Φάκελος "Μπόμπαν Μαριάνοβιτς"

Την ιστορία του Μπόμπαν Μαριάνοβιτς την έχετε διαβάσει. Επίσης θα έχετε ενημερωθεί για τα φετινά του κατορθώματα, αλλά και τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Euroleague Greece . Οπότε αυτό που μένει να αναλυθεί είναι το πόσο καλός είναι τελικά ο ύψους 2.21 σέντερ του Ερυθρού Αστέρα κι αν μπορεί να φέρει μόνος του ξανά στη μόδα τους σέντερ-δεινόσαυρους.

Στην εποχή που στο ευρωπαϊκό μπάσκετ του pick-n-roll (άμυνα-επίθεση) κυριαρχούν οι αθλητικοί δίμετροι σέντερ όπως ο Κάιλ Χάινς, ο Άλεξ Τάιους και ο Στέφαν Λάσμε, ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς έχει βαλθεί να ξαναγράψει το "βιβλίο του μπάσκετ". Ένας αληθινός σέντερ με μπόι 2.21, που παίζει με πλάτη στο καλάθι, προστατεύει το καλάθι μένοντας στη ρακέτα και επί της ουσίας αλλάζει τα δεδομένα του παιχνιδιού όταν πατάει στο παρκέ.

Γιατί αν πρέπει να ξεχωρίσουμε το σημαντικότερο αγωνιστικό παράσημο του Μαριάνοβιτς είναι ότι στα παιχνίδια του Ερυθρού Αστέρα βλέπουμε διαφορετικό άθλημα όταν βρίσκεται στο παρκέ και διαφορετικό όταν βρίσκεται στον πάγκο.

Πριν γίνει η εκτενής στατιστική ανάλυση με τα πεπραγμένα του πρώτου γύρου, τον λόγο και τον αντίλογο θα πρέπει να αναφερθούν δύο σημαντικοί παράγοντες που παίζουν το δικό τους ρόλο στην ερμηνεία των αριθμών.

1) Ο Ερυθρός Αστέρας είναι μια καλή ομάδα (όχι top, βάσει ρεκόρ) η οποία όμως σκοράρει λίγο (78.4 πόντοι)

2) Ο Ερυθρός Αστέρας είναι μια ομάδα που έχει χτιστεί γύρω από τον Μαριάνοβιτς, τον ψάχνει συνεχώς στο low-post και τον προστατεύει με την άμυνα της.

Τι κάνει φέτος ο Μαριάνοβιτς

Σκοράρει 16.8 πόντους με 73% στις βολές, 65% στα δίποντα, μαζεύει 10.7 ριμποάουντ (τα 3.3 επιθετικά), μοιράζει 1 ασίστ και κάνει 0.8 κοψίματα σε 28.37' λεπτά συμμετοχής. Με άλλα λόγια: είναι ο πολυτιμότερος παίκτης της πρώτης φάσης σύμφωνα με το ranking (24.9) κι ακόμη είναι ο 6ος καλύτερος σκόρερ της διοργάνωσης, ο πρώτος μεταξύ των σέντερ και ο δεύτερος μεταξύ των ψηλών πίσω από τον Ερτσέγκ που έχει όμως μόνο περιφερειακό παιχνίδι με πρόσωπο στο καλάθι. Παράλληλα είναι ο πρώτος ριμπάουντερ (πρώτος σε αμυντικά, δεύτερος σε επιθετικά) με 10.7.

Το πιο ενδιαφέρον στατιστικό, βέβαια, είναι ο χρόνος συμμετοχής του Μαριάνοβιτς. Την εποχή που τέτοιοι ψηλοί θεωρούνται "ειδικών συνθηκών" ο Σέρβος σέντερ αγωνίζεται για 28.37 σε κάθε παιχνίδι. Περισσότερο από κάθε άλλο σέντερ και 3ος μεταξύ των ψηλών, πίσω μόνο από τον Κώστα Καϊμακόγλου και τον Τζεφ Μπρουκς της Σάσαρι, που αγωνίζονται ωστόσο σε ομάδες που αποκλείστηκαν. Ο επόμενος σέντερ σε χρόνο συμμετοχής είναι ο Σαμάρδο Σάμιουελς (26.15), ο Ντ' Ορ Φίσερ (25.49) και ο Μίρο Μπίλαν (25.22).

