Το τι φάση με τους Warriors προσπάθησε να ερμηνεύσει ο Πέτζα Στογιάκοβιτς και ο Νίκος Παπαϊωάννου στο Podcast του Sport24.gr, το Pick n Pop. Το ερώτημα πόσο καλοί είναι τελικά έχει απαντηθεί μέσω του ρεκόρ τους. Το αν είναι η καλύτερη ομάδα που έχουμε δει ποτέ θα το μάθουμε στο τέλος της σεζόν μετά τη σύγκριση με το 72-10 των Chicago Bulls. Οπότε αυτό που θα έχει ενδιαφέρον είναι να δούμε το γιατί είναι τελικά τόσο καλοί.

Πέρσι πήραν το εγχειρίδιο του "πως να φτιάξεις μια πρωταθλήτρια ομάδα" και το έσκισαν . Για την ακρίβεια το ξαναέγραψαν από την αρχή. Χωρίς σούπερ-σταρ. Με καλές επιλογές στο ντραφτ, μια-δύο προσεκτικές ανταλλαγές και τον παράγοντα χρόνο να λειτουργεί υπέρ τους. Οπότε αν πρέπει να δούμε πρώτα τη μεγάλη εικόνα θα σταματήσουμε σε δύο σημεία: στον χρόνο και στην αυτοπεποίθηση. Το γεγονός ότι για τρίτη συνεχόμενη χρονιά αποτελούν την ίδια ομάδα είναι σίγουρα ένα από τα δυνατά τους σημεία. Όπως και το ότι μετά την κατάκτηση του περσινού πρωταθλήματος έχουν αποκτήσει άλλον αέρα. Μια σιγουριά.

Εκεί μπορούμε να εντοπίσουμε για παράδειγμα την εντυπωσιακή αγωνιστική άνοδο που έχει σημειώσει ο Steph Curry. Ένας παίκτης που έχει απογειώσει τα νούμερα του και διεκδικεί κάτι απίθανο: να αναδειχτεί και MVP της σεζόν (όπως πέρσι), αλλά και ο πιο βελτιωμένος παίκτης! Γίνεται; Κι όμως γίνεται!

Ο Curry σκοράρει με όλους τους τρόπους

Ο Curry, λοιπόν, είναι:

Ο 1ος σκόρερ του ΝΒΑ με 31.8 πόντους. Έχει βελτιώσει, δηλαδή, την επιθετική του επίδοση κατά 8.0 πόντους σε σχέση με πέρσι.

• Έχει το 5ο καλύτερο ποσοστό στα σουτ τριών πόντων (45%), πίσω από τον Jared Duddley (49%), Kawhi Leonard (47%), JJ Redick (46%) και Matthew Dellavedova (46%). Μόνο που έχει ευστοχήσει σε 131 σουτ, δηλαδή σχεδόν έχουν πετύχει ΜΑΖΙ οι τρεις πρώτοι (37, 51 και 59).
• Έχει 1,197 πόντους ανά κατοχή. Την 6η καλύτερη επίδοση στο ΝΒΑ, αλλά την κορυφαία ανάμεσα στους παίκτες που έχουν περισσότερες από 3 κατοχές ανά παιχνίδι. Ακολουθεί είναι ο Kawhi Leonard με 1,168.

Αν αναλύσουμε επί μέρους τις επιθετικές του ικανότητες βλέπουμε ότι το μυστικό της επιτυχίας του έχει να κάνει με τον επιθετικό του πλουραλισμό. Είναι από τους κορυφαίους στο ΝΒΑ:

α) σε κατάσταση Pick-n-Roll : 1,052 πόντοι από κατοχή (12ος συνολικά - 1ος ανάμεσα στους παίκτες με περισσότερες από 2 κατοχές ανά παιχνίδι) και 6.7 πόντοι ανά παιχνίδι (πίσω από Jackson, Lillard, McCollum, Westbrook, Knight, Bledsoe).

β) στο transition: 1,032 πόντοι ανά κατοχή και 7.1 πόντοι ανά παιχνίδι (μόνο ο Westbrook σκοράρει περισσότερους)

γ) σε κατάσταση off-screen: 1,323 πόντοι ανά κατοχή (6ος σε όλο το ΝΒΑ - ο 1ος ανάμεσα στους παίκτες με περισσότερες από 2 κατοχές ανά παιχνίδι) και 4.8 πόντοι ανά παιχνίδι (οι περισσότεροι στο ΝΒΑ)

δ) σε isolation: 1,097 πόντοι ανά κατοχή και 2.7 ανά παιχνίδι. Μόνο ο Kevin Durant έχει περισσότερους με μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας.

