Γυρίζοντας σελίδα στην Εθνική ομάδα

Ποιος είναι ο παίκτης-κλειδί αυτής της ομάδας; Ποιο είναι το βασικό πρόβλημα που θα πρέπει να λυθεί; Ποια θέση αναμένεται να κάνει τη διαφορά; Ποιο είναι το λάθος του Τρινκέρι που δεν θα επαναληφθεί; Τι κενό αφήνει ο Κώστας Κουφός; Γιατί κλήθηκε ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης; Πως αυτές οι επιλογές μπορούν να υποστηρίξουν ένα διαφορετικό μπάσκετ από αυτό που έχουμε συνηθίσει; Και κυρίως γιατί αυτή η ομάδα θα είναι επιτυχημένη ότι και να κάνει στα ισπανικά γήπεδα;

Όλες αυτές οι ερωτήσεις απαντώνται -επί χάρτου τουλάχιστον- στο παρακάτω κείμενο.

Μετά από ορισμένες ταραχώδεις εβδομάδες η Εθνική ξεκινά την προετοιμασία της την Τρίτη. Χωρίς Σπανούλη. Χωρίς Κουφό. Με τον Κατσικάρη να φλερτάρει έντονα με τη Ρεάλ και τον Καλάθη να μετακομίζει καθημερινά από το Μέμφις στην Αθήνα. Με τους "ερυθρόλευκους" παίκτες στον αέρα. Με προσθήκη της τελευταίας στιγμής (Γλυνιαδάκης). Με νέα πρόσωπα, με νέα λογική, με νέο προπονητή, με νέο προσανατολισμό. Και μια ικανοποίηση για τη σελίδα που γυρνάει.

Από την επιλογή των 16+1 παικτών που έκανε ο Κατσικάρης φαίνεται ξεκάθαρα η επιθυμία για πάντρεμα διαφορετικών γενεών και για την προετοιμασία της επόμενης ημέρας, όταν οι 82άρηδες και οι 83άρηδες (Σπανούλης, Ζήσης, Καϊμακόγλου, Μπουρούσης) αποχωρήσουν από την ομάδα. Πάντα τέτοιες κινήσεις είναι ευπρόσδεκτες γιατί σε ομάδες που αντιπροσωπεύουν κάτι τόσο μεγάλο, όπως το ελληνικό μπάσκετ, πρέπει να νοιάζονται περισσότερο για τη διάρκεια και το "αύριο", παρά για την εφήμερη επιτυχία.

Και ένα Μουντομπάσκετ είναι η καλύτερη στιγμή για τέτοιες αλλαγές, διότι εν αντιθέσει με το Ευρωμπάσκετ σε τέτοιες διοργανώσεις δεν διακυβεύονται προκρίσεις και εισιτήρια. Μην ξεχνάμε ότι η "επίσημη αγαπημένη" έχει προκριθεί ήδη στην τελική φάση του Ευρωμπάσκετ του 2015 μόνο και μόνο λόγω της wild card για αυτό το τουρνουά.

Ηχηρό είναι επίσης το μήνυμα που στέλνει ο ομοσπονδιακός τεχνικός και για τους παίκτες που διαπρέπουν και ξεχωρίζουν μέσω του ελληνικού πρωταθλήματος, όπως έκανε φέτος ο Αθηναίου με τον Άρη ή οι Τσαϊρέλης και Μπόγρης με τον ΠΑΟΚ.

