Ο Ολυμπιακός, από τη θέση του αουτσάιντερ, αντιμετωπίζει τη Μπαρτσελόνα στη σειρά που μπορεί να θεωρηθεί η πιο ανοιχτή στα φετινά προημιτελικά. Κι αυτό γιατί είναι τέτοια η φύση και των δύο ομάδων. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς στο ενδεχόμενο που το πλεονέκτημα της έδρας βρισκόταν στα χέρια των "ερυθρολεύκων". Για τόσο ανοιχτή σειρά μιλάμε, δεδομένου ότι οι δύο αντίπαλοι μπορούν να κερδίσουν με την ίδια άνεση εκτός έδρας.

Ξεκινώντας την ανάλυση του ζευγαριού θα πρέπει να σημειωθεί ο κοινός παρανομαστής που δεν είναι άλλος από τα προβλήματα. Και οι δύο ομάδες μες στη χρονιά αντιμετώπισαν αρκετά προβλήματα, τραυματισμούς και απουσίες που συνοδεύτηκαν από μεταπτώσεις στην απόδοση. Κι αν η κατάσταση του Ολυμπιακού είναι λίγο ως πολύ γνωστή, θα πρέπει να αναφερθεί ότι κι η Μπαρτσελόνα υποχρεώθηκε να ξεπεράσει πολλές δυσκολίες, ειδικά στην αρχή του 2015 όταν υποχρεώθηκε να προχωρήσει σε προσθήκες και πιο συγκεκριμένα σ' αυτή του Έντγουιν Τζάκσον.

Λόγω αυτής της κατάστασης οι "μπλαουγράνα" είχαν πρόβλημα σε ότι αφορά τη χημεία τους, αλλάζοντας διαρκώς τη σύνθεση τους. Μια παίζει ο Ναβάρο και μια δεν παίζει, ενώ κατά τη διάρκεια της χρονιάς έχασαν και τον Αμπρίνες. Τώρα η κατάσταση δείχνει να ομαλοποιείται αν και προστέθηκε το μικροπρόβλημα του Ντόλμαν. Το σίγουρο, ωστόσο, είναι ότι η Μπαρτσελόνα δεν είχε τη συνέπεια και τη σταθερότητα που "έπιανε" στο αντίστοιχο σημείο σε άλλες χρονιές, επιβεβαιώνοντας ότι είναι ευάλωτη.

Ακολουθεί η στατιστική σύγκριση των δύο ομάδων (οι επιδόσεις τους στο Top-16)

Μπαρτσελόνα	Κατηγορία	Ολυμπιακός
96.5	Ranking	86.4
82.0	Επίθεση	76.8
75.9	Άμυνα	71.9
78%	Βολές	71%
54%	Δίποντα	52%
38%	Τρίποντα	35%
8.1	Εύστοχα 3Π	8.6
34.3	Ριμπάουντ	33.6
19.4	Ασίστ	18.1
10.9	Λάθη	11.3
5.3	Κλεψίματα	5.1
3.0	Κοψίματα	2.9

Ας δούμε όμως για αρχή τα κυριότερα αγωνιστικά της γνωρίσματα

Η επιθετική ισορροπία

Η Μπαρτσελόνα είναι η πιο ισορροπημένη επιθετικά ομάδα στην Euroleague, μαζί με την ΤΣΣΚΑ. Είναι το ίδιο αποτελεσματική όταν παίζει γρήγορα και όταν παίζει αργά, ενώ κατά τη διάρκεια του αγώνα χρησιμοποιεί πολλούς και διαφορετικούς άξονες για να επιτεθεί: το post-up των Τόμιτς (κυρίως) και Τόμας-Λάμπε, τα pick-n-roll του Χουέρτας, παιχνίδια με screen για τους σουτέρ (Ντόλμαν, Νάχμπαρ, Ναβάρο, Αμπρίνες, Όλεσον) και αρκετές επιθέσεις με κομπίνες, που χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια του ματς για να πετύχει ένα εύκολο καλάθι.

Είναι τέτοια η ποιότητα και ο επιθετικός χαρακτήρας των "μπλαουγράνα". Παίζουν πάντα με μεγάλη ταχύτητα στο μισό γήπεδο, πασάρουν πολύ καλά και απειλούν με όλους τους παίκτες. Σταδιακά, πάντως, αλλάζουν τον χαρακτήρα τους. Πλέον θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν είναι η ομάδα του Χουάν Κάρλος Ναβάρο, αλλά η ομάδα του Άντε Τόμιτς. Ο Κροάτης σέντερ είναι το βασικότερο σημείο αναφοράς στην επίθεση, έχοντας το ρόλο του εκτελεστή, αλλά και αυτόν του δημιουργού. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι έχει και 3 ασίστ ανά παιχνίδι (βλέπε παρακάτω).

