Η παράδοξη χρονιά του Ολυμπιακού συνεχίζεται. Η ομάδα που έχει πετύχει τόσο σπουδαίες νίκες και τόσα "διπλά" γνώρισε την ήττα από την αδιάφορη και αποκλεισμένη επί της ουσίας Γαλατάσαραϊ . Και μάλιστα για δεύτερη φορά τη φετινή σεζόν, καθώς είχε προηγηθεί και το αρνητικό αποτέλεσμα στην Κωνσταντινούπολη.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι Πειραιώτες που έχουν χάσει 8 παιχνίδια, έχουν μετρήσει 5 ήττες παίζοντας με τις τελευταίες ομάδες (2 φορές από τη Γαλατά, από το Μιλάνο, την Μακάμπι και τη Μπάμπεργκ). Μόνο στα ματς με την Ούνιξ Καζάν πέρασαν αλώβητοι. Και για να το κάνουμε ακόμη πιο επιστημονικά ανεξήγητο οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου έχουν χάσει μόνο από ομάδες που βρίσκονται κάτω από την 10η θέση και πάνω από την 4η (Φενέρ, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ).

Πως μπορεί να δικαιολογηθεί αυτό; Πως μπορεί να ερμηνευτεί το κλακάζ κόντρα στην ομάδα του Αταμάν και οι ήττες που ήρθαν απέναντι σε υποδέεστερους αντιπάλους. Φυσικά, δεν μπορούν να επικρατήσουν γενικεύσεις γιατί κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό. Αν έπρεπε, όμως, να βρούμε τα κοινά σημειά θα μπορούσαμε να σταθούμε στα εξής:

Α) Στον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακούκαι εν συνεχεία στον τρόπο επιβολής του έναντι του αντιπάλου. Οι Πειραιώτες είναι μια ομάδα που διακρίνεται για το physical παιχνίδι. Παίζει σκληρά, έχει ρόλους και γενικότερα κυριαρχεί στις επαφές, στις διεκδικήσεις και στο αμυντικό κομμάτι. Στα λεγόμενα "μεγάλα" παιχνίδια ή στα εκτός έδρας οι "ερυθρόλευκοι" είναι πιο έτοιμοι να μπουν σ' αυτή τη διαδικασία. Είναι πιο συγκεντρωμένοι να παίξουν το παιχνίδι τους.

Αντίθετα σε παιχνίδια με υποδέεστερες ομάδες δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Όπως ισχύει και σε ματς του ελληνικού πρωταθλήματος. Μόνο που ο Ολυμπιακός δεν είναι μια ομάδα που μπορεί να επικρατήσει μόνο με την ποιότητα της. Δεν έχει τέτοιου είδους παίκτες, ή το επιθετικό ταλέντο για να σκοράρει βρέξει-χιονίσει 90 πόντους, όπως κάνει για παράδειγμα η ΤΣΣΚΑ ή η Ρεάλ Μαδρίτης. Οπότε πρέπει να επενδύσει σε άλλους τομείς.

Β) Στον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου.Ένα κοινό σημείο στις ομάδες που έχει αντιμετωπίσει αναποτελεσματικά ο Ολυμπιακός είναι το επιθετικό ταλέντο στην περιφέρεια. Οι Πειραιώρες δυσκολεύονται με ομάδες που έχουν τρεις "δραστήριους" χειριστές ταυτόχρονα στο παρκέ, αν έχουν δηλαδή τρεις απειλές (είτε σκοραρίσματος, είτε δημιουργίας). Με ομάδες, δηλαδή, που θα βασιστούν περισσότερο στην ατομική πρωτοβουλία και λιγότερο στην ομαδική συνεργασία.

