Η Μπαρτσελόνα του 2015 προβληματίζει. Έχει δύο ήττες σε τρία παιχνίδια πραγματοποιώντας το χειρότερο ξεκίνημα της στο Top-16 την τελευταία δεκαετία. Ακριβώς! Το 1-2 είναι το χειρότερο ρεκόρ που έχουν μετρήσει οι "μπλαουγράνα" από τη σεζόν 2004-2005, όταν είχαν επίσης 1-2.

Αναλυτικά:

Σεζόν	Ξεκίνημα	Ρεκόρ στο Top-16
2013-14	3-0	12-2
2012-13	2-1	13-1
2011-12	3-0	6-0
2010-11	3-0	6-0
2009-10	2-1	5-1
2008-09	2-1	5-1
2007-08	2-1	3-3
2006-07	2-1	4-2
2005-06	3-0	5-1

Ήρθε το τέλος του κόσμου; Ασφαλώς και όχι. Είναι όμως παράδοξο για τη συγκεκριμένη ομάδα να ξεκινά νωχελικά αυτή τη φάση. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι επί εποχής Πασκουάλ (από το 2009 δηλαδή) η Μπαρτσελόνα κατακτά την κορυφή στον όμιλο και αρπάζει το πλεονέκτημα έδρας στα νοκ-άουτ για το φάιναλ-φορ. Ενώ φέτος μετά από τις γκέλες στο Βερολίνο και στο Τελ Αβίβ είναι ορατό το σενάριο (αν και είναι αρκετά νωρίς) οι Καταλανοί να μην κατακτήσουν μια από τις δύο πρώτες θέσεις και να αλλάξουν τελείως τα δεδομένα για την προημιτελική φάση.

Αυτό που έχει όμως περισσότερο ενδιαφέρον είναι να δούμε το τι συμβαίνει στο στρατόπεδο της Μπαρτσελόνα, ανεξαρτήτως το τι θα ακολουθήσει...

Η Μπαρτσελόνα έχασε με κατεβασμένα τα χέρια στο πρώτο ευρωπαϊκό ματς της χρονιάς: 80-70 . Την επόμενη αγωνιστική επικράτησε δύσκολα του Παναθηναϊκού ( 80-76 ) σε ένα ματς που της πήγε καλά. Διότι αν μη τι άλλο αν έλεγε κάποιος πριν το παιχνίδι ότι ο Μαρσελίνιο Χουέρτας θα έχει 6/6 τρίποντα στην τρίτη περίοδο, θα ήμασταν σίγουροι ότι το "Παλαού Μπλαουγράνα" θα κατηφόριζε. Ο Παναθηναϊκός όμως κατάφερε παρόλα αυτά να μείνει στο ματς μέχρι τέλους και να χάσει τελικά με δικά του λάθη. Το τρίτο παιχνίδι ήταν στο Ισραήλ με την ομάδα του Πασκουάλ να χάνει και πάλι με 70-68.

Ταυτόχρονα έχει σημειωθεί αγωνιστική καθίζηση και στο ισπανικό πρωτάθλημα. Η Μπαρτσελόνα είχε ξεκινήσει με 8 νίκες στα πρώτα 9 παιχνίδια. Τον Δεκέμβριο όμως ήρθαν τα πάνω-κάτω: ήττα από την ουραγό Σεβίλλη, νίκη με τη Σαραγόσα, εκτός έδρας ήττα από την Εστουντιάντες για να έρθει η παλικαρίσια εμφάνιση και νίκη στο ντέρμπι με τη Ρεάλ για να χρυσώσει το χάπι. Τον Ιανουάριο, ωστόσο, τα άσχημα αποτελέσματα συνεχίστηκαν: ήττα από την Ομπραντόριο και τη Μπιλμπάο, δύσκολη νίκη με τη Μάλαγα ( χάρις στο απίθανο τρίποντο του Αμπρίνες ) στην παράταση και "διπλό" με την Ανδόρα. Από το 8-1 δηλαδή στο 4-4.

