Άνθρωποι που ασχολούνται χρόνια με το ποδόσφαιρο, ανεξαρτήτως πόστου και αρμοδιοτήτων, σε ένα πράγμα συμφωνούν.

Οι μεγάλες ομάδες, δύο παίκτες έχουν ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλον. Έναν καλό τερματοφύλακα κι έναν εξίσου ικανό σκόρερ. Ο καλοδουλεμένος Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς διαθέτει και τους δύο. Τον Ζοζέ Σα κάτω από τα δοκάρια και τον killer Ελ Αραμπί στην κορυφή της επίθεσης.

Ο ΑΡΑΜΠΙ ΗΤΑΝ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ

Ο Μαροκινός επιθετικός φώναξε βροντερό παρών και στο πρόσφατο παιχνίδι με την Άρσεναλ. Πέτυχε ένα προσωπικό γκολ, απόρροια αποκλειστικά δικής του προσπάθειας, αφού έκλεψε τη μπάλα και την κάρφωσε στα δίχτυα του Λένο.

Στο ίδιο παιχνίδι θα μπορούσε να πετύχει τουλάχιστον άλλο ένα, το οποίο ενδεχομένως να άλλαζε και τις ισορροπίες του αγώνα. Είτε στο 0-0, αν του πάσαρε ο Μπρούμα, είτε στο 0-1 αν του έσπαγε τη μπάλα στο ένα μέτρο, ο Γιώργος Μασούρας. Ο Γιουσέφ μετράει φέτος 21 γκολ και δύο ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Στα 34 χρόνια του, αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία, ότι είναι ο φορ που χρειάζεται ο Ολυμπιακός.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΝΕΙ ΝΕΡΑ

Αντίθετα, ο Ζοζέ Σα τον τελευταίο καιρό κάνει νερά κι αυτό είναι κάτι που πρέπει πρώτα απ’ όλα να προβληματίσει τον ίδιο. Υπό την έννοια ότι ο Ολυμπιακός είναι ένας σταθμός της καριέρας του. Μιας καριέρας που τον έχει φέρει έως την Εθνική Πορτογαλίας. Με εμφανίσεις, λοιπόν, όπως αυτή με την Άρσεναλ, ο ίδιος χύνει την καρδάρα με το γάλα που μάζευε για να φτάσει ως εδώ, στα 28 του χρόνια.

Αν κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, από την ημέρα που ο Πορτογάλος κίπερ έγινε μόνιμος κάτοικος Πειραιά, θα διαπιστώσουμε ότι φέτος δεν είναι ο ίδιος. Τις δύο προηγούμενες σεζόν, υπήρξαν παιχνίδια που καθάρισε μόνος του. Έχει πιάσει πέναλτι, έχει σώσει γκολ πάνω στη γραμμή, έχει κάνει επεμβάσεις που τον κατατάσσουν στο κορυφαίο επίπεδο που διαφέρει πολύ από τον μέσο όρο των απλά καλών πορτιέρε.

Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ

Διάβασα πολύ προσεκτικά τη χθεσινή τοποθέτηση της πανέμορφης συζύγου του Ζοζέ Σα, Ρακέλ. Ασφαλώς και είναι τουλάχιστον γελοίο για να μη γράψω κάτι χειρότερο, το να στέλνουν οπαδοί στο δικό της λογαριασμό μηνύματα με τα οποία εκφράζουν παράπονα για τις επιδόσεις του πατέρα του παιδιού της μέσα στο γήπεδο.

Όσο οπαδός ή… πυροβολημένος κι αν είσαι, το να “κράζεις” μια γυναίκα επειδή ο άντρας της δεν παίζει καλά, ισοδυναμεί στη δική μου ιεράρχηση αξιών, με την απόλυτη ξεφτίλα!

ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Από την άλλη πλευρά, όμως, αν ήμουν Σα, δεν θα επέτρεπα από τη σύζυγό μου, να βγει και να με υπερασπιστεί δημόσια. Δεν θεωρώ ότι αυτή είναι δική της δουλειά, αλλά δική του. Αν θεωρεί ότι έχει κάτι να πει, να δικαιολογηθεί ή να απαντήσει, οφείλει να το κάνει μόνος του και όχι να περιμένει ή να επιτρέπει κάτι τέτοιο από τη σύζυγό του.