Απόδειξη της ποιότητας της Μπαρτσελόνα είναι οι υψηλοί δείκτες σε επίθεση (3η καλύτερη), σε ποσοστά δύο πόντων (2ο καλύτερο), ασίστ (2ο καλύτερο), ranking (3ο καλύτερο) και ο χαμηλός στα λάθη.

Η αμυντική αμφιβολία

Το ερώτημα με τη φετινή Μπαρτσελόνα είχε να κάνει εξαρχής με την αμυντική της αποτελεσματικότητα, η οποία επιβεβαιώνεται και από τους αριθμούς. Η Μπαρτσελόνα δεν διακρίνεται σε κανέναν από τους αμυντικούς δείκτες: το παθητικό, τα λάθη αντιπάλου, το ranking αντιπάλου, τα δίποντα (%) αντιπάλου. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί εύκολα: η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ ναι μεν διακρίνεται για το ύψος στη θέση "5" (Τόμιτς-Πλάις), αλλά από την άλλη δεν διαθέτει αμυντικογενείς παίκτες. Στο ρόστερ της δεν υπάρχει ούτε ένας σκληρός ψηλός, με τους Λάμπε, Νάχμπαρ, Ντόλμαν, Τόμιτς και Πλάις να διακρίνονται για την τεχνική τους, το σουτ και τη επαφή τους με το καλάθι, αλλά όχι με το δυναμικό τους παιχνίδι. Και αυτό είναι κάτι που βγαίνει προς τα έξω, όπως αναφέρει το θεατρικό κλισέ.

Τα γρήγορα πόδια των περιφερειακών και το μέγεθος στη θέση "5", είναι τα στοιχεία στα οποία ποντάρουν οι Καταλανοί, που θα έχουν ένα μεγάλο μειονέκτημα στην κατηγορία "physical παιχνίδι" έναντι του Ολυμπιακού, που διακρίνεται σ' αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού. Είναι, δηλαδή, μια ομάδα που επιδιώκει την επαφή, παίζει σκληρά και βάζει σώματα μπροστά από τη μπάλα. Αν και στο τελευταίο κομμάτι θα είναι σίγουρα ερωτηματικό η κατάσταση των δύο καλύτερων του παικτών στο συγκεκριμένο κομμάτι: του Μπρεντ Πέτγουεϊ του παίκτη που "δένει" όλη την άμυνα και του Οθέλο Χάντερ.

Ο παράγοντας "φίνις"

Η Μπαρτσελόνα, όπως ακόμη ο Ολυμπιακός, η Ρεάλ και η ΤΣΣΚΑ φημίζονται για την ικανότητα τους να τελειώνουν τα παιχνίδια, να "καθαρίζουν" δηλαδή στο φινάλε. Οι "μπλαουγράνα" διακρίνονται σ' αυτόν τον τομέα διότι διαθέτουν μερικούς από τους καλύτερους finisher στην διοργάνωση: τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, τον Μαρσελίνιο Χουέρτας, τον Μπραντ Όλεσον αλλά κι εσχάτως τον Άλεξ Αμπρίνες. Αυτό το χαρακτηριστικό τους κάνει εξαιρετικά επικίνδυνους για τα εκτός έδρας ματς, αν συνδυαστεί με το γεγονός ότι μπορούν να προσαρμοστούν σε διαφορετικά στυλ μπάσκετ για να επιβιώσουν.

Η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ με άλλα λόγια μπορεί να μπει σε μια αναμέτρηση για να ελέγξει τον ρυθμό. Μπορεί να τον ανοίξει και να επιδιώξει ένα υψηλό σκορ. Μπορεί να στοχεύσει με διαφορετικούς τρόπους. Και πάνω από όλα διαθέτει τις προσωπικότητες για να τελειώσει το ματς με ένα ροζ φύλλο. Ο Ναβάρο για παράδειγμα έκανε τη διαφορά στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό, πραγματοποιώντας το καλύτερο του φετινό παιχνίδι. Ο Αμπρίνες έβαλε ένα καλάθι που δεν μπαίνει στο ισπανικό πρωτάθλημα για να δώσει τη νίκη απέναντι στη Μάλαγα. Ο Όλεσον είναι ο πιο επικίνδυνος παίκτης για εκτός έδρας παιχνίδι, χάρις στον clutch χαρακτήρα του και το υψηλό ποσοστό στο τρίποντο. Όλα αυτά συνηγορούν στο ότι η Μπαρτσελόνα είναι όντως η πιο επικίνδυνη ομάδα για εκτός έδρας παιχνίδια.

