Και από την Παρί "'έφαγε" τέσσερα
Ο Στέφανος Λεμονίδης γράφει για την υποψιασμένη Ατλέτικο Μαδρίτης, την κακή εμφάνιση και τονίζει πως ακόμα υπάρχουν ελπίδες πρόκρισης έστω και λίγες.
Πριν από τον αγώνα ακούγαμε τους φιλάθλους του Ολυμπιακού στη Μαδρίτη, αλλά και συναδέλφους να μιλούν για "διπλό" στο "Βιθέντε Καλντερόν" και κουνούσαμε το κεφάλι όλο απορία.
Μα, από που πηγάζουν όλες αυτές οι προσδοκίες; Ποιός είσαι και θέλεις να κερδίσεις στη Μαδρίτη την δεύτερη ομάδα της Ευρώπης, την πρωταθλήτρια Ισπανίας; Και μάλιστα νίκη, ούτε καν ισοπαλία;
Όλα αυτά στο χορτάρι αποδείχθηκαν φρούδες ελπίδες, αποκαταστάθηκε η τάξη, η Ατλέτικο με σβηστές μηχανές κέρδισε 4-0, πέρασε στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ ο Ολυμπιακός όπως φαίνεται οδεύει προς το Γιουρόπα Λιγκ. Δεν είναι και άσχημα όταν κουβαλάς για προίκα δυο μεγάλες νίκες επί της Ατλέτικο και της Γιουβέντους στο "Καραϊσκάκης" και μάλλον 9 βαθμούς συγκομιδή σε ένα όμιλο που έκαιγε...
Βέβαια θα μου πείτε ότι και πέρυσι έφαγε τέσσερα ο Ολυμπιακός, από την Παρί στον Πειραιά, αλλά δεν υπήρχε τόση απογοήτευση. Ναι, γιατί με την Παρί έπαιξε ένα ημίχρονο-φωτιά, ίσως το καλύτερο των τελευταίων χρόνων, αλλά η διαφορά δυναμικότητας ήταν τέτοια που δεν αρκούσε ένα καλό σαρανταπεντάλεπτο. Και βέβαια άλλο Παρί, κι άλλο Ατλέτικο Μαδρίτης.
Η διαφορά λοιπόν ήταν ότι με την Παρί έπαιξε μπάλα, έκανε πολλές ευκαιρίες, ενώ στη Μαδρίτη δεν ανησύχησε ούτε μια στιγμή ο αντίπαλος γκολκήπερ. Ούτε μια επαναλαμβάνουμε...
Ίσως οι παίκτες του Ολυμπιακού, αλλά και ο Μίτσελ ήξεραν καλύτερα απο εμάς ότι η Ατλέτικο δεν παίζεται, είναι κλάσεις καλύτερη και για την κερδίσεις πρέπει να την... κοιμίσεις, να της κλέψεις το παιχνίδι. Όπως στον Πειραιά.
Αντίθετα στη Μαδρίτη, όλοι οι Ισπανοί ήταν υποψιασμένοι. Απο τον Σιμεόνε, τους παίκτες, ως την ταξιθέτρια που καθόταν δίπλα μας. Κι όταν μπήκε νωρίς το πρώτο γκολ, οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού γνώριζαν τι θα ακολουθήσει. Πήραν μοιρολατρικά το παιχνίδι, γνώριζαν ότι είναι αδύνατον να ανατρέψεις αποτέλεσμα στη Μαδρίτη όταν η Ατλέτικο προηγείται 1-0 και 2-0 στο ημίχρονο.
To 4-0 είναι ένα γνώριμο σκορ στο Τσάμπιονς Λιγκ, προκαλεί όμως στεναχώρια όταν συνοδεύεται από κακή εμφάνιση, κι αυτό πείραξε περισσότερο απ όλα.
Ας είμαστε όμως ρεαλιστές. Η Ατλέτικο δεν παίζεται, ιδιαίτερα από τον Ολυμπιακό που είναι σαφώς κατώτερος της. Και που την κέρδισε μια φορά είναι τεράστια επιτυχία.
Δεν παίζεται, ιδιαίτερα όταν η ομάδα προέρχεται από αγωνιστική απραξία εβδομάδων και δεν πρέπει να ρίχνουμε ευθύνες σε παίκτες και ιδιαίτερα στον Ρομπέρτο. Αυτός έδωσε πέρυσι και φέτος μεγάλες νίκες, κι αν ήταν αλάνθαστος σε όλα τα ματς δεν θα έπαιζε στον Ολυμπιακό, αλλά στη Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα, την Τσέλσι, την Μπάγερν. Είναι ένας σούπερ τερματοφύλακας για τον πρωταθλητή Ελλάδας.
Κλείνουμε λοιπόν το Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς βαθμό εκτός Ελλάδας, για πρώτη φορά μετά το 2003 , τότε που στον όμιλο υπήρχαν η Γιουβέντους(τι σύμπτωση), η Γαλατά και η Σοσιεδάδ. Από τότε μέχρι χθες ο Ολυμπιακός έπαιρνε βαθμό ή βαθμούς στα εκτός έδρας ματς του Τσάμπιονς Λιγκ.
ΥΓ: Ο Ολυμπιακός έχει ελπίδες πρόκρισης στη επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ αν κερδίσει τη Μάλμε και χάσει η Γιουβέντους από την Ατλέτικο στο Τορίνο, οι περισσότεροι όμως, αν όχι όλοι, με επικεφαλής τον Μίτσελ βλέπουν προς το Γιουρόπα Λιγκ.
