Έχω κακά νέα και χειρότερα νέα. Τα κακά νέα είναι ότι παρακολουθήσαμε ένα ματς που δεν μπορεί να το πει κανείς και όμορφο. Τα χειρότερα; Ότι λογικά έτσι θα πάει όλη η σειρά. Εξάλλου το έχουν επιβεβαιώσει τα τελευταία δύο χρόνια οι ομάδες, ότι έχουν μάθει να λύνουν κατ' αυτόν τον τρόπο τις διαφορές τους.

Ιδού και το σχετικό highlight του τελικού, η φάση δηλαδή που περιγράφει όλο το ματς:

Ο Παναθηναϊκός επικράτησε με 59-56, έκανε το 1-0 στη σειρά των τελικών, διατήρησε το αήττητο του ΟΑΚΑ (26-0) και το κυριότερο μεταφέρει πλέον την πίεση στον Ολυμπιακό. Οι "πράσινοι" ήταν ξεκάθαροι. Επιστράτευσαν τη συνταγή της επιτυχίας στις αναμετρήσεις με τον "αιώνιο" αντίπαλο και αποφάσισαν να ζήσουν και να πεθάνουν με αυτή την στρατηγική, που απλά μπορεί να κωδικοποιηθεί με τις φράσεις "σταματάμε τον Σπανούλη" και "δημιουργούμε από το low-post".

Στην άμυνα η τακτική στο low-post που παραπέμπει περισσότερο σε ιδιομορφίες ζώνης παρά man-to-man, έφερε αποτελέσματα όπως επιβεβαιώνουν και οι αριθμοί (του Σπανούλη εν προκειμένω): 7 πόντοι, 2/10 σουτ, 4 ασίστ σε 30', χωρίς σκορ στα τελευταία κρίσιμα λεπτά του αγώνα. Ο Παναθηναϊκός με αυτόν τον τρόπο κατάφερε για ακόμη ένα ματς να χαλάσει τον ρυθμό του αντιπάλου του, υποχρεώνοντας τον να δημιουργεί/εκτελεί πιο αργά και να πηγαίνει πολλές επιθέσεις στο τέλος των 24''.

Αν συζητούσαμε για ποδόσφαιρο θα λέγαμε ότι ο Παναθηναϊκός "προστάτευσε τα μετόπισθεν", εξού κι η συνειδητή επιλογή να χρησιμοποιηθούν περισσότεροι οι Λάσμε (23') και Γκιστ (23') από τους Μαυροκεφαλίδη-Φώτση, δεδομένου ότι οι δύο ξένοι αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους σε αυτή την τακτική, χάρις στην ικανότητα τους να αμυνθούν μετά από αλλαγές μακριά από το καλάθι.

Όσο για την επίθεση; Γνωρίζοντας ότι κι η άμυνα του Ολυμπιακού είναι εξίσου αποτελεσματική σε καταστάσεις pick-n-roll, οι "πράσινοι" πήγαν πολλές μπάλες στο low-post. Το έκαναν μάλιστα και στην πιο κρίσιμη επίθεση του αγώνα, σ' αυτή που ο Ματσιούλις έκανε το 55-53 προ του Λοτζέσκι, που παρότι είχε φάουλ να δώσει δεν το χρησιμοποίησε. Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και σε προηγούμενο ματς της σειράς, με τον Παναθηναϊκό να εκμεταλλεύεται το συγκεκριμένο mismatch.

Ο Λιθουανός (κυρίως), ο Ούκιτς, ο Ματσιούλις και ο Μαυροκεφαλίδης αποτέλεσαν -μέσω του παιχνιδιού με πλάτη στο καλάθι- τον πολιορκητικό κριό του Παναθηναϊκού, κερδίζοντας σε πόντους και κερδισμένα φάουλ, ότι έχασαν σε ρυθμό. Την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός πήρε ελάχιστες φάσεις σε τέτοιες καταστάσεις κι αυτές με τον Περπέρογλου. Η άμυνα του "τριφυλλιού" δούλεψε πολύ καλά στο να αποτρέψει τη μπάλα να φτάσει εύκολα στο post, κερδίζοντας τις περισσότερες μάχες, ξοδεύοντας έξυπνα τα φάουλ.