ε) σε κατάσταση spot-up: 1,424 πόντοι ανά κατοχή (5ος στο ΝΒΑ) με 3,4 πόντους ανά παιχνίδι.

Με άλλα λόγια βλέπουμε ότι οι πόντοι του Curry προέρχονται από διαφορετικές καταστάσεις του παιχνιδιού, με τον ίδιο να βρίσκεται ανάμεσα στους πιο αποτελεσματικούς σε όλους αυτούς τους τομείς σε ολόκληρο το ΝΒΑ!

Εδώ μπορείτε να ακούσετε το Pick-n-Pop: το Podcast του Sport24.gr με τον Στέφανο Τριαντάφυλλο, τον Πέτζα Στογιάκοβιτς και τον Νίκο Παπαϊωάννου για τους Warriors, τον Steph Curry και την τέχνη του σουτ.

O Curry σουτάρει περισσότερο, αλλά καλύτερα

Συνήθως τα περισσότερα σουτ, σημαίνουν και περισσότερα άστοχα. Για τον Curry, όμως, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο θαυματουργός γκαρντ των Warriors έχει βαλθεί να καταρρίψει κι αυτόν τον μύθο. Κι είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι για παράδειγμα σε συνθήκες catch-n-shoot (όταν πιάνει τη μπάλα να σουτάρει μετά από πάσα) έχει 1,562 πόντους ανά κατοχή, την 7η καλύτερη δηλαδή επίδοση στο ΝΒΑ και την καλύτερη μεταξύ των παικτών που εκτελούν αρκετές προσπάθειες. Για παράδειγμα όσοι βρίσκονται πιο πάνω (Simmons, Brooks, Seth Curry, Douglas, Larkin, Rudez) έχουν όλοι μαζί εκτελέσει 84 σουτ, ενώ μόνο ο Curry έχει εκτελέσει 112.

Ο μοναδικός παίκτης που έχει ευστοχήσει σε περισσότερους cath-n-shoot πόντους είναι ο συμπαίκτης του Klay Thompson (7,2 πόντοι). Το οποίο σημαίνει ότι αν υπάρχει ένας παίκτης που να "κοντράρει" στο σουτ τον Curry, αυτός φοράει επίσης τη φανέλα του Golden State. Να ένας σοβαρός λόγος που ερμηνεύει το γιατί οι Warriors είναι τόσο καλοί.

Το γεγονός ότι σουτάρει περισσότερο, όχι μόνο δεν έχει ζημιώσει την ομάδα του, αλλά την έχει εκτοξεύσει μάλιστα. Πέρσι είχε 17 σουτ εντός πεδιάς και 8 τρίποντα, ενώ φέτος εκτελεί 20 και 10 αντίστοιχα. "Ναι, αλλά έχει λιγότερες ασίστ" θα μπορούσε να αναφέρει ο αντίλογος. Ναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πασάρει λιγότερο. Μπορεί να έχουν μειωθεί κατά 1,5 οι τελικές πάσες του Curry (από τις 7,7 στις 6,2), αλλά έχουν για παράδειγμα αυξηθεί οι δευτερεύουσες ασίστ (από 1,8 σε 2,8), δηλαδή οι πάσες που καταλήγουν σε άλλον παίκτη που με τη σειρά του κάνει ασίστ. Ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να ονομάζεται και Draymond Green (βλέπε παρακάτω).

Ο Curry σουτάρει από πιο μακριά, αλλά σουτάρει και πάλι καλύτερα

Ο Curry δεν είναι απλά ένας σουτέρ που μπορεί να εκτελέσει μετά από ντρίμπλα, στατικός ή βγαίνοντας με ταχύτητα από το screen. Είναι και ένας παίκτης που μπορεί να σουτάρει από κάθε απόσταση. Φέτος, για παράδειγμα έχει πετύχει τα περισσότερα τρίποντα πίσω από τα 7,5 μέτρα. Έχει 3.1 ανά παιχνίδι, δηλαδή 45%.