Ασφαλώς και δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει την οικογενειακή πληροφορία που μετέφερε η κ. Σα, σύμφωνα με την οποία την Πέμπτη που ο Ολυμπιακός έπαιζε με την Άρσεναλ, έγινε η κηδεία της γιαγιάς του και εκείνος δεν μπορούσε να της πει το τελευταίο αντίο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.

Θα μου επιτρέψει, ωστόσο, να της (του) θυμίσω ότι η προχθεσινή δεν ήταν η μοναδική του κακή εμφάνιση το τελευταίο διάστημα. Κι αν η δικαιολογία/απάντηση αφορά ξανά την κακή υγεία της γιαγιάς του που δυστυχώς “έφυγε” από τη ζωή, συγνώμη, αλλά δεν θα συμφωνήσω. Οι μεγάλοι αθλητές και θεωρώ ότι ο Σα είναι ένας από αυτούς, δεν λυγίζουν από τις δυσκολίες, αλλά ατσαλώνουν!

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΧΑΣΑΝ

Πολύ πρόσφατο και κοντινό το παράδειγμα ενός άλλου “ερυθρόλευκου”, του Αχμέντ Χασάν. Ο Αιγύπτιος επιθετικός έχασε τον πατέρα του πριν από πέντε χρόνια, στα 23 του και όχι απλά κλήθηκε να παίξει το ίδιο βράδυ, αλλά σκόραρε κιόλας με δάκρυα στα μάτια. Μετέτρεψε τη λύπη και τη στενοχώρια, για μια ασφαλώς μεγαλύτερη απώλεια από του Ζοζέ, σε επιπλέον κίνητρο για να παίξει και να τιμήσει με τη συμπεριφορά του, τον δικό του άνθρωπο που έφυγε.

Αν ο Σα δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί, είναι σεβαστό. Θα έπρεπε, ωστόσο, να το μοιραστεί με τον προπονητή του. Να του πει απλά “δεν μπορώ”. Το πιο δύσκολο ήταν να παίξει όπως κι έκανε, αλλά να σταθεί και στο ύψος των περιστάσεων. Το έκανε στη φάση του 6’ όταν απέκρουσε την κοντινή κεφαλιά του Ομπαμεγιάνγκ, αλλά σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι ήταν αλλού. Κακή συγκέντρωση, λάθος τοποθετήσεις, ό,τι πήγε μέσα έγραψε.

Για να δεχθεί μια ομάδα ένα γκολ, ασφαλώς δεν φταίει μόνο ο τερματοφύλακας. Ίσως είναι και ο τελευταίος που φταίει. Αλλά ο μεγάλος κίπερ είναι εκεί, ως τελευταία ζώνη άμυνας για να κάνει τη διαφορά με τις επεμβάσεις του. Όσο πιο πολλά βγάλει, τόσο πιο καλός είναι. Απλά πράγματα.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΙΝΟ

Επαναλαμβάνω, όμως, ότι το ντεφορμάρισμα του Σα δεν είναι τωρινό. Εδώ και δύο μήνες, δείχνει να μην πατάει καλά, να μην είναι αυτός που θαυμάσαμε τα δύο προηγούμενα χρόνια. Αν το πρόβλημα είναι ότι ήθελε να φύγει το καλοκαίρι και δεν έφυγε, το επόμενο είναι κοντά. Είναι στο χέρι του και του μάνατζέρ του να φέρει πρόταση και να χαιρετήσει με ένα ευχαριστώ εκατέρωθεν. Και από τον ίδιο για όσα του πρόσφερε το κλαμπ και από την ομάδα για τις σημαντικές υπηρεσίες του.

ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΑΡΤΙΝΣ

O Πέδρο Μαρτίνς αποφάσισε να τον συμπεριλάβει στην αποστολή και για το κυριακάτικο παιχνίδι στη Λάρισα. Αν ήμουν στη θέση του, θα άφηνα τον Σα να ξεκουραστεί, να ηρεμήσει και γιατί όχι να πεταχθεί στην πατρίδα και την οικογένειά του, να μοιραστεί τον πόνο που του προκάλεσε η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, έστω και με καθυστέρηση μερικών ημερών.

Όταν, όμως, επιστρέψει και ξαναμπεί στο γήπεδο, όχι μόνο για έναν αγώνα, αλλά έστω για μια προπόνηση, θα πρέπει να είναι ο τερματοφύλακας που μπορεί να είναι κι έχει αποδείξει κι όχι αυτός που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό… Και γιατί μπορεί και γιατί πρέπει. Πρώτα για τον εαυτό και το όνομά του και μετά για τον Ολυμπιακό.