Δεν ξέρω αν επιτρέπεται μια επανάληψη, ωστόσο, αυτό το διήμερο επιβεβαιώθηκε ότι το μπάσκετ αν ήταν μάθημα θα ήταν "χημεία" και όχι "μαθηματικά". Το απέδειξαν ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός που πραγματοποίησαν το αποφασιστικό βήμα για την πρόκριση στην επόμενη φάση.

Κατακόρυφη βελτίωση μετά τη φυγή Ντόρσι

Υπάρχει η γνωστή ατάκα στο πόκερ ότι "αν δεν βρεις ποιος είναι το κορόιδο στο τραπέζι, τόσο εσύ είσαι το κορόιδο". Μπορούμε να το αναγάγουμε στην περίπτωση του Τζόι Ντόρσι που κατηγόρησε τους πάντες (τους συμπαίκτες, τον προπονητή κτλ) ότι αποτελούν το πρόβλημα του Ολυμπιακού. Αποδείχτηκε, όμως, οκτώ ματς - και οκτώ νίκες- μετά ότι τελικά ο Ντόρσι ήταν το πρόβλημα, κυρίως λόγω της αλλοπρόσαλης συμπεριφοράς του. Και ότι τελικά η ανταρσία του Αμερικανού (η... α-ντορσί-α, δηλαδή) αποδείχτηκε ευεργετική.

Οι Πειραιώτες έχουν κάνει ένα σερί 8-0, παίζοντας πολύ καλό μπάσκετ στα 6 παιχνίδια. Κι αν κάποιος θα πίστευε ότι η αποχώρηση του Αμερικανού σέντερ θα δημιουργούσε ένα μεγάλο κενό στη φροντ-λάιν, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ο Χάινς βρήκε ρυθμό, ο Μαυροειδής ανέβασε την απόδοση (έστω κι αν ακόμη δεν είναι σε καλή κατάσταση) και ο Πάουελ δίνει σιγά-σιγά λύσεις (απέχει πολύ ακόμη στο να μπει στη φιλοσοφία της ομάδας, όμως), αν και το κυριότερο είναι ότι η ομάδα ησύχασε.

Η επιβεβαίωση περί μαθηματικών και χημείας. Χωρίς τον "αμυντικό της χρονιάς" οι Πειραιώτες βελτίωσαν πολύ την άμυνα τους.

Πριν το Μιλάνο οι "ερυθρόλευκοι" βρισκόντουσαν στην τελευταία θέση της λίστας του συντελεστή ασίστ/λάθη αντιπάλου (πόσες μπάλες πουλάνε οι αντίπαλοι ανά τελική πάσα δηλαδή) και τώρα έχει "ανέβει" στη μέση του πίνακα, είναι οι 3οι καλύτεροι στα ποσοστά δύο πόντων αντιπάλου (στο πόσο καλά σουτάρουν μέσα από το τρίποντο οι αντίπαλοι) με 46%.

Τα πιο εντυπωσιακά νούμερα προκύπτουν από τη σύγκριση της τριάδας των παιχνιδιών με τον Ντόρσι (Κάχα Λαμποράλ εντός, Εφές εκτός και Ζαλγκίρις εντός), με την τελευταία τριάδα (Μιλάνο εκτός, Κάχα Λαμποράλ εκτός και Εφές εντός): ο Ολυμπιακός χωρίς τον Ντόρσι:

Έχει περισσότερες ασίστ (17 έναντι 11.6), κάνει λιγότερα λάθη (15 έναντι 16), υποχρεώνει τον αντίπαλο σε λιγότερες τελικές (10 από 15) και σε περισσότερα λάθη (13 αντί για 11). Παράλληλα έχει πέσει και το παθητικό: από τους 85.3 στους 65.3... Δέχεται δηλαδή 20 πόντους λιγότερους, παίζει καλύτερη άμυνα, σκοράρει περισσότερο (84 πόντους από 72.6) και έγινε πιο ομαδικός όταν αποχώρησε ο παίκτης που κατηγόρησε τους συμπαίκτες του ότι δεν παίζουν ομαδικά και δεν του δίνουν τη μπάλα!

