Δεν είμαστε ομάδα του ένας-εναντίον-ενός

Απαντήσεις για τη συμμετοχή του Μπουρούση, τους λόγους της ήττας από την Ιταλία, αλλά και τη σημασία του ματς με τη Φινλανδία.

Γιατί δεν έπαιξε στο τέλος ο Μπουρούσης;

Διότι ο Τρινκέρι όταν η ομάδα του βρέθηκε πίσω στο σκορ στο τρίτο δεκάλεπτο προτίμησε να αλλάξει την εικόνα του αγώνα και να ρισκάρει με ένα σχήμα που είχε τον Καϊμακόγλου στο "4" και τον Φώτση στο "4" (για να μαρκάρει -όπως έκανε πολύ αποτελεσματικά- τον Ντατόμε). Με αυτόν τον τρόπο θέλησε να βελτιώσει την άμυνα και να καταφύγει σε ένα παιχνίδι αλλαγών. (Που τελικά είχε αποτέλεσμα).

Έπαιξαν παίκτες που μπορούν να σπρώξουν μες στο καλάθι ψηλότερο αντίπαλο και έχουν πόδια για να σταματήσουν κάποιον κοντύτερο μακριά από αυτό. Οταν ο Καϊμακόγλου χρειάστηκε ανάσες, πήρε τη θέση του ο Πρίντεζης.

Ήταν μια λογική επιλογή του Ιταλού να επιμείνει σε αυτό το σχήμα και δικαιώθηκε τουλάχιστον στο αμυντικό κομμάτι, αφού οι "ατζούρι" έκαναν το ένα μαρκαρισμένο σουτ μετά το άλλο. Τελικά χάσαμε γιατί δύο τέτοια των Ιταλών βρήκαν στόχο (αυτό του Μπελινέλι και αυτό του Τζεντίλε), ενώ οι προσπάθειες των δικών μας διεθνών κατέληξαν στο σίδερο.

Γιατί δεν έπαιξε καλά η Εθνική μας;

Διότι συνάντησε μια πολύ καλή ιταλική άμυνα. Ο Σιμόνε Πιανιτζάνι έδωσε βάση στην πίεση στη μπάλα και γενικότερα επένδυσε τον τρόπο που οι περιφερειακοί θα κυνηγήσουν τους αντιπάλους τους. Παράλληλα η αμυντική τακτική που επιλέχτηκε ήταν τέτοια ώστε να περιοριστούν οι καλές συνεργασίες και οι πολλές πάσες. Ουσιαστικά περιόρισε την Ελλάδα σε ένα παιχνίδι των δύο παικτών, ή πολλές φορές του ενός.

Η Ελλάδα οπότε δεν είχε καλές συνεργασίες. Δεν γύριζε τη μπάλα. Έχασε τον καλό της ρυθμό. Και στο τέλος παρασύρθηκε από αυτό το ρυθμό και κατέληξε σε ένα παιχνίδι χωρίς στόχο. Με ελάχιστους ενεργούς δημιουργικούς άξονες, παρέκκλινε από το "καταφύγιο" του low-post παιχνιδιού, που ίσως να της επέτρεπε να κοντρολάρει περισσότερο το παιχνίδι.

Γιατί η Εθνική έχασε;

Διότι δεν έκανε το παιχνίδι της, αλλά βρέθηκε να παίζει αυτό των Ιταλών, το στυλ του ένας-εναντίον-ενός. Το τελευταίο δεκάλεπτο ήταν γεμάτο από προσωπικές φάσεις. Σαν αυτές του Ζήση ή αυτές που έβαλαν οι Μπελινέλι-Τζεντίλε.

Η Εθνική όμως δεν είναι καλή στο ατομικό μπάσκετ. Είναι μια ομάδα που συνεργάζεται. Για παράδειγμα η λογική λέει ότι όταν ο Ζήσης έχει 11 ασίστ η Ελλάδα θα κερδίζει. Δεν σημαίνει ότι θα κάνει το ίδιο όταν σκοράρει 10 πόντους σε μια περίοδο.

Οι Ιταλοί από την άλλη σκοράρουν 81 πόντους μόνο με 9 ασίστ. Από την άλλη η δική μας ομάδα έμεινε χωρίς ασίστ στην τελευταία περίοδο, πράγμα που στοίχισε, ειδικά από τη στιγμή που ο καλύτερος της παίκτης στο ένας-εναντίον-ενός, ο Σπανούλης, ήταν ανέτοιμος λόγω τραυματισμού.

Γιατί έχει σημασία το ματς με τη Φινλανδία;

Διότι η Εθνική θα κουβαλήσει το αποτέλεσμα στη Λουμπλιάνα. Οπότε το ματς με τη Φινλανδία θα έχει έξτρα σημασία, ένας "τελικός" όπως είπε ο Κώστας Καϊμακόγλου. Και θα είναι σίγουρα ένα δύσκολο ματς, διότι μιλάμε για την ομάδα που βγάζει την περισσότερη ενέργεια από όλες στο τουρνουά. Και αυτό είναι ένα κακό μαντάτο για την Εθνική που έχει τρεις μόνο γκαρντ και θα δώσει τρίτο παιχνίδι σε τρεις ημέρες.