Ας δούμε, όμως, το θέμα καθαρά αγωνιστικά. Ποια είναι τα χαρτιά που έχει στα χέρια του ο Φώτης Κατσικάρης και ποια είναι τα προβλήματα που θα κληθεί να λύσει αυτή η ομάδα για να κάνει μια πορεία αντάξια των προσδοκιών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Δημιουργία: Λόγω της απουσίας του Βασίλη Σπανούλη αυτό είναι και το σοβαρότερο πρόβλημα που θα έχει να αντιμετωπίσει η Εθνική Ελλάδος. Μοναδικός κατ' εξοχήν δημιουργικός γκαρντ είναι ο Νικ Καλάθης, ενώ υπάρχει και η βοήθεια του Κώστα Σλούκα, που θα έχει αρκετά ενεργό ρόλο ως αντι-Σπανούλης στη συγκεκριμένη ομάδα, πόστο που τον προόριζε και ο προηγούμενος ομοσπονδιακός τεχνικός. Αντίθετα μες στο καλάθι υπάρχουν οι λύσεις του Γιώργου Πρίντεζη στο "4" και του Ίαν Βουγιούκα στο "5", σε ότι αφορά την έννοια της έκφρασης "σημείο αναφοράς" στο low-post. Και οι δύο θεωρούνται από τους καλύτερους στη θέση τους στο παιχνίδι με πλάτη σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν πολλοί παίκτες που ξέρουν να διαβάζουν το παιχνίδι και πασάρουν καλά τη μπάλα, όπως οι Μάντζαρης, Βασιλειάδης, Καϊμακόγλου και φυσικά ο Νίκος Ζήσης, που για ακόμη ένα τουρνουά θα κληθεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Ο παίκτης-κλειδί: Ο Νικ Καλάθης είναι επί της ουσίας ο παίκτης-κλειδί αυτής της ομάδας. Είναι ο παίκτης που θα κουβαλήσει τη μπάλα, θα δημιουργήσει, θα παίξει πικ-εν-ρολ, θα μαρκάρει αποτελεσματικά τον καλύτερο περιφερειακό του αντιπάλου και παράλληλα θα δώσει ύψος στη θέση. Είναι με άλλα λόγια το πασπαρτού στα χέρια του Φώτη Κατσικάρη, με την έννοια ότι μπορεί λόγω χαρακτηριστικών να ταιριάξει με οποιονδήποτε άλλον γκαρντ. Ήδη, εξάλλου, από την επιλογή των παικτών θεωρείται σίγουρο ότι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα παίζει με δύο γκαρντ μόνιμα στην 5άδα, ακόμη και τρία αν χρησιμοποιηθεί ως τρίτος κοντός ο Κώστας Βασιλειάδης.

Η γραμμή των φόργουορντ: Αν μη τι άλλο είναι το δυνατό χαρτί της Ελλάδας. Ο Φώτης Κατσικάρης ξεκαθάρισε ότι δεν ήθελε να κάνει το ίδιο λάθος που έκανε και ο Τρινκιέρι, να πάρει δηλαδή τρία 4άρια στην 12άδα. Ήταν μια λάθος τακτικά κίνηση την οποία είχε παραδεχτεί ο Ιταλός τεχνικός κατόπιν εορτής , λέγοντας ότι περισσότερο τον μπέρδεψε στο rotation, παρά τον βοήθησε. Αντίθετα θα έχουν τον απαραίτητο χώρο οι άλλοι δύο πάουερ-φόργουορντ, ο Γιώργος Πρίντεζης και ο Κώστας Καϊμακόγλου, δύο παίκτες που μπορούν να σηκώνουν πάνω τους αρκετό από το δημιουργικό κομμάτι, έχοντας έναν καταλυτικό ρόλο -λόγω στυλ- σε αυτή την ομάδα. Ο Πεδουλάκης αποκαλεί τον Καϊμακόγλου "κρυφό πλέι-μέικερ" , ενώ ο Πρίντεζης έχει αποδείξει ότι μπορεί να αποτελέσει έναν go-to-guy στην επίθεση.

Ο Κατσικάρης στις δηλώσεις που συνόδευσαν την ανακοίνωση των ονομάτων ξεκαθάρισε τους λόγους για τους οποίους δεν κάλεσε τον Αντώνη Φώτση. Χωρίς τον έμπειρο φόργουορντ του Παναθηναϊκού η Εθνική χάνει το μοναδικό της "stretch 4" που θα ανοίξει την αντίπαλη άμυνα με το σουτ, αλλά και έναν παίκτη που δίνει μέγεθος στις αμυντικές περιστροφές και ριμπάουντ. Οι Πρίντεζης/Περπέρογλου είναι παίκτες κοντά στα δύο μέτρα, που παίζουν στο έδαφος, που από την άλλη μπορούν να παίξουν στο post και κυρίως να βάλουν τη μπάλα στο παρκέ, στοιχεία που ταιριάζουν περισσότερο στο στυλ που έχει στο μυαλό του ο προπονητής της Εθνικής.

Απόδειξη της φιλοσοφίας το γεγονός ότι στις θέσεις 1 ως 4, ουσιαστικά, ο μοναδικός παίκτης που δεν μπορεί να παίξει με τη μπάλα στο παρκέ είναι ο Παπανικολάου, ένας κατεξοχήν παίκτης της αδύνατης πλευράς, που μπορεί να χτυπήσει σε καταστάσεις close-out, αλλά σε καμία περίπτωση δεν λογίζεται ως χειριστής. Ούτε καν μετά τη φετινή του σεζόν στη Μπαρτσελόνα, που είχε περισσότερες 1on1 ή ελεύθερες φάσεις.

