Ξεκινάει λοιπόν την Τρίτη (20/6) η νέα χρονιά του Ολυμπιακού, που έχει συν και πλην σε σχέση με τις προηγούμενες περιόδους, όσον αφορά την παρουσία του Μάρκο Σίλβα, τη συμμετοχή στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και τους απόντες που γεννούν τους παρόντες.

Ξεκινάμε από τα θετικά που είναι η παραμονή του Πορτογάλου τεχνικού για δεύτερο συνεχόμενο χρόνο και όπως συνέβη και στο παρελθόν τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα. Ο Σίλβα εγκλιματίσθηκε, κέρδισε την εμπιστοσύνη του Μαρινάκη και των οπαδών, γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, ξέρει πλέον τι εστί Ολυμπιακός, ποιες είναι οι απαιτήσεις, οι ψυχώσεις, τα πρέπει και τα μη. Όσες φορές εξάλλου στο πρόσφατο παρελθόν συνέβη αυτό, μόνο καλό ήταν για το κλαμπ, αρχής γενομένης από τον Μπάγεβιτς που έκανε... παπάδες ιδιαίτερα την τρίτη σεζόν. Ο Βαλβέρδε που ακολούθησε, εδραίωσε την κυριαρχία του Ολυμπιακού τη δεύτερη σεζόν, ενώ την πρώτη έψαχνε τα πατήματα του και πήρε το πρωτάθλημα με περισσότερη αγωνία. Και επί Μίτσελ η δεύτερη περίοδος ήταν η καλύτερη με την πρόκριση από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και την άνετη επικράτηση στην Ελλάδα.

Ο Σίλβα έχει πολλά περισσότερα από τους προκατόχους του, γιατί είναι ο μοναδικός που άκουσε το όνομα του από την πρώτη χρονιά, κι αυτό μετράει υπέρ του, σε οποιουσδήποτε πειραματισμούς επιχειρήσει και στα ατυχή αποτελέσματα. Η δουλειά του και το σύνολο που παρουσίασε τον έκαναν άτρωτο, παρά την ήττα με 0-3 από την Άρσεναλ, τον αποκλεισμό από την Άντερλεχτ και την απώλεια του Κυπέλλου από την ΑΕΚ. Η γενική εικόνα του Ολυμπιακού ήταν ασπίδα στις λίγες κακές στιγμές. Τώρα πια ο Πορτογάλος τεχνικός πατάει πιο γερά και είναι εντυπωμένο στη μνήμη του κόσμου, ότι τον ήθελε το καλοκαίρι η μεγάλη Πόρτο, αλλά έμεινε στον Ολυμπιακό και γιατί τον κράτησε το κλαμπ, αλλά και επειδή το ήθελε ο ίδιος.

Τα μείον εστιάζονται στο πρόωρο ξεκίνημα. Αν εξαιρέσουμε την πρώτη χρονιά του Μαρινάκη, όλες τις επόμενες, η προετοιμασία ξεκινούσε γύρω στις 10 Ιουλίου και η ομάδα έβρισκε τους αντιπάλους της καταπονημένους από τις προετοιμασίες του Ιουνίου, έκανε ένα γερό σπριντ ως τον Δεκέμβριο και "καθάριζε" το πρωτάθλημα. Είχε την πολυτέλεια να περιμένει στις μεταγραφές, να μη βιάζεται, να παίρνει τους παίκτες που ήθελε, ακόμη και την 31η Αυγούστου.

Τώρα τα πράγματα αλλάζουν, μπαίνει στην ίδια αφετηρία με τους αντιπάλους της, πρέπει να αρχίσει το τρέξιμο από τις 21 Ιουνίου, να παίξει τέσσερα προκριματικά ματς, να είναι έτοιμη η ομάδα από τον Ιούλιο.

Τις τελευταίες φορές που μπήκε σε διαδικασία προκριματικών, είχε τραυματικές εμπειρίες. Την πρώτη φορά κατάφερε με τον Κετσπάγια να μπει στους ομίλους, αλλά στη συνέχεια είχαμε την απομάκρυνση του νυν προπονητή της ΑΕΚ μετά τη φιλική πεντάρα από τον Εργοτέλη και τη λευκή ισοπαλία με την Καβάλα. Η διαδοχή με τον Ζίκο ήταν καταστροφική, παρά την καλή πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, με τον Ολυμπιακό να τερματίζει πέμπτος και τελευταίος στα πλέι οφς και τον κόσμο να κάνει "ντου" στα επίσημα, στο ατυχές παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Ήταν το τελευταίο ματς του Κόκκαλη.

