Αυτό ήταν το σημαντικότερο όλων. Δεν άφησε παρά για πολύ λίγο χρονικό διάστημα να αμφισβητήσει κάποιος την πρωτιά του. Το έκανε προσωρινά ο Ολυμπιακός, λίγο πριν τη λήξη του α γύρου, αλλά στη συνέχεια η κατάσταση όχι απλά ανετράπη, αλλά οι πράσινοι κατάφεραν να εκτοξεύσουν τη διαφορά από τους διώκτες τους, ώστε να έχουν “μαξιλάρι ασφαλείας” για την όποια “στραβή” θα τους τύχαινε. Και η αλήθεια είναι πως τους έτυχαν και τέτοιες.

Όταν μια ομάδα είναι 27 από τις 30 αγωνιστικές στην 1η θέση, παύουν οι απορίες για το αν άξιζε να πάρει το πρωτάθλημα, ειδικά από τη στιγμή που στον καθοριστικό β γύρο, είχε την κορυφή αγκαζέ.

Ο Παναθηναϊκός έκανε τα λιγότερα λάθη από όλους, ενώ εκμεταλλεύθηκε ιδανικά τα λάθη των άλλων.

Δεν πέταξε βαθμούς, με τις λεγόμενες ομάδες της β και γ ταχύτητες, κάτι που ίσχυε και του κόστιζε ακριβά σε προηγούμενες χρονιές.

Κέρδισε σε αγώνες που δεν είχε την καλύτερη απόδοση, επειδή διέθετε μονάδες με ποιότητα και προσωπικότητα, που μπορούσε ο καθείς με μια ενέργεια να εξασφαλίσει τρίποντο.

Ήταν ο πιο σταθερός σε απόδοση, χωρίς να είναι πολλές φορές εντυπωσιακός, πλην όμως κατάφερνε να είναι ποιοτικότερος από τους διώκτες του.

Άντεξε στην πίεση που του δημιουργούσε η αναγκαιότητα του τίτλου, αλλά και σε κείνη των αντιπάλων του κάθε φορά που κατάφερναν να τον πλησιάσουν ή και, προσωρινά, να τον ξεπεράσουν.

Παρήγαγε καλό ποδόσφαιρο, ειδικά στον β γύρο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις (π.χ. Καβάλα) ήταν καλύτερος και σε ματς που δεν νίκησε.

Του βγήκαν οι επιλογές και επενδύσεις του καλοκαιριού. Ο Σισέ, ο Κατσουράνης και ο Λέτο (κυρίως αυτοί) έκαναν τη διαφορά μεσοεπιθετικά και “έδεσαν” άριστα με παίκτες υψηλού επιπέδου όπως ο Ζιλμπέρτο, ο Νίνης, ο Καραγκούνης.

Παίκτες από τα παλιά όπως ο Βύντρα, ο Σαριέγκι, ο Σπυρόπουλος και ο Τζόρβας, στήριξαν με τον καλύτερο τρόπο την συνολική προσπάθεια.

Λειτούργησε καλά η αλλαγή προπονητή. Ήταν μια απόφαση με ρίσκο, καθώς ο Νιόπλιας δεν είχε δοκιμαστεί άλλη φορά σε τέτοια πίεση. Κατάφερε όμως να κουμαντάρει σωστά το καράβι, όπως προκύπτει και εκ του αποτελέσματος.

Μια αγωνιστική πριν το τέλος ο Παναθηναϊκός πήρε και μαθηματικά τον τίτλο, με 67 βαθμούς, έναντι 60 του Ολυμπιακού, έχοντας την καλύτερη επίθεση με 53 γκολ, τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος (Σισέ με 23) και τη δεύτερη καλύτερη άμυνα με 17 γκολ παθητικό, έναντι 15 του ΠΑΟΚ.

Η πορεία του ήταν καθαρά για τίτλο, σε όλη τη διάρκειά της. Με το 2-0 απέναντι στον Ηρακλή, απλά ολοκλήρωσε πανηγυρικά μια επαγγελματική δουλειά.