Ο Ολυμπιακός ήταν ο μεγάλος νικητής του ντέρμπι, αφού έμεινε ζωντανός στο κυνήγι της πρωτιάς. Ουσιαστικά κέρδισε γιατί άφησε τον Διαμαντίδη να ντριμπλάρει και όχι να πασάρει. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο σύγχρονο μπάσκετ δεν κερδίζει μόνο αυτός που βάζει τους περισσότερους πόντους, αλλά κι αυτούς που κάνει τις λιγότερες... ντρίμπλες. Διότι περισσότερες ντρίμπλες, σημαίνει λιγότερες πάσες. Και τελικά αυτός που χάλασε περισσότερο το παιχνίδι του αντιπάλου του ήταν ο Ολυμπιακός.

Από την άλλη ο Παναθηναϊκός συνέχισε την πετυχημένη συνταγή πάνω στον Σπανούλη, αλλά αυτή τη φορά οι "ερυθρόλευκοι" βρήκαν λύσεις που δεν είχαν πέρσι: τον "υπερπολύτιμο" Βαγγέλη Μάντζαρη και τον δημιουργό Ματ Λοτζέσκι.

Αναλυτικότερα ας δούμε τα πέντε συμπεράσματα που προκύπτουν μετά το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς.

• Η τακτική του Μπαρτζώκα

Ο Ολυμπιακός επανέφερε την αμυντική τακτική που είχε χρησιμοποιήσει στα δύο περσινά παιχνίδια της κανονικής περιόδου (αλλά και στο ματς που έχασε στο κύπελλο), στην αντιμετώπιση του Διαμαντίδη. Ουσιαστικά η... επίπεδη προσέγγιση σε ότι αφορά το συγκεκριμένο μαρκάρισμα σε καταστάσεις πικ-εν-ρολ (χωρίς πολλές βοήθειες), αποκόβει την υπόλοιπη ομάδα. Είναι αυτό που μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολα ως "καλύτερα να σκοράρει ο Διαμαντίδης, παρά να βάλει τους άλλους στο παιχνίδι".

Κι έτσι έγινε. Ο Διαμαντίδης υποχρεώθηκε να κάνει πολλές ντρίμπλες, να πάρει φάσεις πάνω του. Τελικά τέλειωσε το ματς με 16 πόντους, αλλά όλη η υπόλοιπη ομάδα είχε 29 πόντους και μόλις 2/14 τρίποντα, με τον ίδιο να κουράζεται φανέρα (παίζοντας 35 λεπτά τελικά) και να έχει μόλις 2 ασίστ, από τις 5 (!!) συνολικά του Παναθηναϊκού. Αυτό ήταν το μεγάλο κέρδος του Ολυμπιακού, που όπως αποδείχτηκε έπαιξε εκπληκτική άμυνα.

Χαρακτηριστικές είναι δύο συνεχόμενες επιθέσεις του Παναθηναϊκού στη 2η περίοδο. Στην πρώτη ο Διαμαντίδης έκανε 14 ντρίμπλες -και καμία πάσα- για να σουτάρει τελικά για τρεις πόντους και στη δεύτερη έκανε 28 (!!!) -και καμία πάσα- με το ίδιο αποτέλεσμα: ένα άστοχο τρίποντο.

• Ο υπερπολύτιμος Βαγγέλης Μάντζαρης

Σε όλο αυτό το κομμάτι έπαιξε καταλυτικό ρόλο η παρουσία του Βαγγέλη Μάντζαρη, ο οποίος έπαιξε πολύ καλή άμυνα πάνω στον αρχηγό του Παναθηναϊκού. Συγκεκριμένα δέχτηκε μόλις 5 πόντους από τον Διαμαντίδη, ένα τρίποντο που "κόλλησε" στο σκριν στο 2ο δεκάλεπτο και το τελευταίο καλάθι που σημείωσε ο 33χρονος άσος των "πρασίνων" μετά από πικ-εν-ρολ συνεργασία, αν και η ευθύνη βαραίνει περισσότερο τον Ντάνστον και λιγότερο τον ίδιο.

Και δεν είναι τυχαίο ότι έμεινε στο παρκέ περισσότερο από κάθε άλλο συμπαίκτη του (32 λεπτά). Ο τρόπος που μάρκαρε τη μπάλα ήταν υποδειγματικός και με τη συνολική παρουσία του επιβεβαίωσε πόσο σημαντική ήταν η περσινή απουσία του στους τελικούς.