Το τελευταίο στατιστικό που αφορά τον χρόνο του είναι και το πιο σημαντικό, μαρτυρώντας πολλά για την εξέλιξη του παίκτη, αλλά και την επιτυχία της ομάδας στην υποστήριξη του.

Ας, δούμε, λοιπόν ένα-ένα τα ερωτήματα:

Είναι αποτελεσματικός στην επίθεση;

Ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς χάρις στο μέγεθος του (2.21), τα μακριά του χέρια (άνοιγμα 2.35), αλλά κυρίως την επαφή που έχει με το καλάθι είναι ένας πολύ αποτελεσματικός επιθετικός παίκτης. Ο Ερυθρός Αστέρας προσπαθεί πολύ συχνά να του δώσει τον χώρο να "κλειδώσει" στο κέντρο της ρακέτας, ενώ παράλληλα τον τροφοδοτεί με μεγάλη συχνότητα στο low-post αποφεύγοντας καταστάσεις pickn-roll, που δεν είναι τόσο αποτελεσματικός.

Ο Σέρβος σέντερ τρέχει μεν καλά το γήπεδο, αλλά δεν είναι εκρηκτικός. Το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι ότι μπορεί να τελειώσει γρήγορα και με 100% επιτυχία (κάρφωμα ή χουκ) τις φάσεις στις οποίες ακουμπάει τη μπάλα κοντά στη ρακέτα. Είτε από ασίστ, είτε από επιθετικό ριμπάουντ.

Πόντοι: Σκοράρει 16.3 πόντους ανά παιχνίδι. Δηλαδή έχει 1.186 πόντους ανά κατοχή.

Post-up: Ο Μαριάνοβιτς έχει παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι. Έχει 1.03 πόντους ανά κατοχή σε φάσεις post-up, σκοράροντας τους περισσότερους πόντους με πλάτη από κάθε άλλο παίκτη της διοργάνωσης με 49. Δεύτερος είναι ο Παραχούτσκι και τρίτος ο Ντούμπλιεβιτς, την ώρα που πχ που οι ψηλοί του Ολυμπιακού (Χάντερ-Ντάνστον) δεν έχουν ούτε τους μισούς (20 συνολικά).

Μέσα στη ρακέτα: Έχει σκοράρει 122 πόντους μέσα από τη ρακέτα, είτε μετά από ασίστ, είτε με post-up. Ασφαλώς αυτό το νούμερο είναι το μεγαλύτερο από οποιονδήποτε άλλον παίκτη της Euroleague. Η απόδοση του σε πόντο/ανά κατοχή γύρω από το καλάθι είναι το εντυπωσιακό 1.544. (Λογικό... ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ 2.21).

Επιθετικό ριμπάουντ: Πέρα από το γεγονός ότι είναι ο 2ος καλύτερος επιθετικός ριμπάουντερ (3.3) της διοργάνωσης (πίσω μόνο από τον Λαβάλ της Σάσαρι) έχει πετύχει τους περισσότερους πόντους από επιθετικό ριμπάουντ (36). Με συντελεστή πόντου/ανά επιθετικό ριμπάουντ το εντυπωσιακό 1.385. Καλύτερο έχουν μόνο οι Χάινς, Ερντέν, ΜακΛιν και Βέσελι.

Pick-n-roll: Δεν είναι το πιο δυνατό σημείο του. Έχει σκοράρει 27 πόντους μετά από pick-n-roll, με επίδοση στην κατηγορία πόντοι/ανά κατοχή το 1.421 (10ο καλύτερο στη λίγκα). Κάνει λίγα pick-n-roll, αλλά είναι αποτελεσματικός. Αν και οι συμπαίκτες του Λούκα Μίτροβιτς και Μάικ Ζίρμπες έχουν καλύτερα νούμερα.

Ασίστ: Η μια ασίστ που δίνει ανά αγώνα είναι μεγάλο νούμερο για έναν τόσο ψηλό παίκτη.