Καλή ώρα:

Αν τραβήξουμε τη γραμμή ακόμη πιο πίσω, δηλαδή στα 8,5 μέτρα ο Curry εξακολουθεί να εκτελεί με εξωγήινα ποσοστά: με 42%! Τι σημαίνει αυτό; Ότι από εκείνη την απόσταση σουτάρει καλύτερα από ότι σουτάρει το 90% των παικτών ακριβώς πίσω από τη γραμμή. Είναι ένα στοιχείο στο παιχνίδι του το οποίο το έχει βελτιώσει εντυπωσιακά τη φετινή χρονιά, καθώς πέρσι είχε αντίστοιχα 17% σ' αυτά τα σουτ.

Αξίζει εδώ να σταθούμε στο παράδειγμα του Kyle Korver, που πέρσι μπορούσε να διεκδικήσει τον τίτλο του καλύτερου σουτέρ στο ΝΒΑ. Μόνο που τα γραφήματα σε σχέση με το ποσοστό ευστοχίας του Korver και της απόστασης με την οποία εκτελούσε έπεφτε δραματικά όσο οι προσπάθειες απομακρυνόντουσαν από τα 7,25. Η αντίστοιχη καμπύλη του Curry, όμως, όχι. Σουτάρει με άλλα λόγια ο ίδιο καλά από όποιο σημείο του γηπέδου κι αν βρίσκεται.

Το Sports Scienceπροσπάθησε να δώσει εξήγηση και το έκανε μελετώντας τη γωνία με την οποία λυγίζει τα πόδια του ο συγκεκριμένος παίκτης. Αυτές οι 115 μοίρες, που αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία χτίστηκε το "τέλειο σουτ".

Ο πιο εύστοχος Curry...

Τα προηγμένα στατιστικά δείχνουν ότι ο Steph Curry είναι πιο αποτελεσματικός όταν σουτάρει είτε νωρίς στα 24'', είτε αργά. Δηλαδή στα πρώτα 8'' της κατοχής, ή στα τελευταία 8''. Κι αυτό είναι λογικό αν σκεφτούμε ότι τα πρώτα σουτ είναι συνήθως αμαρκάριστες προσπάθειες στον αιφνιδιασμό και τα τελευταία σουτ που έχει φροντίσει ο ίδιος να δημιουργήσει με καλές προϋποθέσεις, χάρις στο εξαιρετικό του ball-handling.

Θέλετε αποδείξεις;

Το μόνο τρωτό του σημείο σε ότι αφορά τα σουτ είναι οι προσπάθειες όταν ο αμυντικός βρίσκεται λιγότερο από ένα μέτριο μακριά του. Όταν δηλαδή δεν καταφέρνει να αποδεσμευτεί από τον προσωπικό του αντίπαλο. Κάτι που επίσης έχει λογική εξήγηση, καθώς είναι ένας μικρόσωμος παίκτης που δεν μπορεί να σουτάρει με άνεση πάνω από οποιονδήποτε παίκτη, κάτι για παράδειγμα που μπορεί να κάνουν με άνεση άλλοι σουτέρ όπως ο μακρύς Kevin Durant.

O Curry είναι ασταμάτητος και μες στο καλάθι

Λογική σκέψη: γιατί δεν στέλνουν όλες οι ομάδες τον Curry μες στο καλάθι; Πρώτον γιατί δεν είναι τόσο απλό, δεύτερον γιατί ίσως να μην τόσο καλή λύση. Προκύπτει ότι είναι μύθος και τίποτα περισσότερο ότι ο μικρόσωμος point guard των Warriors δεν μπορεί να τελειώσει φάσεις μες στη ρακέτα. Μπορεί και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά, χάρις στην εξαιρετική του τεχνική και την απαράμιλλη επαφή με το καλάθι.

Απόδειξη; Ότι ο Curry είναι ο πιο εύστοχος παίκτης σε προσπάθειες μέσα από τα 2,5 μέτρα (από αυτούς που παίρνουν πολλές προσπάθειες) μετά τον Hassan Whiteshide, τον DeAndre Jordan και τον Kevin Durant. Τρεις παίκτες δηλαδή που είναι τουλάχιστον 2,09 και σκοράρουν συχνότερα με κάρφωμα, παρά με lay-up. Αυτό το 66,7% του βιρτουόζου MVP είναι εντυπωσιακό αν μη τι άλλο, με τον Curry να έχει 100 εύστοχες προσπάθειες, τον Whiteside 127 και τον Jordan 114!

