Εδώ και 15 ημέρες ο Ολυμπιακός "παλεύει" να αποκτήσει τον πορτογάλο Ερνάνι και η μεταγραφή κολλάει στην οψιόν αγοράς που θέλει ο πρωταθλητής, με την Πόρτο να μη διαπραγματεύεται την πώληση του.

Το κεφάλαιο "δανεικοί" άνοιξε στον Ολυμπιακότην εποχή Μαρινάκη κι αν κάνουμε ταμείο θα διαπιστώσουμε ότι μόνο καλό έκανε στο κλαμπ, αφού με αυτό τον τρόπο αποκτήθηκαν παίκτες όπως οι Μιραλάς, Ρομπέρτo, Μιλιβόγεβιτςκαι αφέθηκαν στην τύχη τους ποδοσφαιριστές όπως οι Αφελάι, Μακούν, Σαντάνα, Πέρες, Βαλντές, Εντιγκά, Μετζανί, Μαρκάνο.

Η μόνη περίπτωση κατά την οποία ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να κρατήσει δανεικό παίκτη, ήταν αυτή του Τζόελ Κάμπελπου έκανε καταπληκτική χρονιά, αρίστευσε όμως και στο Μουντιάλ με την Κόστα Ρίκα. Ήθελε να εξαργυρώσει τις εμφανίσεις του σε καλύτερα πρωταθλήματα, χωρίς να τα καταφέρει. Δεν έπαιξε στην Άρσεναλ και πήγε τον Γενάρη στη Βιγιαρεάλ, δεν μεγαλούργησε (22 συμμετοχές, 1 γκολ) και επέστρεψε στην Άρσεναλ.

Η κορυφαία περίπτωση όλων ήταν του Κέβιν Μιραλάς,που ήρθε δανεικός από τη Σεντ Ετιέν, άρεσε και αποκτήθηκε την επόμενη χρονιά, όπου μεγαλούργησε (71 συμμετοχές, 34 γκολ και 13 ασίστ σε 2 περιόδους). Και πουλήθηκε σε πολλαπλάσια τιμή στην Έβερτον (107 συμμετοχές, 28 γκολ και 23 ασίστ),αφού ήθελε να παίξει σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα. Υποσχέθηκε ότι κάποτε θα γυρίσει στον Ολυμπιακό και παρότι ανανέωσε πριν από λίγες ημέρες το συμβόλαιο του στους "εφοπλιστές", μην αποκλείσετε το ενδεχόμενο να ξαναέρθει δανεικός στον Ολυμπιακό.

Περιπτωσάρα ο Ρομπέρτο, που ήρθε από την Αθλέτικο Μαδρίτης ως δανεικός, με πεσμένο ηθικό, αλλά στον Ολυμπιακό αναστήθηκε. Γι αυτό και αποκτήθηκε πριν κλείσει ο δανεισμός του και μπήκε μεγάλη ρήτρα για την πώληση του.

Κάτι ανάλογο συνέβη και με τον Λούκα Μιλιβόγεβιτς(37 συμμετοχές, 6 γκολ και 4 ασίστ) που ήρθε ως δανεικός από την Άντερεχτ, ικανοποίησε με την απόδοση του, αποκτήθηκε το καλοκαίρι από τον Ολυμπιακό και ο Σίλβα έβαλε βέτο να μη πουληθεί, παρά τις δελεαστικές προτάσεις από την Τουρκία.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα, όπου ο Ολυμπιακός ωφελήθηκε από δανεικούς παίκτες ήταν οι Αφελάι, Σαντάνα.Και οι δυο για διαφορετικούς λόγουςαπογοήτευσαν, κι αν δεν είχαν αποκτηθεί με δανεισμό θα "φορτωνόταν" στο ρόστερτου πρωταθλητή και μάλιστα με πολύ βαριά συμβόλαια. Ουδείς ασχολήθηκε με την απόκτηση τους, παρότι υπήρχε οψιόν και ανακουφίσθηκαν άπαντες με την αποχώρηση τους. Ο Ολλανδός μάλιστα κηρύχτηκε άφαντος τους τελευταίους μήνες.

Παρόμοιες περιπτώσεις είναι των Παραγουανών Πέρες, Βαλντές, που δεν αγοράστηκαν με τον πρώτο μάλιστα να αποχωρεί με βαρύ τραυματισμό στο τελευταίο ματς του πρωταθλήματος με το Απόλλωνα.Και ο Καζίμ Ρίτσαρντςήρθε με δανεισμό,έφυγεόμως κακήν-κακώς, καθώς στο τελευταίο ευρωπαϊκό ματς με τη Μέταλιστ έδειρε στη φυσούνα τον Ντέβιτςπου έκανε χειρονομίες προς τους οπαδούς του Ολυμπιακού, μετά την επίτευξη του γκολ πρόκρισης. 'Ίσως το έφερε βαρέως ο Τουρκοαγγλοκύπριοςπου δεν έμεινε στον Πειραιά, γι αυτό και στο πρόσφατο φιλικό ματς με τη Φέγενορντ, κόντεψε να σπάσει το πόδι του Ρομπέρτο, αλλά και άλλων παικτών του Ολυμπιακού.

Δανεικός ήρθε και ο Μακούν (30 συμμετοχές, 2 γκολ) που κρίθηκε ότι η απόδοση του δεν συνάδει με την υψηλή τιμή απόκτησης του και έφυγεχωρίς διαπραγματεύσεις. Ο διεθνής Καμερουνέζοςαποκτήθηκε από την Άστον Βίλα, του επιφυλάχτηκε θερμή υποδοχή στην πλατεία Αλεξάνδραςκαι συνέχισε την καριέρα του στη γαλλική Ρεν.Την περυσινή σεζόν όμως πήρε μέρος σε μόλις τρία ματς με τη φανέλα της Ρεν, τα δύο εξ αυτών με τους ερασιτέχνες του συλλόγου.

Ο Μαροκινός Καρλ Μετζανί(8 συμμετοχές, 0 γκολ),προοριζόταν από τον Μίτσελ ως παρτενέρ του Σιόβα στο κέντρο της άμυνας,η απόδοση του όμως στα ματς με την Καλλονή στο ΟΑΚΑ και με την Παρί Σεν Ζερμέν, σε συνδυασμό με τις αποδοκιμασίες και την πρόθεση να προωθηθεί ο Κώστας Μανωλάς τον έφερε εκτός ενδεκάδας και αργότερα εκτός ομάδας. Τον Ιανουάριο ηΜονακό τον δάνεισε στη Βαλενσιέν και ύστερα μετακόμισε στην Τράμζονσπορ, όπου για λίγο καιρό ήταν δίδυμο με τον Αβραάμ Παπαδόπουλο.

Από τη Μονακό προερχόταν και ο Εντιγκά(61 συμμετοχές, 1 γκολ), που άρεσε την πρώτη χρονιά, ανανεώθηκε ο δανεισμός του και για δεύτερη περίοδο, αλλάπαρά την αξιοπρεπή απόδοση του (πέτυχε και γκολ στην Ιταλία σε βάρος της Γιουβέντους) κρίθηκε ότι δεν πρέπει να αγορασθεί.

Τελείως διαφορετική περίπτωση ήταν ο Ισπανός Ιβάν Μαρκάνο,που ήρθε το 2011 ως... βύσμα του Βαλβλερδε (όπως και ο Φουστέρ βεβαίως βεβαίως) από τη Χετάφε. Έκανε 41 συμμετοχές, πέτυχε5γκολ και το καλοκαίρι του 2012 ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για την απόκτηση του. Τερματίσθηκαν άδοξα, όταν η Ρούμπιν Καζάν έκανε πρόταση 5 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά επέστρεψε τον Ιανουάριο του 2014 πάλι ως δανεικός από τη ρώσικη ομάδα (7 συμμετοχές, 1 γκολ). Τον απέκτησε τονΑύγουστοτου 2014 η Πόρτο, όπου και παραμένει.

Ιδιάζουσα περίπτωση ήταν ο Κώστας Μήτρογλουπου πουλήθηκε 15 εκατομμύρια τον περασμένο Ιανουάριο στη Φούλαμ, επέστρεψε ως δανεικός πέρυσι αντί 3.5 εκατομμυρίων, αλλά η συμπεριφορά του όλη τη χρονιά δεν άφησε περιθώρια ανανέωσης της συνεργασίας του με τον Ολυμπιακό. Γι αυτό και παραχωρήθηκε ως δανεικός στην Μπενφίκα.

Τι λέτε; Αξίζει η τακτική των δανεικών, σύμφωνα με τα παραπάνω;