Η στατιστική διαφορά

Η Μπαρτσελόνα του Top-16 σκοράρει λιγότερο, δέχεται περισσότερους πόντους, σουτάρει χειρότερα, παίρνει λιγότερα ριμπάουντ, δίνει λιγότερες ασίστ και κάνει περισσότερα λάθη. Με άλλα λόγια δεν πηγαίνει τίποτα καλά για την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ.

Αναλυτικά

Φάση	Επίθεση	Άμυνα	Β	2Π	3Π	Ρ	ΑΣ	Λ
Κανονική περίοδος	86.1	73.8	82%	52%	40%	37.8	19.4	11.7
Top-16	72.6	77.3	75%	46%	37%	35.0	15.0	13.3

Τα βασικά προβλήματα

Νούμερο ένα και με διαφορά: οι τραυματισμοί. Η Μπαρτσελόνα παραμένει "η ομάδα του Χουάν Κάρλος Ναβάρο". Όταν λοιπόν αυτός δεν παίζει ή δεν είναι σε καλή κατάσταση, τότε είναι ένα μεγάλο εμπόδιο για την ομάδα. Φέτος ο 34χρονος γκαρντ έχει παίξει σε έξι μόλις παιχνίδια στην Euroleague έχοντας 8.5 πόντους, με 37% στα δίποντα, 30% στα τρίποντα και 4.2 ασίστ σε 21 λεπτά συμμετοχής. Αρνητικά ρεκόρ σε πόντους, τρίποντα (με εξαίρεση τη σεζόν 2011-12) και δίποντα.

Σαν να μην έφτανε αυτό, όμως, ταυτόχρονα με τον Ναβάρο τέθηκαν νοκ-άουτ οι δύο παίκτες που καλύπτουν το κενό του, που έχουν το ρόλο του αντι-Ναβάρο με άλλα λόγια: ο Αμπρίνες και ο Όλεσον. Ο τελευταίος και τα νούμερα του μπορεί να μην γεμίζουν το μάτι, ωστόσο, η προσφορά του είναι πολύ σημαντική για τη Μπαρτσελόνα. Και μόνο τυχαίο δεν είναι ότι το βασικό πρόβλημα της Μπαρτσελόνα τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο είναι ότι χάνει εκτός έδρας. Ο "Εσκιμώος" είναι ένας εξαιρετικός finisher, ένας παίκτης που σουτάρει εκπληκτικά τη μπάλα και όλα αυτά τα χρόνια, έχει χαρίσει στην ομάδα του αρκετά "διπλά" με δικά του μεγάλα σουτ.

Χωρίς τον Ναβάρο (που είναι ο Ναβάρο) και χωρίς τον Όλεσον (ίσως ο καλύτερος εκτός έδρας παίκτης της Euroleague) είναι λογικό η αποτελεσματικότητα των Καταλανών μακριά από τη Βαρκελώνη να πέσει αισθητά.

Νούμερο δύο: η χημεία που χάλασε. Οι τραυματισμοί δεν αφήνουν μόνο την ομάδα χωρίς λύσεις. Αλλά δημιουργούν και ένα γενικότερο μπέρδεμα στη χημεία. Διότι οι παίκτες δεν είναι μηχανές. Για να επιστρέψουν μετά από διάστημα αποχής θα χρειαστεί να βρουν τον ρυθμό τους, συχνά να παίξουν και εις βάρος της ομάδας. Αυτό ακριβώς έπαθε η Μπαρτσελόνα οταν επέστρεψαν Όλεσον και Αμπρίνες, δημιουργώντας ένα πρόβλημα χημείας στην ομάδα, η οποία μάλιστα είχε προχωρήσει και στην προσθήκη ενός ακόμη γκαρντ, του Έντγουιν Τζάκσον.