Αριθμοί με νόημα

Και να θέλεις δεν μπορείς να μην προσέξεις το 1/20 τρίποντα του Παναθηναϊκού. Πάει το μάτι σου. Οι "πράσινοι" δεν σούταραν καθόλου καλά από τα 6.75, κάτι που οφείλεται εν μέρει στην κακή τους μέρα, αλλά θα πρέπει παράλληλα να πιστωθεί και στην τακτική του Ολυμπιακού που καταφέρνει να βγάλει εκτός ρυθμού τους σουτέρ.

Από την άλλη η αχίλλειος πτέρνα του Ολυμπιακού ήρθε από τη γραμμή των προσωπικών: 5/13, κάτω του 50%. Και δεν είναι για πρώτη φορά που οι Πειραιώτες σουτάρουν τόσο άσχημα από τη γραμμή.

7-8-6 Τα νούμερα του Μάρντι Κόλινς. Πληθωρική η παρουσία του Αμερικανού, που ήταν εκ των κορυφαίων του Ολυμπιακού. Δεν είναι μόνο οι 7 πόντοι, τα 8 ριμπάουντ και οι 6 ασίστ, αλλά κυρίως το γεγονός ότι αυτός είναι και πάλι ο πιο "έτοιμος" από τους παίκτες του Ολυμπιακού, έχοντας τη σωστή προσέγγιση προς το παιχνίδι. Παράλληλα αμυντικά έκανε πολύ καλή δουλειά στον Διαμαντίδη και επιβεβαίωσε την ικανότητα του να αμυνθεί στο low-post, στοιχείο που ίσως είναι και το χαρακτηριστικότερο στο παιχνίδι του.

Οι Ματσιούλις-Διαμαντίδης είχαν 9/9 δίποντα, σε δύσκολες και προσωπικές φάσεις. Εντυπωσιακό νούμερο αν σκεφτεί κανείς ότι οι δυο τους στα 5 προηγούμενα φετινά ματς είχαν 37%, με τον Διαμαντίδη να μετράει 8/25 σουτ.

Οι 6 πόντοι που πέτυχε στο πρώτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός αποτελούν αρνητικό ρεκόρ για ντέρμπι. Οι "ερυθρόλευκοι" είχαν 2/14 σουτ σε αυτό το διάστημα και 2/4 βολές, ξεκινώντας έτσι το ματς με ένα μεγάλο μειονέκτημα, το οποίο κυνηγούσαν σε όλο το παιχνίδι να καλύψουν.

Τι έκανε καλά και τι θα μπορούσε να κάνει καλύτερα

Όσο για τον Ολυμπιακό; Το ματς που μπορεί να μοιάζει ως "η μεγάλη χαμένη ευκαιρία", ενδεχομένως να λειτουργήσει και ως οδηγός για τη συνέχεια. Ξέρουν πλέον ότι η εξέλιξη του αγώνα εξαρτάται σε ένα μεγάλο ποσοστό από την αποφασιστικότητα τους , από το πόσο δυνατά πηγαίνουν στο καλάθι, από τη διάθεση που δείχνουν να παίξουν πιο γρήγορα. Το σχολίασε άλλωστε χαρακτηριστικά κι ο Γιώργος Μπαρτζώκας στη συνέντευξη Τύπου.

