντοχές για διάστημα μεγαλύτερο του ημιχρόνου, βγαίνοντας από την... κατάψυξη. Ο Μπεν έπαιξε ένα 10άλεπτο πριν πάθει θλάση (!), ο Καρσελά ήταν στον κόσμο του ως συνήθως, σα να μην πήρε το μήνυμα του αποκλεισμού από το ματς με τη Γιούβε.

Ο Ολυμπιακός έκλεισε τον αγώνα με 15 τελικές, αλλά μόλις οι πέντε εντός εστίας. Είχε κατοχή μπάλας στο 70% και δέχθηκε μόλις δύο τελικές στην εστία του Προτό (τέσσερις συνολικά). Η μία έγινε γκολ! Στο τερέν εμφανίστηκε όχι μόνο το φάντασμα του Χάσι, αλλά και του Μπέντο. Σέντρα στη σέντρα, γιόμα στη γιόμα και μέσα στην αντίπαλη περιοχή... ενάμισης επιθετικός! Αυτό δεν είναι επιθετική προσέγγιση, το λες καλύτερο «γιουρούσι».

Σε ερώτηση για το ποιο είναι το βασικό αγωνιστικό πρόβλημα του Ολυμπιακού ο Λεμονής απάντησε ευθέως: « Νομίζω ότι στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι είναι η δημιουργία φάσεων. Ένα πρόβλημα οπωσδήποτε που είναι σημαντικό για την πλειονότητα των αγώνων του Ολυμπιακού. Ένα άλλο θέμα, βλέποντας τα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος, είναι ότι είχαμε αρκετές σε αριθμό φάσεις στην εστία μας, δεχόμασταν αρκετές επιθέσεις. Το άσχημο σήμερα είναι ότι για 60 λεπτά δεν έγινε ούτε μία οργανωμένη επίθεση ή αντεπίθεση». Και μία σέντρα (Ουάρντα) αρκούσε για να έρθει το γκολ από το δεξί μπακ του Ατρομήτου (Κιβρακίδης)!

Για να μην το κουράσουμε πολύ, στα δικά μου μάτια, ο νέος κόουτς πρέπει να το πάρει από την... αρχή. Να κάνει ό,τι δεν έκανε ο Χάσι στην προετοιμασία. Να βρει βασικό κορμό, χημεία, ισορροπία σε άμυνα-επίθεση, να αξιοποιήσει σωστά και δίκαια τα ουκ ολίγα όπλα που έχει στα χέρια του. Πάνω απ’ όλα, να είναι ο εαυτός του και να μην επηρεάζεται από πρόσωπα και καταστάσεις...

Με λίγα λόγια, όλοι στη σειρά -μέσα και οι Φορτούνης, Καπίνο, Ζιλέ- και... πάμε. Να μάθουμε πως θέλουμε να παίξουμε (είναι δεδομένο ότι δεν θα πάει στους τρελούς ρυθμούς των προκατόχων του, θέλει κοντρόλ παιχνίδι ο Λεμονής), να διαλέξουμε τους βασικούς και να προσαρμόσουμε στις απαιτήσεις όλους τους υπόλοιπους. Είναι ο μόνος τρόπος.

Όσο για την ψυχολογία; « Σίγουρα είναι η πιο δύσκολη κατάσταση, αλλά για όνομα του Θεού δεν είναι μη αναστρέψιμη. Διαθέτουμε καλύτερο ρόστερ από πέρσι, σε κάποιες θέσεις ίσως να θέλαμε να είχαμε κάποια άλλα χαρακτηριστικά. Γενικότερα η κατάσταση πιστεύω ότι αν συνειδητοποιήσουν οι παίκτες και όλοι μας ότι πρέπει να γίνουμε περισσότερο ομάδα - αυτό είναι σίγουρα ένα μήνυμα από την πλευρά μου προς τους παίκτες - τότε έχουμε τα τεχνικά χαρακτηριστικά να διορθώσουμε την κατάσταση».

Λέει και ξαναλέει ο Λεμονής ότι "θέλαμε παίκτες με λίγο διαφορετικά χαρακτηριστικά". Εννοεί ότι σε ίδιες θέσεις έχουν αποκτηθεί παίκτες με το ίδιο περίπου στιλ (στόπερ, άξονας, επίθεση). Ο ίδιος θα ήθελε σίγουρα κάτι στο πιο... γρήγορο, φάνηκε και από τις χθεσινές του επιλογές, αλλά έχουμε χρόνο μέχρι τον Γενάρη. Το ζητούμενο είναι να μπουν από σήμερα κιόλας όλα σε μια σειρά, καθώς χρόνος υπάρχει πολύς και τίποτα δεν χάθηκε, ακόμη κι αν ο Ολυμπιακός συναντήσει κι άλλους... Αρετόπουλους και Καλογερόπουλους στο δρόμο του. Σε τελική ανάλυση, όταν επιστρέψει ο κανονικός Ολυμπιακός θα δούμε και πόσοι από τους άλλους διεκδικητές θα αντέξουν την πίεση της κορυφής. Έτσι δεν είναι;