Ο Μάρντι Κόλινς ήρθε στον Ολυμπιακό μαζί με το νέο έτος. Υποχρεωτικά, καθώς η κατάσταση της υγείας του Έισι Λο, υποχρέωσε τον Γιώργο Μπαρτζώκα να κάνει κάτι που δεν του αρέσει καθόλου: να αλλάξει παίκτη.

Ο Κόλινς θα αντικαταστήσει τον Λο, ο οποίος φέτος ήταν σκιά του εαυτού, καθότι ταλαιπωρήθηκε από διαρκή προβλήματα τραυματισμών. Ασφαλώς και αποτελεί μια σοβαρή απώλεια για τους Πειραιώτες, από τη στιγμή μάλιστα που ο αριστερόχειρας Αμερικανός είχε συνδεθεί τα τελευταία χρόνια ως το βαρόμετρο της ομάδας. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ο Λο ήταν καλά (και καλός, δηλαδή) τα πράγματα γινόντουσαν ευκολότερα για τον Ολυμπιακό.

Η απώλεια του δημιούργησε την ανάγκη προσθήκης ενός παίκτη, που επιλέχτηκε υπό την πίεση του χρόνου. Κοινώς, οι Πειραιώτες είχαν κάτι λιγότερο από 1 1/2 μέρα για να βρουν έναν περιφερειακό. Τελικά τον βρήκαν, εκμεταλλευόμενοι τα οικονομικά προβλήματα της Μοντεγκρανάρο. Τον Κόλινς τον είχε "μάθει" ο Μπαρτζώκας στην προετοιμασία, στα πλαίσια του τουρνουά της Πάτρας, όπου η ομάδα του είχε αντιμετωπίσει την ιταλική. Ο Αμερικανός γκαρντ είχε 12 πόντους, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις, κυρίως για την αντίληψη και την οξυδέρκεια του.

Πριν, όμως, γίνει η ανάλυση του νέου, να δούμε τι χάνει ο Ολυμπιακός λόγω του "παλιού".

Ο Λο...

Ήταν ο καλύτερος αμυντικός του Ολυμπιακού στη μπάλα. Επίσης είχε το ρόλο του αντι-Σπανούλη, του πικ-εν-ρολ παίκτη, δηλαδή, που θα δημιουργήσει όταν ο αρχηγός του Ολυμπιακού καθόταν στον πάγκο, ή αυτός που οταν θα παίξει μαζί του θα πάρει την σωστή απόφαση σε καταστάσεις ένας-εναντίον-ενός ή δύο-εναντίον-ενός.

Παράλληλα ήταν ένας εξαιρετικός παίκτης στον αιφνιδιασμό, ένας δυναμικός περιφερειακός που τέλειωνε φάσεις κοντά στο καλάθι και ένας νικητής, φήμη που τον συνόδευε από το κολέγιο και επιβεβαιώθηκε στα χρόνια του στον Πειραιά.

Η αδυναμία του είχε να κάνει με το μακρινό σουτ, αλλά και την ευπάθεια του σε διάφορα προβλήματα, όπως το περσινό που τον κράτησε εκτός από τους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος.

Ο Κόλινς...

Είχα δει τον Κόλινς -τελείως τυχαία- στο πρώτο παιχνίδι ΝΒΑ που παρακολούθησα από κοντά. Ήταν τον Δεκέμβρη του 2006 στο ματς με τους Ατλάντα Χοκς, σε ένα παιχνίδι που θυμάμαι τον Τζος Τσίλντρες να κάθεται με πολιτικά στον πάγκο φορώντας ένα άθλιο μουσταρδί κουστούμι (άσχετο). Όλως τυχαίως ήταν το τελευταίο εντός έδρας ματς, πριν από αυτό με τους Νάγγετς στο οποίο ο Κόλινς πυροδότησε την γνωστή κλωτσοπατινάδα.

Το παιχνίδι δεν έλεγε και πολλά πράγματα. Οι Νικς χάρις στον Έντι Κάρι είχαν πάρει από νωρίς μια διαφορά στο σκορ και έφτασαν με σχετική άνεση στην τελική επικράτηση. Στα τελευταία 9 λεπτά, δε, ο Αϊζάια Τόμας (που τα "άκουγε" από την κερκίδα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα) σήκωσε τον Κόλινς. Σε εκείνο το ματς είχε 2 πόντους με 1/6 σουτ, αγωνιζόμενος στο "2".

Λίγο πιο δίπλα μου καθόταν ένας ηλικιωμένος δημοσιογράφος που κάθε φορά που ο Κόλινς, αντί για να σουτάρει έκανε μια ακόμη πάσα, φώναζε: "take that shot, Mardy. You 've got to take that shot".

Αυτός είναι με μια πρόταση ο Κόλινς. Ένας παίκτης-ομάδας, από αυτούς που λέγονται "οι αγαπημένοι" του προπονητή. Που ξέρουν το παιχνίδι, δεν εκβιάζουν προσπάθειες και κάνουν το σύνολο καλύτερο. Κι ο ίδιος ο 29χρονος γκαρντ δεν θα μπορούσε να κάνει και διαφορετικά. Ανδρώθηκε στο κολέγιο του Τεμπλ, ένα πρόγραμμα που φημίζεται για την match-up άμυνα (3-2) και το απαρχαιωμένο σύστημα του Τζον Τσέινι, που απαγόρευε δια ροπάλου την ατομική πρωτοβουλία, το ένας-εναντίον-ενός και τα βιαστικά σουτ.

