Τρεις εβδομάδες ακριβώς. Τόσες απομένουν για να αρχίσει το Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας και σιγά-σιγά ξεκαθαρίζουν τα πράγματα με το ρόστερ της Εθνικής. Ξεκαθαρίζει, δηλαδή, το μυαλό του Αντρέα Τρινκιέρι, διότι ούτε αυτός ξεκίνησε τις προπονήσεις έχουν κατασταλλάξει στο μυαλό του σε πρόσωπα.

Υπάρχουν, βέβαια, συγκεκριμένα στοιχεία που θέλει ο Ιταλός τεχνικός και προσπαθεί να βρει τους παίκτες που θα μπορέσουν να τα βγάλουν στο παρκέ, συνθέτοντας το παζλ που θα έχει την καλύτερη ισορροπία και χημεία. Άλλωστε, η Εθνική δεν είναι all-star ομάδα να μαζεύονται οι καλύτεροι. Αντίθετα, ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα για ένα επιτυχία, θα πρέπει να έχει ρόλους, να έχει πρωταγωνιστές και τους παίκτες που θα τους υποστηρίξουν.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι και στο παρελθόν έχουν επιλεχθεί παίκτες για να κάνουν κάτι συγκεκριμένο. Κλασσικό παράδειγμα ο Βασίλης Ξανθόπουλος το 2009. ο Ηλίας Ζούρος έιχε στο μυαλό του ότι χρειαζόταν έναν παίκτη για να παίξει λίγα λεπτά, να πιέσει τη μπάλα. Δεν πήρε δηλαδή τον "καλύτερο" πλέι-μέικερ, αλλά τον "καλύτερο" παίκτη σε αυτό το ρόλο.

Μέχρι στιγμής έχει γίνει ένα κόψιμο, αυτό του Νίκου Παππά. Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς που δεν ταξίδεψε στο Στρασβούργο και ο Βασίλης Καββαδάς που καλύπτει ουσιαστικά το κενό του τραυματία Γιάννη Μπουρούση, λογικά θα είναι οι επόμενοι που θα ακολουθήσουν. Και από εκεί και πέρα μένουν 14. Οι Σπανούλης, Ζήσης, Σλούκας, Καϊμακόγλου, Παπανικολάου, Πρίντεζης, Φώτσης, Μπουρούσης και Μαυροκεφαλίδης θεωρούνται σίγουροι. Όσο σίγουρος, δηλαδή, μπορεί να θεωρηθεί ένας παίκτης σε μια προετοιμασία Εθνικής ομάδας. Σύνολο 9.

Απομένουν τρεις θέσεις με τη λογική να λέει ότι ο Ίαν Βουγιούκας θα είναι ο 2ος σέντερ. Οπότε 10. Άρα μένουν δύο θέσεις, αν θεωρήσουμε πιθανό το σχήμα με τους 6 περιφερειακούς και τους 6 ψηλούς, σενάριο το οποίο φέρνει τον Καϊμακόγλου στο ρόλο του μπαλαντέρ (να παίξει και στο "3" αν χρειαστεί).

Οι τέσσερις υποψήφιοι είναι περιφερειακοί παίκτες: Μπράμος, Βασιλειάδης, Κατσίβελης και Περπέρογλου.Δύο σουτέρ που μπορούν να παίξουν δύο θέσεις, ένας κλασσικός φόργουορντ (Περπέρογλου) και ένας χειριστής (Κατσίβελης). Αν έπρεπε να κάνω μια πρόβλεψη, θα έδινα προβάδισμα στον Μπράμος και στον Κατσίβελη, με τον τελευταίο να κερδίζει πόντους λόγω θέσης.

Η φετινή (πολύ γεμάτη) Εθνική έχει πολύ μεγάλη δύναμη σε συγκεκριμένες θέσεις και στοιχεία του παιχνιιδιού, αλλά θα μπορούσε να πει κάποιος ότι πασχίζει σε δύο σημεία: στην πικ-εν-ρολ άμυνα στο "5" και στη θέση "1", με την έννοια ότι δεν υπάρχει ο κλασσικός πλέι-μέικερ, όπως είναι ο Μάντζαρης και ο Καλάθης. Αυτό το κενό ενδεχομένως θα καλύψει ο Κατσίβελης, έστω κι αν ούτε αυτός είναι τέτοιος. Είναι ένας παίκτης, όμως, που μπορεί να παίξει καλή άμυνα στη μπάλα και να κουβαλήσει τη μπάλα. Αυτό εχει ανάγκη η Εθνική περισσότερο, αφού στο κομμάτι της δημιουργίας υπάρχει ο Βασίλης Σπανούλης και οι Ζήσης-Σλούκας.

Ο Αντρέα Τρινκιέρι θα έχει δύο εβδομάδες περίπου μπροστά του για να πάρει τις τελικές αποφάσεις του. Ο τραυματισμός του Μπουρούση περιπλέκει κάπως τα πράγματα και δυσκολεύει το έργο του στην προετοιμασία, αν και από την άλλη έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: υπάρχουν αρκετοί παίκτες που μπορούν να παίξουν παραπάνω από μια θέση (Καϊμακόγλου, Μαυροκεφαλίδης, Σπανούλης, Ζήσης, Σλούκας, Μπράμος, Βασιλειάδης) που δημιουργούν πολλά και διαφορετικά σχήματα. Επομένως η ισορροπία δεν είναι το ζητούμενο. Αυτή είναι εύκολο να επιτευχθεί. Η δύσκολη είναι η χημεία.