Να ξεκινήσω από το γνωστό κλισέ που κρύβει όλη την αλήθεια των playoffs; "Προκρίνεται όποιος κάνει τρεις νίκες". Κρατάει χρόνια αυτή η παράδοση της αναφοράς της συγκεκριμένης φράσης , από τότε που δηλαδή που ο Ολυμπιακός είχε ρίξει 40 πόντους στη Σιένα (και τελικά αποκλείστηκε). Σε τέτοιες σειρές δεν μετράνε οι διαφορές, ούτε ποιος βάζει το πρώτο γκολ όπως έγραψε εύστοχα ο Παντελής Διαμαντόπουλος. Και έτσι θα πήγαινε το έργο, ακόμη κι αν οι "ερυθρόλευκοι" είχαν κερδίσει.

Ο Ολυμπιακός δοκίμασε τις δυνάμεις του απέναντι στη Ρεάλ. Είχε λάθος προσέγγιση , κατά τον Γιώργο Μπαρτζώκα, δεν έπαιξε καλά, δεν σταμάτησε τον αντίπαλο του και ηττήθηκε . Είδε τι πρέπει να κάνει και τι δεν πρέπει να κάνει κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ένας πολύ γνωστός προπονητής μάλιστα έλεγε μετά από έναν χαμένο τελικό ότι "χάσαμε, επειδή δεν τους είχαμε παίξει μες στη σεζόν". Εννοούσε ότι αν η ομάδα του είχε παίξει, πολύ περισσότερο αν είχε χάσει, θα γνώριζε τον τρόπο για να την κερδίσει.

Οπότε ας το πάμε έτσι, να δούμε τι έκανε σωστά και τι έκανε λάθος ο Ολυμπιακός. Τι πρέπει, δηλαδή, να κάνει και τι δεν πρέπει να κάνει στα επόμενα παιχνίδια.

Τι πρέπει να κάνει

Να επιμείνει στο low-post: Ένας από τους βασικούς άξονες στο παιχνίδι του Ολυμπιακού είναι το παιχνίδι στο post, το οποίο το είχε χάσει λόγω των προβλημάτων του Περπέρογλου και του Πρίντεζη. Είδαμε, όμως, ότι η παρουσία του Πρίντεζη έδωσε άλλη πνοή στην επίθεση της ομάδας, ειδικά όσο διάστημα είχε δυνάμεις, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι προέρχεται από απουσία αρκετών ημερών.

Είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να φορτωθεί με φάουλ ο Μίροτιτς στο "4", ή να βγει μις-ματς απέναντι στον Ρούντι Φερνάντεθ (όταν παίζει στο "3" και μαρκάρει τον Περπέρογλου), στοιχείο που έπαιξε ρόλο στον τελικό του Λονδίνου.

Να γίνει πιο δημιουργικός και αποφασιστικός: Η Ρεάλ αντιμετώπισε πολύ καλά τα pick-n-roll του Σπανούλη, το Νο1 τρόπο δημιουργίας του Ολυμπιακού. Οι Ισπανοί προσπάθησαν πολλές φορές να "κλειδώσουν" σε μια πλευρά τον διεθνή γκαρντ και φέρνοντας τον ψηλό αρκετά ψηλά να του κλείσουν τους χώρους. Παράλληλα όταν ο Σπανούλης προσπαθούσε να τρυπήσει την αντίπαλη άμυνα έβλεπε τους υπόλοιπους παίκτες να κλείνουν πάνω του.

Το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι ισορροπίας και αλληλουχίας. Το ένα φέρνει το άλλο. Για παράδειγμα αν μια ομάδα βάλει τα σουτ, θα ανοίξει την αντίπαλη άμυνα και θα δημιουργήσει χώρος μες στη ρακέτα. Αν όμως από την άλλη μια ομάδα δεν έχει παιχνίδι μες στο καλάθι, ή δεν "τρυπάει", τότε όλα τα σουτ θα είναι μαρκαρισμένα. Ο Ολυμπιακός όταν έβαλε κάποια σουτ στο 2ο δεκάλεπτο, κατάφερε να προβληματίσει τους Μαδριλένους, που στη συνέχεια έγιναν πιο μπόσικοι στις περιστροφές του, με αποτέλεσμα να σκοράρουν οι ψηλοί μετά τις πάσες του Σπανούλη.

Τι χρειάζεται οπότε; Αφενός να απειλούν μετά από pick-n-roll και οι υπόλοιποι παίκτες όπως ο Μάντζαρης, ο Σλούκας και ο Λοτζέσκι κι αφετέρου αυτοί που θα πάρουν την πρώτη πάσα μετά το pick-n-roll του Σπανούλη (που μαζεύει όλη την άμυνα πάνω του) να είναι έτοιμοι και αποφασισμένοι να εκτελέσουν. Είναι οι κλασσικές στιγμές που μνημονεύεται η ικανότητα του Λο, που σε συγκεκριμένες φάσεις θα είχε φτάσει με ντρίμπλα κοντά στο καλάθι της Ρεάλ και θα είχε αλλάξει τις ισορροπίες στο παιχνίδι.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα κλεψίματα στο πρώτο δεκάλεπτο ήρθαν από πάσες από μέσα προς τα έξω, ακριβώς επειδή ο ντριμπλέρ δεν απειλούσε πραγματικά το καλάθι, με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι παίκτες να επιστρέφουν στους παίκτες τους και να κλείνουν τις γραμμές πάσας.