Στη θητεία του εκεί ο νέος γκαρντ του Ολυμπιακού βελτίωσε πολύ την ατομική του άμυνα τόσο στη μπάλα, όσο και στο χώρο. Έπαιζε στην κορυφή της 3-2, όπου έκανε θραύση ως ένας από τους καλύτερους "κλέφτες" της εποχή του. Από την άλλη, όμως, είδε τα νούμερα του να πέφτουν δραματικά. Για παράδειγμα τα περισσότερα από τα μακρινά σουτ που επιχειρούσε, ήταν στη λήξη των 35'' υπό πίεση, ενώ παραδοσιακά το Τεμπλ θεωρείται ένα σχολείο που "κόβει" νούμερα λόγω του στυλ του.

Για τον Τζον Τσέινι, ωστόσο, ήταν ο ιδανικός point-guard: σκληρός και ηγετικός. Ένας παίκτης που δεν κάνει αμέσως... μπαμ, αλλά είναι ουσιαστικός και πολύ χρήσιμος για μια ομάδα. Αντίστοιχα καλή άποψη έχει και ο Μάικ Σιζέφσκι που έλεγε: "Είναι ένας πολύ καλός παίκτης. Και έχω δε αρκετούς πολύ καλούς παίκτες".

Όσο για το καλύτερο του παιχνίδι; Ήταν απέναντι στο Ουέικ Φόρεστ και στον καλύτερο πλέι-μέικερ εκείνης της χρονιάς (αλλά και σήμερα ολόκληρου του ΝΒΑ), τον Κρις Πολ. Ο Κόλινς τέλειωσε το ματς με 25 πόντους και 7 κλεψίματα, ενώ ο Πολ έμεινε στους 9 πόντους.

Το ίδιο καλοκαίρι, του 2005, έπαιξε και στο Παγκόσμιο U21 στην Αργεντινή. Ήταν η διοργάνωση που η Εθνική Ελλάδος του Μάνου Μανουσέλη, με παίκτες όπως οι Βασιλειάδης, Βασιλόπουλος, Βουγιούκας, Μαυροκεφαλίδης κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο. Ηττήθηκε στον τελικό από τη Λιθουανία των Σεϊμπούτις και Μασιούλις, την ώρα που οι ΗΠΑ τερμάτιζαν στην 5η θέση, έχοντας ηττηθεί μόνο στους προημιτελικούς. Ο Κόλινς είχε σχεδόν 8 πόντους μέσο όρο, σε μια ομάδα με πολύ ταλέντο (Γκλεν Ντέιβις, Ραζόν Ρόντο, Ρούντι Γκέι, Τζέι Τζέι Ρέντικ).

Τα χαρακτηριστικά του

Γενικά,είναι ένας παίκτης κοντά στα δύο μέτρα (1.98) που μπορεί να παίξει με άνεση και τις τρεις θέσεις της περιφέρειας, κάτι που ασφαλώς αρέσει στον προπονητή του, ο οποίος παραδοσιακά προτιμούσε να παίζει με περισσότερους από έναν χειριστές στην 5άδα.

Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι η αντίληψη του για το παιχνίδι. Διαβάζει καλά, παίρνει καλές αποφάσεις και επί της ουσίας μπορεί να κάνει τα πάντα. Δεν είναι αυτό που λέμε ο κλασσικός σουτέρ, π.χ. από τον τρίποντο, αλλά έχει αρκετά καλό pull-up σουτ, μετά από ντρίμπλα δηλαδή.

Παράλληλα είναι ένας παίκτης που εκμεταλλεύεται το μέγεθος του, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. Βλέπει τις πάσες, χρησιμοποιεί τον όγκο του και "σκεπάζει" τους αντιπάλους του.

Κοιτώντας κανείς τα στατιστικά του θα διαπιστώσει ότι σε όλη τη διάρκεια της καριέρα του έχει πολύ χαμηλό ποσοστό στις βολές, ενώ με εξαίρεση το πέρασμα του από τους Κλίπερς δεν είχε ποτέ υψηλό νούμερο στο τρίποντο. Χωρίς αμφιβολία, όμως, είναι καλύτερος σουτέρ από ότι λένε τα νούμερα του, που συχνά λένε την αλήθεια. Απλά να αναφερθεί ότι πέρσι ο Λο είχε 48% στην Ευρωλίγκα πίσω από τη γραμμή, χωρίς αυτό να τον καθιστά καλό σουτέρ. Γενικότερα, όμως, το πιο τυπικό δείγμα είναι το 31% που είχε στο ιταλικό πρωτάθλημα, αυτό το 1 στα 3.1 δηλαδή ανά παιχνίδι.

Το ζητούμενο...

Το timing ασφαλώς και δεν είναι το καλύτερο. Ο Κόλινς ήρθε στην Ελλάδα δύο ημέρες πριν το κρίσιμο παιχνίδι με τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ και θα κληθεί να βουτήξει από νωρίς στα βαθιά. Με τους Τούρκους δεν θα παίξει, αλλά από το ματς του πρωταθλήματος με την ΑΕΝΚ να κληθεί να βάλει την κόκκινη φόρμα, διότι δεν υπάρχουν περιθώρια.

Οπότε το ζητούμενο για τον συγκεκριμένο παίκτη είναι το πόσο γρήγορα θα προσαρμοστεί και θα καταφέρει να γίνει "γρανάζι" της ερυθρόλευκης μηχανής. Αυτό είναι το κρίσιμο κομμάτι, όπως έχει επιβληθεί από τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας.