Αποστολή εξετελέσθη

Αποστολή εξετελέσθη! Η Εθνική επικράτησε της Σερβίας καθαρά -πεντακάθαρα- και παίρνοντας την πρόκριση για τους αγώνες κατάταξης 5ης και 6ης θέσης, "σφράγισε" το εισιτήριο για το Προλυμπιακό τουρνουά. Αυτός που ήταν ή θα έπρεπε να ήταν ο μεγάλος στόχος.

Η Ελλάδα "φύλαξε" την καλύτερη της εμφάνιση για το πιο κρίσιμο παιχνίδι, τον δικό της "τελικό". Και καταφέρνοντας να εκμεταλλευτεί τις ιδιαιτερότητες του αγώνα επιβλήθηκε από το πρώτο λεπτό.

Οι διεθνείς "πάτησαν" πάνω στην κούραση της ομάδας του Ντούσαν Ίβκοβιτς, η οποία είχε ελάχιστες ώρες για να "φορτίσει μπαταρίες". Οι Έλληνες, από την άλλη, πιο φρέσκοι και πιο αποφασιστικοί, ξέφυγαν από νωρίς με 20 πόντους διαφορά και δεν... κοίταξαν ξανά πίσω.

Το "μυστικό" της ελληνικής επιτυχίας ήταν αν μη τι άλλο η επιλογή να "χτυπήσουν" στα πόδια των αντιπάλων. Είδαμε, λοιπόν, πολλές διεισδύσεις από έξω προς τα μέσα, που οδήγησαν τη Σερβία σε περιστροφές (για να υπάρξουν βοήθειες), με αποτέλεσμα εύκολα καλάθια είτε με ασίστ στον ψηλό ή με πάσα για σουτ στην αδύνατη πλευρά.

Οι Σέρβοι με ελάχιστες λύσεις στην περιφέρεια (απουσίαζαν Ράσιτς-Τέπιτς) και ουσιαστικά έναν καλό αμυντικό στο παρκέ (Πάουνιτς) είχαν τεράστιο πρόβλημα στην ατομική άμυνα, με αποτέλεσμα να γίνουν ευάλωτοι. Εξού κι οι πολλοί ελληνικοί πόντοι, που αποτελούν "γαλανόλευκο" ρεκόρ για τη φετινή διοργάνωση. Η κόπωση φαινόταν ξεκάθαρα τόσο στο κατακόκκινο πρόσωπο του Κέσελι που έδειχνε έτοιμος για... εγκεφαλικό, όσο και στα βαριά του πόδια που επιβεβαιώνονται από τα πολλά "κοντά" σουτ του πρώτου ημιχρόνου.

Επιθετικά βοήθησε ακόμη πολύ η παρουσία του Γιάννη Μπουρούση, στο καλύτερο παιχνίδι -ίσως- της καριέρας του. Φαίνεται, εκ του αποτελέσματος, ότι ο διεθνής σέντερ είχε πολλά να αποδείξει και άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Μπορεί να έχει πολλά κακά (και καλά φυσικά), αλλά όταν έχει κίνητρο είναι πραγματικά εντυπωσιακός, χωρίς ποτέ να απομακρυνθεί από μια πρόκληση.

Έβαλε, λοιπόν, τον Κρστιτς στα καλάθια κι έδωσε πολύτιμους πόντους στα σημεία που οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς έδειχναν απειλητικοί. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, ωστόσο, πρεσβεύει τη ομαδικότητα (συνεχίζει να το κάνει από την εποχή Γιαννάκη) κι έτσι δεν θα μπορούσε να υπάρχει μόνο ένας πρωταγωνιστής.

Ο Νίκος Ζήσης έβαλε τις βάσεις στο πρώτο ημίχρονο πριν "ξαπλώσει" την επανάληψη για να βάλει πάγο, ο Νικ Καλάθης έκανε ένα εντυπωσιακό νταμπλ-νταμπλ (10 πόντοι, 10 ασίστ - βλέπε πιο πάνω), ενώ ο Αντώνης Φώτσης προσέθεσε ένα ακόμη μεστό παιχνίδι (16π, 8ρ) αν κι ο δικός του καθοριστικός ρόλος δεν είναι τόσο εμφανής, ούτε μπορεί να καταμετρηθεί στη στατιστική. Η "σημασία" της παρουσίας του, αλλά κι ο απολογισμός της Εθνικής θα ακολουθήσει μετά το τέλος του τουρνουά.

Όσο για την άμυνα; Αυτή αποτέλεσε για πολλοστή φορά το άρμα μάχης της Εθνικής, που "δίδαξε" στα λιθουανικά γήπεδα πως παίζεται η "παγίδα" στο low-post.

Για όλα τα παραπάνω; Συγχαρητήρια...