Flopping: απλά μην...

Flopping - o ορισμός: προσπάθεια του παίκτη να εκμαιεύσει το φάουλ, το θέατρο.

Flopping - η αποθέωση: αυτό...

Τριπλό φλοπ που θα έλεγε και ο Κωστάλας.

Flopping - η ετυμολογία: Εκ του flop, που σημαίνει "πέφτω, σωριάζομαι". Η αρχική περιγραφή αφορούσε τις προσπάθειες των αμυντικών να κερδίσουν επιθετικό φάουλ, πέφτοντας στο παρκέ χωρίς καθόλου ή έστω μετά από μικρή επαφή με τον αντίπαλο. Η ανεπαίσθητη κίνηση του αντιπάλου, που εξελισσόταν δια της δραματικής οδού σε χτύπημα από τριαξονικό.

Flopping - η εξέλιξη: Εν συνεχεία, βέβαια, ο όρος έγινε πιο γενικός και εξαπλώθηκε σε όλες τις θεατράλε κινήσεις, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος στο μπάσκετ, που είναι ένα κατεξοχήν άθλημα επαφής. Ο ορισμός, οπότε, επεκτάθηκε στην προσπάθεια του παίκτη να κερδίσει φάουλ, αντιδρώντας υπερβολικά, ώστε να πείσει τον διαιτητή ότι υπήρξε παράβαση. Είτε στην επίθεση, είτε στην άμυνα. Ακόμη και στη μάχη του ριμπάουντ. Στο λεξικό θα το βρείτε να συνοδεύεται από φωτογραφία του Ρούντι Φερνάντεθ. Μεταξύ άλλων βεβαίως βεβαίως.

Flopping - η ιστορική αναδρομή: Για τους LeBron James και τους Shaquille O'Neal αυτού του κόσμου πρόκειται για μάστιγα. Για άλλους αποτελεί απλά μια αναποτελεσματική τακτική, ενώ για το ΝΒΑ και την Euroleague θεωρείται ένα ζήτημα που πρέπει να λυθεί. Πριν δοθούν, όμως, οι απαντήσεις να επιτραπεί μια ιστορική αναδρομή:

Ο Φρανκ Ράμσεϊ, παλιός παίκτης των Μπόστον Σέλτικς και κάτοχος εφτά δαχτυλιδιών είχε γράψει στο Sports Illustrated το 1963 για την "τέχνη του flopping", ένα θέμα για το οποίο είχε αναλωθεί πολλές φορές και ο θρύλος της προπονητικής, Ρεντ Άουερμπαχ. Οπότε δεν είναι κάποια καινούργια συνήθεια, αλλά ένα παλιό "πρόβλημα" του μπάσκετ.

Flopping - η λύση του ΝΒΑ: Το ΝΒΑ που δουλεύει πάντα προς την κατεύθυνση "περισσότερα καλάθια - μεγαλύτεροι σταρ - πιο γεμάτα γήπεδα" το 1997 αποφάσισε να προσθέσει τον κανονισμό της "non-call" περιοχής, γύρω από το καλάθι. Σε αυτή τη ζώνη, που το 2014 μπήκε στη ζωή και του διεθνούς μπάσκετ, ο αμυντικός δεν έχει δικαίωμα να κερδίσει επιθετικό φάουλ, οπότε δεν πρέπει να στήνεται και δεν πρέπει να κάνει ότι πέφτει μετά από σπρώξιμο του επιθετικού. Ήταν το πρώτο βήμα.

Το δεύτερο είχε να κάνει με την "τιμωρία" του flopping με μια τεχνική ποινή. Αποτελεί ντιρεκτίβα των διαιτητών ότι οφείλουν από την πρώτη στιγμή που δουν κρούσματα "ηλεκτροπληξίας" να προειδοποιήσουν παίκτη-προπονητή-πάγκο ότι την επόμενη φορά θα ακολουθήσει τεχνική ποινή. Μια λύση, αν μη τι άλλο.

