Ο Παναθηναικός απέσυρε και τις δυο ομάδες του από τα ευρωπαϊκά κύπελλα βόλει , ο Ολυμπιακός υποβάθμισε την ανδρική από το Τσάμπιονς Λιγκ στο Τσάλεντζ Καπ, ο ΠΑΟΚ, η ΕΑΠ, το Ανατόλια αποσύρθηκαν , η ΕΟΠΕ δεν έχει ευρώ λόγω της κατάσχεσης των εργολάβων των ολυμπιακών έργων και η ΕΣΑΠ ανακοινώνει ότι δεν μπορεί να πληρώνει εφορία και ΙΚΑ στους παίκτες, αν δεν πάρει επιχορήγηση.

Κοινός παρανομαστής όλων των παραπάνω, το κλείσιμο της στρόφιγγας από το Υπουργείο Οικονομικών και η αδυναμία των συλλόγων, αλλά της Ομοσπονδίας να μεταμορφωθούν από κρατικοδίαιτες σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Φτάσαμε επομένως από το ένα άκρο στο άλλο, αφού τόσα χρόνια το κρατικό χρήμα έρεε άφθονο προς τον αθλητισμό με αποκορύφωμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε αντίθεση με το εξωτερικό, που μπορεί να υπάρχουν κάποιες κρατικές ενισχύσεις, αλλά τα κύρια έσοδα προέρχονται από χορηγούς, σπόνσορες , συνδρομές και εισιτήρια.

Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός στο βόλεϊ για παράδειγμα, έπαιζαν μπροστά σε 50 θεατές , αλλά με προϋπολογισμούς που έφταναν τα 2 εκατομμύρια, ενώ κάτι ανάλογο συνέβαινε και με το πόλο του Ολυμπιακού. Ουδεμία διοίκηση φρόντισε να δημιουργήσει μια οικονομική βάση που θα την καθιστά αυτάρκη, όταν σταματήσουν να δίνουν λεφτά ο Μαρινάκης, ο Σταθοκωστόπουλος, οι Γιαννακόπουλοι, οι Αγγελόπουλοι. Αντίθετα στην Ιταλία, την Τουρκία , την Πολωνία και σε άλλα κράτη που ανθεί ο αθλητισμός, γεμίζουν τα γήπεδα και τις διαφημιστικές πινακίδες , ενώ υπάρχει και κεντρικός χορηγός μια τράπεζα, μια φαρμακοβιομηχανία, μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας.

Έτσι φτάσαμε στον λαϊκισμό του Νικητιάδη και του Μπιτσαξή που υπόσχονται λεφτά, αλλά δεν τα βάζουν από την τσέπη τους και όταν φτάνουν στο «δια ταύτα» ουδείς υπογράφει από το Υπουργείο Οικονομικών ακόμη και για 1.200.000 ευρώ(η επιχορήγηση των ΤΑΑ στο βόλει), όταν κόβουν τις συντάξεις και τους μισθούς. Οι λαϊκιστές όμως συνεχίζουν να … παραπλανούν τους παράγοντες αντί να τους βάλουν στη θέση τους.

Η ΕΟΠΕ εξάλλου έχει δίκιο όταν απαιτεί να πληρώσει το δημόσιο τα 3 εκατομμύρια ευρώ που ζητούν οι εργολάβοι για τα ολυμπιακά έργα του Αγίου Κοσμά. Τότε , επι Βενιζέλου-Λιάνη ήταν ενδιάμεση για να ξεπερασθεί η γραφειοκρατία και να προχωρήσουν τα έργα που σύμφωνα με δημοσιεύματα ξέφυγαν από τους αρχικούς προϋπολογισμούς, αλλά κάπου τέλειωσαν τα λεφτά και οι Βορειοελλαδίτες υπουργοί πέταξαν το μπαλάκι στον Ορφανό, τον Ιωαννίδη, τον Νικητιάδη και τώρα πλέον δεν υπάρχουν χρήματα. Έτσι η Ομοσπονδία Βόλεϊ κέρδισε το δικαστήριο κατά του δημοσίου, οι εργολάβοι το δικαστήριο κατά της ΕΟΠΕ και δέσμευσε τις επιχορηγήσεις, αλλά λεφτά δεν υπάρχουν…

Η ΕΣΑΠ από την άλλη δεν παίρνει τις συμφωνηθέντες επιχορηγήσεις, κι αφού δεν έχει κρατικό χρήμα, ζητά με το δίκιο της να αλλάξει και το νομικό καθεστώς. Δεν μπορεί να πληρώνει ασφάλεια και εφορία. Φαύλος κύκλος, με τους παίκτες να αναρωτιούνται αν πρέπει να βρουν πλέον πρωινή δουλειά τα προς το ζην, αν και έχουν τη δυνατότητα να παίξουν στο εξωτερικό , αν βέβαια ξεχάσουν την ελληνική θαλπωρή του φραπέ και του ήλιου.

Μέσα στο κυκεώνα άλλαξαν και οι νόμοι για τους εργαζόμενους αθλητές και πήγαμε από το ένα άκρο στο άλλο. Παλιά όποιος έμπαινε στο δημόσιο δεν δούλευε και έκανε αργομισθία. Τώρα ουδείς είναι αργόμισθος, αλλά δεν μπορούν οι διεθνείς να προπονηθούν με την Εθνική αν δεν πάρουν άδεια άνευ αποδοχών. Και μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.

Γενικό συμπέρασμα, ότι ισχύει και για τη χώρα. Αν δεν αλλάξουμε βουλιάζουμε…