Χημεία και τέρατα

Ο Παναθηναϊκός έκαμψε την αντίσταση της ντεφορμαρισμένης -αλλά πάντα υπολογίσιμης- Μπαρτσελόνα και παρότι δεν κάλυψε τη διαφορά του πρώτου αγώνα πήρε την 11η φετινή νίκη του στην Euroleague. Η διαφορά των τριών νικών του δίνει εξάλλου ένα αβαντάζ απέναντι στους "μπλαουγράνα", που θα χρειαστεί να φορτσάρουν για να πιάσουν το "τριφύλλι" στην κατάταξη.

Ήταν ένα ακόμη παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός πόνταρε στο καλό του χαρτί: στην έδρα. Και κέρδισε. Οι πράσινοι με ρεκόρ 9-1 στηρίζονται στο καλό τους πρόσωπο στο ΟΑΚΑ, το οποίο όμως φαίνεται να μην είναι αρκετό, καθώς οι ανταγωνιστές (όπως η Φενέρμπαχτσε και ο Ερυθρός Αστέρας) παίρνουν και εκτός έδρας νίκες. Οπότε τα ζητούμενα είναι δύο για τον Τσάβι Πασκουάλ και τους συνεργάτες του: η αναζήτηση της ιδανικής χημείας-ισορροπίας και του τρόπου που θα φέρει τα "διπλά". Αρχής γενομένης από το πολύ δύσκολο ματς κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα που μετράει 6 νίκες στα τελευταία 7 παιχνίδια.

Να μιλήσουμε, όμως, για χημεία; Ο Παναθηναϊκός έχει δει το ρόστερ του να αλλάζει διαρκώς από την αρχή της χρονιάς, παίρνοντας ως βάση το αρχικό πρόβλημα στα γκραντ. Ο Τζέιμς έχασε δύο μήνες, ο Γκιστ ακόμη περισσότερους. Ήρθε ο Γκάμπριελ. Αποκτήθηκε ο Τζεντίλε και μέσα σε όλα άλλαξε και προπονητής. Ήρθε ένας ξένος τεχνικός, με θητεία για μια 9ετία σε μια ομάδα με εντελώς διαφορετικές δομές και φιλοσοφία από τον Παναθηναϊκό που τα τελευταία χρόνια έφτιαχνε ομάδες μιας χρήσης. Το αποτέλεσμα; Ο Πασκουάλ να ψάχνει ακόμη να χτίσει τους ρόλους, με την ιεραρχία της ομάδας να μην σταθεροποιείται.

"Βάσκος" Μπουρούσης λόγω ρόλου, όχι απόδοσης

Στα τελευταία δύο ματς ο Μπουρούσης παρουσιάστηκε αναγεννημένος. Με την Μπαρτσελόνα ήταν εξαιρετικός. Ήταν επί της ουσίας το "στήριγμα" της ομάδας, ο βασικός δημιουργός και το αποκούμπι όταν τα πράγματα γινόντουσαν σκούρα. Ειδικά από τη στιγμή που ο Καλάθης βρίσκεται σε περίοδο ντεφορμαρίσματος, η απόδοση του διεθνούς σέντερ κόντρα στη Μπαρτσελόνα ήταν καθοριστική. Όχι μόνο γιατί έδωσε μάχες με κορμιά σαν τα δικά του (Τόμιτς, Φαβεράνι), αλλά κυρίως επειδή είχε 14 πόντους (3/5 δίποντα, 1/4 τρίποντα, 5/6 βολές), 11 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 1 κλέψιμο, 2 κοψίματα, κανένα λάθος και 8 κερδισμένα φάουλ, πιάνοντας 31 στο ranking. Ήταν η 2η καλύτερη του επίδοση στο σκοράρισμα (πρώτη οι 18 κόντρα στη Νταρουσάφακα), η πρώτη φορά φέτος που πιάνει διψήφιο αριθμό ριμπάουντ και season-high σε ασίστ, τάπες, φάουλ, ranking και φυσικά χρόνο συμμετοχής: 32 λεπτά και 37 δευτερόλεπτα.

Η διαπίστωση είναι ότι έπαιξε σαν τον Μπουρούση της Μπασκόνια. Και έτσι είναι. Όχι μόνο για αυτά που έκανε στο παρκέ, αλλά και για τον ρόλο που υπηρέτησε. Με τον Πασκουάλ να έχει στο μυαλό του να μην αφήσει τον ανέτοιμο Σίνγκλετον να "χτυπιέται" με τους Τόμιτς-Φαβεράνι, ο Μπουρούσης έπαιξε πολύ περισσότερο. Είχε, λοιπόν, την αύρα του βασικού, του αναντικατάστατου, που του έδωσε την αυτοπεποίθηση και το χώρο να κάνει αυτά που έκανε. Όχι, όμως, ότι ο Σίνγκλετον πήγε πίσω. Ο Αμερικανός άσος μίλησε δύο φορές, στο δεύτερο και στο τέταρτο δεκάλεπτο και με δικές του φάσεις οι "πράσινοι" κατάφεραν να χτίσουν δύο φορές μια σημαντική διαφορά.

Αυτό που φάνηκε πάντως πάλι είναι η δημιουργική δυστοκία. Απέναντι σε μια από τις καλύτερες άμυνες της διοργάνωσης ο Παναθηναϊκός έμεινε στις 15 ασίστ και αυτό που τον σώζει επί της ουσίας είναι ο σταθερά μικρός αριθμός λαθών. Οι γηπεδούχοι έκαναν μόλις 7, παραμένοντας η ομάδα που προσέχει τη μπάλα περισσότερο από κάθε άλλη στην Euroleague. Χωρίς, όμως, τις φάσεις του Καλάθη, οι "πράσινοι" θα παραμείνουν περιορισμένοι στο δημιουργικό κομμάτι. Για παράδειγμα ο Τζέιμς είχε 4 ασίστ, αλλά οι δύο ήταν στο δεύτερο δεκάλεπτο στα pop-out του Σίνγκλετον.

Το "ανακάτεμα" του Πασκουάλ

Πίσω, όμως, στην ισορροπία, που παραμένει ακόμη ρευστή. Αλλά θα πρέπει σίγουρα να "κλειδώσει" όταν ο Παναθηναϊκός πλησιάζει προς τα προημιτελικά και τα πλέι-οφ του ελληνικού πρωταθλήματος. Τότε που το rotation παγιώνεται και οι ρόλοι γίνονται ξεκάθαροι. Η τελευταία αλλαγή ήταν ο Νίκος Παππάς, που παραμένει ένας από τους αγαπημένους του κοινού. Ακριβώς γιατί οι φίλαθλοι λατρεύουν παίκτες με το στοιχείο του απρόβλεπτου στο παιχνίδι τους. Ο 26χρονος μετά την πολύ καλή του εμφάνιση στην Πάτρα, συνέχισε στο ίδιο μοτίβο: είχε μόλις 2 πόντους ( το εκπληκτικό κάρφωμα ), αλλά 2 ασίστ και πολύ καλή αμυντική παρουσία στα 18 λεπτά που αγωνίστηκε.

Αντίθετα αυτός που συνεχίζει να προβληματίζει είναι ο Νάντο Τζεντίλε. Ο Ιταλός φόργουορντ είχε 1/8 σουτ. Πλέον στην κακή μηχανική, προστέθηκε και η έλλειψη αυτοπεποίθησης, αυτή που τον διέκρινε τα χρόνια που έπαιζε στο Μιλάνο. Οπότε το ανακάτεμα θα συνεχιστεί. Και θα δούμε ακόμη περισσότερες αλλαγές, ακόμη και από αυτό το παιχνίδι που ο βασικός πλέι-μέικερ έπαιξε τα λιγότερα λεπτά φέτος (15'), ο Παππάς τα περισσότερα εδώ και δύο μήνες και ο Μπουρούσης διπλάσια από τον μέσο όρο του.

Ένα αμυντικό τέρας

Η πιεστική άμυνα ήταν το κλειδί της νίκης του Παναθηναϊκού απέναντι στους "μπλαουγράνα". Ο Τσάβι Πασκουάλ ήθελε να αποκόψει την κυκλοφορία της μπάλας, που είναι βασικό στοιχείο στο παιχνίδι των Καταλανών και το πέτυχε. Οι περιφερειακοί των "πρασίνων" πίεσαν, απαγόρευσαν πάσες (deny) και έβαλαν τα χέρια τους στη μπάλα, με αποτέλεσμα να οδηγήσουν την Μπαρτσελόνα σε 21 λάθη.

Τα 8 εκ των οποίων τα έκανε ο βασικός οργανωτής, ο Ταϊρίς Ράις. Βγάζοντας τον Αμερικανό πλέι-μέικερ εκτός ο Παναθηναϊκός απέκτησε ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Επί της ουσίας είχε μόλις 5 ασίστ και 12 πόντους, αλλά αυτοί ήρθαν κυρίως όταν βρήκε δύο μακρινά σουτ στο τρίτο δεκάλεπτο.

Οι Τόμιτς-Φαβεράνι σκόραραν 6 πόντους από το post και επί της ουσίας οι μοναδικές "πληγές" των γηπεδούχων ήταν τα επιθετικά ριμπάουντ (10) και το υψηλό ποσοστό του αντιπάλου στο τρίποντο. Η άμυνα τους, όμως, ήταν εκεί για ένα ακόμη παιχνίδι. Και αυτό είναι το παράσημο που πρέπει να κρατήσουν δίπλα από το "W".