Το τρίτο και τελευταίο βήμα του ΝΒΑ ήταν η απόφαση για παραδειγματική τιμωρία των floppers. Με την εξής διαδικασία: προειδοποίηση και εν συνεχεία πρόστιμο 5.000 δολαρίων για κάθε μονόπρακτο. Μετά το 5ο flop το πρόστιμο αυξάνεται στα 30.000 δολάρια. Αυτά στην κανονική περίοδο, διότι στα playoffs ο τιμοκατάλογος αλλάζει: 5.000 η πρώτη παράβαση, 10.000 η δεύτερη, 15.000 η τρίτη και 30.000 η τέταρτη. Αν υπάρξει και πέμπτη φορά τότε ο παίκτης αποβάλλεται από το πρωτάθλημα!

Αυτός που έγραψε ιστορία ήταν ο Ρέτζι Έβανς, που έγινε ο πρώτος παίκτης που τιμωρήθηκε με το σχετικό πρόστιμο το 2012. Την πρώτη χρονιά σημειώθηκαν 24 παραβάσεις, με πέντε παίκτες να φτάνουν στο πέναλτι του δεύτερου flop και επομένως στο πρόστιμο.

Στο μεταξύ τον Ιούνιο του 2013 ο Mark Cuban ανακοίνωσε ότι θα χρηματοδοτήσει μια έρευνα για το flopping. Μια από τις εταιρίες του, η Radical Hoops Ltd θα επενδύσει 100.000 δολάρια για να φέρει βιοχημικούς που για 18 μήνες θα τεστάρουν τις συγκρούσεις κατά τη διάρκεια του μπάσκετ. Ο στόχος είναι να βρουν έναν τρόπο με τη χρήση του βίντεο για να κρίνουν αν υπάρχει ή όχι επαφή σε τέτοιες φάσεις.

Flopping - η κωλοτούμπα: Την έκανε ο Σακιλ Ο'Νιλ. Εκτός από το hack-a-Shaq (τα φάουλ που γίνονται επίτηδες για να σουτάρει βολές), ο θηριώδης σέντερ είχε υποχρεώσει τους αντιπάλους να καταφύγουν σε μια διαφορετική τακτική: να κάνουν flopping για να του χρεώσουν φάουλ και να τον αναγκάσουν να καθίσει στον πάγκο. Ήταν κάτι που τον εκνεύριζε αφάνταστα και τον εξωθούσε να κάνει τα γνωστά του σχόλια, με αγαπημένο στόχο τον Βλάντε Ντίβατς. Ο "Σακ" είχε ορκιστεί ότι δεν θα κάνει ποτέ flopping, αλλά εντέλει έκανε μετά από τρία χρόνια, το 2009, απέναντι στον Ντουάιτ Χάουαρντ, ξεκινώντας μια πολύ ωραία κόντρα με εξίσου πληθωρικό Σταν Βαν Γκάντι. "Ναι, προσπάθησα να πάρω το σφύριγμα, αλλά δεν ήταν flopping. Είναι λάθος χρήση λέξεων. Ως flopping μπορεί να περιγραφεί η προπονητική του καριέρα".

Flopping - οι ειδικοί: Ο κατάλογος είναι μεγάλος και απαρτίζεται κυρίως από παίκτες που πρωτοέπαιξαν στην Ευρώπη, πιθανότατα γιατί ήθελαν κατ' αυτόν τον τρόπο να εξισώσουν την διαφορά στα αθλητικά προσόντα με τους αντιπάλους τους. Η λίστα περιλαμβάνει τον Βλάντε Ντίβατς, τον Άντερσον Βαρεζάο, τον Μανού Τζινόμπιλι και τον Λουίς Σκόλα (έχει και το μαλλί που βοηθάει στη θεατρικότητα). Περισσότερα στο παλιό θέμα του ΝΒΑ Greece.

