Έτσι θέλει την Εθνική ο Μίσσας

Ο Κώστας Μίσσας είναι ο νέος προπονητής της Εθνικής ομάδας . Μια παλιά καραβάνα των εθνικών ομάδων, που κλήθηκε να βγει στο προσκήνιο και από υπεύθυνος τεχνικών ομάδων να προτάξει τα χέρια του για να πιάσει την καυτή πατάτα. Και αυτή είναι η φιλοσοφία του, όπως την έχει αποτυπώσει ο ίδιος. Ο ρόλος που σκέφτεται για τον Αντετοκούνμπο, το μπάσκετ που θέλει να παίξει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και οι σπόντες για τον Κουφό.

Λέξη κλειδί: Θυσία

Ο Κώστας Μίσσας είχε δώσει μια τηλεοπτική συνέντευξη τον περασμένο Μάρτιο, καλεσμένος του Βαγγέλη Ιωάννου και του Κώστα Σωτηρίου στο Euroleague Show της ΕΡΤ , μιλώντας -χωρίς να γνωρίζει το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα- για το μεγάλο κεφάλαιο που ονομάζεται "Εθνική Ανδρών". Και το ζουμί από όλα τα λεγόμενα του, αυτό που έμενε πάνω στο κόσκινο, θα ήταν η λέξη "θυσία", την οποία επανέλαβε πολλές φορές, μαρτυρώντας επί της ουσίας την ουσία της φιλοσοφίας του. Εντός και εκτός παρκέ.

"Εθνική ομάδα σημαίνει θυσία. Σε όλα τα επίπεδα. Ειδικά τώρα που υπάρχει αυτή η οικονομική συγκυρία" ήταν τα ακριβή λόγια του. Και επανήλθε σε αυτό το κομμάτι αναφερόμενος σε αγωνιστικά ζητήματα. "Θυσία σημαίνει βάζω το κορμί μου. Όχι προσέχω να μην τραυματιστώ. Χωρίς θυσία δεν υπάρχει εθνική ομάδα".

Η δεύτερη "μαγική" λέξη που χρησιμοποίησε είναι η έμπνευση. Μάλιστα έκανε μια σχηματική ανάλυση λέγοντας ότι η επιτυχία ενός προγραμματισμού έχει να κάνει α) με το πρόγραμμα β) με αυτούς που εκτελούν το πρόγραμμα γ) τα χρήματα που υπάρχουν. Καταλήγοντας "ότι το πιο σημαντικό είναι αυτοί που εκτελούν το πρόγραμμα", λέγοντας ότι υπήρχαν πολλές ομάδες με πρόγραμμα και χρήματα, που απέτυχαν γιατί δεν είχαν τα κατάλληλα στελέχη (παίκτες). Και σύμφωνα με τον ίδιο "έχουμε αρκετό ταλέντο και θα συνεχίσουμε να έχουμε".

Μπάσκετ... εδάφους

Αναφερόμενος στο στυλ που προτιμά τόνισε ότι "μου αρέσει το γρήγορο μπάσκετ, αυτό με τις πολλές κατοχές". Μια από τις ομάδες για παράδειγμα που είχε ξεχωρίσει κατά τη διάρκεια της χρονιάς από τη Euroleague ήταν η Ζαλγκίρις. Υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι υπάρχει σύγχυση συχνά στο μυαλό των φιλάθλων σχετικά με το τι είναι γρήγορο και θεαματικό. Και τόνισε σχετικά ότι το "μπάσκετ παίζεται στο έδαφος και όχι στον αέρα", αρχή στην οποία είχε επενδύσει την προπονητική του φιλοσοφία ο πιο επιτυχημένος προπονητής των Εθνικών ομάδων, ο Παναγιώτης Γιαννάκης.

Πίσω από τις λέξεις του Κώστα Μίσσα προκύπτει ότι το θεαματικό δεν σημαίνει απαραίτητα κοψίματα και καρφώματα. Το θεαματικό σημαίνει ρυθμός, σημαίνει ταχύτητα στην εκτέλεση και στη σκέψη.

Το στάνταρ που ονομάζεται "άμυνα"

Στο μυαλό του νέου ομοσπονδιακού προπονητή η βάση της ομάδας θα είναι η άμυνα. Λογικό θα μπορούσε να πει κανείς, καθώς υπάρχουν ειδικά στους φόργουορντ παίκτες με πλούσια σωματικά προσόντα (αδέρφια Αντετοκούνμπο, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Αγραβάνης, αλλά και Καλάθης, Παπαγιάννης) που μπορούν να επιβληθούν στο αμυντικό κομμάτι, να κυριαρχήσουν στον τομέα των κατοχών και να δημιουργήσουν εύκολους πόντους στο transition.

