Από τον Σταν Σμιθ στον Στίβεν Σμιθ

Ο Αμερικάνος τενίστας Σταν Σμιθ (ναι κρατούσε ρακέτα, πριν γίνει... παπούτσι) ήταν αυτός που είχε πει ότι "η εμπειρία σου λέει τι να κάνεις κι η αυτοπεποίθηση σου επιτρέπει να το κάνεις". Μια φράση που λίγω εώς πολύ συνοψίζει την εικόνα των φετινών τελικών. Από τη μια ο έμπειρος Παναθηναϊκός κι από την άλλη ο αποφασισμένος Ολυμπιακός, μόνο που συχνά οι όροι αλλάζουν και τότε ο... αντίπαλος είναι αυτός που έχει το πρόβλημα.

Όταν, δηλαδή, οι "ερυθρόλευκοι" βγάζουν εκτός από ενέργεια και ποιότητα στο παιχνίδι τους τότε διαδραματίζονται ματς όπως αυτό της Κυριακής και δείχνουν ανίκητοι, ενώ αντίθετα όταν οι πολύπειροι "πράσινοι" καταφέρνουν να επιβληθούν και σε σωματικό επίπεδο τότε όχι μόνο ισοφαρίζουν τη σειρά και δείχνουν ικανοί να κάνουν το "μπρέικ".

Αυτή ήταν η εικόνα του τέταρτου τελικού: οι παίκτες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν αυτοί που έριξαν το περισσότερο ξύλο, που κέρδισαν τις περισσότερες διεκδικούμενες μπάλες και τελικά αυτοί που στο τέλος έπαιξαν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Προς επιβεβαίωση όλων των παραπάνω αρκεί να θυμηθεί κανείς την εκπληκτική εμφάνιση του Μάικ Μπατίστ, το επιθετικό ριμπάουντ (ένα από τα 13) και το καλάθι που έκρινε τον αγώνα του Στίβεν Σμιθ και το τρίποντο του Νικ Καλάθη, το τελευταίο από τα τρία που σούταρε σε διαδοχικές επιθέσεις.

Το πρώτο ήταν κοντό και το δεύτερο βρήκε στο δοκάρι. Και τα δύο ήρθαν από έξτρα πάσα του Διαμαντίδη, που θα μπορούσε να σουτάρει. Ήταν φάσεις που έδειξαν την καλή ομαδική λειτουργία του Παναθηναϊκού, που ψάχνει πάντα τον αμαρκάριστο παίκτη. Ακόμη κι αν αυτός έχει χαμηλότερα ποσοστά. Το θέμα σηκώνει μεγάλη κουβέντα (αν δηλαδή έχει σημασία όχι μόνο το πως/πότε πασάρεις, αλλά και σε ποιόν), αν και προσωρινά οι "πράσινοι" δικαιώθηκαν. Οι έξτρα πάσες θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτυπώνουν σχηματικά την ανάγκη του "τριφυλλιού" να βρει έξτρα λύσεις. Οι 7 πόντοι κι οι 4 ασίστ του Καλάθη, οι 7 πόντοι και τα 6 ριμπάουντ του Σμιθ ήταν αυτοί που έκαναν τελικά τη διαφορά, ήταν αυτοί που δεν είχε ο Παναθηναϊκός στα ματς του ΣΕΦ.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι περνάει στο... ντούκου (το αντίθετο) η εκπληκτική εμφάνιση του Μάικ Μπατίστ.: 23 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 9 κερδισμένα φάουλ παίζοντας για μια περίοδο... μόνος του τον Ολυμπιακό. Σε 31 λεπτά συμμετοχής. Στα 35 του χρόνια. Αυτός "χτύπησε" τις αλλαγές στα σκριν, αυτός έβγαλε με φάουλ τον Χάινς, αυτός γύρισε τη διαφορά των 8 πόντων, αυτός πήρε 7 επιθετικά ριμπάουντ και μόνο τυχαία δεν ήταν η στιγμή που είχε με τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Το είχε πει στο Sport24.gr κι ο Κώστας Καϊμακόγλου ότι "βλέποντας αυτόν τον ήρωα, να παίζει με μισή μέση και να μην καταλαβαίνει τίποτα" ξυπνάει όλος ο Παναθηναϊκός.

Ακόμη ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους που είχε 12 πόντους και 7 ασίστ, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στα "καλά" διαστήματα του Παναθηναϊκού. Ο "Σάρας" ξελαφρώνει στο δημιουργικό κομμάτι τον Διαμαντίδη και δίνει ποιότητα στην επίθεση του Παναθηναϊκού, όπως έκανε σε κρίσιμα σημεία του αγώνα της Τετάρτης.