Θα δούμε και παρακάτω ότι ο Curry δεν έχει πρόβλημα να "τρυπάει" την αντίπαλη άμυνα, ή να πηγαίνει για ένα εύκολο δίποντο, από το να επιμένει να σουτάρει το ένα τρίποντο μετά το άλλο.

Το πειστήριο:

Το μυστικό της επιτυχίας των Warriors

Πέρα από το άτομο, όμως, πρέπει να δούμε και το σύνολο. Πόσο καλοί είναι οι Warriors και γιατί. Στην παρούσα ανάλυση θα αναφερθούμε περισσότερο στο επιθετικό κομμάτι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι Warriors δεν είναι εξίσου καλοί και αμυντικά. Κι αυτό γιατί η επιθετική τους λειτουργία είναι αυτή που μπορεί να χαρακτηριστεί ως "το κάτι άλλο".

Για παράδειγμα το 114 πόντοι που συγκεντρώνουν στην κατηγορία offensive rating είναι το 9ο καλύτερο στην ιστορία του ΝΒΑ. Πίσω από τους Lakers του Showtime (1987), τους Bulls του 1992, τους Celtics του 1988, τους Suns του 2010, τους Bulls του 1996 (και του 72-10), τους Magic του 1995, τους Mavericks του 1987 και τους Sonics του 1995.

Και ένας από τους βασικούς λόγους που το πετυχαίνουν είναι το σουτ τριών πόντων. Αποτελούν την πιο φονική ομάδα από τη γραμμή α) έχοντας το καλύτερο ποσοστό (42%) β) πετυχαίνοντας τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα (13.0 ανά παιχνίδι). Με άλλα λόγια σκοράρουν 39 πόντους το παιχνίδι πίσω από τα 7,25. Την ώρα που φροντίζουν να κρατούν τους αντίπαλους τους σε χαμηλό ποσοστό (31%), το πιο χαμηλό μετά τους Knicks (30,5%) και τους Spurs (31%). Παράλληλα δέχονται μόλις 6,7, επίδοση που τους φέρνει και πάλι στην 3η θέση, πίσω ξανά από το San Antonio και τη Νέα Υόρκη. Δέχονται με άλλα λόγια κάτι σαν 20 πόντους το παιχνίδι.

Οπότε μπορεί να καταλάβει κανείς ότι οποιαδήποτε ομάδα παίζει με το Golden State μπαίνει στο παρκέ με ένα μειονέκτημα 19 πόντων που προκύπτει από τη μεταξύ τους διαφορά στα τρίποντα κατά μέσο (39 πόντους που σκοράρουν οι Warriors και 20 πόντους που δέχονται).

Πως οι Warriors εκμεταλλεύονται τον Curry

Το δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο της ανάλυσης αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι Warriors εξαργυρώνουν την ικανότητα του Steph Curry. Πως έχουν δομήσει, με άλλα λόγια, το παιχνίδι τους για να εκμεταλλευτούν τον καλύτερο σουτέρ του κόσμου και να γίνουν αποτελεσματικοί.

Ξεκινώντας θα πρέπει να αναλύσουμε και τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ που σχηματίζουν τους πρωταθλητές. Το ένα συστατικό της συνταγής της επιτυχίας είναι το σουτ και το άλλο είναι η πάσα. Το γεγονός ότι οι Warriors διαθέτουν πολλούς καλούς σουτέρ κάνουν δυσκολότερη ζωή της αντίπαλης άμυνας στο να σταματήσει τον Curry, στέλνοντας για παράδειγμα δεύτερο παίκτη στο μαρκάρισμα του (hedge-out στα pick-n-roll ή παγίδα στο isolation). Κορώνα σε σκοτώνει ο Curry, γράμματα σε σκοτώνουν οι υπόλοιποι.

Κανόνας πρώτος: όλοι οι παίκτες των Warriors σουτάρουν τη μπάλα

Παράλληλα, υπάρχουν παίκτες με πολύ καλή πάσα, κυρίως ψηλοί, που είναι και το ασυνήθιστο. Τόσο ο Bogut, όσο και ο Green βλέπουν τις πάσες, βρίσκουν τον αμαρκάριστο και επί της ουσίας συνθέτουν τη βάση της ομάδας, πάνω στα θεμέλια που έστρωσαν οι Curry και Thompson, οι Splash Brothers. Η ουσία του περίφημου small ball, το οποίο αποτελεί πότε το άρμα μάχης και πότε το αποκούμπι των "Πολεμιστών". Όταν δηλαδή παίζουν με πέντε παίκτες που σουτάρουν από μακριά και ανοίγουν διάπλατα το γήπεδο.