Εξάλλου, σύμφωνα με τα λόγια του "Στρατηγού" η άμυνα "είναι ένα από τα στάνταρ που πρέπει να έχει μια ομάδα, μαζί με τα ριμπάουντ και τα λίγα λάθη". Και συνέχισε λέγοντας: "Η άμυνα χρειάζεται τρία πράγματα: διάθεση, σωματική ικανότητα και συγκέντρωση στο τακτικό πλάνο". Καταλήγοντας στην φράση που έχει τη μεγαλύτερη σημασία και κρύβει μια μεγάλη αλήθεια για το υλικό που καλείται να διαχειριστεί: "η άμυνα είναι αυτή που σου δίνει το δικαίωμα να κερδίσεις", εννοώντας ότι με την άμυνα μπορείς να είσαι συνεχώς μες στο παιχνίδι, κερδίζοντας την ευκαιρία να το διεκδικήσεις.

Η σκληρή αλήθεια για το σετ παιχνίδι

Η αλήθεια είναι ότι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχει αρκετές δυνατότητες, αλλά και αρκετές αδυναμίες. Δεν διαθέτει παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν μόνοι τους το δικό τους σουτ, με εξαίρεση τον Γιώργο Πρίντεζη (post-up), τον Γιάννη Μπουρούση (post-up) και τον Νίκο Παππά (1on1). Παράλληλα, δεν υπάρχουν οι καλοί pick-n-roll ψηλοί για να πλαισιώσουν τους ικανούς δημιουργούς μας (Σλούκα, Καλάθη), ενώ το μεγαλύτερο ζήτημα έχει να κάνει με την απουσία σταθερών σουτέρ σε όλες τις θέσεις, διαπίστωση που "τρακάρει" με την παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ενός χαρισματικού παίκτη, που χρειάζεται spot-up απειλές γύρω του για να ανοίξουν χώροι και να μπορέσει να εκτελέσει.

Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα που έχει η εθνική μας ομάδα στο σετ παιχνίδι, τουλάχιστον σε θεωρητικό κομμάτι. Για αυτό και η πρώτη λύση για να διορθωθεί είναι η βελτίωση της άμυνας και η κυριαρχία στον τομέα των κατοχών (λίγα λάθη, κλεψίματα, επιθετικά ριμπάουντ).

Σύμφωνα με τον Κώστα Μίσσα στην επίθεση "ο ρυθμός έχει μεγάλη σημασία". Πλέον η ελληνική ομάδα διαθέτει παίκτες που μπορούν να παίξουν γρήγορα. Είναι οι ίδιοι παίκτες που παίζουν γρήγορα στις ομάδες που αγωνίζονται, στο κορυφαίο επίπεδο της Euroleague, της ACB και του ΝΒΑ. Σε ότι αφορά το μισό γήπεδο "πρέπει να σημαδεύεις. Δεν μπορούν να έχουν όλοι τις ίδιες φάσεις".

Ο ρόλος του Αντετοκούνμπο

Ο Κώστας Μίσσας τον περασμένο Μάρτιο ήταν ξεκάθαρος για τη θέση που πρέπει να αγωνίζεται ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ο Τζέισον Κιντ πριν από δύο χρόνια τον δοκίμασε ως point-guard, ενώ πέρσι έπαιζε κατά κύριο λόγο στο "3" και στο "4". Στην Εθνική μας ομάδα έπαιζε και στις δύο θέσεις των φόργουορντ, ενώ ο Φώτης Κατσικάρης έχει δηλώσει μετανιωμένος που δεν έβαλε τον "Greek Freek" στη θέση του "5" στον αγώνα απέναντι στην Ισπανία (2015) για ειδικές καταστάσεις. Είναι αλήθεια ότι το απύθμενο ταλέντο του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι ικανό να λύσει όποιο πρόβλημα δημιουργηθεί στο παρκέ. Από την άλλη, όμως, θα πρέπει να βρεθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες η κατάλληλη χημεία, ώστε να επιμερισθούν οι ρόλοι στους υπόλοιπους παίκτες.

Σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό τεχνικό ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πρέπει να παίζει στο "3" και στο "4". Μάλιστα τόνισε χαρακτηριστικά ότι ήταν λάθος που πέρσι κατά τη διάρκεια του προολυμπιακού τουρνουά και συγκεκριμένα στο παιχνίδι κόντρα στην Κροατία δεν κατέληξε στο "4". "Ήταν λάθος. Έπρεπε να παίξει "4", να ματσάρει με τον Σάριτς και να του δημιουργήσει φθορά. Έτσι θα είχε και περισσότερους χώρους".

Τόνισε ότι "στο ΝΒΑ υπάρχει άλλη λογική", εννοώντας ότι οι αμυντικοί κανονισμοί είναι τέτοιοι που δημιουργούν περισσότερους χώρους για τους παίκτες να παίξουν ένας-εναντίον-ενός. Για εκείνον "ο Γιάννης είναι στο 3-4", εξηγώντας ότι έτσι "θα είναι συχνότερα κοντά στο καλάθι και θα παίρνει το αμυντικό ριμπάουντ. Που σημαίνει ότι κάθε φορά που θα παίρνει το ριμπάουντ θα έχει τη δυνατότητα να κατεβάσει τη μπάλα. Θα είναι πλέι-μέικερ στο transition. Στο πέντε-πέντε, όμως, όταν παίζει στο 1 ή στο 2 περιορίζεται. Δίνουμε τη δυνατότητα στην άμυνα να δώσει περισσότερες βοήθειες".

Αποκάλυψε μάλιστα τη στιχομυθία που είχε με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στον προημιτελικό του 2015 κόντρα στην Ισπανία. "Ότι πορτοκαλί βλέπεις να κινείται, πήδα και πιάστο". Και εντέλει ο άσος των Μπακς κατέληξε να μαζεύει 17 ριμπάουντ. Κάτι που έρχεται να "δέσει" με τον προπονητικό προσανατολισμό της κυριαρχίας στις κατοχές/ριμπάουντ και στη σημασία του Αντετοκούνμπο σε αυτό το κομμάτι.

Μην ξεχνάμε ότι ο Κώστας Μίσσας ξέρει πολύ καλά τον Αντετοκούνμπο. Ήταν ο πρώτος του προπονητής σε επίπεδο Εθνικών ομάδων, όταν είχε παίξει με τους Νέους στο Ταλίν, ενώ παρακολουθούσε από κοντά την "επίσημη αγαπημένη" στα μεγάλα τουρνουά.

Οι επιλογές του Κώστα Μίσσα

Τα ονόματα που διέρρευσαν την Δευτέρα δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Εξάλλου, τα κουκιά είναι μετρημένα σε ότι αφορά τις επιλογές των παικτών. Τον Μάρτιο ο υπεύθυνος -τότε- των Εθνικών ομάδων είχε παραδεχτεί ότι "δεν έχουμε δεξαμενή 20-25 παικτών. Υπάρχουν 16-18 παίκτες αυτή τη στιγμή που μπορούν να παίξουν σήμερα, ή σε 3-4 χρόνια". Με μια πρώτη ορθολογική σκέψη οι υποψήφιοι για την Εθνική ομάδα είναι οι εξής:

Γκαρντ: Μάντζαρης, Σλούκας, Παππάς, Καλάθης, Ντόρσεϊ

Φόργουορντ: Γ. Αντετοκούνμπο, Θ. Αντετοκούνμπο, Παπαπέτρου, Παπανικολάου, Περπέρογλου, Γιάνκοβιτς, Πρίντεζης, Αγραβάνης.

Σέντερ: Μπουρούσης, Παπαγιάννης, Κουφός, Μπόγρης.

Σύνολο 17 παικτών που βάσει ομάδας, καριέρας, αλλά και προϊστορία στις κλήσεις της Εθνικής μπορούν να βρεθούν στο προσκήνιο. Από αυτούς ο μόνος που έχει χάσει έδαφος είναι ο Γιάνκοβιτς, επομένως αυτή τη στιγμή ο λόγος γίνεται για 16 παίκτες. Με τους: Μάντζαρη, Σλούκα, Καλάθη, Γ. Αντετοκούνμπο, Παπαπέτρου, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Μπουρούση, Παπαγιάννη να θεωρούνται οι σίγουροι και τους Ντόρσεϊ-Παππά στα γκαρντ, Θανάση Αντετοκούνμπο, Στράτο Περπέρογλου στο "3-4" και τους Μπόγρη-Κουφό-Αγραβάνη να παίζουν για τις υπόλοιπες τρεις θέσεις.