Οι τρεις μεγάλοι (ενδιάμεσα μπαίνει κι ο 33χρονος Τσαρτσαρής) σε ηλικία παίκτες του Παναθηναϊκού ήταν οι κορυφαίοι της αναμέτρησης. Αυτό που λέμε "μίλησε η εμπειρία".

Η μάχη των ριμπάουντ

Οι "πράσινοι" πλήρωσαν τον Ολυμπιακό με το ίδιο νόμισμα, κυριαρχώντας δηλαδή στα ριμπάουντ, που αποτυπώνουν κατά μία έννοια τη θέληση μιας ομάδας να πάει στη μπάλα. Η μάχη των "αιθέρων" βρήκε κυρίαρχους τους γηπεδούχους (44-28), με 13 επιθετικά ριμπάουντ έναντι 5. Η διαφορά είναι χαώδης σε σχέση με τις 19 επιθέσεις που ανανέωσαν οι Πειραιώτες στο ΣΕΦ την περασμένη Κυριακή.

Κι είναι χαρακτηριστικό ότι ως τώρα στα έξι φετινά παιχνίδια των δύο ομάδων (εξαίρεση ο τελικός του κυπέλλου) αυτός που εξασφαλίζει τα ριμπάουντ (και κυρίως τα επιθετικά) παίρνει και το ροζ φύλλο. Και δεν πρέπει να ξεγελάει ο 3ος τελικός, καθώς τα τελικά διαμορφώθηκαν στην τελευταία διαδικαστική περίοδο, που περισσότερο "μπέρδεψε" τη γενική εικόνα.

Το ίδιο ενδιαφέρουσα είναι κι η παρατήρηση ότι νικήτρια είναι η ομάδα που φτάνει τους 80 πόντους σε αυτή τη σειρά των τελικών. Αρκεί να δούμε όλα τα αποτελέσματα ως τώρα.

Διοργάνωση	Αγώνας	Ριμπάουντ	Επιθετικά ριμπάουντ
Κανονική περίοδος	ΠΑΟ-ΟΣΦΠ: 74-70	33-27	11-11
Κανονική περίοδος	ΟΣΦΠ-ΠΑΟ: 78-77	27-30	8-7
Πλέι-οφ 1ος τελικός	ΟΣΦΠ-ΠΑΟ: 84-78	36-27	9-5
Πλέι-οφ 2ος τελικός	ΠΑΟ-ΟΣΦΠ: 81-79	41-33	11-11
Πλέι-οφ 3ος τελικός	ΟΣΦΠ-ΠΑΟ: 84-72	35-36	19-13
Πλέι-οφ 4ος τελικός	ΠΑΟ-ΟΣΦΠ: 84-74	44-28	13-5

Χάλασε η... μαγιά

Παρατηρώντας κανείς το παιχνίδι ότι ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα με τα φάουλ. Ο Χάινς έπαιξε μόλις 15 λεπτά, ο Ντόρσι μπλέχτηκε κι αυτός σε "foul trouble" κι έτσι χάλασε η... μαγιά. Τo rotation των "ερυθρολεύκων" αποσυντονίστηκε με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς να δίνει χρόνο στον Λάζαρο Παπαδόπουλο και στον Άντιτς σε θέση "5".

Οι Πειραιώτες που ξεκινούν πάντα με την ίδια πεντάδα, όχι μόνο τελειώνουν με το ίδιο σχήμα, αλλά συχνά κάνουν τις ίδιες αλλαγές κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αυτό άλλαξε στον τέταρτο τελικό κυρίως λόγω του Χάινς που είχε φάουλ, κάθισε νωρίς στον πάγκο και ουσιαστικά δεν βρήκε ποτέ ρυθμό.

Και πάλι, όμως, με αυτά τα δεδομένα ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι είναι "πολύ σκληρός για να πεθάνει". Έχοντας μείνει πίσω με 7 πόντους στην τελευταία επίθεση χρειάστηκε δύο φάσεις για να γυρίσει το ματς. Κι αν δεν ήταν το επιθετικό ριμπάουντ του Σμιθ μετά από μια "σκοτωμένη" επίθεση του Καλάθη, η θηλιά γύρω από το λαιμό του Παναθηναϊκού, ίσως να εξελισσόταν σε γόρδιο δεσμό.

Οι "ερυθρόλευκοι" ξεκίνησαν το ματς με τους καλύτερους οιωνούς: πήραν από νωρίς μια διαφορά (ότι ο Μπατίστ ξεκίνησε στην 5άδα έδειξε ότι ο Ομπράντοβιτς δεν ήταν διατεθειμένος για πειράματα), έβαλαν πίεση στον αντίπαλο τους και... καπάκι πάνω από τη στεφάνη και σε πολλά σημεία είδαν τον Έισι Λο να σημειώνει καθοριστικά και προσωπικά καλάθια, δημιουργώντας μια διαρκή απειλή. Ενδεχομένως με τον Αμερικανό στο παρκέ ο Ολυμπιακός να έγινε προβλέψιμος κι ίσως για αυτό να αποχώρησε από το παρκέ στα τελευταία λεπτά, αλλά και πάλι ήταν κάτι που χρειαζόντουσαν οι Πειραιώτες: προσωπικές φάσεις, αυτές που τους "κουβάλησαν" στη σειρά.

