Κάγκελα παντού...

Μπορεί το ελληνικό χρηματιστήριο να καταποντίστηκε, αν υπήρχε όμως μετοχή "Κώστας Φορτούνης" θα είχε κολλήσει στο limit up κόντρα στο γενικό ρεύμα, χάρη στην απόδοση και στο γκολ που πέτυχε στο ματς με τη Φέγενοορντ. Ο 22χρονος Τρικαλινός άσος, είναι πλέον το πιο συζητημένο πρόσωπο στο Έρμελο, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι αποκτήθηκε από ένα καπρίτσιο του Βαγγέλη Μαρινάκη, παρά την αρνητική εισήγηση του Μίτσελ, του Ισπανού προπονητή που δεν ήθελε να τον βλέπει ζωγραφιστό, δεν τον δήλωσε στο Champions League και δεν του έδωσε ευκαιρίες.

Ο ΠΑΟΚ είχε συμφωνήσει με τον μάνατζερ του, μπήκε "σφήνα" ο Παναθηναϊκός και λίγες ώρες πριν από την ανακοίνωση της απόκτησης του, τον πήρε ο Ολυμπιακός. Ο πρόεδρος του πειραϊκού κλαμπ, ήθελε να κάνει πλάκα στους Αλαφούζο, Σαββίδη για πολλοστή φορά και στόχευσε διάνα.

Το θέμα μας όμως δεν είναι η καθολική επικράτηση του Ολυμπιακού στα μεταγραφικά και ιδιαίτερα σε περιπτώσεις, όπου εμπλέκονται Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Θα αναφερθούμε στα "κάγκελα" που έχουν οι προπονητές και τις εμμονές, θετικές ή αρνητικές σε ορισμένους ποδοσφαιριστές. Δεν θα πάμε μακριά, αλλά στα τελευταία χρόνια του Ολυμπιακού, όπου ο Βαλβέρδε δεν ήθελε να ακούει για τον Κώστα Μήτρογλου και τον δάνειζε στον Πανιώνιο και τον Ατρόμητο, γιατί δεν ταίριαζε στη φιλοσοφία του.

Δεν μάρκαρε, δεν έπαιζε για την ομάδα, δεν, δεν, δεν... Τα γκολάκια του όμως τα έβαζε. Αποτέλεσμα; Διχάστηκαν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού, με τους θαυμαστές του "Μητρογκολ" να ξεσπαθώνουν με το προπέρσινο ξέσπασμα του σε πρωτάθλημα και Εθνική. Η πλάστιγγα έγειρε προς τους αντιπάλους τους, όταν ο Μήτρογλου πήρε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του Ντομίνγκες και χτύπησε το πέναλτι στο ματς με τον ΠΑΟ και στις περιπτώσεις που δυσανασχετούσε με επιτυχίες συμπαικτών του, επειδή δεν το έδιναν το γκολ στο πιάτο.

Ήρθε ο Μίτσελ και δεν... πήγαινε τον Φορτούνη, αλλά και τον Σαλίνο που τους έθαψε, παρά τις συμπάθειες που είχαν στην εξέδρα. Η απόλυσή του, έφερε το 90% των οπαδών του Ολυμπιακού να λειτουργούν συναισθηματικά και να διαφωνούν με την ενέργεια του Μαρινάκη, ξεχνώντας ότι με τον Ισπανό στον πάγκο, ο Ολυμπιακός έχασε 3-0 από τον ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη και με το ίδιο σκορ στο Μάντσεστερ, στον πιο ιστορικό ευρωπαϊκό παιχνίδι του κλαμπ. Είχε όμως επικοινωνιακό χάρισμα, κάτι που δεν του χάρισε όμως μια θέση σε πάγκο ευρωπαϊκού συλλόγου εδώ και 7 μήνες (από τις 6 Ιανουαρίου).

Ήρθε ο Περέιρα που λειτούργησε ως διαχειριστής και έκανε το νταμπλ, χωρίς να κερδίσει τη συμπάθεια του κόσμου. Κι αυτός είχε... κάγκελα, αφού επέμενε στον Χάρα και δεν έδινε ευκαιρίες στον Μπενίτες. Αποδοκιμάσθηκε στις 19 Απριλίου, όταν τον αντικατέστησε χωρίς λόγο και αιτία στο ματς με τον Λεβαδειακό.

Και φτάνουμε στον Σίλβα, που έβγαλε από τη ναφθαλίνη τους Φορτούνη, Σαλίνο, Μπουχαλάκη τους έκανε βασικούς και... ακύρωσε τους προκατόχους του. Κάθε προπονητής έχει επομένως τη δική του φιλοσοφία, ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι βλέπει στις προπονήσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει... κολλήματα. Και στον Πορτογάλο καταλογίζουν, έστω και τον παραμερισμό του Γιαννιώτα. Πήγε στο Έρμελο από το παράθυρο, έπαιξε με την Τβέντε, αλλά... δεν. Του καταλογίζει ότι παίζει άναρχα, ατομικά, δεν προσαρμόζεται σε τακτικές και πλάνα...

Η ουσία είναι μια. Προπονητές, δημοσιογράφοι, παράγοντες, φίλαθλοι έχουν... κάγκελα στα μυαλά τους με ορισμένους παίκτες, αυτοί όμως που κρίνονται είναι οι πρώτοι και έτσι είναι το σωστό. Ο Σίλβα έδειξε καλά δείγματα, αν και είναι πολύ νωρίς να τον κρίνουμε. Θυμίζει Βαλβέρδε στο πρεσάρισμα, στις εναλλαγές θέσεων και πάνω απ όλα έχει τον τελευταίο λόγο. Ακύρωσε αμέσως τις μεταγραφές των Μπερμπάτοφ, Ντιοπ, Νενέ και έβαλε βέτο στην παραχώρηση του Μιλιβόγεβιτς. Καθιέρωσε και μεταμόρφωσε τους Χάρα, Ντουρμάζ, εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο τους Αυλωνίτη, Βούρο (ελλείψει άλλων) και έκανε ένα καλό ξεκίνημα απέναντι στους δύσκολους και δύσπιστους οπαδούς του Ολυμπιακού. Χτίζει τη δική του ομάδα...