Η Εθνική παρότι έχανε στο μεγαλύτερο μέρος του ματς, παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ με 10 πόντους αμέτρητες φορές, παρότι έπαιζε στο "σπίτι" του αντιπάλου της, παρότι δεν μπορούσε να πετύχει θάλασσα από βάρκα (4/20 τρίποντα - το 2ο μόλις στην αρχή της τρίτης περιόδου), κατάφερε να επικρατήσει της Κροατίας, να κάνει το 2-0 και να πάρει σαφές προβάδισμα για την κατάκτηση της πρώτης θέσης του ομίλου.

Αν και δεν είδαμε κάτι διαφορετικό το βράδυ της Κυριακής από την Εθνική, είδαμε μια ανατροπή και μια νίκη που μπορεί να δώσει πολλά στον ψυχολογικό τομέα, αλλά και στο κομμάτι της αυτοπεποίθησης ενόψει της συνέχειας. Διότι είναι σημαντικό α) μια ομάδα να κερδίζει ακόμη κι αν δεν είναι σε καλή μέρα β) μια ομάδα να κερδίζει. Τελεία. Να βγαίνει αλώβητη από τη διαδικασία ενός κλειστού και δραματικού φινάλε.

Ας δούμε, όμως, τα σημαντικότερα σημεία του κυριακάτικου αγώνα με την Κροατία:

Η Ελλάδα έκανε τα μικρά πράγματα σωστά

Σύμφωνοι... Οι διεθνείς δεν σούταραν καλά από το τρίποντο. Για 23 λεπτά είχαμε πετύχει όλους τους πόντους -πλην τριών- μέσα από τη ρακέτα. Ωστόσο, φροντίσαμε να κάνουμε όλα αυτά τα πράγματα που χρειάζονται για να έρθει η νίκη. Ποια είναι αυτά; Το ριμπάουντ αρχικά. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κέρδισε αυτή τη μάχη (40-32), κατάφερε σε κρίσιμο σημείο του αγώνα να μείνει μες στο ματς χάρις στο επιθετικό ριμπάουντ (6 συνεχόμενοι πόντοι στο 2ο δεκάλεπτο - 14 συνολικά) και δεν επέτρεψε στον αντίπαλο να ανανεώσει επιθέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα μηδέν επιθετικά ριμπάουντ του Τόμιτς, αλλά και τα μηδέν του πολύ καλού σ' αυτό το κομμάτι Ντάριο Σάριτς.

Παράλληλα η Εθνική συνέχισε να γυρίζει αποτελεσματικά τη μπάλα, ακόμη κι όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Δεν είναι τυχαίο ότι ξεκίνησε με μόλις 2 ασίστ (και αυτές από τον Μπουρούση) στο 1ο δεκάλεπτο, αλλά τέλειωσε το ματς με 21. Δείγμα της ποιότητα της ομάδας και έργο της περιφερειακής τριπλέτας των Σπανούλη-Ζήση-Σλούκα, που ουσιαστικά γύρισε το παιχνίδι και χάρισε τη νίκη. Έχουμε και λέμε: Ζήσης 7 πόντοι και 4 ασίστ. Σπανούλης 16 πόντοι και 6 ασίστ. Σλούκας 2 πόντοι και 3 ασίστ. Και από κοντά ο δεύτερος πασέρ της ομάδας, ο Γιάννης Μπουρούσης με 10 πόντους και 5 τελικές πάσες. Την ίδια ώρα οι Κροάτες έμειναν μόλις στις 10 ασίστ.

Δεν έδωσε τη μπάλα στον αντίπαλο. Δεν έκανε λάθη, δηλαδή. Πολύ σημαντικός παράγοντας για μια ομάδα που δεν σουτάρει καλά. Αφού δεν μπορεί να αυξήσει τα ποσοστά της επί των σουτ, τουλάχιστον να αυξήσει τον αριθμό των κατοχών. Αυτό έκανε με επιτυχία η Ελλάδα, που υπέπεσε μόλις σε 9 λάθη.

Ήταν και πάλι συνεπής αμυντικά

Η Ελλάδα έκανε ένα ακόμη καλό αμυντικό παιχνίδι. Αν θυμηθούμε το παιχνίδι ακόμη και στο σημείο που οι Κροάτες ήταν μπροστά στο σκορ, αυτό γινόταν διότι ευστοχούσαν σε σουτ υπό πίεση. Όπως αυτά του Σιμόν στο πρώτο ημίχρονο και αυτά του Χεζόνια στο δεύτερο. Διότι κατά τα άλλα η Ελλάδα δεν αντιμετώπιζε κάποιο σημαντικό πρόβλημα στους βασικούς δημιουργικούς άξονες ενός παιχνιδιού (1on1, low-post, pick-n-roll). Ήταν συνεπής στην άμυνα και για δεύτερο παιχνίδι δικαιώθηκε σε βάθος χρόνου, έστω και στα τελευταία λεπτά.

