Ένας τύπος, κάπως «μονάχους μονάχους» εντάχθηκε επιτέλους σε μια παρέα. Αφού κάθισαν, έφαγαν και ήπιαν, το έριξαν στα ανέκδοτα, με τη δική τους πατέντα.

«Εννέα» έλεγε ο πρώτος αφηγητής. Έσκαγαν στα γέλια οι άλλοι.

«Επτά» φώναζε ο δεύτερος. Πάλι γέλια πολλά…

Ο καινούργιος ψαχνόταν να δει τι γίνεται. Του εξήγησε κάποιος πως έχουν αριθμήσει τα ανέκδοτα και για να μην χάνουν χρόνο, έλεγαν το νούμερο και έφερναν κατά νου το περιεχόμενο και… γελούσαν.

Κάθισε λοιπόν ο τύπος, πήρε τον κατάλογο με τα ανέκδοτα, τα έμαθε όλα απέξω, με την αριθμητική σειρά και πήγε στην επόμενη συγκέντρωση.

Ήρθε η ώρα για να τα πει και ζήτησε το λόγο.

«Επτά», είπε όλο χαρά. Παγωμάρα από τους υπόλοιπους.

«Δώδεκα» έκανε και δεύτερη προσπάθεια. Πάλι τίποτα.

«Μα τι συμβαίνει;», ρώτησε τον διπλανό του.

«Μα δεν τα διηγείσαι καλά», ήταν η απάντηση που πήρε.

Παλιό το ανέκδοτο, αλλά ας το θυμηθούν όσοι το ξέχασαν και να το μάθουν όσοι δεν το ξέουν.

Εξάλλου (έτσι αλλάζουμε παράγραφο στο ρεπορτάζ), έκανε δηλώσεις με αφορμή τα επεισόδια στον αγώνα Αιγάλεω – ΑΕΚ, ο υφυπουργός κ. Αδριανός, ο οποίος υποσχέθηκε πάταξη της βίας και… νέο αθλητικό νόμο.

Προσπερνώντας το γεγονός πως στην Ελλάδα δεν έλειψαν ποτέ οι νόμοι, αλλά η εφαρμογή τους, πάμε στην αρίθμηση των δηλώσεων του κ. Ανδριανού και θα ακολουθήσει και ένα μικρό τεστ για τους αναγνώστες, με μια μόλις ερώτηση.

1- Η βίαείναι ένα περίπλοκο πρόβλημα. Όπως κάθε πρόβλημα οξύνεται σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Πρέπει να κινηθούμε σε πολλά μέτωπα. Αναφέρομαι στον νέο Αθλητικό Νόμο ο οποίος ετοιμάζεται. Καλώ όλους τους φορείς να καταθέσουν τις προτάσεις τους γιατί αν δεν συμβάλουν όλοι, το καρκίνωμα αυτό δεν θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί.

2- Ο οπαδικός Τύπος πρέπει να το καταδικάζει αυτό το φαινόμενο. Η βούληση της Πολιτείας είναι δεδομένη και το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί όπως και πολλά προβλήματα που ταλάνιζαν τη χώρα. Όλα τα κόμματα πρέπει να καθίσουμε σε ένα τραπέζι και να βρούμε λύση. Ο αθλητισμός ενώνει και πρέπει να μας βρει ενωμένους απέναντί στο φαινόμενο αυτό.

3- Αντιμετωπίστηκε σε πολλές χώρες και θα το αντιμετωπίσουμε κι εμείς. Πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να συμβάλουν ενεργά με την στάση τους και να μην ρίχνουμε «λάδι στη φωτιά» σε τέτοια φαινόμενα. Φαινόμενα που αποτρέπουν την οικογένεια να μην μπορεί να πάει στο γήπεδο.

4- Πρέπει να καλύψουμε όποιο νομοθετικό κενό υπάρχει και σε συνεργασία με όλους τους εμπλεκόμενους να το καταπολεμήσουμε. Νομίζω ότι οι φορείς, οι συνδικαλιστικές Ενώσεις των δημοσιογράφων πρέπει να συμβάλουν για να μην ρίχνουμε «λάδι στη φωτιά» με τα πρωτοσέλιδα. Το να καθίσουμε σε ένα τραπέζι είναι καλύτερη η λύση.