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες ο Νίκος Παππάς δεν είναι αποκλεισμένος από την αρχική επιλογή. Αυτό είναι και το λογικό, καθώς τη φετινή σεζόν έδειξε ότι είναι μακράν του δεύτερου ο καλύτερος on-ball αμυντικός στην περιφέρεια. Πέρα της δεδομένης ικανότητας του στο ένας-εναντίον-ενός, την οποία είχε αναγνωρίσει κατά τη διάρκεια της χρονιάς ο ομοσπονδιακός προπονητής: "έχει εκτέλεση και δημιουργία. Μπορεί να παίξει ένας-εναντίον-ενός. Έχει δηλαδή τη δυνατότητα να σκοράρει ο ίδιος και να δημιουργήσει τραβώντας βοήθειες". Μην ξεχνάμε ότι ο Μίσσας είχε συνεργαστεί με τον Παππά σε επίπεδο μικρών εθνικών ομάδων, οπότε θα ήταν παράλογο να μην κληθεί ούτε στους πρώτους 16.

Εγκώμιο Καλάθη "κεραυνοί" για Κουφό

Την πολύ καλή του γνώμη για τον Νικ Καλάθη είχε εκφράσει στην τηλεοπτική του εμφάνιση ο Κώστας Μίσσας λέγοντας ότι "είναι από τους καλύτερους αμυντικούς", προσθέτοντας ότι μπορεί να μαρκάρει τον οποιονδήποτε περιφερειακό. "Συν του ότι έχει και δημιουργία". Τον θεωρεί πολύ σημαντικό παίκτη, ξεχωρίζοντας το σκοράρισμα. "Το πόσο καλός είναι δεν έχει να κάνει με τα πόσα σουτ θα βάλει". Αναφέρθηκε και παραπάνω ότι η αδυναμία του Καλάθη και του Αντετοκούνμπο στο σουτ είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η Εθνική μας ομάδα.

Από την άλλη αναφέρθηκε με σκληρά λόγια στον Κώστα Κουφό. "Κάθε χρόνο όλο ρωτάει τι και ποιος. Και δεν δίνει 10 μάχες, δεν μπαίνει σε 10 κόντρες για την εθνική ομάδα. Όχι σε κάθε επαφή να φεύγουμε αριστερά και δεξιά". Και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι λόγω της παρουσίας του Παπαγιάννη, μπορεί ο Κουφός να κριθεί ως περιττός.

Όπως και να 'χει η αμφισβήτηση είναι "unfair"

Ακολουθώντας το νήμα της διαδικασίας επιλογής του προπονητή ο Κώστας Μίσσας καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ήταν για την ΕΟΚ η "έσχατη λύση". Unfair, αν μη τι άλλο για έναν προπονητή με τη δική του εμπειρία, τις γνώσεις, τα χιλιόμετρα στις εθνικές ομάδες, τη συνεργασία του με αρκετούς διεθνείς (Παππά, Μπόγρη, Παπανικολάου, Μάντζαρη, Αντετοκούνμπο, Παπαπέτρου, Αγραβάνη) το δέσιμο με το εθνόσημο, καθώς και την ιδιότητα του δασκάλου.

Η Ομοσπονδία είναι αυτή που επέμεινε (σωστά) σε λύση Έλληνα προπονητή, τράβηξε γραμμή στον Σφαιρόπουλο λόγω Ολυμπιακού, προσπέρασε ονόματα όπως ο Γιαννάκης, ο Πεδουλάκης, ο Μαρκόπουλος και ο Αγγέλου συζήτησε με τους Ιτούδη-Μπαρτζώκα, και κατέληξε να περιμένει τον Δημήτρη Πρίφτη. Κι όταν σώθηκε η άμμος στην κλεψύδρα, η ΕΟΚ κατέληξε στον Κώστα Μίσσα, εξ ου κι η καυτή πατάτα που αναφέρθηκε στην αρχή. Παραβλέποντας την ιδιότητα του (ορθώς κατά τη γνώμη μου) ως τεχνικός διευθυντής του Ολυμπιακού, μιας και οι περιορισμοί τέτοιου είδους (που οδήγησαν εν μέρει τον Παναγιώτη Γιαννάκη στην έξοδο) αφορούν μόνο το πρωτάθλημα ανδρών και όχι την Α1 Γυναικών. Εμπιστεύτηκε ένας "στρατηγό" που είναι ταυτόχρονα στρατιώτης.

Δυστυχώς, το παιχνίδι των εντυπώσεων κρίνεται από το "φαίνεσθαι" και όχι από την ουσία των πραγμάτων. Οπότε το χρονικό σημείο της ανακοίνωσης (τόσο αργά το καλοκαίρι) και η -ανεπιβεβαίωτη- ένδειξη ότι δεν θα γίνει καν παρουσίαση προπονητή (εν αντιθέσει με όλους τους προκατόχους), δείχνουν ότι η ΕΟΚ, έβγαλε μόνη της τα μάτια της. Η ίδια που υπαγορεύει ότι "δεν χρειάζεται προπονητής", μακιγιάροντας -όπως φαίνεται από το σύνολο των αποφάσεων και των κινήσεων όλα αυτά τα χρόνια- ότι ο προπονητής μοιάζει με "αναγκαίο κακό", είναι αυτή που υποβαθμίζει τον θεσμό.

Δένδρο μπρος στο δάσος, θα πει κανείς. Σωστά. Ίσως να έχει μεγαλύτερη σημασία η λογική που παίρνονται οι αποφάσεις, ή στην τελική το γιατί τα πρωτοκλασάτα προπονητικά ονόματα λένε "όχι" (μέρος μιας μεγαλύτερης εικόνας που δεν αφορά μόνο τη δική μας Εθνική ομάδα). Κι επειδή ακριβώς οι διοικήσεις διοικούν αυτά είναι τα βασικά προβλήματα της Ομοσπονδίας. Όχι το μετάλλιο του 2017. Για το ελληνικό μπάσκετ μιλάμε. Αυτό που γιόρταζε περήφανο τις τελευταίες βδομάδες. Η Ομοσπονδία είχε παίξει τεράστιο ρόλο στο χτίσιμο του θεόρατου αυτού οικοδομήματος. Έπαιξε ρόλο στο να φτάσουμε στο '87 -που είναι και επίκαιρο- αλλά και στο να εξαργυρωθεί αυτή η επιτυχία, να γίνει θεμέλιο για το μέλλον.

Όπως είπε και ο Ομοσπονδιακός προπονητής που αξίζει να έχει τον σεβασμό και την στήριξη μας (όχι μόνο λόγω θέσης, αλλά και λόγω διαδρομής) η επιτυχία του προγραμματισμού εξαρτάται από το α) πρόγραμμα β) τους ανθρώπους να εκτελέσουν το πρόγραμμα και γ) τα χρήματα. Το γ) το ξεχνάμε. Το β) το έχουμε, οπότε το ζητούμενο είναι το α) το πρόγραμμα. Δεν είναι δυνατόν ο προπονητής να επιλέγεται 27 Ιουνίου, χωρίς να γνωρίζουμε αν θα είναι ή όχι σε αυτό το πόστο και μετά τον Σεπτέμβρη. Δεν είναι δυνατόν η ίδια η Ομοσπονδία να διαμηνύει ότι "δεν χρειάζεται" ένας συνεργάτης της σε τέτοιο νευραλγικό πόστο. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει στον ορίζοντα μας το μέλλον, αλλά μόνο το "τώρα" με την έλλειψη χρημάτων να βολεύει ως "άλλοθι".

Η ιστορία μας αποδεικνύει ότι αυτό που έχει σημασία είναι η διαδικασία. Το ταξίδι. Έτσι δεν είναι; Η ίδια η ΕΟΚ το έχει δείξει, με τον τρόπο που λειτούργησε στο παρελθόν. Με το αναπτυξιακό πρόγραμμα, με τη στήριξη σε πρόσωπα, με το σπάσιμο αυγών το 2004. Έστω κι αν ζούμε στη χώρα που άπαντες κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Οπότε η επιλογή, το αν χρειάζεται ή όχι προπονητής, η απουσία προγραμματισμού και η βραχυπρόθεσμη λογική θα κριθούν επιτυχημένες ή αποτυχημένες με το τι θα γίνει στο Eurobasket. Αν αποτύχει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα ξέρουμε ποιος θα φταίει. Αν πετύχει, δεν υπάρχει πιο εύκολο: θα βρούμε ένα μεγάλο χαλί να κρύψουμε τα προβλήματα μας από κάτω. Κορώνα-γράμματα, λοιπόν. Κορώνα χάνει ο προπονητής, γράμματα κερδίζει το ελληνικό μπάσκετ.

Παρακαλάμε για γράμματα.