Να λοιπόν που του Σίλβα η ομαδάρα (κατά το "του Μπούκοβι η ομαδάρα") γράφει ιστορία και είμαστε μάρτυρες ενός μεγάλου ρεκόρ, αφού ουδεμία ομάδα στο άμεσο μέλλον μπορεί να κερδίσει τα 16 πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος.

Το όνομα του Πορτογάλου θα γραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Ολυμπιακού και του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς το ρεκόρ του θα μείνει ακατάρριπτο. Ενα ρεκόρ που κάλλιστα μπορεί να διευρυνθεί, αφού ακολουθούν τα ματς με Λεβαδειακό (εντός), Πλατανιά (εκτός), Ξάνθη (εντός) και έπεται το παιχνίδι στην Ήπειρο με τα Γιάννινα.

Βήμα - βήμα όμως, αφού τα βέλη που έχει στη φαρέτρα του ο Σίλβα είναι πολλά και "δηλητηριώδη" και δεν ήταν υπερβολή αυτό που είπε πρόσφατα ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος περί της καλύτερης ομάδας του Ολυμπιακού την τελευταία εικοσαετία.

Για να κερδίσει όμως ο Ολυμπιακός στη Νέα Σμύρνη, χρειάστηκε να παίξει ο Σίλβα με δυο εξτρέμ και να ανοίξει σε πλάτος την ομάδα του. Το γεγονός ότι το πρωτάθλημα έχει χάσει το ενδιαφέρον του όσον αφορά την ομάδα που θα το κατακτήσει, δίνει στον Πορτογάλο τη δυνατότητα να δοκιμάζει τους Φορτούνη, Τσόρι στην ίδια ενδεκάδα.

Κι επειδή είναι έξυπνος και ευρηματικός, προσπαθεί να τους χωρέσει σε διάφορα σχήματα, και απ' ότι φαίνεται έχει καταλήξει. Με τον Τσόρι στο κέντρο και τον Φορτούνη στα άκρα, με την ταυτόχρονη ύπαρξη των Μιλιβόγεβιτς, Κασάμι στα χαφ, πανηγυρίζουν τα αντίπαλα... πούλμαν, αφού ο Ολυμπιακός δεν απλώνει το παιχνίδι του.

Όταν, όμως, μπαίνει ο Πάρντο και συνθέτει δίδυμο ακραίων με τον Ντουρμάζ και απελευθερώνεται ο Φορτούνης, παρέα με τον Τσόρι, τότε αλλάζουν τα πράγματα. Έτσι, παίζει με τέσσερις παίκτες πίσω από τον Ιντέγε και τον Μιλιβόγεβιτς μοναδικό αμυντικό χαφ. Το 4-1-4-1 που εφαρμόζει είναι το κατάλληλο σχήμα για το ελληνικό πρωτάθλημα και αποδίδει.

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται δυο εξτρέμ. Θυμηθείτε τι έπαθαν όταν έπαιζε επί Μίτσελ, με Μανιάτη, Μιλιβόγεβιτς, Κασάμι, μοναδικό εξτρέμ τον Αφελάι να βολοδέρνει αριστερά και δεξιά, συν ένα επιθετικό, τον Μήτρογλου. Ο Πορτογάλος το κατάλαβε έγκαιρα , κι απ ότι φαίνεται με αυτό το σχήμα θα πορευτεί στη συνέχεια για να ξεκλειδώνει τις αντίπαλες κλειστές άμυνες.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν έσπασε το ρεκόρ του Μπούκοβι, αλλά και του Σόλιντ και βαδίζει ακάθεκτος. Έχει πλούσιο πάγκο, παίκτες που μένουν εκτός ενδεκάδας και θα ήταν βασικοί σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα του πρωταθλήματος.

Ο Σίλβα από την άλλη αποπνέει το αίσθημα του δικαίου, καθώς έδωσε ευκαιρίες στον Ερνάνι, δεν τον δικαίωσε και τον πέρασε στο περιθώριο, ενώ άφησε να φύγουν και οι Γιαννιώτας, Μπεν, Τζανδάρης, που δεν τους είχε στα σχέδια του.

Ταυτόχρονα ο Ολυμπιακός άλλαξε μεταγραφική τακτική και δεν αποκτά πλέον ότι ενθουσιάζει, έστω και προσωρινά, στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ούτε καν ασχολήθηκε με την υπόθεση Μπουμάλ.

Το πιο ευχάριστο της ιστορίας, είναι ότι μετά από αμνημόνευτα χρόνια, έπαιξε σπουδαία μπάλα, μετά τις γιορτές, Θυμηθείτε τι πάθαινε ο πρωταθλητής, μετά την Πρωτοχρονιά και θα το καταλάβετε. Παίκτες χωρίς όρεξη και κίνητρο, σέρνονταν στον αγωνιστικό χώρο, προκαλώντας απογοήτευση στο κόσμο που τους στήριξε, μέχρι να κριθεί το πρωτάθλημα. Είναι βέβαια δύσκολο να παίζεις με ενθουσιασμό, όταν έχεις αφήσει τους άλλους 20 βαθμούς πίσω σου.

Στο δεύτερο ημίχρονο της Νέας Σμύρνης, είδαμε την ομάδα που εντυπωσίασε στην Τούμπα, κι αυτό είναι παρήγορο ενόψει της συνέχειας και του Γιουρόπα Λιγκ. Αν συνεχίζει να παίζει έτσι ο Ολυμπιακός, θα γεμίζει το Καραϊσκάκης και θα προχωρήσει στην ευρωπαϊκή διοργάνωση, ενώ θα ετοιμάζεται παράλληλα η ομάδα που θα βουτήξει το καλοκαίρι στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.