Η Ρεάλ είναι τέτοια. Η ΤΣΣΚΑ είναι τέτοια. Η Μακάμπι είναι τέτοια. Η Γαλατά είναι τέτοια. Το Μιλάνο είναι τέτοιο. Οι Τούρκοι για παράδειγμα έχουν ταυτόχρονα στο παρκέ παίκτες που μπορούν να κάνουν τη ζημιά. Όπως και την έκαναν. Στο εκτός έδρας παιχνίδι ήταν ο συνδυασμός των Ντέντμον, Γκιουλέρ και Ντίμπλερ. Στο εντός ήταν το τρίδυμο Γκιουλέρ (8 ασίστ) - Κοκσάλ (13 πόντοι) και Μίτσοφ (18 πόντοι).

Ο Γκιουλέρ τέλειωσε το ματς με 8 πόντους και 8 ασίστ. Στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στους Πειραιώτες είχε μοιράσει 12 (ρεκόρ καριέρας). Έχει δηλαδή 20 στα δύο αυτά παιχνίδια. Και στο τέλος ήταν αυτός που καθοδήγησε υποδειγματικά τη Γαλατάσαραϊ, σκοράροντας ένα αριστερό λέι-απ και μοιράζοντας δύο ασίστ που κατέληξαν σε τρίποντα - μαχαιριές του Μίτσοφ.

Ο Κοκσάλ από τη μεριά του έκανε ρεκόρ καριέρας με 13 πόντους στην Euroleague στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Ήταν αυτός παράλληλα που άλλαξε τη ροή του παιχνιδιού με την άμυνα του. Και στο τέλος τον προτίμησε ο Αταμάν ακριβώς για να του αναθέσει το μαρκάρισμα του Σπανούλη, απέναντι στον οποίο τα πήγε περίφημα. Σε συνδυασμό φυσικά με την παρουσία του Άλεξ Τάιους στο "5", ο οποίος με την αθλητικότητα του δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα στην pick-n-roll συνεργασία του Ολυμπιακού.

Όσο για τον Μίτσοφ; Έκανε πράγματα και θαύματα. Σκόραρε 13 πόντους μέσα σε 6 λεπτά και έβαλε την ομάδα του μπροστά με 7 πόντους. Μάλιστα ως το 39' όλοι οι πόντοι της Γαλατά εκτός από το δίποντο του Γκιουλέρ είχαν δημιουργηθεί από τα δικά του χέρια. Μάλιστα τα 5 σουτ εντός παιδιάς που πέτυχε ήρθαν απέναντι σε διαφορετικό αμυντικό: Λοτζέσκι - Μάντζαρη - Παπανικολάου - Γκριν - Σπανούλη. Διάστημα στο οποίο ο κόουτς Σφαιρόπουλος επιχείρησε με αλλαγές να "αποδιοργανώσει" την επίθεση των Τούρκων, χωρίς αποτέλεσμα όμως.

Γ) Στις συνθήκες του αγώνα.Στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο Ολυμπιακός βρέθηκε ακόμη μια φορά να προηγείται με μεγάλη διαφορά (16 πόντους) και στο τέλος να "σβήνει". Έτσι έγινε και με την Νταρουσάφακα. Τώρα, όμως, η ιστορία ήταν διαφορετική. Όταν ο Αταμάν έριξε στο παρκέ τόυς αναπληρωματικούς, τους γηγενείς παίκτες (Κοκσάλ, Αράρ και Κορκμάζ) η εικόνα του αγώνα άλλαξε, διότι εκείνοι κυριάρχησαν με την μαχητικότητα τους.

Δεν είναι σε καμία περίπτωση εύκολο μια ομάδα που σταματάει να παίζει, ακριβώς επειδή βρίσκεται μπροστά με μια σημαντική διαφορά, να ξεκινησει ξαφνικά να παίζει ξανά. Δεν υπάρχει διακόπτης στο μπάσκετ. Και όταν ο Ολυμπιακός ισοφαρίστηκε και χρειάστηκε να βρει ξανά ρυθμό το έκανε με τον λάθος τρόπος. ΒΙΑΣΤΙΚΑ. Οι επιλογές του Γκριν, τα σουτ του Λοτζέσκι και του Μάντζαρη, αλλά και το τρίποντο που πήρε ο Σπανούλης στο τελευταίο προβάδισμα του Ολυμπιακού, έδειχναν ότι οι "ερυθρόλευκοι" ήθελαν να τελειώσουν το ματς με ένα σουτ. Δεν γίνεται έτσι όμως συνήθως. Ο μοναδικός σωστός τρόπος αντίδρασης ήταν όταν πέρασαν τη μπάλα στον Γιώργο Πρίντεζη.

