Ο Τσόρτσιλ και η Μπάγερν...
Ο Στέφανος Λεμονίδης γράφει για τον χάρτη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που αλλάζει, τις ομάδες που κάνουν τον κύκλο τους αλλά και τα κόκκαλα του Ουίνστον Τσόρσιλ που θα... τρίζουν.
Tο εκκωφαντικό 11-3 των γερμανικών ομάδων επί των ισπανικών στο Τσάμπιονς Λιγκ, δείχνει ξεκάθαρα πως αλλάζει ο χάρτης του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και ότι όλες οι ομάδες κάνουν τον κύκλο τους.
Το γεγονός εξάλλου ότι θα βρεθούν θα βρεθούν στο Λονδίνο 70.000 Γερμανοί και δύο γερμανικές ομάδες στο Ουέμπλει, θα θυμίσει μελαγχολικά στους Άγγλους τον αγώνα που έκανε ο Τσόρτσιλ για να μη πατήσει γερμανός στο νησί. Τώρα μπήκαν από την ... κερκόπορτα του ποδοσφαίρου με τιμές και δόξες.
Είναι η πρώτη φορά εξάλλου στο Τσάμπιονς Λιγκ, που η Γερμανία έχει δυο εκπροσώπους στον τελικό και δύσκολα θα ξαναδούμε ισπανικό τελικό, αργεί πολύ ο αγγλικός και πολύ περισσότερο ο ιταλικός.
Τι έφταιξε όμως και αλλάζει ο ευρωπαϊκός χάρτης ποδοσφαίρου; Όχι πάντως ο περιβόητος διαχωρισμός του πλούσιου βορρά και του φτωχού νότου , όπως κάποιοι θέλουν να κινδυνολογήσουν, να πολιτικολογήσουν και να κιτρινίσουν. Αυτό μπορεί να συμβεί στο μέλλον.
Η Μπαρτσελόνα πλήρωσε την απουσία προπονητή μετά την αποχώρηση του Γκουαρντιόλα. Γιατί καλός και συμπαθής ο Βιλανόβα, αλλά δεν ήταν δυνατόν να προπονεί δια αλληλογραφίας ολόκληρη τη χρονιά και να κάθεται στον πάγκο στα περισσότερα ματς, ο τρίτος τη τάξει προπονητής της καλής εποχής. Από την άλλη , η συνεχής παρομοίωση της Μπαρτσελόνα, ως της ομάδας του Μέσι έκανε κακό στους υπόλοιπους παίκτες και φάνηκε ξεκάθαρα στο ματς με τη Μπάγερ, όπου χωρίς αυτόν, δεν υπήρχε έμπνευση, οργάνωση, πρωτοβουλία.
Πως γίνεται εξάλλου η Ρεάλ, που έχει τον καλύτερο προπονητή στον κόσμο, να δέχεται τέσσερα γκολ από την Ντόρτμουντ; Εκεί οι γαλαξίες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου νικήθηκαν από τα νιάτα , τη φιλοδοξία και το σφρίγος των γερμανών ποδοσφαιριστών. Κι όταν λέμε γερμανών ποδοσφαιριστών, το εννοούμε, γιατί Μπάγερν και Ντόρτμουντ, στηρίζονται όχι μόνο στους Γερμανούς ποδοσφαιριστές, αλλά και στους Γερμανούς προπονητές, στους Γερμανούς μάνατζερ και σε κάθε τι γερμανικό.
Δεν θα μιλήσουμε ξεχωριστά για τους δυο ημιτελικούς, γιατί θα είναι σαν να αντιγράφουμε. Οι γερμανικές ομάδες επικράτησαν των ισπανικών στις προσωπικές μονομαχίες, στη φυσική κατάσταση , στην ταχύτητα, στη δύναμη, στη συγκέντρωση, στη διάθεση. Παρότι συγκλονίστηκε η Μπάγερν από την φοροδιαφυγή του προέδρου Χένες και η Ντόρτμουντ από την προδοσία του Γκέτσε , οι Γερμανοί έκαναν φόκους στην πρόκριση και τα κατάφεραν.
Οι περισσότεροι παίκτες των δυο ομάδων είναι αποτέλεσμα γερμανικής παραγωγής , και απλά οι ομάδες διανθίστηκαν με μερικούς πολύ καλούς ξένους, την περίοδο που οι Άγγλοι εισάγουν τα πάντα και γι αυτό δύσκολα θα δουν άμεσα δυο αγγλικές ομάδες να διεκδικούν το κορυφαίο ποδοσφαιρικό τρόπαιο.
Τουναντίον θα δουν δυο γερμανικές στο Ουέμπλει και θα τρίζουν τα κόκαλα του Τσόρτσιλ, που κράτησε τους γερμανούς έξω από το νησί, με πολλές θυσίες. Όσο για την Ισπανία, έχει εγκλωβισθεί στην εσωτερική διαμάχη Μπαρτσελόνα-Ρεάλ και κινδυνεύει να μη δει κατάματα την αλήθεια, επειδή οι μεν χαίρονται για τη δυστυχία των δε και δεν ασχολούνται με την ισπανική υποχώρηση.
Όσο για την αντικατάσταση του Χαινκες με τον Γκουαρδιόλα , αποδείχθηκε βιαστική, εκτός κι αν είναι στο...πλαίσιο ανταλλαγής προπονητών της Μπαρτσελόνα με τη Μπάγερν.