Ακόμη και ο Βασιλειάδης φέτος ξέφυγε από τη νόρμα του κλασσικού σουτέρ, που βγαίνει από διπλά σκριν για να εκτελέσει. Ειδικά με τον Βαγγέλη Αγγέλου (στο Top-16 δηλαδή) είχε πιο ενεργό ρόλο -τηρουμένων των αναλογιών- στο δημιουργικό κομμάτι, αναλαμβάνοντας ακόμη και φάσεις πικ-εν-ρολ.

Στις θέσεις αυτές, ενδεχομένως και στο "4" να δώσει λύσεις και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που αποτελεί μια ξεχωριστή κατηγορία.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο: Η φετινή συμμετοχή, η πρώτη του στην Εθνική Ανδρών, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μεταβατική, καθώς από την Α2 και το στυλ του Φιλαθλητικού, πήγε απευθείας στο ΝΒΑ και θα πρέπει να μπει αυτό το καλοκαίρι απευθείας σε μια διαφορετική λογική. Ο άσος των Μιλγούοκι Μπακς πέρσι είχε έναν αμυντικό ρόλο στην ομάδα του, ενώ το φετινό καλοκαίρι στο summer league έδειξε να παίζει με περισσότερη αυτοπεποίθηση και περισσότερη ώρα τη μπάλα στα χέρια του, σε σημείο που ο Τζέισον Κιντ τον έχρισε και πόιντ-γκαρντ σε μερικά παιχνίδια.

Ο Αντετοκούνμπο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει τον επόμενο... πλέι-μέικερ της Εθνικής, ωστόσο, όλα τα παραπάνω αποτελούν ένδειξη ότι μπορεί να δώσει πολλές λύσεις, να γίνει δηλαδή ο τέλειος all-around φόργουορντ: που θα μαζεύει ριμπάουντ, θα κατεβάζει τη μπάλα, θα πασάρει, θα τελειώνει φάσεις.

Λόγω χαρακτηριστικών ο Γιάννης έχει τη δυνατότητα να αλλάξει το επίπεδο της Εθνικής ομάδας μέσω της αμυντικής του παρουσίας. Να θυμίσει δηλαδή έναν... Κιριλένκο στην εθνική Ρωσίας, αλλάζοντας μόνος του τα νούμερα των κατοχών με επιθετικά ριμπάουντ, με αλλοιώσεις, με κλεψίματα, με κοψίματα. Παράλληλα μπορεί να ταιριάξει γάντι στο πιο γρήγορο στυλ που θέλει να επιβάλει ο Φώτης Κατσικάρης. Εξάλλου όλη τη χρονιά ο 20χρονος φόργουορντ έκανε θραύση στο transition.

Πριν αποτελέσει ωστόσο σημείο αναφοράς και στο επιθετικό παιχνίδι (από την άποψη της δημιουργίας, ή του 1on1 είτε μιλάμε για πρόσωπο, είτε για πλάτη, είτε για οποιαδήποτε άλλη κατάσταση) σίγουρα θα πρέπει να περάσει από αυτό το μεταβατικό καλοκαίρι. Βέβαια αν η (τηλεοπτική) ερώτηση είναι "αν είμαι σίγουρος", θα πω όχι. Ποτέ δεν είμαι σίγουρος με τον Γιάννη. Έχει βαλθεί να ανατρέψει κάθε προγνωστικό και πρόβλεψη.

Το τρίτο 5άρι: Η απουσία του Κώστα Κουφού σε αγωνιστικό επίπεδο είναι πολύ σημαντική για την Εθνική, διότι ήταν ένας ψηλός με ξεχωριστά σωματικά χαρακτηριστικά: ένας σέντερ ύψους 2.15, με καλά τρεξίματα, καλά τελειώματα και δυναμική παρουσία στο αμυντικό κομμάτι. Συν του ότι στην τελευταία διοργάνωση που είχε πάρει μέρος (πριν καν κάνει δηλαδή την πολύ καλή περσινή του χρονιά) είχε δείξει ότι μπορεί να τελειώσει και μπάλες στο post, κυρίως μετά από την πολύ καλή spin-move που κάνει στο δεξί πόδι.

Ο Κουφός θα λείψει σίγουρα από την Εθνική. Για αυτό και ο Φώτης Κατσικάρης παρότι είχε άλλους δύο σέντερ στην προεπιλογή (Τσαϊρέλη και Μπόγρη), επέλεξε να καλέσει και τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη, ότι πλησιέστερο στο στυλ του Κουφού: ένα μεγάλο κορμί, που μπορεί να κοντράρει αντίστοιχους παίκτες, να κάνει σκληρά φάουλ και να δώσει μάχες.

