Έπεσε στην παγίδα

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως "καρμπόν" για τον Παναθηναϊκό. Ένα ακόμη κλειστό παιχνίδι. Ένα ακόμη κλειστό παιχνίδι εκτός έδρας. Ένα ακόμη χαμένο κλειστό παιχνίδι εκτός έδρας. Οι "πράσινοι" μοιράζονται με την Νταρουσάφακα το ρεκόρ συμμετοχών σε κλειστές αναμετρήσεις (15 - πλέον 16), οπότε ήταν αναμενόμενο ότι θα δούμε ένα ματς που θα κριθεί στο τέλος. Ακόμη κι αν οι Τούρκοι προηγήθηκαν με 12 πόντους στο τρίτο δεκάλεπτο, ακόμη κι αν η ομάδα του Πασκουάλ ξέφυγε με 5 πόντους στην αρχή της τέταρτης.

Μετά το τέλος του ματς ο Τσάβι Πασκουάλ αναφέρθηκε σ' αυτό το διάστημα της τρίτης περιόδου, όταν η ομάδα του από το ισορροπημένο πρώτο ημίχρονο, βρέθηκε να κυνηγάει στο σκορ. Το χαρακτηρίστηκε ως κρίσιμο για την εξέλιξη του ματς. Ενδεχομένως και να ήταν, διότι έδωσε αέρα στους γηπεδούχους και επί της ουσίας υποχρέωσε τον Παναθηναϊκό να κυνηγάει στο σκορ. Το ματς, όμως, έκλεισε ξανά και κρίθηκε στο τελευταίο δίλεπτο. Αν έπρεπε να απομονώσουμε τις δύο πιο χαρακτηριστικές φάσεις, αυτές θα ήταν οι δύο συνεχόμενες με πρωταγωνιστές τους Μάικ Τζέιμς και Μπραντ Ουαναμέικερ: ο Τζέιμς κάνει το αγαπημένο του side-step και αστοχεί σε ένα "δικό του" σουτ και στην επόμενη ο Ουαναμέικερ επιχειρεί ένα δύσκολο δεξί pull-up και ευστοχεί. Ένα τρίποντο δεν μπαίνει, ένα τρίποντο μπαίνει και αυτή είναι η ιστορία του παιχνιδιού.

Αν θέλουμε να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες θα πρέπει να παρατηρήσουμε τη διαφορά στην επιθετική στόχευση του Παναθηναϊκού. Οι "πράσινοι" στο πρώτο μέρος στηρίχτηκαν στην τριάδα των γκαρντ, που έκανε ένα εξαιρετικό παιχνίδι. Ο Καλάθης ξεκίνησε πολύ δυνατά την αναμέτρηση βρίσκοντας τα ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα, ο Παππάς συνέχισε δίνοντας λύσεις από τον πάγκο και το ίδιο έκανε και ο Μάικ Τζέιμς που κυριάρχησε στο παρκέ.

Στο δεύτερο μέρος, ειδικά στο τέλος, ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε τα σουτ που του έδωσε η άμυνα της Νταρουσάφακα και ευστοχώντας σε 13 τρίποντα ως το 37', κατάφερε να αγκαλιάζει τη νίκη. Έστω κι αν προηγουμένως είχε μπει σε μια λογική να παίξει με δύο ψηλούς (Μπουρούση - Σίνγκλετον) και να προσπαθεί να βάλει τη μπάλα μες στη ρακέτα. Οι "πράσινοι" μπορεί να επιχείρησαν περισσότερα τρίποντα (30) από δίποντα (27), αλλά η ουσία είναι ότι στις περισσότερες επιθέσεις τους προσπαθούσαν να χτυπήσουν μες στο καλάθι, είτε με post-up, είτε με pick-n-roll. Η προσαρμοσμένη άμυνα του Ντέιβιντ Μπλατ, ήταν αυτή που δεν τους το επέτρεψε.

Μάλιστα, ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα (όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος του Παναθηναϊκού) είναι ότι επέμεινε περισσότερο στο low-post, θέλοντας να τιμωρήσει την επιλογή των γηπεδούχων στα αγαπημένα τους small-ball σχήματα. Θέλησε δηλαδή να χρίσει δημιουργό τον Μπουρούση, κάτι που δεν είχε αποτέλεσμα. Από το low-post ο Παναθηναϊκός σε όλο το δεύτερο ημίχρονο βρήκε μόνο 3 πόντους. Οι άλλοι πετάχθηκαν στον κάλαθο των αχρήστων,

Παίζουν και οι αντίπαλοι: Οι τρεις κινήσεις του Μπλατ

Το συνηθισμένο λάθος που γίνεται σε ότι αφορά τις αναλύσεις των αγώνων είναι η απομόνωση της μιας ομάδας. Μόνο που στο μπάσκετ παίζουν δύο. Οπότε έχει μεγάλη σημασία το τι έκανε η Νταρουσάφακα. Θα πρέπει οπότε να σταθούμε στις τρεις κινήσεις του Ντέιβιντ Μπλατ, που έκριναν την αναμέτρηση.

Πρώτη κίνηση: η επιλογή του να μαρκάρει ο ψηλότερος Κλάιμπερν τον Νικ Καλάθη. Έχει εξελιχθεί σε μόδα τελευταία οι ψηλοί περιφερειακοί να αναλαμβάνουν τη μπάλα. Το κάνει ο Ολυμπιακός με τον Παπανικολάου, το κάνει και η ΤΣΣΚΑ με τον Κουρμπάνοφ. Το έκαναν και οι Τούρκοι βάζοντας έναν αθλητικό και μακρύ παίκτη, πάνω στον Καλάθη. Ο διεθνής γκαρντ ήταν ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού στο πρώτο μέρος, αλλά δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επανάληψη.

Δεύτερη κίνηση: αποτελεί επί της ουσίας την αγωνιστική μανιέρα του. Η Νταρουσάφακα έχει τη δυνατότητα να αλλάζει διαρκώς σχήματα, να ψηλώνει, να χαμηλώνει και επί της ουσίας να δημιουργεί πολλά mismatch με παίκτες όπως ο Ουαναμέικερ, ο Ουίλμπεκιν, ο Άντερσον, ο Κλάιμπερν που έχουν μεγάλη ικανότητα στο ένας-ένας, ή ακόμη και τον Μοερμάν που έχει μεγάλη ικανότητα στο σουτ.

Αυτό έγινε και τώρα. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Αμερικανός προπονητής αποφάσισε να κοντύνει τα σχήματα του. Αρχικά έβαλε τον Κλάιμπερν στο "4" και στη συνέχεια έβγαλε τον θετικό Ζίζιτς, βάζοντας τον Μοερμάν στο '5". Ο Παναθηναϊκός, που είχε πολύ καλές στιγμές με το δίδυμο Σίνγκλετον-Γκάμπριελ, δεν ακολούθησε, αλλά προσπάθησε να κερδίσει αυτό το mismatch στην επίθεση του, μέσω του low-post του Μπουρούση, κάτι που δεν έγινε.

Τρίτη κίνηση: Η άμυνα στο low-post. Ένα καυτό θέμα της αγωνιστικής είναι η λεγόμενη strong side trap, η παγίδα από τη δυνατή πλευρά (από την πλευρά της μπάλας δηλαδή). Την είχε εισάγει ο Μπλατ στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό για να αντιμετωπίσει τον Πρίντεζη. Το έκανε και η Μακάμπι στο παιχνίδι της Πέμπτης, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Είδαμε την ίδια (σπάνια) αντιμετώπιση και απέναντι στον Μπουρούση. Μόνο που αυτή τη φορά που η Νταρουσάφακα είχε κέρδος.

Οι Τούρκοι αντέδρασαν γρήγορα, παίζοντας πολύ με την προσποίηση (ορισμένες φορές έδειχναν ότι θα παγιδεύσουν, αλλά δεν το έκαναν) και επί της ουσίας δεν έδωσαν στον Παναθηναϊκό ξεκάθαρες φάσεις, όπως δηλαδή κοψίματα στο καλάθι ή ανοιχτά σουτ. Με αποκορύφωμα το λάθος στο τελευταίο λεπτό, με τα βήματα του έμπειρου σέντερ. Ο απολογισμός; Τρεις πόντοι από το low-post στο δεύτερο ημίχρονο.

Τι σημαίνει αυτή η ήττα για τον Παναθηναϊκό

Οι "πράσινοι" πλέον βρίσκονται στην 5η θέση, μαζί με τον Ερυθρό Αστέρα. Ένας "σύμμαχος" του Παναθηναϊκού για τη συνέχεια είναι το γεγονός ότι έχουν καλύτερη διαφορά από τους Σέρβους και από τη Νταρουσάφακα, έχουν μηδενικό πλεονέκτημα (τα δύο ματς πήγαν στην παράταση) με την Εφές και θα παίξουν και στη Βιτόρια. Οπότε θεωρητικά τουλάχιστον δεν υστερούν σε καμία ισοβαθμία, μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Όσο δύσκολο είναι αυτή τη στιγμή για τον Παναθηναϊκό το να εισβάλει στην 4άδα (θέλει τρεις νίκες παραπάνω σε έξι παιχνίδια από τη Φενέρμπαχτσε), τόσο δύσκολο είναι να βγει και εκτός 8άδας. Και αυτό γιατί η μοναδική ομάδα με ρεαλιστικές ελπίδες είναι η 9η Νταρουσάφακα, από την οποία έχει απόσταση τριών νικών. Και να που ξαφνικά η διαφορά πόντων παίζει τεράστια σημεία. Οι Τούρκοι είχαν τη μπάλα για λίγα δευτερόλεπτα, αλλά δεν συνειδητοποίησαν (παρά τις φωνές του Μπλατ) ότι μπορούσαν να την καλύψουν και αποφάσισαν να μην κάνουν σουτ. Αν η Νταρουσάφακα είχε πάρει τη διαφορά, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Όσο για το πλασάρισμα; Ο Ερυθρός Αστέρας έχει σχετικά δύσκολο πρόγραμμα, η Εφές έχει εύκολο, ενώ η Μπασκόνια είναι σε καθοδική πορεία τελευταία, Όσο για τους ίδιους τους "πράσινους"; Δεν έχουν εύκολα ματς μπροστά τους. Τα πιο βατά τους παιχνίδια είναι με το Μιλάνο (εντός) και την τελευταία αγωνιστική με την αδιάφορη Μακάμπι (εκτός). Κατά τα άλλα τα άλλα δύο εντός έδρας ματς είναι με τους δύο πρωτοπόρους (Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ) και θα δώσουν και ένα ακόμη στη Βιτόρια.

Το πλασάρισμα των "πρασίνων" θα κριθεί από τις αναμετρήσεις με τους πρώτους στο ΟΑΚΑ, εκεί όπου ο Παναθηναϊκός έχει γνωρίσει φέτος μόνο μια ήττα.

Βέβαια, μια άλλη (θεωρητική) συζήτηση που μπορεί να γίνει είναι οι περιπέτειες στις οποίες θα είχε μπει ο Παναθηναϊκός αν δεν είχε ευστοχήσει κόντρα στην Ούνιξ την περασμένη βδομάδα ο Μάικ Τζέιμς, ή ακόμη χειρότερα αν δεν είχε βάλει 3/3 βολές απέναντι στην Εφές και τώρα ο Παναθηναϊκός είχε μια ήττα λιγότερη, η Εφές μια νίκη περισσότερη και μαζί τη διαφορά.

Με το αν όμως δεν γράφεται ιστορία.