Ειδικά από τα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου η ελληνική άμυνα ανέβασε ακόμη περισσότερο την ένταση της. Ο Καϊμακόγλου την έκανε πιο σκληρή, οι περιφερειακοί άρχισαν να βάζουν το κορμί τους πιο δυνατά στις φάσεις και έτσι η Ελλάδα κέρδισε πολλές προσωπικές μάχες, έβγαλε φάσεις ακόμη και όταν κοντύτερος παίκτης έσπρωχνε στο low-post. Η ίδια ένταση διατηρήθηκε και στην αρχή του 4ου δεκαλέπτου, όταν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα απαλλαγμένο από τον βραχνά των ομαδικών φάουλ, μπορούσε να πιέσει ακόμη περισσότερο.

Βέβαια, θα πρέπει να υπογραμμιστεί σ' αυτό το σημείο ότι αντιμετωπίσαμε μια ομάδα που μπορεί να θεωρηθεί "βαριά" και στερείτε δημιουργικών γκαρντ. Οπότε όταν η άμυνα μας σταμάτησε τον Άντε Τόμιτς (είχε 3/8 σουτ, κανένα επιθετικό ριμπάουντ και καμία ασίστ), έμειναν μόνο οι προσωπικές ενέργειες του Σιμόν, του Χεζόνια και του Ούκιτς ως απειλές. Αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αρκετές.

Αντεπίθεση δια χειρός Ζήση και το πλεονέκτημα του πάγκου

Αν αφήσουμε στην άκρη τον Βασίλη Σπανούλη που έκανε τα δικά του ( έγραψε για αυτά ο Παντελής Διαμαντόπουλος ). τότε θα πρέπει να σταθούμε στην προσφορά του Νίκου Ζήση. Ο αρχηγός της Εθνικής ήταν αυτός που έδειξε στην Εθνική μας τον τρόπο που πρέπει να αντιδράσει. Έβαλε τη μπάλα στο παρκέ, τρύπησε την άμυνα και εκμεταλλεύτηκε τα αργά πόδια των περιφερειακών του Βέλιμιρ Περάσοβιτς. Το αποτέλεσμα; Σκόραρε, πήρε φάουλ, μοίρασε έτοιμα καλάθια. Αυτή η αποφασιστικότητα ήταν το έναυσμα για την ελληνική αντεπίθεση, την οποία συνέχισε ο Βασίλης Σπανούλης, ο Γιάννης Μπουρούσης, αλλά και ο Κώστας Σλούκας με μια καθοριστική ασίστ και το καλάθι που μας έδωσε για πρώτη φορά την πρωτοπορία στο σκορ.

Θα πρέπει να σταθούμε εδώ στη συνεισφορά του πάγκου. Μπορεί ο κόουτς Κατσικάρης να έχει επιλέξει ένα πιο σφιχτό rotation το οποίο έχει ως "βασικούς" οκτώ παίκτες, αλλά θα πρέπει να σημειωθεί το πλεονέκτημα της ομάδας μας, να έχει 12 ετοιμοπόλεμους και πολύ έμπειρους παίκτες. Για παράδειγμα ο Μάντζαρης σηκώθηκε για 2 λεπτά, αλλά έφερε την αποστολή του εις πέρας και με το παραπάνω. Ο Καϊμακόγλου με μπουνιές και κλωτσιές έδωσε το αμυντικό στίγμα, το ίδιο και ο Παπανικολάου. Πρόκειται για τρεις παίκτες που δεν είχαν αγωνιστεί καθόλου στο πρώτο ημίχρονο, σηκώθηκαν από τον πάγκο και πρόσφεραν.

Η ελληνική "κληρονομιά"

Γενικότερο συμπέρασμα; Αν κοιτάξουμε τη στατιστική η Ελλάδα χωλαίνει στο περιφερειακό σουτ, ένα στοιχείο που είχε προβληματίσει από τα φιλικά της προετοιμασίας. Δεν είναι τυχαίο ότι σ' αυτό το επίπεδο και οι δύο αντίπαλοι την αντιμετώπισαν με άμυνα ζώνης. Απέναντι στην ΠΓΔΜ η αντίδραση ήρθε μέσα από τη ρακέτα, τώρα όμως απέναντι στην προσαρμοσμένη άμυνα του Περάσοβιτς, αντιμετωπίσαμε πρόβλημα στο δεύτερο δεκάλεπτο. Κάτι βέβαια που έχει να κάνει με τη μεγαλύτερη εικόνα και όχι αποκλειστικά με το σουτ.

Η Εθνική μας, όμως είναι αρκετά συνεπής τόσο αμυντικά, όσο και στα ριμπάουντ. Μετά από δύο ματς βρίσκεται στις πρώτες θέσεις του πίνακα των ριμπάουντ, αλλά και σ' αυτούς που αποτυπώνουν τους αμυντικούς δείκτες: παθητικό, ποσοστό αντιπάλου.