Το επιθετικό παιχνίδι τους χαρακτηρίζεται από τις πάσες, τις αποστάσεις και το καλό σουτ. Όπως φαίνεται και στο παρακάτω βίντεο:

Να το δούμε πιο συγκεκριμένα; Σε ότι αφορά το δημιουργικό τους κομμάτι οι Warriors στηρίζονται σε πέντε πυλώνες:

α) transition

β) τις pick-n-roll φάσεις του Curry

γ) παιχνίδια με off-ball screens για τους Curry και Thompson

δ) post-up παιχνίδι με τον Green (περισσότερο για να πασάρει)

ε) άλλες φάσεις και special plays για τον Thompson ή τους υπόλοιπους.

Το 1/2 της δουλειάς γίνεται στη δημιουργία και το άλλο γίνεται στην εκτέλεση, στην υποστήριξη δηλαδή της δημιουργίας. Το πολύ δυνατό κομμάτι των Warriors είναι το δεύτερο, αφού διαθέτουν παίκτες που θέλουν/ξέρουν να πασάρουν, αλλά και σουτάρουν αποτελεσματικά από μακριά.

1) Τα σουτ που πληγώνουν

Οι Warriors βασίζονται κατά βάση στο ανοιχτό γήπεδο. Στους πόντους που πετυχαίνουν στο transition και ουσιαστικά "σκοτώνουν" ψυχολογικά τον αντίπαλο. Αυτά τα τρελά σουτ, χάρις στα οποία ο Curry, ο Thompson και η παρέα τους μετατρέπουν μέσα σε λίγες φάσεις τα κλειστά παιχνίδια σε ματς 20 πόντων. Έχουν αυτή την ικανότητα, έχουν και το πράσινο φως να εκτελέσουν σουτ που για άλλους (ακόμη και για τα δεδομένα του ΝΒΑ) φαίνονται "τρελά".

Όπως αυτά:

Το σουτ στον αιφνιδιασμό είναι must για τους Warriors, αρκεί να υποστηρίζεται από το επιθετικό ριμπάουντ. Είναι λογικό να ψάχνουν αυτές τις φάσεις διότι τα σουτ στο ανοιχτό γήπεδο θα είναι και τα πιο αμαρκάριστα που θα εκτελέσουν όλο το βράδυ.

Στο παρακάτω βίντεο βλέπουμε πως οι Warriors υποστηρίζουν το επιθετικό ριμπάουντ και πως επιμένουν στο τρίποντο:

2) Οι Pick n Roll φάσεις του Curry

Κάθε ομάδα που ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τους Warriors καλείται να ζυγίσει την ικανότητα του Curry στο σουτ. Αυτή είναι η βασική κινητήρια δύναμη των Warriors που βασίζονται στο κορώνα-γράμματα που αναφέραμε παραπάνω. Ο Curry σουτάρει από κάθε απόσταση και με αριστερό και με δεξί pull-up, ενώ σαν να μην έφταναν όλα αυτά είναι εξαιρετικός πασέρ. Οπότε χρησιμοποιεί τα σκριν στη μπάλα για να σκοράρει ο ίδιος, ή για να δημιουργήσει φάσεις για τους συμπαίκτες του.

Όπως αυτές:

Όταν δηλαδή η άμυνα κάνει το λάθος να επικεντρωθεί στον Curry εκείνος βρίσκει τον αμαρκάριστο συμπαίκτη. Για να γίνει βέβαια αυτό παίζει ρόλο το γεγονός ότι οι υπόλοιποι παίκτες που είναι καλοί σουτέρ φροντίζουν με καλές αποστάσεις να ανοίξουν το γήπεδο. Έτσι συνυπολογίζοντας τους αμυντικούς περιορισμούς που υπάρχουν στο ΝΒΑ, τότε η άμυνα γίνεται δύσκολη υπόθεση για οποιαδήποτε ομάδα.

Στο παραπάνω βίντεο μπορούμε να δούμε χαρακτηριστικά πως οι τρεις άλλοι παίκτες των Warriors βρίσκονται περιμετρικά στο τρίποντο, δημιουργώντας χώρο στον χειριστή, αλλά και στον παίκτη που ρολάρει. Μπορεί αυτό να φαίνεται απλό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, πλέον όμως τείνει να γίνει η εξαίρεση στο ΝΒΑ, καθώς οι περισσότερες ομάδες χρησιμοποιούν δύο παίκτες ρακέτας.