Όλα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν ότι ο λόγος της βελτίωσης του Ολυμπιακού είναι μόνο ο Ντόρσι. Η εκτελεστική δεινότητα των περιφερειακών (κυρίως του Παπανικολάου), η βελτίωση αρχικά της ατομικής και στη συνέχεια της άμυνας στις συνεργασίες (έπιασε τόπο η διαφορετική τακτική προσέγγιση) και το σταδιακό φορμάρισμα του Λο (που ήταν ο παίκτης κλειδί με την Εφές "κλειδώνοντας" τον Τζόρνταν Φάρμαρ) είναι οι κυριότεροι λόγοι που οι Πειραιώτες ανέβασαν στροφές και από "ομάδα που θα αποκλειόταν" έγινε "φαβορί για το φάιναλ-φορ" αν μεταφράσουμε τον ελληνικό οπαδικό σφυγμό.

Ναι, προφανώς και είναι ειρωνικό το τελευταίο σχόλιο. Ο Ολυμπιακός έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης, θα πρέπει να σταθεροποιήσει το ρυθμό με τον οποίο σταματά τους αντιπάλους και θα πρέπει να πάρει περισσότερα από τον Πάουελ, που ακόμη παίζει στον δικό του ρυθμό (σπριντ, ρολαρίσματα στο καλάθι). Ούτε πριν ήταν για να αποκλειστεί. Ούτε τώρα είναι φαβορί για το repeat. Βρίσκεται απλά στο σωστό δρόμο.

Η νίκη που χρειαζόταν

Το ίδιο φαινόμενο ισχύει και για τον Παναθηναϊκό. Από "αποκλεισμένοι" έγιναν ξανά οι "εξάστεροι με τη βαριά φανέλα". Μόνο που επί της ουσίας οι "πράσινοι" δεν άλλαξαν τίποτα από το ένα στάδιο, στο άλλο. Οι ίδιοι παίκτες τότε, οι ίδιοι και τώρα, με εξαίρεση τον Μπανκς που έπαιξε 17 λεπτά έχοντας θετική παρουσία (9 πόντοι, 3 ασίστ και 3 κερδισμένα φάουλ).

Στο Καντού, πάντως, ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενο ο Παναθηναϊκός να συσπειρωθεί γύρω από τις απουσίες και να παίξει καλά. Ο Διαμαντίδης πήρε τις σωστές αποφάσεις στο τέλος, η πεντάδα με τον Λάσμε είναι πολύ αποτελεσματική στην άμυνα και ο Μπράμος έκανε νύχτα καριέρας με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να πάρει υπερπολύτιμο διπλό.

Τα 11/22 τρίποντα (7/9 ο Μπράμος) αποτέλεσαν το σημείο κλειδί, μαζί με το καλό -παρά τα 7 λάθη- παιχνίδι του Διαμαντίδη, διότι στα προηγούμενα ματς ο Παναθηναϊκός υστερούσε περισσότερο στην εκτέλεση, παρά στη δημιουργία. Είναι ομάδα, δηλαδή, που βγάζει τις φάσεις, απλά αυτές δεν καταλήγουν στο καλάθι. Και στην καλύτερη βραδιά της ομάδας πίσω από τα 6.75 ήρθε η δεύτερη (και σημαντικότερη) εκτός έδρας νίκη.

Ο Μπανκς δεν μπορεί να κριθεί από τόσο νωρίς. Είναι σίγουρο, όμως, ότι θα δώσει στον Παναθηναϊκό κάτι που του έλειπε: γρήγορα πόδια στην περιφέρεια. Θα αποτελέσει, δηλαδή, έναν παίκτη που θα πιέσει τον αντίπαλο, θα τον σταματήσει και θα βελτιώσει την αμυντική εικόνα της ομάδας, που ήδη έχει πάρει "άριστα" τόσο με τη Ρεάλ, όσο και με την Καντού.

ΥΓ. Είναι τυχαίο, δηλαδή, ότι οι "πειστικές" νίκες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού ήρθαν εκτός έδρας; Είναι απλά ένα δείγμα της πίεσης που βαραίνει (για διαφορετικούς λόγους) και τις δύο ομάδες. Οι οπαδοί, ωστόσο, αρνούνται να το καταλάβουν...