Ο αντίλογος:

Ο Μπόμπν Μαριάνοβιτς παίζει περισσότερο από τους άλλους ψηλούς. Και παίρνει περισσότερες μπάλες από τους άλλους ψηλούς. Ναι μεν έχει τους περισσότερους πόντους από Post-up, αλλά η επίδοση του πόντοι/ανά κατοχή είναι μόλις η 27η καλύτερη της Euroleague, με τους Κρστιτς, Ντούμπλιεβιτς, Καούν, Παραχούτσκι, Αγιόν, Ρέγιες, Πλάις, Χάντερ και Μπράιαντ να έχουν μεταξύ άλλων καλύτερο νούμερο. Στο παιχνίδι μισού γηπέδου ο σέντερ που ξεχωρίζει σε πόντους+ασίστ/ανά κατοχή δεν είναι ο Μαριάνοβιτς, αλλά μεταξύ άλλων ο Ερντέν, ο Σαβάς, ο Φίσερ, ο Κρστιτς, ο Χάινς, ο Τόμιτς, ο Βάσκεθ.

Συμπέρασμα: ΟΚ, τα αρνητικά επιχειρήματα δεν είναι πολλά. Ο Μαριάνοβιτς αποτελεί μεγάλη δύναμη για την επίθεση του Ερυθρού Αστέρα.

Είναι αποτελεσματική η ομάδα του στην επίθεση;

Ναι. Ο Ερυθρός Αστέρας που έχει επενδύσει πάνω στον Μαριάνοβιτς έχει βγει κερδισμένος. Στην πρώτη φάση τουλάχιστον. Οι Σέρβοι τερμάτισαν στη 2η θέση σε έναν ανοιχτό όμιλο, έχοντας ρεκόρ 7-3. Κέρδισαν τα 4 από τα 5 ματς στο γήπεδο τους και έκαναν εντυπωσιακά διπλά στη Βαλένθια και στη Βιτόρια.

Συνολικά η ομάδα του Βελιγραδίου, η οποία έχει μικρότερο μπάτζετ από άλλες ομάδες που τερμάτισαν πιο πίσω και κατάφερε πολλά. Ήταν η δεύτερη ομάδα σε σύνολο πόντων από επιθετικό ριμπάουντ (7.0 ανά παιχνίδι - πίσω μόνο από τη Μάλαγα), μια από τις καλύτερες σε συνθήκες pick-n-roll με τον ψηλό να τελειώνει τη φάση (4η σε ποσοστό επιτυχίας, κάτι που δεν χρωστάει βέβαια στον Μαριάνοβιτς) και 3η συνολικά μετά από Ούνιξ Καζάν και Μπαρτσελόνα.

Παράλληλα οι "κόκκινοι" είναι η ομάδα που σκοράρει τους περισσότερους πόντους μέσα από τη ρακέτα (τελειώματα και post-up) από κάθε άλλη.

Ο αντίλογος:

Συνολικά ο Ερυθρός Αστέρας μεταξύ των 16 ομάδων που συνεχίζουν είναι η 2η χειρότερη ομάδα στην επίθεση μισού γηπέδου (0.857 πόντους), πίσω μόνο από τη Ζαλγκίρις. Ακόμη είναι από τις χειρότερες σε συνθήκες pick-n-roll με τον χειριστή να εκτελεί (0.664 πόντους ανά κατοχή). Μόνο η Μακάμπι, από τις ομάδες του Top-16, είχε μικρότερο συντελεστή.

Συμπέρασμα: Αυτό βέβαια δεν "βαραίνει" τον Μαριάνοβιτς, αλά συνολικά το ρόστερ του Ερυθρού Αστέρα που απαρτίζεται από νεαρούς παίκτες, που έχουν γράψει λιγότερα χιλιόμετρα από τους αντιπάλους του. Αντίθετα το γεγονός ότι μέσα σε αυτή τη μέτρια επιθετική ομάδα, ο Μαριάνοβιτς καταφέρνει να έχει τέτοια προσωπικά νούμερα είναι δύο φορές υπέρ του.