Τρικ και στις... συνεντεύξεις Τύπου

Ως τώρα δεν έχουμε δει πολλά τρικ στο παρκέ. Λογικό, άλλωστε... Οι ομάδες κουβαλούν τόσους μήνες προπόνησης και προσπάθεια να τελειοποιήσουν τον τρόπο που παίζουν, οπότε θα ήταν παράλογο τώρα να δοκιμάσουν κάποιο "κόλπο" έτσι για τα μάτια του κόσμου. Αυτή την τακτική ξέρουν, αυτή εμπιστεύονται.

Ειδικά ο Ολυμπιακός παίζει πολύ "στιλιζαρισμένα", με συγκεκριμένα ζευγάρια, στάνταρ αλλαγές και ελάχιστες αλλαγές στο rotation. Το μόνο καινούργιο που δοκίμασαν στο ΟΑΚΑ ήταν δύο άμυνες ζώνης μετά από διακοπή αγώνα (τάιμ-άουτ και έναρξη δεκαλέπτου), που "απαντήθηκαν" με 2/2 τρίποντα.

Ωστόσο, ότι τρικ δεν βλέπουμε στο παρκέ, τα ακούμε στις συνεντεύξεις Τύπου. Ο "Ζοτς", όπως και πριν το φίαναλ-φορ, έφερε στην επιφάνεια το θέμα της αποχώρησης του λέγοντας ότι "πιθανόν αυτό να είναι το τελευταίο μου παιχνίδι στο ΣΕΦ". Στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ η τακτική απέδωσε καρπούς με τον Παναθηναϊκό να κάνει ένα εκπληκτικό πρώτο ημίχρονο κι ένα πολύ καλό συνολικά παιχνίδι, οπότε για να μην το ξανακάνει πριν το τελευταίο ματς της χρονιάς;

Με αυτόν τον τρόπο ενδεχομένως ο Σέρβος προπονητής να θέλει να παίξει το ρόλο του αλεξικέραυνου της πίεσης, να απελευθερώσει τους παίκτες του στέλνοντας τους ένα μήνυμα ότι στο "ΣΕΦ παίζουμε σαν να είναι το τελευταίο μας παιχνίδι".

Αντίστοιχα κι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, μετρ των δηλώσεων, σφύριζε αδιάφορα όταν του έλεγαν για πίεση. "Τα δύσκολα ματς είναι αυτά με τον... Πανιώνιο, όχι με τον Παναθηναϊκό", εννοώντας ότι το πραγματικό άγχος έρχεται όταν η ομάδα συναντά το "πρέπει", έχοντας τον ξεκάθαρο ρόλο του φαβορί. Κοινώς στο σαββατιάτικο παιχνίδι η ομάδα του θα πάει απελευθερωμένη, χωρίς να έχει δηλαδή τίποτα να χάσει. Με αυτόν τον τρόπο θέλει να αποφορτίσει την κατάσταση και να βοηθήσει έτσι τους νεαρούς και "άβγαλτους" σε τέτοιες καταστάσεις παίκτες του.

Αμφότεροι, λοιπόν, θεωρούν ότι ο αντίπαλος έχει το άγχος. Το λένε, ενδεχομένως, για να πείσουν τους εαυτούς τους. Το φωνάζουν για να το πιστέψουν. Προσωπικά θεωρώ ότι αυτό το στρες είναι κάτι σχετικό. Μπορεί η "πρεμούρα" να φύγει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, μετά από ένα -για παράδειγμα- καλό ξεκίνημα, όπως αυτό που γράφτηκε δια χειρός Κέσελι στο 3ο ματς. Ή μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά όταν χαθεί μια διαφορά και το ματς πάει στο "Χ" στην τελευταία περίοδο.

Ο Δημήτρης Πρίφτης έλεγε στο Live Video Chat ότι οι "ερυθρόλευκοι" θα έχουν μεγαλύτερο άγχος και δεν διαφωνώ. Από την άλλη, όμως, για να μην... τρελαινόμαστε νομίζω ότι όλοι θα προτιμούσαν το πλεονέκτημα έδρας, από την έλλειψη πίεσης του φιλοξενούμενου.

Για σχόλια και ερωτήσεις υπάρχει και το Twitter ( @stefanos_rose )