Αυτό, όμως, που πρέπει να κρατήσουμε είναι οι ποιοτικοί δείκτες, που εκφράζονται κατά κύριο λόγο από τις ασίστ και τα λάθη. Η Ελλάδα είναι πρώτη στις τελικές πάσες (22 μέσο όρο) και πρώτη στα λάθη, κάνοντας τα λιγότερα (10.5). Πολύ σημαντικοί παράγοντες που έχουν να κάνουν σε ένα μεγάλο ποσοστό με την εμπειρία και την ποιότητα της περιφέρειας. Αν μάλιστα δεν είχαμε πουλήσει κάποιες μπάλες σε προσπάθειες για αιφνιδιασμό, θα μπορούσαμε να πούμε απλά ότι στο μισό γήπεδο απλά δεν κάνουμε λάθος!

Επιβεβαιώνεται και πάλι (και από τη στατιστική, αλλά και από την εικόνα του αγώνα) ότι η Ελλάδα έχει την απαιτούμενη ποιότητα. Μπορεί με άνεση να γυρίσει τον διακόπτη και να κυριαρχήσει. Τουλάχιστον έναντι αντιπάλων όπως η ΠΓΔΜ και η Κροατία. Κάνει με ευκολία πολύ καλά διαστήματα που της επιτρέπουν να ξεφεύγει στο σκορ.

Φάκελος "Γεωργία"

Η επόμενη αντίπαλο της Εθνικής είναι η Γεωργία. Μια από τις απογοητεύσεις της διοργάνωσης. Φέτος οι Γεωργιανοί είχαν όλα τους τα μεγάλα αστέρια παρατεταγμένα, δημιουργώντας ένα ρόστερ που μπορεί να βάλει προβλήματα σε οποιαδήποτε άμυνα, ειδικά στις θέσεις των φόργουορντ και των ψηλών, με πληθωρικούς παίκτες όπως ο Μαρκοϊσβίλι, ο Σενγκέιλα, ο Σανικίτζε και φυσικά ο Πατσούλια που δεσπόζει στο κέντρο της ρακέτας.

Τους λόγους της ως τώρα απογοητευτικής παρουσίας της στο Ευρωμπάσκετ εξήγησε με τον καλύτερο τρόπο ο προπονητής της Πετρολίνα ΑΕΚ, Γιώργος Κετσελίδης, ο οποίος είχε εργαστεί στο πρωτάθλημα της Γεωργίας κατακτώντας το νταμπλ. Ο έμπειρος τεχνικός μιλώντας στη Super Basketball αποκάλυψε το πρόβλημα που δημιουργεί στο εσωτερικό της ομάδας ο Ζάζα Πατσούλια. Είχε προβλήματα με τον προπονητή του, τέθηκε εκτός ομάδας, επέστρεψε και τώρα γκρινιάζει περισσότερο από ποτέ. Η χαρακτηριστική του φράση ήταν ότι "ο Πατσούλια αποφασίζει για πολλά πρωτάθλημα που αφορούν το μπάσκετ της Γεωργίας", ενώ πρόσθεσε ότι "απαιτεί τη μπάλα και δημιουργεί πρόβλημα όταν δεν την παίρνει", καταλήγοντας ότι " με τον Σερμαντίνι παίζουν καλύτερα".

Αγωνιστικά είναι μια ομάδα που στερείται αμυντικογενούς DNA. Για αυτό και συχνά χρησιμοποιούν σύνθετες άμυνες, ή ζώνες για να μπερδέψουν περισσότερο τον αντίπαλο και λιγότερο να τον σταματήσουν. Οπότε να περιμένουμε και την Τρίτη -για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι- ο αντίπαλος να καταφύγει σε άλλες λύσεις πλην του man-to-man. Επίσης αντιμετωπίζουν πρόβλημα στη θέση "1" με τον ασταθή Τσιντσάζε και τον Πούλεν, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί πλέι-μέικερ.

Αυτά ακούγονται θετικά για την Εθνική μας ομάδα, που μπορεί να κάνει το 3-0 και μαζί το αποφασιστικό βήμα για την κατάκτηση της πρώτης θέσης. Ως τότε, όμως, όλοι εμείς θα πρέπει να προσεγγίσουμε την όλη προσπάθεια με διαφορετικό τρόπο. Όπως είναι λάθος να γκρινιάζουμε μετά από μια νίκη (διότι έγιναν θυσίες και απαιτήθηκε προσπάθεια για να επιτευχθεί), είναι λάθος να παρατηρούμε μόνο το δέντρο και να χάνουμε το δάσος. Το σημαντικότερο που πρέπει να κρατήσουμε από αυτό το ματς ήταν η δήλωση του Γιάννη Μπουρούση, που μίλησε "για μια Εθνική από τα παλιά".