Τι γίνεται με την άμυνα του;

Ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς είναι ένα σκιάχτρο μέσα στη ρακέτα. Σκεπάζει το καλάθι, τρομάζει τους αντιπάλους, αλλοιώνει σουτ και πάσες. Παλαιότερα το μεγάλο του πρόβλημα ήταν η Pick-n-roll άμυνα του, η οποία φέτος έχει βελτιωθεί πολύ, μαζί με συνολική ολόκληρη την αθλητική του ικανότητα. Πέρα από το τεράστιο πλεονέκτημα του απέναντι σε άλλους σέντερ όταν αμύνεται με πλάτη στο καλάθι, ο Σέρβος σέντερ έχει βελτιωθεί σε καταστάσεις pick-n-roll. Οι "ερυθρόλευκοι" αντιμετωπίζουν τέτοιες φάσεις αφήνοντας τον Μαριάνοβιτς μέσα στο καλάθι, με τους περιφερειακούς την ίδια στιγμή να πιέζουν πολύ τη μπάλα. Το γεγονός ότι οι κατ' εξοχήν αμυντικοί των Σέρβων στη μπάλα είναι ψηλά γκαρντ με αθλητικά προσόντα, βοηθάει πολύ τον ψηλό της ομάδας, καθώς μικραίνουν οι χώροι και οι αποστάσεις.

Κι όλα αυτά ενώ ο Ερυθρός Αστέρας παίζει πολύ λιγότερο χρόνο άμυνα ζώνης, σε σχέση τουλάχιστον με την περσινή χρονιά. Για την ακρίβεια έπαιξε λιγότερο από κάθε άλλη ομάδα, εν αντιθέσει με την περσινή σεζόν που κατέφευγαν σε 1 στις 20 άμυνες στη λύση της ζώνης.

Τα ατομικά στατιστικά του Μαριάνοβιτς είναι εντυπωσιακά. Ο δεύτερος καλύτερος αμυντικός σέντερ μετά τον Σάσα Καούν σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά. Αν και είναι λάθος να το δούμε ειδικά. Πρέπει να το εξετάσουμε γενικά. Κι η άμυνα του Ερυθρού Αστέρα πήρε πολύ υψηλό βαθμό! Οι Σέρβοι δέχονται τους λιγότερους πόντους/ανά κατοχή στο μισό γήπεδο (0.816), ενώ συνολικά είχαν την 6η καλύτερη άμυνα πίσω από Εφές (69.6), Ολυμπιακό (71.1), Ζαλγκίρις (71.5), ΤΣΣΚΑ (71.8) και Καζάν (71.8). Σε άλλες αμυντικές στατιστικές κατηγορίες ο Ερυθρός Αστέρας είναι 4ος σε δίποντα αντιπάλου (45%), 6ος σε ριμπάουντ αντιπάλου και 6ος στον συντελεστή ασίστ/λαθών αντιπάλου.

Κι αν θέλουμε να δούμε πιο αναλυτικά ορισμένα ειδικά στατιστικά οι "ερυθρόλευκοι" είναι εξαιρετικοί στην αντιμετώπιση pick-n-roll, τόσο σε ότι αφορά τα ρολαρίσματα (1.0 πόντος ανά κατοχή, με τη διαφορά ότι οι αντίπαλες ομάδες τους "σημαδεύουν" περισσότερο εκεί), όσο και στις εκτελέσεις του χειριστή εκεί όπου δεσπόζουν στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας!

Αν προσθέσουμε και το συνολικό επίτευγμα του Ερυθρού Αστέρα να είναι η πιο αποτελεσματική ομάδα απέναντι σε καταστάσεις "απομόνωσης", τότε ολοκληρώνεται το πακέτο.

Ο αντίλογος: Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ερυθρός Αστέρας είναι μια από τις χειρότερες ομάδες στο αμυντικό transition. Στις χαμένες φάσεις στην επίθεση, είναι σίγουρα μειονέκτημα η παρουσία ενός τόσο βαρύ παίκτη στην 5άδα.

