Στο ένα αποτυπώνεται η άμυνα με παγίδες στο low-post, το δεύτερο για την περίφημη "match-up" που χρησιμοποίησε ο Ηλίας Ζούρος και "κλείδωσε" τη Σλοβενία και το τρίτο περιέχει χαρακτηριστικές καλές άμυνες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.

Low post άμυνα

Από την αρχή του τουρνουά η Εθνική επιλέγει να κάνει "παγίδα" όταν κάποιος παίκτης υποδέχεται τη μπάλα στο low-post και επιχειρεί να παίξει με πλάτη στο καλάθι. Ειδικά στο παιχνίδι με τη Λιθουανία οι διεθνείς πήραν "άριστα" στο συγκεκριμένο σημείο της τακτικής, αποτρέποντας τον αντίπαλο από το να πάρει πόντους ή εύκολα σουτ από πάσα κάθε φορά που η μπάλα περνούσε στους Σμόντις και Λόρμπεκ.

Η τακτική: Ο παίκτης που μαρκάρει τη μπάλα προσπαθεί να "κλείσει" το κέντρο στον επιθετικό και παράλληλα να χρησιμοποιήσει τα χέρια του για να εμποδίζει τις "εύκολες" πάσες στην αδύνατη πλευρά του γηπέδου. Ο τελευταίος παίκτης της άμυνας (συνήθως περιφερειακός) τρέχει παράλληλα με τη baseline και κάνει "παγίδα" στον ψηλό, με στόχο να τον κάνει να σταματήσει την ντρίμπλα και να του κλείσει το οπτικό πεδίο.

Ταυτόχρονα οι άλλοι τρεις παίκτες προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα "τρίγωνο" με έναν παίκτη να προστατεύει το καλάθι και τους άλλους δύο να καλύπτουν τον υπόλοιπο χώρο, έχοντας ως κυριότερη δουλειά να μαρκάρουν την πρώτη πάσα που θα κάνει (αν κάνει) ο ψηλός, μέχρι όλη η ομάδα να επιστρέψει σε κανονικές συνθήκες κι ο καθένας να πάει στον παίκτη του.

Άμυνα match-up

Μετά το τέλος του ματς ο Ηλίας Ζούρος πανηγύρισε -για πρώτη φορά- έντονα την ελληνική νίκη. Λίγη ώρα μετά μιλώντας στον Γιάννη Φιλέρη και στην κάμερα του Sport24.gr εξήγησε ότι το έκανε επειδή θεώρησε ότι η ομάδα του τα πήγε περίφημα από άποψη τακτικής. Κι η άμυνα match-up που εφάρμοσε ήταν το κυριότερο "όπλο" του.

Με αυτή η Εθνική "θωράκισε" τη ρακέτα της (απέναντι στις αντίπαλες διεισδύσεις), "αναχαίτισε" τα αντίπαλα pick-n-roll και κρατώντας -κατά κανόνα- τους ψηλούς μες στο καλάθι, απενεργοποίησε κατά ένα μεγάλο βαθμό το μεγάλο όπλο των Σλοβένων, το επιθετικό ριμπάουντ. Το αποτέλεσμα; Η ομάδα του Μπόζα Μάλκοβιτς να αναλώνεται σε άσκοπες πάσες, να μην έχει ξεκάθαρες λύσεις και είτε να μένει με τη μπάλα στα χέρια στο τέλος των 24'', είτε να καταλήγει σε μαρκαρισμένα σουτ.

Το κυριότερο όφελος ήταν η επιβολή του ρυθμού: ενός αργού τέμπο, που ήταν απόρροια της αδυναμίας των Σλοβένων να πετύχουν ένα γρήγορο καλάθι με τους Ντράγκιτς ή τον Λάκοβιτς, που είναι εξαιρετικά διεισδυτικοί.

Η Εθνική, μάλιστα, χρησιμοποίησε αυτή την άμυνα όχι σε συνεχόμενα διαστήματα, αλλά εναλλάσοντας την με κλασσικό man-to-man ανάλογα με το αν είχε προηγηθεί ριμπάουντ των Σλοβένων ή επαναφορά από τη γραμμή.

Η τακτική: Η match-up είναι μια άμυνα που συνδυάζει τις αρχές της ζώνης και του man-to-man με "αλλαγές" στα σκριν. Ουσιαστικά ξεκινά σσν 2-3, αλλά μεταβάλλεται ανάλογα με την κίνηση των παικτών. Ο κάθε παίκτης έχει την "ευθύνη" του παίκτη που βρίσκεται στο δικό του χώρο.

Οι άλλοι κανόνες που συνήθως επιβάλλονται και "φαίνονται" στο βίντεο είναι οι εξής: ο κάθε παίκτης μαρκάρει τον παίκτη στη ζώνη ευθύνης του. Αν αυτός κάνει άλλη κίνηση, τον ακολουθεί μέχρι να τον "παραδώσει" σε κάποιον άλλον. Στα pick-n-roll -κυρίως- αλλά και σε όλα τα screen γίνεται "αλλαγή", με τους αμυντικούς να προσπαθούν -αν δεν απειλούνται- να αλλάξουν και πάλι για να αποκατασταθεί η ισορροπία που θέλει τους "κοντούς" έξω και τους ψηλούς μέσα. Τέλος αν μπει η μπάλα στη ρακέτα και υπάρχει κατάσταση mis-match (κοντός να μαρκάρει ψηλότερο αντίπαλο), τότε ισχύει ο κανόνας της "παγίδας" όπως και στο man-to-man.

Καλή αμυντική εικόνα

Καλή ομαδική άμυνα, χωρίς καλή ατομική δεν υφίσταται. Για αυτό κι η επιτυχία της Εθνικής είναι ότι όλοι ξεκινούν από αυτή για να κερδίσουν τον χρόνο και το ρόλο τους στο παρκέ.

Ιδού τρεις φάσεις που πιστοποιούν την αποτελεσματικότητα της καλύτερης άμυνας του τουρνουά.