Να αμυνθεί αποτελεσματικά σε ατομικό επίπεδο: αυτό είναι το μεγάλο ατού της Ρεάλ. Οι τέσσερις παίκτες της πεντάδες (από το 1 ως το 4) είναι παίκτες πολύ ικανοί στο ένας-εναντίον-ενός. Μπορούν δηλαδή ανά πάσα στιγμή να δημιουργήσουν μια προσωπική φάση. Ο αντίπαλος δηλαδή πρέπει να βρίσκεται για 24'' σε... κόκκινο συναγερμό.

Ο Ολυμπιακός βρισκόταν σε μια διαρκή διαδικασία close-out (η άμυνα με κόντρα-κίνηση στην οποία ο αμυντικός από θέση βοήθειας επιστρέφει στον παίκτη του ή περιστρέφεται σε αμαρκάριστο παίκτη), στην οποία δεν τα πήγε καλά. Και είναι το σημείο που κατά την ταπεινή μου γνώμη θα κριθεί τελικά η σειρά. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ο Ολυμπιακός έπαιξε καλή άμυνα στο συγκεκριμένο κομμάτι, έκανε και το καλύτερο του δεκάλεπτο, το δεύτερο που ήταν και το μοναδικό που κέρδισε (29-21). Καταλήγουμε, οπότε, στο ότι η συγκεκριμένη περίοδος είναι και ο οδηγός για τη συνέχεια.

Τι δεν πρέπει να κάνει

Λάθη... Από τα 15 λάθη που έκανε ο Ολυμπιακός τα 11 κατέληξαν σε κλέψιμο και επομένως αιφνιδιασμό. Ότι χειρότερο, δηλαδή, μπορεί να δώσει μια ομάδα στην υπερηχητική Ρεάλ. Τα περισσότερα λάθη έγιναν στο 1ο δεκάλεπτο στο οποίο η Ρεάλ σκόραρε 27 πόντους, τους περισσότερους από όσους πέτυχε κατά τη διάρκεια των υπόλοιπων περιόδων.

Να χάσει τη συγκέντρωση του... Αυτό είναι το χαρακτηριστικό της Ρεάλ. Όπως ήταν παλαιότερα της εθνικής Ισπανίας και της Μπαρτσελόνας του 2010. Παίζει-παίζει-παίζει και ξαφνικά βγάζει 2-3 φάσεις "που δεν βγαίνουν" με αποτέλεσμα ο αντίπαλος να χάσει τη συγκέντρωση του και τον προσανατολισμό του. Αυτό έγινε μετά τα κρεσέντο του Ρούντι Φερνάντεθ στο 3ο δεκάλεπτο. Εκεί κρύβεται και η παγίδα όταν αντιμετωπίζεις μια τέτοια ομάδα: δεν πρέπει να τη μιμηθείς και να καταφύγεις σε ένα παιχνίδι ένας-εναντίον-ενός και μιας ντρίμπλας.

Να δεχτεί τόσους πόντους από το "4": Η θέση "4" έδωσε στη Ρεάλ συνολικά 22 πόντους. Τους 15 πέτυχε ο Μίροτιτς (7/8 δίποντα) και τους 9 ο Ρέγιες πληγώνοντας τον Ολυμπιακό. Ο Ντάνστον είχε πρόβλημα να ακολουθήσει στο ένας-ένας τον νεαρό άσο της Ρεάλ (ο οποίος σημείωσε και πόντους από pick-n-roll), ενώ οι Πρίντεζης-Πέτγουεϊ νικήθηκαν κυρίως κοντά στο καλάθι από τον αρχηγό των Μαδριλένων. Όλοι τους ήταν πόντοι που πόνεσαν την ομάδα του κόουτς Μπαρτζώκα.

Να μην πετάει βολές: Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι ο Ολυμπιακός είχε πολύ χαμηλό ποσοστό από τη γραμμή. Με τη Ρεάλ είχε 11/20 (55%), ενώ με τον Παναθηναϊκό μέτρησε 7/19 (38% - το 2ο χειρότερο ποσοστό της ιστορίας του στη διοργάνωση). Ειδικά οι ψηλοί είχαν 33% με τον Σίμονς να στέλνει και τις πέντε που κέρδισε στο σίδερο.

Να αφήσει τη Ρεάλ να κάνει το παιχνίδι της: αυτό μεταφράζεται ως "να δεχτεί τα καλάθια που θέλει". Ο Ρούντι για παράδειγμα βρήκε πολλές φάσεις στο δεξί του χέρι (το καλό του), ενώ αντίθετα η άμυνα πάνω στον Σέρχιο Ροντρίγκεθ ήταν συνολικά αποτελεσματική. Από την άλλη οι "ερυθρόλευκοι" έχασαν φάσεις από τα "4άρια" (βλέπε πιο πάνω) και δέχτηκαν και αρκετούς αιφνιδιασμούς. Το 65% στα δίποντα είναι ένα τεράστιο νούμερο για τον Ολυμπιακό, που στο Top-16 ήταν η ομάδα που κρατούσε τους αντιπάλους στο χαμηλότερο ποσοστό στα σουτ δύο πόντων.

Εν κατακλείδι; Ο Ολυμπιακός έμαθε με τον σκληρό τρόπο το τι πρέπει να κάνει. Και πρέπει να απαντήσει με τον σκληρό τρόπο, με επαφές, με δυνατά φάουλ, βάζοντας τη μούρη του στη μούρη του αντιπάλου.