Η κόντρα της αντίθεσης

Η σειρά αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον για δύο συγκεκριμένες αντιθέσεις. Ο Ολυμπιακός έχει κυριαρχήσει τα τελευταία χρόνια χάρις στο undersized παιχνίδι του. Είναι μια ομάδα γρήγορη και δυναμική. Η Μπαρτσελόνα ψηλή και δαντελένια. Από τη μια οι σέντερ των 2.20 και από την άλλη οι αθλητικοί Ντάνστον-Χάντερ. Πρόκειται για μια μάχη διαφορετικών σχολών, στην οποία κανείς δεν μπορεί να δώσει προγνωστικά.

Το άλλο σημείο κλειδί αφορά την τακτική. Ο Ολυμπιακός έχει ως βασική pick-n-roll αντιμετώπιση το δυναμικό hedge-out στα όρια της παγίδας. Μια τακτική που χαλάει τον ρυθμό του αντιπάλου, υποχρεώνει τον χειριστή της μπάλας να πασάρει και αποτρέπει την εκτέλεση μετά το pick. Είναι μια άμυνα που λειτουργεί με μεγάλο αποτέλεσμα απέναντι σε παίκτες που "δεν θέλουν" να πασάρουν, αλλά τους αρέσει να εκτελούν ή να ψάχνουν μόνο την ασίστ στο ρολάρισμα. Δεν είναι αποτελεσματική όμως απέναντι σε ομάδες που δεν επιδεικνύουν εγωιστικό παιχνίδι, όπως για παράδειγμα η Νίζνι. Είναι επίσης μια άμυνα στην οποία δεσπόζει ο Οθέλο Χάντερ, ο οποίος παίρνει εξαιρετικό βαθμό και διακρίνεται περισσότερο από τον Μπράιαν Ντάνστον.

Στην εξίσωση οφείλουμε να βάλουμε και μια άλλη μεγάλη μεταβλητή: την ικανότητα της Μπαρτσελόνα απέναντι σε τέτοιες άμυνες. Η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ έχει τελειοποιήσει αυτή την επίθεση όλα αυτά τα χρόνια, δεδομένου ότι την αντιμετωπίζει συχνά λόγω της παρουσίας του Ναβάρο (οι περισσότεροι προπονητές δεν ήθελαν να σουτάρει μετά από ντρίμπλα). Συγκεκριμένα οι Καταλανοί επιδιώκουν να τιμωρήσουν την άμυνα χρίζοντας "δημιουργό" τον σκίνερ (short roll), δηλαδή εν προκειμένω τον Τόμιτς, ο οποίος έχει μεγάλη ικανότητα στην πάσα για να βρει τον αμαρκάριστο συμπαίκτη: είτε αυτόν που κινείται στη baseline, είτε αυτούς που καραδοκούν στην περιφέρεια. Είναι μια μορφή επίθεσης απέναντι στην οποία αντιμετώπισε προβλήματα και στο παιχνίδι με την Φενέρμπαχτσε.

Μια παρόμοια εικόνα φαίνεται στο παρακάτω βίντεο. Παρατηρήστε την αντίδραση της επίθεσης, έστω κι αν η άμυνα (δεν είναι τόσο δυναμική όσο τα hedge-out του Ολυμπιακού)

Οπότε θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον αν ο Ολυμπιακός θα ακολουθήσει τη συγκεκριμένη τακτική, το πως θα την προσαρμόσει και πως θα αντιδράσει η Μπαρτσελόνα.

Όλα τα πάνω επιβεβαιώνουν ότι η συγκεκριμένη σειρά είναι η πιο ανοιχτή, διότι συγκρούονται ομάδες με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, κάτι που προσθέτει το στοιχείο του απροσδόκητου. Αξίζει, πάντως, να βάλουμε στην εξίσωση και την κατάσταση του Βασίλη Σπανούλη και του Οθέλο Χάντερ. Ο πρώτος αναμένεται να αλλάξει εντελώς την επιθετική εικόνα του Ολυμπιακού, που θα έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει με μεγάλη ένταση και διάρκεια την αμυντική ικανότητα της Μπαρτσελόνα στο pick-n-roll.

Ακολουθούν βίντεο από χαρακτηριστικές επιθέσεις της Μπαρτσελόνα