Κάθε φορά που σταματούσαν να είναι άτολμοι και διστακτικοί, κέρδισαν αρκετές προσωπικές μονομαχίες σε ατομικό επίπεδο (είναι εντυπωσιακό πως ο Παναθηναϊκός καταφέρνει με την ομαδική του τακτική να καλύψει τις αμυντικές αδυναμίες των περιφερειακών του σε ατομικό επίπεδο) και κατάφεραν να κάνουν το παιχνίδι τους Όταν, όμως, μπήκαν ξανά στη διαδικασία του να σκέφτονται και να μην παίζουν, κατέληξαν σε πολλές ντρίμπλες και σουτ στη λήξη των 24''. Οπότε στο κομμάτι του 1on1 θα μπορούσε να κερδίσει περισσότερες φάσεις.

Ένας άλλος σημαντικός τομέας είναι το ριμπάουντ. Ο Ολυμπιακός έκανε πολύ καλή δουλειά στο αμυντικό ριμπάουντ, κρατώντας τον Παναθηναϊκό μακριά από δεύτερες επιθέσεις. Οι "πράσινοι" είχαν μόλις 4 επιθετικά, εκ των οποίων όμως τα δύο ήταν αρκετά οδυνηρά: το ένα εξελίχθηκε σε γκολ-φάουλ του Ματσιούλις (όταν ο Ολυμπιακός μείωσε για πρώτη φορά στους 2 πόντους και αποχώρηση του Κόλινς με 3ο φάουλ) και το άλλο, στην πιο καθοριστική ίσως φάση του αγώνα, όταν οι φιλοξενούμενοι βρισκόντουσαν μπροστά με 53-51, έκανε το 53-53 με τον Λάσμε να διορθώνει το άστοχο τρίποντο του Διαμαντίδη μετά το τάιμ-άουτ.

Παράλληλα οι Πειραιώτες οφείλουν να κάνουν καλύτερη δουλειά στα δικά τους επιθετικά ριμπάουντ, να εκμεταλλευτούν δηλαδή τη διαφορά ύψους (μετά τις αλλαγές) και να προσπαθήσουν να διορθώσουν μέσω των "δεύτερων επιθέσεων" την αστοχία τους.

Αμυντικά ο Ολυμπιακός έκανε ένα πολύ καλό παιχνίδι. Κράτησε τον Παναθηναϊκό στους 59 πόντους, έχοντας και πάλι ως πρώτο στόχο να σταματήσει τους σουτέρ του αντιπάλου. Το οποίο και έκανε. Για αυτό και κατέφυγε στη λύση της άμυνας ένας-εναντίον-ενός στο low-post. Για αυτό και έπαιξε κατ' αυτόν τον τρόπο τα pick-n-roll του Διαμαντίδη. Εξού και τα 7 λεπτά χωρίς καλάθι του Παναθηναϊκού, που παραλίγο να στοιχίσει στην ομάδα του Φραγκίσκου Αλβέρτη.

Τακτικά είδαμε τους Πειραιώτες (που βρέθηκαν από νωρίς πίσω στο σκορ) να δοκιμάζουν αρκετά πράγματα, για να ανατρέψουν την κατάσταση: ματς-απ άμυνα ζώνης, την οποία προετοίμαζαν από το παιχνίδι με τον Πανιώνιο και τα κοντά σχήματα που έκαναν τον Παναθηναϊκό να ακολουθήσει και να παίξει για αρκετή ώρα με τον Ματσιούλις στο "4".

Η λύση των τριών γκαρντ (τρεις εκ των Σπανούλη, Σλούκα, Μάντζαρη, Κόλινς) και τον Περπέρογλου να παίζει στο "4", ήταν το σχήμα που δούλεψε καλύτερα για τον Ολυμπιακό και ήταν αυτό που του επέτρεψε να μπει ξανά στο ματς, τόσο στο 2ο δεκάλεπτο, όσο και στο 4ο.

Ολοκληρώνοντας θα πρέπει να θέσουμε και το κρίσιμο ερώτημα της βαρύτητας του πρώτου αγώνα. Είναι ένα ματς-οδηγός; Είναι ένα ακόμη από τα ματς που έχουμε δει; Είναι μια χαμένη ευκαιρία ή μια μεγάλη ψυχολογική ώθηση. Θα ξέρουμε τη Δευτέρα.