Ένα παιχνίδι σαν αυτό του Παναθηναϊκού στο Ζάγκρεμπ μπορεί να έχει πολλά οφέλη για μια ομάδα. Καταρχάς το βαθμολογικό. Οι "πράσινοι" έφτασαν τις τρεις νίκες στα έξι παιχνίδια και πήραν μια ανάσα, καθώς προηγουμένως είχαν βρεθεί σε δυσχερή θέση μετά το άσχημα αποτέλεσμα στο Βελιγράδι. Το σημαντικότερο, όμως, κέρδος για το "τριφύλλι" ενδεχομένως να είναι άλλο. Ήταν η πρώτη του εκτός έδρας νίκη στο Top-16 και περισσότερο το πρώτο παιχνίδι που έδειξε δείγματα ομάδας που μπορεί να περάσει στους "8".

Γιατί το παράδοξο με την ομάδα του Σάσα Τζόρτζεβιτς είναι ότι έκανε τα δύο καλύτερα του ως τώρα παιχνίδια σ' αυτή τη φάση της Euroleague εκτός έδρας: με τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη και με την Λοκομοτίβ στο Κράσνονταρ. Μόνο που τα έχασε και τα δύο. Αντίθετα δεν... πετούσε φλόγες απέναντι στη Μάλαγα και στη Νταρουσάφακα, αλλά παρόλα αυτά κατάφερε να πάρει την πολυπόθητη νίκη. Μια νίκη για παράδειγμα που δεν πήρε η Εφές.

Στο Ζάγκρεμπ, οπότε, συνδυάστηκε η καλή εμφάνιση με το επιθυμητό αποτέλεσμα και αυτό το "πάντρεμα" μπορεί να γεμίσει αισιοδοξία και να τονώσει ψυχολογικά την ομάδα, που έχει μπροστά της δύο εντός έδρας παιχνίδια (Εφές και Φενέρ) για να δείξει τι μπορεί να κάνει. Με δύο νίκες κάνει βήμα πρόκρισης. Αν χάσει και τα δύο τότε το πράγμα δυσκολεύει. Ας μην βιαζόμαστε, όμως, διότι μεταξύ των δύο αγώνων μεσολαβεί η διακοπή και η προσθήκη νέου παίκτη (Χέινς) ή νέων παικτών, οπότε ενδεχομένως να δούμε μια εντελώς διαφορετική εικόνα.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε σ' αυτή τη φάση είναι να σταθούμε στο παιχνίδι με την Τσεντεβίτα. Οι "πράσινοι" από τα μισά του δεύτερου δεκαλέπτου έπαιξαν πραγματικά πολύ καλά. Έκαναν μια από τις καλύτερες φετινές τους εμφανίσεις. Σαν να βρήκαν - με λίγα λόγια - τα κουμπιά των Κροατών και να τα απενεργοποίησαν. Κι αυτό γιατί η ομάδα του Βέλικο Μρσιτς βασίζεται σε τέσσερις επιθετικούς άξονες:

α) Στο παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο

Οι "πράσινοι" έδωσαν μεγάλο βάρος στις επιστροφές. Αυτό φαινόταν και από τον τρόπο που πηδούσαν στο επιθετικό ριμπάουντ. Σε κάθε σουτ οι τέσσερις υπόλοιποι παίκτες έκαναν σπριντ για να καλύψουν τη ρακέτα τους. Για αυτό και το μικρό νούμερο στο επιθετικό ριμπάουντ (4), με τους "πράσινους" να αργούν χαρακτηριστικά να πάρουν το πρώτο τους. Είναι κάτι που έγινε κατ' επιλογή καθώς από τις ομάδες του Top-16 η Τσεντεβίτα (μαζί με τη Λαμποράλ) είναι αυτή που βασίζεται περισσότερο στο transition. Εξάλλου είδαμε ότι οι μοναδικές καλές στιγμές των Κροατών στην επανάληψη ήρθαν όταν βρήκαν αυτές τις ευκαιρίες στο ανοιχτό γήπεδο.

