Επόμενη πίστα

Η Εθνική ξεκλείδωσε και την επόμενη πίστα. Έχοντας εξασφαλίσει την πρόκριση - θυμίζω τα λόγια του Φώτη Κατσικάρη στην live συνέντευξη που είχε δώσει στο Sport24.gr και στην οποία είχε χαρακτηρίσει ως αποτυχία τον αποκλεισμό από τους ομίλους - στοχεύει στο καλύτερο δυνατο πλασάρισμα. Που εν προκειμένω δεν ισοδυναμεί με την υψηλότερη θέση, εκτός φυσικά αν αυτή η πρώτη.

Κοινώς; Η Ελλάδα αν έρθει δεύτερη (ή τέταρτη) μετά και το αποτέλεσμα του Ισπανία-Βραζιλία, θα συναντήσει σε νοκ-άουτ ματς τους οικοδεσπότες, ενώ αν έρθει πρώτη ή τρίτη θα τους αποφύγει, έχοντας έναν πιο βατό αντίπαλο. Που είναι και το ζητούμενο.

Για να γίνει αυτό βέβαια και να είναι σε θέση να κρατάει την τύχη στα χέρια της θα πρέπει να κερδίσει την Κροατία στο επόμενο της παιχνίδι. Βιάζομαι όμως. Αυτο που προέχει για την ομάδα του Φώτη Κατσικάρη είναι η ξεκούραση την σημερινή ημέρα και μετά η προετοιμασία για τους Κροάτες, που αποδεικνύονται... Κροάτες για ένα ακόμη τουρνουά. Δηλαδή, χειρότεροι του αναμενόμενου. Βέβαια στο αληθινά μεγάλο παιχνίδι που έδωσαν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και θα ήταν βιαστικό να τους κρίνουμε από τώρα. Μην ξεχνάμε ότι σπάνια μια ομάδα ξεκινάει με το γκάζι πατημένο.

Οι Κροάτες από τη μεριά τους την πάτησαν απέναντι στη Σενεγάλη, την ομάδα από το γκρουπ που κατάφερε να ισορροπήσει το μεγάλο τους πλεονέκτημα, το μέγεθος. Οι Αφρικανοί με τα μεγάλα κορμιά και τα μακριά χέρια "χάλασαν" το low-post παιχνίδι της ομάδας του Ρέπεσα, που ήταν αρκετά άστοχη από το τρίποντο και μοιραία απέκτησε αμυντικό πρόβλημα. Η λογική λέει ότι απέναντι στη δική μας Εθνική, δεν θα είναι το ίδιο κακή.

Η Κροατία ψάχνει ακόμη την ισορροπία και κυρίως τον ρυθμό της γιατί ώρες-ώρες μοιάζει εγκλωβισμένοι σε ένα παιχνίδι χωρίς καλή κυκλοφορία και περισσότερο προσανατολισμό στο 1on1. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει παίκτες με μεγάλη ικανότητα όπως είναι ο Μπογκντάνοβιτς, ο Τόμιτς ή ακόμη και ο Σάριτς, που αφήνει πολύ καλές εντυπώσει σαν ένα μοντέρνο 4άρι.

Μεγαλύτερη σημασία, όμως, η εικόνα της Ελλάδας. Για ακόμη μια φορά αποδείχτηκε η "πιο ομάδα" στο παρκέ, παίρνοντας λύσεις από όλους τους παίκτες. Οπως για παράδειγμα τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη που κάλυψε στο 1ο δεκάλεπτο την απουσία του Μπουρούση (χρεώθηκε με 2 γρήγορα φάουλ), καταφέρνοντας να βγάλει εκτός ρυθμού τον Ντανιέλ Σαντιάγκο. Βοήθεια πρόσφεραν κι άλλοι παίκτες του πάγκου: ο Σλούκας, ο Καϊμακόγλου με τα 11 ριμπάουντ, ο Αντετοκούνμπο που έκανε το καλύτερο του ματς ως τώρα με την Εθνική Ανδρών.

Χωρίς, βέβαια, αυτό να υποτιμά τις "παλιοσειρές" της ομάδας, τον Νίκο Ζηση με τα 7/9 σουτ εντός πεδιάς και τους 19 πόντους, ή τον Νικ Καλάθη που έβαλε τις βάσεις πάνω στις οποίες ήρθε ο Γιάννης Μπουρούσης στο 2ο ημίχρονο για να ισοπεδώσει τους Πορτορικάνους. Αν μη τι άλλο η Ελλάδα ξέρει να "πατάει" στις αδυναμίες των προβλέψιμων αντιπάλων, όπως κι έκανε. Έστω κι αν χρειάστηκε να περάσει ώρα μέχρι να απαλλαχθεί από τον "βραχνά" του Ρενάλντο Μπάλκμαν, που κέρδισε πολλές προσωπικές φάσεις από τους αντίπαλους ψηλούς. Το ίδιο έγινε και με τον Μπαρέα, δείχνοντας ξανά ότι χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και έξτρα προσοχή στην περιφερειακή άμυνα, που αποτελεί μια από τις αδυναμίες της Εθνικής.

Ομάδα όμως που μοιράζει 21 ασίστ (6 ο Μπουρούσης) δεν έχει να φοβάται τίποτα. Αν μη τι άλλο το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχει αποκτήσει μια ταυτότητα, την έχει βάλει στα δόντια και θα ριχθεί στη μάχη ως το τέλος.