Ο Γλυνιαδάκης αποτελεί έναν ιδανικό παίκτη για το ρόλο του 3ου ψηλού, ρόλο που έχει παίξει αρκετές φορές στο παρελθόν, διότι έχει ένα πολύ σημαντικό προσόν: τη νοοτροπία του. Είτε μπει για μια άμυνα, είτε μπει για 20 λεπτά θα παίξει με την ίδια μαχητικότητα και την ίδια συγκέντρωση. Όπως χρειάζεται να παίζει ένας παίκτης που έρχεται από τον πάγκο.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Γλυνιαδάκης θα είναι σίγουρα ο 12ος. Ο Κατσικάρης με τις δηλώσεις του ( όπως ανέλυσε πολύ εύστοχα ο Γιάννης Ντεντόπουλος ), ξεκαθάρισε ότι οι Αθηναίου, Γιάνκοβιτς, Τσαϊρέλης και Μπόγρης ξεκινούν πιο πίσω κι ότι θα πρέπει να παλέψουν για μια θέση στο αεροπλάνο προς την Ισπανία, αφήνοντας ωστόσο ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Αγωνιστικά ο Τσαϊρέλης έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να παίξει υπό συνθήκες δύο θέσεις (στον ΠΑΟΚ έπαιξε και στο "4"), ενώ ο Μπόγρης έχει δείξει ότι έχει πολύ καλή επαφή με το καλάθι, αν και στην περίπτωση του για να επιλεχτεί μπορεί να το κάνει μόνο αντί του Βουγιούκα.

Ο Γιάνκοβιτς από την άλλη μετά και τους τελικούς κερδίζει συνεχώς πόντους, ενώ ο Αθηναίου λέγεται ότι είναι η εναλλακτική λύση αν ο Καλάθης δεν μπορεί να αγωνιστεί εντέλει λόγω τιμωρίας.

Η φιλοσοφία του Κατσικάρη: Τα προηγούμενα χρόνια και μετά την εποχή Γιαννάκη, η Εθνική είχε γιγαντωθεί μέσω ενός συγκεκριμένου στυλ παιχνιδιού, που καταδίκαζε εκ προοιμίου προσπάθειες για κάτι διαφορετικό. Όπως για παράδειγμα τη φιλοσοφία του Καζλάουσκας για γρήγορο μπάσκετ (αναγκάστηκε κι αυτός να αλλάξει τον τρόπο που έβλεπε τα πράγματα) ή του Ζούρου για ένα πιο επιθετικό στυλ.

Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, οι συνθήκες έχουν αλλάξει και οι Έλληνες παίκτες είναι αρκετά έτοιμοι να ανταποκριθούν σε ένα πιο γρήγορο στυλ παιχνιδιού, όπως αυτό που έχει συνδεθεί με τον Ολυμπιακό, δηλαδή. Μην ξεχνάμε ότι εκτός από τους "ερυθρόλευκους" (Πρίντεζης, Μάντζαρης, Σλούκας) υπάρχουν παίκτες που έχουν περάσει από το ισπανικό πρωτάθλημα και έχουν αγωνιστεί σε ένα τέτοιο run-n-gun περιβάλλον (Παπανικολάου, Μπουρούσης, Ζήσης, Βασιλειάδης) και δύο παίκτες που παίζουν στο ΝΒΑ (Καλάθης, Αντετοκούνμπο), που μπορούν να υποστηρίξουν το μπάσκετ που έχει στο μυαλό του ο Φώτης Κατσικάρης, ένα μπάσκετ ρυθμού δηλαδή.

Θα ήταν λάθος να σταθούμε υπερβολικά στο στυλ της Μπιλμπάο, διότι αυτό είχε υπαγορευθεί από τους ορισμένους παίκτες, όπως πχ ο Μπάνιτς στο "4", ή κάποια ελαφριά 5άρια (Ντ' Ορ Φίσερ) και πολύ καλοί σουτέρ μετά από σκριν (Μπλουμς, Βασιλειάδης). Αυτό που θεωρείται δεδομένο είναι ότι ο Φώτης Κατσικάρης υπολογίζει αρκετά στο low-post παιχνίδι. Στους Βάσκους οι βασικές επιλογές ήταν ένα πολύ καλό 3άρι σε αυτό το στυλ (Μουμπρού) και ένα δυναμικό 4άρι (Μπάνιτς), κάτι που σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος από το playbook του ομοσπονδιακού τεχνικού πνίγηκε στον Βόσπορο μετά το "όχι" του Στράτου Περπέρογλου.

Όλα αυτά στα χαρτιά. Προς το παρόν και ενώ η προετοιμασία ξεκινάει αύριο θα πρέπει να κάνουμε υπομονή και να δούμε το πρόσωπο που θα παρουσιάσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, τη νέα πρόταση που θα καταθέσει ο Φώτης Κατσικάρης, την οποία περιμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.