Ο Γάλλος γκαρντ ήρθε εσπευσμένα να δώσει λύσεις στην περιφέρεια. Για αυτό και πριν καλά καλά μάθει τα ονόματα των συμπαικτών του βρέθηκε να παίζει 31 λεπτά (!) στο ντέρμπι απέναντι στη Ρεάλ. Έκτοτε αγωνίζεται για 20 λεπτά ανά παιχνίδι στο ισπανικό πρωτάθλημα, γεγονός που επιβεβαιώνει το γενικότερο πρόβλημα που επικρατεί.

Η απειρία του Σατοράνσκι: Ο Τσέχος γκαρντ είναι μια από τις αποκαλύψεις της φετινής διοργάνωσης. Ένας άκρως ταλαντούχος γκαρντ που μπορεί να κάνει τα πάντα στο γήπεδο, αλλά παράλληλα τόσο το καλύτερο, όσο και το χειρότερο. Επειδή ακόμη το σουτ του δεν είναι σταθερό η απόδοση του μεταβάλλεται από παιχνίδι με παιχνίδι και μοιάζει αρκετά ψυχολογικός. Ίσως και να είναι λογικό για έναν τόσο νεαρό παίκτη, που ουσιαστικά αγωνίζεται για πρώτη φορά στην Euroleague.

Στο Top-16 o Σατοράνσκι είναι "απών". Έχει 1.3 πόντους με 0/3 τρίποντα συνολικά, 1.3 ασίστ και 0.7 λάθη σε 12 λεπτά συμμετοχής. Όταν οι απουσίες συνοδεύονται από ντεφορμάρισμα τότε καταλαβαίνουμε πόσο άσχημα μπορούν να γίνουν τα πράγματα για μια ομάδα.

Βέβαια, ο Σατοράνσκι δεν είναι ο μοναδικός "άπειρος" παίκτης της Μπαρτσελόνα, καθώς το ίδιο ισχύει για τον Ντόλμαν, αλλά και τον Χεζόνια που στα τελευταία λεπτά έχει ανεβασμένο χρόνο συμμετοχής και αναβαθμισμένο ρόλο.

Η άμυνα: Όταν θα επιστρέψουν και θα βρουν ρυθμό οι τραυματίες η Μπαρτσελόνα θα γίνει και πάλι η πιο ισορροπημένη επιθετικά ομάδα, αυτή που παίζει το ίδιο καλά στο ανοιχτό γήπεδο και στο μισό, σε καταστάσεις pick-n-roll, 1on1, post-up και off-ball συνεργασιών με ζηλευτή αποτελεσματικότητα, ποιότητα και σταθερότητα. Αυτό που ενδεχομένως μπορεί να κουβαλάει ως το "μεγάλο αλλά" ως το τέλος είναι η αμυντική ικανότητα της φροντ-λάιν.

Λάμπε, Νάχμπαρ, Ντόλμαν, Τόμιτς, Πλάις. Πέντε παίκτες εκ των οποίων ούτε ένας δεν είναι αμυντικογενής. Ούτε ένας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί "σκληρός αμυντικός". Αυτό ενδεχομένως να είναι ένα πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει στα κλειστά παιχνίδια που κρίνουν προκρίσεις και τίτλους η Μπαρτσελόνα, ανεξαρτήτου της ποιότητας που θα έχει "μπροστά". Αλλά, αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να περιμένουμε για να το δούμε...

Εξάλλου το μόνο σίγουρο είναι ότι η Μπαρτσελόνα δεν θα συνεχίσει τις χαμηλές πτήσεις. Διαθέτει τον κορυφαίο ίσως προπονητή στην Euroleague κατά την ταπεινή μου άποψη (δεν είναι τυχαίο ότι είναι αυτός που μετράει τα περισσότερα χρόνια στον ίδιο πάγκο αυτή τη στιγμή), ένα ρόστερ ισορροπημένο και μια ομάδα που κουβαλάει συγκεκριμένη ταυτότητα (το καλό του να έχει τον ίδιο προπονητή), στοιχεία που της επιτρέπουν να "γυρίσει" την εις βάρος της κατάσταση.