Από εκεί και πέρα σίγουρα παίζει ρόλο και το γεγονός ότι σούταραν με πάρα πολύ χαμηλά ποσοστά. Για την ακρίβεια το 10% που είχε ο Ολυμπιακός έξω από τα 6.75 είναι η χειρότερη του επίδοση εδώ και 9 χρόνια και η 3η χειρότερη συνολικά!

Είχε σουτάρει με 7,7% κόντρα στην Ολύμπια Λουμπλιάνας το 2000-01 και 9% τη σεζόν 2008-2009 απέναντι στην Ουνικάχα Μάλαγα, σε ένα παιχνίδι που είχαν εκτελέσει μόλις 11 σουτ. Αυτό το 2/20

Κινδυνεύει να χάσει το πλεονέκτημα

Η ηττα από τη Γαλατά περιπλέκει την κατάσταση για την πρόκριση, αλλά όχι για το υψηλότερο πλασάρισμα, όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο. Κακά τα ψέμματα το αν ο Ολυμπιακός θα καταφέρει να σκαρφαλώσει ψηλότερα από την 3η θέση θα κριθεί από τα ματς που έχει με τη Ρεάλ και την ΤΣΣΚΑ. Αν τα χάσει αυτά θα τερματίσει το πολύ τρίτος. Αν τα κερδίσει μπορεί να φτάσει ακόμη και πρώτος, ανεξαρτήτως αποτελέσματος με τους Τούρκους.

Αυτό, όμως, που δεν κατάφερε να κάνει είναι ένα βήμα πιο κοντά στη μαθηματική εξασφάλιση του πλεονεκτήματος έδρας. Βρίσκεται πλέον τρεις νίκες μακριά από τον Παναθηναϊκό, τη Μπασκόνια και τον Ερυθρό Αστέρα. Και αν για να χάσει έδαφος σε σχέση με τους Βάσκους και τους "πράσινους" θα πρέπει να κάνει 0/4 και εκείνοι 4/4 (καθώς τους έχει κερδίσει δύο φορές), δεν ισχύει το ίδιο για τους Σέρβους. Ο Ερυθρός Αστέρας, που υποδέχεται τον Ολυμπιακό την ερχόμενη αγωνιστική, αν καλύψει τη διαφορά των 8 πόντων του πρώτου αγώνα θα χρειαστεί να κάνει στα υπόλοιπα τρία ματς είτε τρεις νίκες αν ο Ολυμπιακός κερδίσει ένα παιχνίδι), είτε δύο νίκες αν ο Ολυμπιακός δεν κερδίσει κανένα.

Και το θέμα είναι ότι οι Σέρβοι έχουν το εύκολο πρόγραμμα για να το κάνουν. Παίζουν ακόμη με την αδιάφορη Μπαρτσελόνα (εκτός), με την επίσης αποκλεισμένη Ούνιξ Καζάν (εντός) και τελευταία αγωνιστική με την Νταρουσάφακα (εκτός), που τότε ενδεχομένως να μην έχει βαθμολογικό κίνητρο. Ο Ολυμπιακός από την άλλη έχει μόνο δύσκολα ματς: Βελιγράδι, Ρεάλ (μέσα), Εφές (έξω) και ΤΣΣΚΑ (έξω). Οπότε το σενάριο μπορεί να μην είναι πιθανό, αλλά δεν είναι και απίθανο.

** (Ε): σημαίνει επανάληψη τίτλου στην αρθρογραφία, καθώς ο ίδιος τίτλος είχε χρησιμοποιηθεί στο κείμενο ύστερα από την ήττα του από την Αρμάνι στο Μιλάνο.