Flopping - Euroleague edition: Το καλοκαίρι που μας πέρασε το flopping αποτέλεσε μεγάλο θέμα στη συνάντηση των προπονητών με την διοργανώτρια αρχή. Συζητήθηκε εκτενώς το θέμα, με τα βέλη να καταλήγουν στην... ομάδα με τα άσπρα, δηλαδή, τη Ρεάλ Μαδρίτης, που θεωρείται μια από τις ομάδες που διαπρέπει στο παιχνίδι "πως να ξεγελάσουμε τον διαιτητή". Ο Ρούντι Φερνάντεθ έχει εκτεθεί πολλές φορές από τον τηλεοπτικό φακό, ενώ το ίδιο ισχύει και για τον Φελίπε Ρέγιες που πρώτα χτυπάει ότι κινείται και μετά δέχεται πυροβολισμό αλά Ουίλεμ Νταφόε στο Πλατούν. Μάλιστα φέτος προστέθηκε και ο επίσης εξαιρετικές στις υποκριτικές του ικανότητες Αντρές Νοτσιόνι, για να μεγεθυνθεί ακόμη περισσότερο το πρόβλημα. Εξπέρ πάντως θεωρούνται οι Χουάν Κάρλος Ναβάρο, αλλά και οι δικοί μας Δημήτρης Διαμαντίδης και Βασίλης Σπανούλης, που περιορίζονται βέβαια στο επιθετικό κομμάτι και στο πως θα στηθούν στη γραμμή των βολών.

Flopping - η ετυμηγορία: η επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου Μπεν-Γκούριον στη Νεγκέβ, μελέτησε το θέμα και κατέληξε ότι "το flopping δεν είναι αποτελεσματικό". Οι Ισραηλινοί ερευνητές (επηρεασμένοι προφανώς από το έργο του μετρ του είδους, Γκάι Πνίνι) παρατήρησαν με τη βοήθεια του slow-motion 501 φάσεις από το πρωτάθλημα Ισραήλ και κατέληξαν ότι ναι μεν υπάρχουν φάσεις που ο διαιτητές υποκύπτει στο "θέατρο", αλλά τις περισσότερες φορές η πτώση του αμυντικού δεν προκαλεί το σφύριγμα και ουσιαστικά αφήνει εκτεθειμένη την άμυνα.

Σύμφωνα με την έρευνα, πάντως, οι διαιτητές σφυρίζουν λιγότερα επιθετικά φάουλ από όσα γίνονται στην πραγματικότητα, ενώ από την άλλη σπάνια θα χρεώσουν παράβαση αν ο αμυντικός παραμείνει όρθιος και δεν πέσει στο παρκέ.

Ο υποψήφιος διδάκτορ Έλια Μοργκούλεφ καταλήγει ότι "οι διαιτητές λαμβάνουν υπόψη τους το flopping και έτσι οι παίκτες σπάνια τους κοροϊδεύουν. Η αναλογία είναι 10%, ενώ στο υπόλοιπο 90% οι παίκτες μένουν ξαπλωμένοι στο πάτωμα, αφήνοντας την ομάδα τους με τέσσερις αμυντικούς.

Οπότε που καταλήγουμε; Ότι για κάθε Ζόραν Σάβιτς υπάρχει και ένας Ρούντι Φερνάντεθ που δεν το κάνει καλά. Επειδή, όμως, το μπάσκετ θα παραμείνει ένα άθλημα στο οποίο α) υπάρχει επαφή και β) θα προσπαθεί ο ένας παίκτης να "κοροϊδέψει" τον άλλον (άθλημα προσποίησης γαρ), οφείλει να συνεχίσει να ζει με το flopping. Όπως ισχύει και με τις "βουτιές" στο ποδόσφαιρο, έστω κι αν σε κάποιες χώρες είναι εκτός αθλητικής κουλτούρας, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην Αγγλία.

Η ουσία, όμως, είναι ότι για το flopping δεν ευθύνεται ο παίκτης που θέλει να κοροϊδέψει. Κατά βάση η ευθύνη ανήκει στον διαιτητή που οφείλει να το τιμωρήσει, βάσει κανονισμού (τεχνική ποινή). Ισχύει ότι και με το φάουλ δηλαδή. Θα γίνονται πάντα! Αποτελούν μέρος του παιχνιδιού. Το θέμα είναι να σφυρίζονται. Το ίδιο και με τις "βουτιές".