Όταν, δε, οι άμυνες αποφασίζουν να παίξουν πιο "επιθετικά" τον Curry, τότε οι Warriors εφαρμόζουν άλλο σχέδιο. Βάζουν για screener τον Draymond Green, ο οποίος δεν ρολάρει στο καλάθι, αλλά ανοίγει μακριά από αυτό. Έτσι γίνεται η πρώτη πάσα που βλέπει ο "κοντός" και εν συνεχεία αναλαμβάνει αυτός το ρόλο του δημιουργού. Για αυτό και έχει φτάσει να μοιράζει 6 ασίστ ανά παιχνίδι.

Αυτό το βίντεο ίσως να αποτυπώνει καλύτερα από όλα τη δυσκολία του να αντιμετωπίζεις τους Warriors:

3) Η "σκιά" των Splash-brothers

Το δίδυμο Curry-Thompson δεν προσφέρουν απλά 50+ πόντους στους Warriors. Προσφέρουν κάτι πολύ περισσότερο. Έχουν τα μάτια της άμυνας διαρκώς πάνω τους. Και είναι μεγάλο κέρδος για τους "Πολεμιστές" ότι καταφέρνουν μέσα από την ομαδική δουλειά να το εκμεταλλευτούν. Αυτό γίνεται με διάφορους τρόπους. Πχ με τις πάσες των δύο περιφερειακών όταν απασχολούν και δεύτερο αμυντικό, με το να "κρατούν" έναν παίκτη κολλημένο πάνω τους, αλλά και κάνοντας οι ίδιοι screen. Όλο αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ως η επίδραση της "σκιάς" των δύο παικτών στο παιχνίδι της ομάδας.

Αρκετά plays των Warriors ξεκινούν με τους δύο σουτέρ να σκρινάρουν έναν συμπαίκτη τους, κάτι που βασίζεται σε μια απλή σκέψη: η άμυνα θα είναι "κλειδωμένη" πάνω τους. Θα λειτουργήσουν δηλαδή ως "δολώματα", με στόχο τη μη αντίδραση τους δικούς τους αμυντικού που ισοδυναμεί με ευκαιρία για άλλον συμπαίκτη τους να σκοράρει.

Στο παρακάτω βίντεο βλέπουμε τον Curry να σκρινάρει. Παρατηρούμε πως ο αμυντικός παραμένει "κολλημένος" πάνω του και πως η άμυνα αφήνει τους άλλους παίκτες επειδή ακριβώς "φοβάται" τον πρώτο σκόρερ του ΝΒΑ.

Ακόμη πιο χαρακτηριστικό είναι το βίντεο με τον Klay Thompson, σε μια "κομπίνα" που χρησιμοποιεί συχνά το Golden State θέλοντας μια γρήγορη επίθεση. Βλέπουμε τον Thompson να στήνει ένα back-screen στον ψηλό και επειδή ακριβώς ο αμυντικός του είναι επικεντρωμένος να μην αφήσει τον σουτέρ να πάρει τη μπάλα αμαρκάριστος, δεν δίνει τη βοήθεια που απαιτείται μετά το screen, με αποτέλεσμα να σκοράρει ο ψηλός.

Γενικότερα, όμως, οι υπόλοιποι Warriors προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οποιαδήποτε ευκαιρία τους προσφέρει η άμυνα, επειδή ακριβώς αφοσιώνεται σε έναν εκ των Splash-brothers. Ο σωστός όρος είναι όταν η άμυνα commits.

Στην παρακάτω φάση βλέπουμε ότι ο Brandon Rush σκρινάρει τον Curry. Ο παίκτης του Rush δίνει όμως μια μεγάλη βοήθεια στον "κοντό". Ο Green βλέπει αμέσως ότι ο Rush είναι αμαρκάριστος, του δίνει τη μπάλα κι εκείνος σουτάρει:

Σε άλλη φάση βλέπουμε ένα παιχνίδι για τον Curry. Οι τρεις αμυντικοί που βρίσκονται κοντά στο καλάθι είναι τόσο απασχολημένοι με το να μην αφήσουν αμαρκάριστο τον πρώτο σκόρερ του ΝΒΑ, που δεν ασχολούνται καν με τη μπάλα. Ο Andre Iguodala περνάει τον παίκτη του και καρφώνει ανενόχλητος, χωρίς κανένας αμυντικός σε θέση βοήθειας να τον πάρει χαμπάρι.