Συμπέρασμα: Οι αντίπαλοι του Ερυθρού Αστέρα "σημαδεύουν" τον Μαριάνοβιτς ώστε να τον φορτώσουν με φάουλ και να τον κουράσουν. Η pick-n-roll άμυνα του Μαριάνοβιτς ωστόσο είναι αρκετά καλή, αν εξαιρέσει κανείς τις φάσεις που ο αντίπαλος σέντερ τραβιέται μακριά από το καλάθι και σουτάρει (όπως ο Ντούβλιεβιτς στη Βαλένθια που είχε 4/6 τρίποντα και 22 πόντους). Το γεγονός όμως ότι συνολικά ο Ερ. Αστέρας έχει τέτοια νούμερα στην άμυνα το χρωστάει σε μεγάλο βαθμό στον Μαριάνοβιτς, στην τακτική που έχει επιλεχτεί, αλλά και στο γεγονός ότι οι αθλητικοί γκαρντ μπορούν να τον καλύψουν και να τον βοηθήσουν να μην εκτίθεται.

Μπορεί να παίξει σε μεγάλη ομάδα;

Ή στο ΝΒΑ, που τρελαίνεται για τέτοια κορμιά, θα έπρεπε να είναι η συνέχεια της ερώτησης. Η αλήθεια είναι ότι ο Μαριάνοβιτς φέτος έχει κάνει πολλά κεφάλια να γυρίσουν. Τον έχει βοηθήσει η ομάδα του και πραγματικά κάνει εκπληκτικά πράγματα, αλλάζοντας με την απόδοση του τις συνθήκες ενός αγώνα σε άμυνα και επίθεση. Η βελτίωση του. αυτή την 3η χρονιά που αγωνίζεται στην Euroleague, είναι εντυπωσιακή. Ενδεικτικό ότι πέρσι είχε 10.8 πόντους και τα 7.7 ριμπάουντ σε 20 λεπτά συμμετοχής.

Το αν μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ομάδα που διεκδικεί τη θέση της στο φάιναλ-φορ, ωστόσο, είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Όλα τα παραπάνω αποτελούν τα επιχειρήματα υπέρ του. Υπάρχει όμως και...

Ο αντίλογος: Ο Μαριάνοβιτς, που δεν έχει παίξει καν στην εθνική ανδρών των "πλάβι", είχε αγωνιστεί το 2010-11 στην ΤΣΣΚΑ, όπου έφυγε νύχτα μαζί με τον Βουγιόσεβιτς. Αντίστοιχα μέτρια ήταν η εμπειρία του (στο υπόλοιπο εκείνης της σεζόν) με τη Ζαλγκίρις, όπου είχε μόλις 12 λεπτά συμμετοχής και 4.6 πόντους. Επίσης θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι αυτή τη στιγμή παίζει σε μια ομάδα της χώρας του, σε ένα προστατευμένο και εύκολο για αυτόν περιβάλλον. Είναι διαφορετικό για έναν παίκτη να παίζει στην πατρίδα του και διαφορετικό να παίζει σε μια μακρινή χώρα με άλλη γλώσσα, με άλλη κουλτούρα και άλλες απαιτήσεις. Δεν είναι το ίδιο για τον Τέπιτς να παίζει στην Παρτίζαν για παράδειγμα και το ίδιο να παίζει στον Παναθηναϊκό.

Συμπέρασμα: Όταν ο Μαριάνοβιτς δοκίμασε για πρώτη φορά στο εξωτερικό ήταν 23 ετών. Τώρα είναι 26. Έχει πάρει την πρώτη κρυάδα. Έχει μάθει να είναι πρωταγωνιστής. Και σίγουρα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο σε μια ομάδα που διεκδικεί τον τίτλο, αν φυσικά υποστηριχτεί η ικανότητα του, κρυφθούν οι αδυναμίες του και έχει ένα ρόλο αντίστοιχο που έχουν οι μεγαλόσωμοι σέντερ στις top ομάδες, όπως κάνει η Μακάμπι με τον Σχορτσιανίτη και η Μπαρτσελόνα με τον Τόμιτς για παράδειγμα.

Εσείς τι λέτε μετά από όλα αυτά;