Οι όψεις της πολυμετοχικότητας
Η ιστορία της πολυμετοχικότητας μετράει ήδη δύο χρόνια στον Παναθηναϊκό, με περιόδους ηρεμίας αλλά και αναταράξεων.
Είναι παράτολμο έως και άτοπο να χαρτογραφηθεί αυτή την ώρα, με ακρίβεια η επόμενη μέρα. Τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν στο Δ.Σ.
Εκείνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι οι “πράσινοι” θα συνεχίσουν να βιώνουν, σε ίδιο ή μικρότερο βαθμό, καταστάσεις που έχουν εμφανιστεί ως τώρα.
Ο καθένας μπορεί να κρίνει σε ποια πλευρά γέρνει η ζυγαριά.
Από τη μια υπάρχουν ισχυρές προσωπικότητες, με οικονομική επιφάνεια που στηρίζουν την πορεία του Παναθηναϊκού. Είναι κάτι που θα φανεί αυτή την εποχή των ισχνών αγελάδων. Σε μέρες δηλαδή που η οικονομική κρίση χτυπάει όλες τις πόρτες, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής (και επιχειρηματικής) ζωής, δημιουργείται για την ΠΑΕ η προοπτική να παραμείνει οικονομικά υγιής, με την οικονομική συνεισφορά των μετόχων.
Πριν δύο χρόνια η, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, συνεισφορά, προσέφερε την άνεση για επενδύσεις που οδήγησαν στην ποιοτική αναβάθμιση της ομάδας, με απόρροια το νταμπλ.
Είναι χαρακτηριστικό πως μετά τους μεγαλομετόχους είναι οι αποκαλούμενοι απλά μέτοχοι ή και μικρομέτοχοι, επειδή απλά συμμετείχαν στην προ διετίας αγορά μετοχών με λίγα σε σχέση με τους άλλους εκατομμύρια ευρω. Αν οι ίδιοι άνθρωποι πήγαιναν σε μια “μεσαία” ομάδα της Σούπερ Λιγκ και έλεγαν: “Έχουμε κάποια εκατομμύρια (5, 7, 8 όσα είναι), να τα ρίξουμε σε βαρέλι δίχως πάτο, δώστε μας το μάνατζμεντ”, θα έπαιρναν τα κλειδιά του μαγαζιού σε συσκευασία δώρου.
Από την άλλη πλευρά, οι ίδιοι μεγαλομέτοχοι, έχουν μάθει στην επιχειρηματική τους ζωή, όχι απλά να έχουν άποψη, αλλά να την επιβάλλουν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Είναι μαθημένοι επίσης να διαπραγματεύονται σκληρά σε επίπεδο οικονομικό, ελέγχου ή και εξουσίας.
Δεν είναι το πλέον αυτονόητο ότι προς τον κοινό παρανομαστή που λέγεται Παναθηναϊκός έχουν όλοι την ίδια στιγμή τις ίδιες απόψεις, σε ζητήματα διαχείρισης και διοίκησης. Μέχρι να καταλήξουν στον απαραίτητο συγκερασμό, προκύπτουν τάσεις, εντάσεις και αναταράξεις.
Υπήρξαν τέτοιες περίοδοι σ’ αυτή τη διετία, πλην όμως η ιστορία προχώρησε. Όσο και αν μοιάζει παράξενο οι κόντρες έμειναν στο δικό τους επίπεδο και δεν επηρέασαν το ποδοσφαιρικό τμήμα που έκανε μια χαρά τη δουλειά του με τα γνωστά αποτελέσματα.
Αν το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει, τότε οι εντάσεις έμειναν σε δεύτερο και τρίτο πλάνο, αφού δεν το επηρέασαν. Το διάγραμμα της πολυμετοχικότητας αυτή τη διετία, μόνον ευθεία γραμμή δεν ήταν στην καθημερινότητά της. Και έτσι θα συνεχίσει να είναι, με τα υπάρχοντα δεδομένα.