• Λοτζέσκι όπως λέμε Λο

Η άμυνα του Παναθηναϊκού είναι προσαρμοσμένη στον Βασίλη Σπανούλη και γενικότερα στο παιχνίδι της Δευτέρας πήρε άριστα σε αυτό το κομμάτι, με τον διεθνή γκαρντ να μένει στους 2 πόντους (1/7 σουτ), έχοντας 4 ασίστ και 3 λάθη. Ήταν το χειρότερο "ντέρμπι" του όλα αυτά τα χρόνια στον Ολυμπιακό και για αυτό ευθύνεται το πλάνο του Αργύρη Πεδουλάκη, που αποδεικνύεται ακριβώς το αντίθετο από αυτό των "ερυθρολεύκων". Οι "πράσινοι" ήθελαν να βραχυκυκλώσουν τον αντίπαλο τους σταματώντας τον Σπανούλη, ενώ οι Πειραιώτες ήθελαν να βραχυκυκλώσουν τον αντίπαλο τους αφήνοντας τον Διαμαντίδη να σκοράρει...

Το πρώτο βήμα για την εξουδετέρωση του ήταν η πολύ καλή άμυνα των περιφερειακών (κυρίως του Παππά και του Ούκιτς), που δεν τον άφηναν να κάνει την αγαπημένη τους κίνηση (να πάει αντίθετα από το σκριν), αλλά αντίθετα τον οδηγούσαν σε αυτό, εκεί δηλαδή που περίμενε μια ολόκληρη συστάδα από "πράσινα" χέρια. Γρήγορα πόδια από τους ψηλούς, βαθιές βοήθειες από την αδύνατη πλευρά και στιγμιαίες βοήθειες ακόμη κι από τη δυνατή, αυτή της μπάλας (επιλογή που σπάνια συναντά κανείς στο υψηλό επίπεδο), ήταν η συνταγή που έβγαλε τον Σπανούλη εκτός παιχνιδιού.

Σε σημείο που μπορεί να πει κανείς ότι η άμυνα του Παναθηναϊκού γινόταν... χειρότερη όταν δεν έπαιζε ο Σπανούλης. Με την έννοια ότι όταν ο Λαρισαίος γκαρντ βρισκόταν στο παρκέ, υπήρχε συγκέντρωση, στόχος και συγκεκριμένος προσανατολισμός, ενώ όταν απουσίαζε οι παίκτες του Πεδουλάκη σαν να... ψάχνονται.

Σε αυτό το κομμάτι έπαιξε σημαντικό ρόλο η παρουσία του Ματ Λοτζέσκι, περισσότερο ως "2". Ο Αμερικανός έπαιξε το ρόλο του "αντι-Σπανούλη" στη δημιουργία και στην εκτέλεση, αρπάζοντας δηλαδή τη σκυτάλη από τον Έισι Λο, που συνήθως κάνει αυτή τη δουλειά. Ο Λο "αποφορτίζει" τον Σπανούλη και για αυτό φαίνεται πολλές φορές να είναι υπερ-πολύτιμος για τον Ολυμπιακό (εξ ου και η περσινή κατάρρευση των Πειραιωτών εν τη απουσία του στους τελικούς). Μόνο που τώρα ο Λοτζέσκι ένας παίκτης που μπορεί να ντριμπλάρει, να σουτάρει και να πασάρει κάλυψε αυτό το κενό που δημιουργήθηκε σηκώνοντας ένα σημαντικό βάρος.

Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον Κώστα Σλούκα που πέτυχε 7 πολύτιμους πόντους στα τελευταία 10 και κάτι λεπτά: το καλάθι στη λήξη της τρίτης περιόδου, ένα δίποντο από pick-n-roll και το τρίποντο από τη γωνία μετά τη δημιουργία του Λοτζέσκι. Δεν είναι και λίγο δηλαδή για έναν παίκτη να σημειώνει τους 7 από τους τελευταίους 13 πόντους της ομάδας του!

• Τα φάουλ του Λάσμε αποδιοργάνωσαν τον Παναθηναϊκό

Ο Γκαμπονέζος έκανε δύο στο πρώτο δεκάλεπτο και τρίτο όταν πέρασε αμέσως στο τρίτο δεκάλεπτο. Τελικά ο Παναθηναϊκός αναγκάστηκε να παίξει με τον καλό του σέντερ μόνο για 15 λεπτά, την ώρα που ο ίδιος ο παίκτης δεν βρήκε ποτέ ρυθμό.

Αντίθετα ο Αργύρης Πεδουλάκης προσπάθησε να βρει λύσεις για τη συγκεκριμένη θέση. Ήδη από το πρώτο δεκάλεπτο είχε δοκιμάσει τέσσερα διαφορετικά 5άρια: τον Λάσμε, τον Μαυροκεφαλίδη, τον Μπατίστ και τον Γκιστ. Κανείς από αυτούς δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Ειδικά ο Μαυροκεφαλίδης τον οποίο "στόχευσε" ο προπονητής του, είχε 4/12 σουτ.

• Ο αρνητικός Γκιστ

Σε προηγούμενο κείμενο είχε γίνει ανάλυση για τον πολλαπλό ρόλο που έχει ο Τζέιμς Γκιστ στον Παναθηναϊκό. Ο Αμερικανός, όμως, έκανε ένα πολύ κακό παιχνίδι με μηδέν πόντους (σούταρε μόνο δύο τρίποντα), 2 ριμπάουντ και ένα λάθος.

Αντίθετα ο Αργύρης Πεδουλάκης προτίμησε να παίξει περισσότερο με τον Φώτση στο "4" (31 λεπτά) αν και το ουσιαστικό πλήγμα (όπως αποδείχτηκε) ήταν η ανάγκη που δημιουργήθηκε για τη χρήση του Ρόκο Ούκιτς. Ο Κροάτης έπαιξε πάνω από 12 λεπτά, αν και προερχόταν από τραυματισμό, δείγμα του περιφερειακού προβλήματος που αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός, θυμίζοντας ουσιαστικά την ομάδα των πρώτων περσινών μηνών που τα... περίμενε όλα από τον Διαμαντίδη.

Οπότε με τον Λάσμε να έχει πρόβλημα με τα φάουλ, τον Μαυροκεφαλίδη άστοχο, τους εκτελεστές Μπράμος-Φώτση-Μασιούλις να μένουν "εκτός παιχνιδιού" και τον Γκιστ σε κακή βραδιά πως θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να βρει επιθετικές λύσεις;

• Όχι, οι ομάδες δεν ήταν έτοιμες

Το παιχνίδι ήρθε πρόωρα. Την πρώτη αγωνιστική. Και καμία ομάδα δεν ήταν έτοιμη για ένα τόσο σημαντικό ματς. Αυτό φαίνεται από την αστοχία, αλλά και τη νευρικότητα σε ότι αφορά πολλές επιλογές, ειδικά στην επίθεση. Συνολικά διεκδικήθηκαν 81 ριμπάουντ και τα λάθη (33) ήταν πολύ περισσότερα σε σχέση με τις ασίστ (13).

Το αποτέλεσμα, όμως, φέρνει νικητή τον Ολυμπιακό που κλείνει την ψαλίδα και μένει "ζωντανός" στη διεκδίκηση της πρώτης θέσης (καλύπτοντας το -2 της τιμωρίας). Ουσιαστικά, όμως, το σημαντικότερο που κέρδισαν οι "ερυθρόλευκοι" ήταν μια περίοδος ηρεμίας, ενόψει μάλιστα μιας "επικίνδυνης" πρεμιέρας, όπως είναι αυτή στην Ευρωλίγκα με την Μάλαγα.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη θα πρέπει να ψάξει τη χημεία και την ισορροπία του, καθώς αυτή διαταράχθηκε τόσο καιρό από την απουσία του Μαυροκεφαλίδη και του Ούκιτς.

Λογικά, όμως, όλα αυτά αφού μιλάμε για το πρώτο επίσημο ματς για το πρωτάθλημα...

ΥΓ. Προσωπικά προτιμώ χίλιες φορές ένα ματς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού ή Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού με άδειες κερκίδες και κανονικό μπάσκετ, παρά σε γεμάτο ΣΕΦ ή γεμάτο ΟΑΚΑ και να επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας.

Άσχετο...