β) Στο ένας-ένας του Πούλεν

Οι παίκτες του Σάσα Τζόρτζεβιτς επικεντρώθηκαν σ' αυτό το μαρκάρισμα και τα πήγαν περίφημα. Ο βασικός πόιντ-γκαρντ του αντιπάλου έμεινε στους 5 πόντους (με 2/7 σουτ), έχοντας δύο λάθη και καμία ασίστ (όχι ότι είναι το φόρτε του οι τελικές πάσες). Επί της ουσίας νικήθηκαν δύο φορές: τη μια που βρήκε ένα (πολύ) μακρινό σουτ σε ενδιάμεση επίθεση και άλλη μια φορά που επίσης έπιασε απροετοίμαστη την άμυνα σε συνθήκες fast-break. Από εκεί και πέρα ο Καλάθης έκανε πολύ καλή δουλειά απέναντι του. Οι "πράσινοι" φρόντισαν να του δώσουν ελάχιστες φάσεις στο δεξί του χέρι (το καλό) και υποχρέωσαν τον Μρσιτς να τον χρησιμοποιήσει λίγο (19 λεπτά).

γ) Στην υπεροχή του Μπίλαν μες στο καλάθι

Το πρόβλημα που βάζει η Τσεντεβίτα στον αντίπαλο είναι ότι στηρίζεται στο ένας-ένας των παικτών της (του Πούλεν, του Ούοκερ, του Ουάιτ και του Μπίλαν). Είναι από τις λίγες ομάδες που έχει τόσο σταθερή παρουσία στο low-post με τον σέντερ της. Μόνο που σ' αυτή την περίπτωση ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα κυριάρχησε κατά κράτος στη μεταξύ τους μονομαχία. Ο Σέρβος ψηλός είχε 21 πόντους (9/11 σουτ), 3 ασίστ και 5 κερδισμένα φάουλ, την ώρα που ο Μπίλαν τέλειωσε το ματς με 9 πόντους, οι 8 εκ των οποίων ήρθαν στο ξεκίνημα του αγώνα.

Ο Ραντούλιτσα δεν προκάλεσε μόνο φθορά μες στο καλάθι, αλλά ήταν και το αποκούμπι για τον Παναθηναϊκό όταν χρειάστηκε να αποκρούσει την προσπάθεια του αντιπάλου να ανοίξει τον ρυθμό. Η μπάλα πέρασε σ' αυτόν και οι πόντοι του αναχαίτισαν κάθε φιλοδοξία των γηπεδούχων.

δ) Στο περιφερειακό σουτ

Το άλλο μεγάλο όπλο τους είναι το τρίποντο. Σκοράρει περισσότερα από 8 ανά παιχνίδι στο Top-16. Στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό οι Κροάτες ξεκίνησαν με χαμηλά ποσοστά (είχαν 1/10) πριν αρχίσει να βρίσκει ρυθμό ο Πίλεπιτς και τέλειωσαν το ματς με 7/23, φτιάχνοντας όμως το ποσοστό τους στο τέλος από τα δύο μαρκαρισμένα σουτ του Ουόκερ. Άλλος ένας επιτυχημένος αμυντικός στόχος για τους "πράσινους".

Αν υπολογίσουμε όλα τα παραπάνω μπορούμε με άνεση να κατανοήσουμε το πως ο Παναθηναϊκός κράτησε τον αντίπαλο του στους 60 πόντους.

Δεν ήταν βέβαια μόνο το αμυντικό κομμάτι. Από την αρχή οι "πράσινοι" έδειξαν μεγάλη διάθεση στο να κινήσουν γρήγορα τη μπάλα. Έτσι το παιχνίδι τους δεν έγινε καθόλου στατικό. Είχαν καλή κυκλοφορία και κατάφεραν να ανοίξουν το γήπεδο, ειδικά όταν βελτίωσαν τις αποστάσεις τους (κάτι που δεν έκαναν στο πρώτο δεκάλεπτο). Είχαν ισορροπία (μέσα-έξω), υψηλά ποσοστά μετά από ένα σημείο και κατάφεραν να μοιράσουν 24 ασίστ.

Ο Νικ Καλάθης ήταν καθοριστικός με 10 πόντους, 10 ασίστ και πολύ καλή on-ball άμυνα. Αυτό, βέβαια, διαβάζεται κι αλλιώς. Διότι σ' ένα ματς που η διαφορά για ένα ολόκληρο ημίχρονο ήταν στους +20 πόντους, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς τον κράτησε μες στο παρκέ για 35 λεπτά. Αυτό είναι ένα δείγμα της έλλειψης γκαρντ, το οποίο θα κληθεί να λύσει ο Μαρκίς Χέινς, αν και εφόσον μπορέσει να παίξει αυτό το ρόλο, σ' αυτό το επίπεδο και σ' αυτή την συγκεκριμένη ομάδα.