Πουλάμε ή ξεπουλάμε αν θέλετε λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα, ρεύμα, νερό για να σώσουμε τη χώρα και αυτό δεν ακούγετε και πολύ καλά, αν και το μοναδικό πράγμα που λειτουργεί στην εντέλεια είναι το "Ελ. Βενιζέλος" που το διοικούν οι Γερμανοί.

Υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα που αν πουληθούν δεν θα ενοχληθεί κανείς, παρά μόνο αυτοί που αντλούν τη δύναμη τους μέσω αυτών. Οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις και οι αθλητικές ομοσπονδίας για την ακρίβεια.

Για τις εγκαταστάσεις δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις. Μόνο το στολίδι του μπιτς βόλει να σκεφτείτε, αρκεί για να ψηφίσετε υπέρ της ιδιωτικοποίησης του. Ρημάζει από το 2004 , όπως και όλο παραλιακό μέτωπο της Καλλιθέας. Πάμε στις ομοσπονδίας που από ανατολικογερμανικού τύπου πρέπει να γίνουν δυτικού.

Στην Τουρκία για παράδειγμα ο πρόεδρος της ομοσπονδίας βόλλεϊ είναι ιδιοκτήτης μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας και έχει χτίσει με δικά του χρήματα 3 γήπεδα 5000 θέσεων. Και ρίχνει λεφτά στις Εθνικές ομάδες, με αποτέλεσμα η γυναικεία να είναι στις κορυφαίες του κόσμου και η ανδρική να προσπαθεί.

Ποιος θα είχε αντίρρηση αν οι ομοσπονδίες λειτουργούσαν όπως και οι ΠΑΕ ή τα ΤΑΑ; Αν υπήρχαν Γιαννακόπουλοι και Αγγελόπουλοι; Όσοι έχουν αντίρρηση δεν αναλογίζονται ότι ζούμε σε εποχή σκληρού καπιταλισμού και δεν υπάρχει κάτι διαφορετικό στον ορίζοντα. Οι μόνιμοι εξάλλου ομοσπονδιάρχες έγραψε η ιστορία ότι ξοφλήσανε.

Ας μείνει λοιπόν στο κράτος ο μαζικός αθλητισμός και η ανάπτυξη κι ας διοργανώνονται τα πρωταθλήματα με αυτούς που μπορούν να συντηρήσουν τις ομάδες τους. Ας πληρώνουν δηλαδή με τα χρήματα τους τις μετακινήσεις και τους διαιτητές. Ας ξεχάσουν το εύκολο κρατικό χρήμα, κι ας στραφούν στην αγορά όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο. Γιατί δηλαδή να πληρώνουμε εμείς τη μωροφιλοδοξία των παραγόντων; Όσοι θέλουν λεζάντα και μούρη ας βρουν λεφτά για να επιβιώσουν.