Τη δεύτερη με την έλευση Μαρινάκη. Παρά την επιστροφή του Βαλβέρδε, ο Ολυμπιακός είχε αποκλειστεί επί Λίνεν από τη Μακάμπι, η απουσία όμως από την Ευρώπη επέτρεψε στον Βαλβέρδε να δουλέψει απερίσπαστος και να κατακτήσει το πρωτάθλημα.

Τα παθήματα όμως έγιναν μαθήματα, η διοίκηση του Ολυμπιακού είναι πιο σοφή από ποτέ, ο κόσμος περισσότερο εκπαιδευμένος και συσπειρωμένος, με τους αντιπάλους να καραδοκούν περιμένοντας αποκλεισμό από τους ομίλους που σημαίνει απώλεια 25 εκατομμυρίων.

'Οπως μας δίδαξε και το παρελθόν, μεγάλες μεταγραφές δεν θα γίνουν πριν από το Εuro 2016, όπως δεν έγιναν και πριν από το Μουντιάλ 2014 , γιατί ο Μαρινάκης ξέρει καλύτερα απ όλους τους νόμους της αγοράς. Όπως όλα δείχνουν η ομάδα θα παίξει τουλάχιστον τους πρώτους προκριματικούς αγώνες με το περσινό ρόστερ, κι αυτό είναι και το πιο σοφό. Μετά και σε συνδυασμό με την πρόκριση στο γύρο του Αυγούστου, θα γίνουν οι πρώτες προσθήκες και το ρόστερ θα ολοκληρωθεί στο τέλος του καλοκαιριού.

Πρέπει όμως να σταθούμε και στην αναίμακτη αποχώρηση του Ρομπέρτο. Πριν από μερικά χρόνια αν έφευγε ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού θα είχαμε εμφύλιο πόλεμο, σκληρή κριτική από τον φιλοολυμπιακό Τύπο και αναταραχή. Την προδιαγεγραμμένη μεταγραφή του Ισπανού πορτιέρο , την υποδέχθηκαν και αποδέχθηκαν όλοι με ηρεμία και στωικότητα, αφού είναι πλέον εκπαιδευμένοι, καθώς γνωρίζουν ότι ο Μαρινάκης πουλάει, αλλά αγοράζει ταυτόχρονα. Αν για παράδειγμα έφευγε ο Τζόρτζεβιτς επι Κόκκαλη θα γινόταν ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Θυμηθείτε τι συνέβη όταν αποχώρησε (δεν πουλήθηκε) ο Τζιοβάνι. Τώρα όμως όλοι γνωρίζουν ότι έφυγαν παίκτες, τα κενά τους όμως καλύφθηκαν από καινούργιους, κι αυτό θα συμβεί με την περίπτωση του Ρομπέρτο. Υπάρχει ο Καπίνο, αν και ενδέχεται να αποκτηθεί και ξένος πορτιέρο.

Και μην υποτιμάτε τις εσωτερικές μεταγραφές. Γιαννιώτας, Γούτας, Μπέρτος μπορούν να προωθηθούν στην ενδεκάδα, αν τους ευνοήσουν οι συνθήκες. Ιδιαίτερα τον τελευταίο, που έκανε καλό πρωτάθλημα στην Ξάνθη και με την αποχώρηση του Σαλίνο και τον τραυματισμό του Ομάρ μπορεί να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως στόπερ. Μη ξεχνάτε και τον Μπουχαλάκη, που θα ήταν βασικός αν δεν τραυματιζόταν, ενώ ο Γούτας επιστρέφει υγιής και ο Γιαννιώτας πιο ώριμος από ποτέ. Οι ...βουβές μεταγραφές μερικές φορές είναι και οι καλύτερες.

Η ιστορία εξάλλου έχει διδάξει. Οι απόντες γεννούν τους παρόντες. Ο Τζιμπούρ έφερε τον Μήτρογλου, ο Μέλμπεργκ τον Μανωλά και ο Τσόρι τον Φορτούνη. Περιμένουμε τους επόμενους.