5- Αυτές τις περιόδους υπάρχει ο κίνδυνος τα φαινόμενα αυτά να πάρουν έκταση. Η βούληση της Κυβέρνησης και του πρωθυπουργού είναι να καταπολεμήσουμε το φαινόμενο και θα το κάνουμε.

Και τώρα η ερώτηση τεστ, με εύκολη απάντηση: Υπάρχει ένας που τα τελευταία 30 χρόνια, μετά από επεισόδια σε γήπεδο, δεν έχει ακούσει ή διαβάσει τα ίδια πράγματα (δηλ. Το 1, το 2, το 3, το 4 ή το 5, αποσπασματικά, ή όλα μαζί) από όλους όσοι θήτευσαν κατά καιρούς, ή Υφυπουργοί Αθλητισμού ή ΓΓΑ;

Κάθε φορά που γινόταν σοβαρά επεισόδια, έβγαινε την επόμενη μέρα ο εκπρόσωπος της Πολιτείας και υποσχόταν πάταξη της βίας, εφαρμογή του αθλητικού νόμου, απομάκρυνση των «ακραίων στοιχείων» ή «γνωστών αγνώστων» (πασίγνωστων, λέω εγώ), συνθήκες για να επιστρέψουν οι οικογένειες στο γήπεδο και έκλειναν τις τοποθετήσεις τους με έναν επικολυρικό επίλογο, ίδιο με αυτόν του κ. Ανδριανού: «Η βούληση του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης είναι να καταπολεμήσουμε το φαινόμενο και θα το κάνουμε».

Μια… περίεργη σκηνοθετική άποψη θα ήταν να μαζεύονταν όλοι οι Υφυπουργοί και ΓΓΑ των τελευταίων 30 χρόνων και ένας από μας να τους φιλμάριζε για να φτιάξει το «Οι εντιμότατοι φίλοι μου, Νο 101». Και να έλεγε ο καθένας τους μια από τις 5 αποστροφές των λόγων του, αναφέροντας απλά τον αριθμό. Έτσι για να βλέπαμε πως θα αντιδρούσαν οι υπόλοιποι (θα γελούσαν ή θα έκλαιγαν), αλλά και ποιος τα… λέει καλύτερα.

Ο νικητής θα έπαιρνε ένα εισιτήριο στην οικογενειακή εξέδρα του «Στ. Μαυροθαλασσίτης», να πάει με την οικογένειά του και να δώσει το καλό παράδειγμα για την επιστροφή των οικογενειών στα γήπεδα.

Το θέμα της βίας είναι σοβαρό, αλλά καταντάει βαρετό και αστείο να ακούμε τα ίδια πράγματα τόσα χρόνια, όχι απλά χωρίς αποτέλεσμα, αλλά παρατηρώντας τα αντίθετα από τα λεγόμενα.

Τα επεισόδια δεν σταματούν, ο κόσμος (φυσικά και οι οικογένειες) απομακρύνονται από τα γήπεδα, τα πρωτοσέλιδα (κάποια) οξύνουν τα πράγματα και το λάδι στη φωτιά πέφτει καθημερινά με τους κουβάδες.

Το γεγονός πως δεκαετίας τώρα, γίνονται τα ίδια και χειρότερα και εμείς ακούμε υποσχέσεις και ευχολόγια, δύο ερμηνείες έχει.

Α- Ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν, είτε επειδή είναι σε γυάλα, είτε από ασχετοσύνη, είτε από ανικανότητα, είτε επειδή δεν τους αφήνουν, οπότε υπάρχει μια λογική στην ανημποριά τους, αλλά μην μας θεωρούν βλάκες λέγοντας όσα λένε, ή…

Β- Δεν θέλουν, που σημαίνει πως πρόκειται για πρακτική συγκεκριμένης πολιτικής και σηκώνει ψάξιμο και κουβέντα.

Πάντως με… αριθμημένες «δηλώσεις καρμπόν», θέματα ουσίας δεν λύνονται και καταλήγουν να προκαλούν γέλια, για περιστατικά που είναι για κλάματα.

Υ.Γ. Ρε παιδιά, έχει οικογενειακή εξέδρα στο «Στ. Μαυροθαλασσίτης»;