4) Τα μαγικά χέρια του Green

Όλα ξεκινούν από τον Curry. Συνεχίζονται με τον Thompson που συνθέτει ένα φονικό περιφερειακό δίδυμο το οποίο πονοκεφαλιάζει κάθε άμυνα, αλλά αυτός που αποτελεί την "κόλλα" της ομάδας,είναι ο Draymond Green. Ο παίκτης που υποστηρίζει τέλεια την φιλοσοφία της ομάδας. Ένας ψηλός που μπορεί να σουτάρει και να πασάρει, αποτελώντας ακρογωνιαίο λίθο του περίφημου small ball. Οι "Πολεμιστές" προσπαθούν πολλές φορές να του δώσουν τη μπάλα στο low-post για να δημιουργήσει κάποια φάση για τους συμπαίκτες του. Κι όταν γίνεται αυτό φροντίζουν όλοι οι υπόλοιποι να γίνονται απειλητικοί είτε κόβοντας δυνατά στο καλάθι, είτε ανοίγοντας σε θέσεις που μπορούν να σουτάρουν.

Αν μη τι άλλο η κίνηση των Warriors μακριά από τη μπάλα, όταν αυτή βρίσκεται στο low-post είναι υποδειγματική:

Οι 6 ασίστ που δίνει ανά παιχνίδι επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω. Όταν η μπάλα περνάει από τα χέρια του γίνονται καλά πράγματα για το Golden State, είτε την υποδέχεται με πλάτη στο καλάθι, είτε ανοίγοντας μετά από κάποιο pick όπως είδαμε παραπάνω.

5) Δεν υπερβάλλουν στο τρίποντο (κι όμως!)

Η "τρίποντη" ομάδα του ΝΒΑ δεν υπερβάλει στα σουτ τριών πόντων. Είναι δυνατόν; Κι όμως είναι. Τα "τραβηγμένα" σουτ για τους Splash Brothers είναι αυτά στον αιφνιδιασμό, τα οποία όμως γίνονται υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις. Δεν υπάρχει δηλαδή περίπτωση στο set παιχνίδι να βρεθούν ξανά τόσο ανοιχτοί. Από την άλλη βλέπουμε όμως ότι στο πέντε-πέντε ούτε κρατούν πολύ τη μπάλα (ο Curry δηλαδή που παίζει περισσότερη ώρα μ' αυτή στα χέρια), ούτε επιμένουν στο ένα σουτ, μετά το άλλο. Έχουν σαφή διάθεση να πασάρουν κάτι που μεταφέρεται σε όλη την ομάδα. Όταν πασάρουν οι δύο καλύτεροι σκόρερ, τότε αυτό θα κάνουν και όλοι οι υπόλοιποι.

Το συγκεκριμένο περιφερειακό δίδυμο βλέπουμε ότι κάνει πολύ καλή δουλειά στο να διαβάσει την αντίπαλη άμυνα. Στέλνουν για παράδειγμα τον Curry μες στο καλάθι, θα πάει μες στο καλάθι να σκοράρει. Κάνουν παγίδα; Θα πασάρει τη μπάλα. Η άμυνα προσπαθεί να παίξει κόντρα στο screen για να τους χαλάσει τον ρυθμό, δεν θα βγουν για τρίποντο, αλλά θα κάνουν back-door κίνηση για δύο εύκολους πόντους. Όπως αυτοί:

6) Διάλεξε το δηλητήριο σου

Οπότε καταλήγουμε ότι είναι πραγματικά δύσκολο να σταματήσει κάποιος τους Warriors. Γιατί έχουν ταλέντο, έχουν αυτοπεποίθηση, έχουν ομαδικότητα, έχουν όλα τα κατάλληλα κομμάτια του παζλ. Δύο σπουδαίους σκόρερ, καλούς σουτέρ και καλούς πασέρ. Έτσι το αποτέλεσμα είναι ίδιο: οι ομάδες που τους αντιμετωπίζουν καλούνται να διαλέξουν το δηλητήριο τους. Θα χάσουν από τον Curry; Θα ρισκάρουν με τους υπόλοιπους;

Ιδού η απορία: