Center of attention

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε στη Μαδρίτη με 83-65 , επιστρέφοντας με ένα σκορ που δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην προσπάθεια ή στην απόδοση του, σε ένα ματς που θύμιζε αρκετά το περσινό. Μπορούν να ειπωθούν και να γραφτούν πολλά για ένα τέτοιο ματς, αλλά μην ξεχνάμε ότι είναι η πρεμιέρα της διοργάνωσης και το δείγμα γραφής είναι πολύ μικρό. Το συμπέρασμα από το πρώτο αυτό ματς είναι ότι οι Πειραιώτες δεν έδειξαν "διαφορετικοί" από πέρσι.

Αν θέλουμε να κατακερματίσουμε το παιχνίδι σε τομείς που αποδείχτηκαν σημαντικοί, θα έπρεπε να το κάνουμε ως εξής:

Στην on-ball άμυνα του. Γενικότερα οι "ερυθρόλευκοι" δεν ήταν αποτελεσματικοί σε ότι αφορά την αντιμετώπιση του pick-n-roll, με την άμυνα πάνω στη μπάλα να είναι το μεγάλο του πρόβλημα. Αυτό φάνηκε και από τον επιθετικό οίστρο του Σέρχιο Γιουλ, που αποδείχτηκε καθοριστικός. Όταν ξεκίνησε με 15 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο έβαλε τη Ρεάλ σε θέση ισχύος. Το ίδιο έγινε και μετά το 25' όταν ξαναβρήκε ρυθμό, παίζοντας καθοριστικό ρόλο τόσο εκτελεστικά, όσο και δημιουργικά. Συνολικά ο ακούραστος Ισπανός γκαρντ είχε 22 πόντους και 4 ασίστ σε 27 λεπτά, παίζοντας παράλληλα πολύ καλή άμυνα πάνω στον Βασίλη Σπανούλη.

Η ομάδα του Πάμπλο Λάσο τη φετινή σεζόν φείδεται δημιουργικών γκαρντ. Ο Σέρχιο Γιουλ είναι επί της ουσίας ο μοναδικός, καθότι ο Ντόνσιτς δεν παίρνει σταθερά τέτοιες πρωτοβουλίες, ο Ντρέιπερ μπορεί να χαρακτηριστεί "συμβατικός" γκαρντ και ο Ρούντι δημιουργεί κυρίως για τον εαυτό του. Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός απέτυχε να τον σταματήσει, δυσκόλεψε τη θέση του.

Δεν ήταν, όμως, μόνο ο Γιουλ που έκανε τη ζημιά. Το ίδιο έγινε με τον Ρούντι (4 ασίστ), αλλά και τον Κάρολ. Ο σουτέρ της "βασίλισσας" σκόραρε δύο φορές σουτάροντας με ταχύτητα πίσω από τα screen μακριά από τη μπάλα και σημείωσε άλλα δύο δίποντα σουτάροντας με ντρίμπλα. Αν προσθέσουμε και την ικανότητα του Άντονι Ράντολφ στο ένας-εναντίον-ενός, τότε διαπιστώνουμε ότι ο Ολυμπιακός απέτυχε στην on-ball άμυνα του. Το οποίο έχει μεγάλη σημασία, διότι αυτό το στοιχείο αποτελεί την "ταυτότητα" της Ρεάλ. Την άφησε με άλλα λόγια να κάνει το παιχνίδι της.

Παίκτης	On-ball πόντοι
Γιουλ	14
Ρούντι	4
Ντρέιπερ	2
Κάρολ	4
Ράντολφ	6

Το κακό είναι ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να αφαιρέσει από τη Ρεάλ το ένα της μεγάλο όπλο, το transition (επέτρεψε μόλις 7 πόντους), αλλά δεν κατάφερε να εξουδετερώσει και το δεύτερο.

Στις βολές που έδωσε. Αν θεωρήσουμε ότι ο Ολυμπιακός αδίκησε τον εαυτό του αυτό συνέβη για δύο λόγους. Αφενός γιατί το -10 του 38', έγινε -18 στο φινάλε και αφετέρου ότι διότι έδωσε ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο πολλές βολές, είτε από φάουλ σε μπόνους (4 πόντοι), είτε από τεχνική ποινή και αντιαθλητικά φάουλ. Μέσω αυτού του τρόπου η Ρεάλ κατάφερε να βρει πόντους σκοράροντας τελικά 41 πόντους στην επανάληψη, παρότι μόνο οι 11 ήταν από προσωπικές ενέργειες (σε σχέση με τους 21 του πρώτου μέρους).

Στην ευαίσθητη θέση "5". Φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Ο Πάτρικ Γιανγκ είναι μακριά από το 100%. Και αυτό δεν αφορά αποκλειστικά το σωματικό, αλλά τον ρυθμό. Ο Αμερικάνος σέντερ δείχνει ότι δεν έχει εγκλιματιστεί απόλυτα. Χρειάζεται χρόνο για να βρει τον ρυθμό και τη φόρμα του. Αν προσθέσουμε και την αμυντική αδυναμία του Μιλουτίνοφ στο συγκεκριμένο ματς, τότε καταλήγουμε ότι ο Κεμ Μπιρτς ήταν μόνος του.

Ο Καναδός σέντερ στο ντεμπούτο του στην Euroleague έδειξε έτοιμος. Αναμενόμενο διότι ο ρόλος του είναι συγκεκριμένος και τα χαρακτηριστικά του του επιτρέπουν να ανταποκριθεί. Αν δούμε πάντως και τα νούμερα επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός κλικάρει, μόνο όταν ο Μπιρτς παίζει στο "5". Ενδεικτικά στα 16 λεπτά που αγωνίστηκε το επιμέρους σκορ ήταν 29-26 υπέρ του Ολυμπιακού. Όσο βρισκόταν στον πάγκο το αντίστοιχο σκορ ήταν 41-57 υπέρ της Ρεάλ.

Ο Μπιρτς αποχώρησε νωρίς στο πρώτο δεκάλεπτο κάνοντας δύο φάουλ σε συνεχόμενες φάσεις (επιθετικό και φάουλ στον Ρούντι). Βγήκε στο 14-15 και ξαναμπήκε όταν η Ρεάλ είχε ξεφύγει με 31-23. Ο Ολυμπιακός μάζεψε ξανά το σκορ (42-38), ενώ ο ίδιος ήταν παρών στο σερί που χάρισε το προβάδισμα με 51-49. Επέστρεψε για λίγο στο 71-63 πρωταγωνιστώντας στην άμυνα, σε ένα διάστημα που το σκορ "πάγωσε" και για τις δύο πλευρές.

Αν το εξισώσουμε σε σχέση με το χρόνο συμμετοχής ο Ολυμπιακός με τον Μπιρτς να παίζει 40 λεπτά θα δεχόταν 65 πόντους. Χωρίς τον Μπιρτς σε 40 λεπτά θα δεχόταν 95. Η αναγωγή σε 40 λεπτά δεν ανταποκρίνεται σε συνθήκες αγώνα, αλλά τουλάχιστον δείχνει τη μεγάλη διαφορά.

Έχει γραφτεί πολλές φορές ότι η θέση "5" ειδικά για τον Ολυμπιακό αποκτά μεγάλη σημασία και απαιτεί συγκεκριμένου τύπου παίκτες. Αυτό έχει να κάνει με την pick-n-roll φιλοσοφία (γύρω από τον εξαιρετικό δημιουργό Βασίλη Σπανούλη) πάνω στην οποία έχει χτιστεί η ομάδα, αλλά και με την συγκεκριμένη βοήθεια που πρέπει να δώσουν οι ψηλοί στην άμυνα για να καλύψουν είτε περιφερειακές αδυναμίες, είτε την απουσία μεγέθους στο "4". Για αυτό πάντα καταλήγουμε ότι το "5" είναι το ζήτημα στον Ολυμπιακό που έχει βέβαια συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να παίζει με έναν "σίγουρο" παίκτη στο "5": το 2013 ήταν ο Χάινς, το 2014 ο Ντάνστον, πέρσι ο Χάντερ.

Στον παράγοντα "Σπανούλη". Ο Βασίλης Σπανούλης τέλειωσε το ματς με 12 πόντους (4/10 σουτ), 5 ασίστ, 6 κερδισμένα φάουλ και 5 λάθη. Η Ρεάλ επιλέγει τα τελευταία χρόνια να τον αντιμετωπίζει με συγκεκριμένο τρόπο. Αποφασίζει με απλά λόγια να τον υποχρεώνει να διώχνει τη μπάλα στα χέρια του, ρισκάροντας το σκορ από άλλους παίκτες. Τον πιέζει όταν δεν έχει τη μπάλα (με τον Γιουλ), στέλνει συχνά δεύτερο παίκτη και σχηματίζει διαρκώς ένα "άσπρο" τείχος όταν παίζει pick-n-roll.

Πέρσι ο Σπανούλης είχε μόλις 1 πόντο (4 ασίστ, 3 λάθη) στη Μαδρίτη, ενώ στον τελικό του 2015 (στο ίδιο γήπεδο) μέτρησε 3 πόντους (1/5 σουτ, 6 ασίστ, 8 λάθη). Ο Ολυμπιακός έχασε όλα αυτά τα ματς. Κέρδισε όμως το αντίστοιχο στο ΣΕΦ με τον αρχηγό του Ολυμπιακού να σκοράρει 18 πόντους (2/10 σουτ, 12/16 βολές, 6 ασίστ), δίνοντας παράλληλα τους χώρους και τις ευκαιρίες στον Μάντζαρη (19 πόντοι, 6/6 τρίποντα) να τιμωρήσει την προσαρμοσμένη άμυνα της Ρεάλ.

Τώρα κάτι τέτοιο δεν έγινε. Ο Σπανούλης ήταν αποτελεσματικός στις pick-n-roll φάσεις που πήρε στο πρώτο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός έτρεξε 11 pick-n-roll μέσω του 34χρονου γκαρντ και πήρε 14 πόντους, είτε από τον ίδιο, είτε από άμεση πάσα του σε ψηλό, είτε από σκορ άλλου παίκτη που τιμώρησε την άμυνα (close-out). Στο δεύτερο ημίχρονο, όμως, ο Ολυμπιακός δεν ήταν τόσο αποτελεσματικός: πήρε μόλις 7 πόντους τρέχοντας 8 pick-n-roll.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι 21 συνολικοί πόντοι από τη δημιουργία του Σπανούλη είναι ένα νούμερο σχετικά χαμηλό (για τα δικά του δεδομένα), αλλά όχι απαγορευτικό. Επί της ουσίας αυτό που φαίνεται από τη στατιστική είναι ότι αυτό που "πλήγωσε" τον Ολυμπιακό δεν ήταν το γεγονός ότι η Ρεάλ κατάφερε να σταματήσει τον Σπανούλη (δεν έγινε κάτι τέτοιο), αλλά το ότι δεν υπήρχαν οι άλλοι πυλώνες-δημιουργίας. Από το post-up ο Ολυμπιακός πήρε μόλις 5 πόντους σ' όλο το ματς. Ο Πρίντεζης έμεινε στους 11. Πλην του Λοτζέσκι (14π) δεν υπήρχε άλλη περιφερειακή απειλή. Ειδικά ο Έρικ Γκριν γνώρισε από πρώτο χέρι πόσο δύσκολη διοργάνωση είναι η Euroleague. Ήταν βιαστικός και μπήκε στη διαδικασία να εκτελέσει χωρίς ισορροπία, με αποτέλεσμα να βγει εκτός ρυθμού και να χάσει την αυτοπεποίθηση του (0/4 σουτ, μηδέν ασίστ).

Και κάπως έτσι έφτασε ο Ολυμπιακός να μοιράσει μόνο 6 ασίστ στο δεύτερο ημίχρονο. Χαμηλό νούμερο ακόμη και για εκτός έδρας παιχνίδι. Νούμερο που ερμηνεύει επί της ουσίας τους 65 πόντους στην επίθεση.

Στο παιχνίδι των κατοχών. Ο Ολυμπιακός "σώθηκε" στο πρώτο ημίχρονο από τα επιθετικά ριμπάουντ. Είχε επιτρέψει στη Ρεάλ να πάρει μόνο ένα, ενώ οι ίδιοι οι "ερυθρόλευκοι" είχαν ανανεώσει 7 επιθέσεις. Η εικόνα αυτή άλλαξε στο δεύτερο μέρος με τους Μαδριλένους να κερδίζουν την αντίστοιχη μάχη με 9-3. Από μια τέτοια φάση ο Ολυμπιακός δέχτηκε 5 πόντους για παράδειγμα μετά το φάουλ και την τεχνική ποινή του Αγραβάνη. Είχε προηγηθεί το ριμπάουντ του Ντόνσιτς. Με άλλα λόγια ο Ολυμπιακός στην επανάληψη έχασε τον μεγάλο του "σύμμαχο".

Συμπέρασμα: Ήταν ένα άσχημο αποτέλεσμα για τον Ολυμπιακό, κυρίως γιατί έχασε τη διαφορά στο τέλος. Κανείς δεν ξέρει αν αυτή μπορεί να παίξει ρόλο στη συνέχεια. Κι αν φαίνεται από τώρα το πρόβλημα στο "5" (λόγω ανετοιμότητας Γιανγκ), θα πρέπει να κριθεί σε βάθος παιχνιδιών το αν ο Ολυμπιακός έχει την απαιτούμενη ποιότητα στην περιφέρεια για να συγκριθεί τουλάχιστον με τις ομάδες που στοχεύουν στο φάιναλ-φορ. Αυτή που απαιτείται ειδικά σε εκτός έδρας ματς. Αυτή που δεν είχε πέρσι.