Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, έχοντας διαγράψει (πολύ διαφορετικές) πορείες στην κανονική διάρκεια και στο Top-16 στήνονται στο κέντρο του γηπέδου για το πρώτο τζάμπολ της προημιτελικής φάσης. Δύο διαδρομές που συγκλίνουν πιο πολύ από ποτέ, παραλίγο να στήσουν... σταυροδρόμι (αν οι "πράσινοι" κέρδιζαν την ΤΣΣΚΑ και είχαμε "εμφύλιο" στους "8") μάλιστα και πλέον οδηγούν στον ίδιο προορισμό: το Λονδίνο.

Δείτε, ακόμη, αγαπημένα plays των δύο ομάδων με τη βοήθεια του βίντεο.

Ο Ολυμπιακός

Η πορεία του: Μπορεί κανείς να βρει σταθερές στην "άστατη" ως τώρα πορεία της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα; Ναι... Το σταθερά καλό εκτός έδρας πρόσωπο (9 νίκες σε 12 παιχνίδια), το καλό φίνις σε κάθε φάση μετά το ράθυμο ξεκίνημα (1-3) και τη "σιγουριά" που δείχνει η ομάδα όταν καλείται να παίξει με την πλάτη στον τοίχο.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να ξεπεράσει τα προβλήματα που προέκυψαν από τους τραυματισμούς (Μάντζαρης), τα μικροπροβλήματα (Άντιτς, Πρίντεζης, Λο) και τις αλλαγές (προστέθηκαν οι Πάουελ, Σερμαντίνι και Πέρκινς) που διατάραξαν τη χημεία και την ισορροπία της ομάδας. Για την ακρίβεια έπαιξε με τη φωτιά, αλλά απέφυγε τα εγκαύματα, κερδίζοντας τελικά (με το σπαθί του όπως απέδειξε στο Τελ Αβίβ, στη Σιένα και στη Μόσχα) το πλεονέκτημα έδρας, αυτό που δεν είχε πέρσι, αλλά είχε πρόπερσι.

Θα πει κανείς "αφού παίζει καλύτερα μακριά από το ΣΕΦ, μήπως ήταν καλύτερα να παίξει με μειονέκτημα", αλλά τέτοια ερωτήματα είναι περισσότερο... καφενειακά, παρά ουσιαστικά, αφού οι Πειραιώτες πάλευαν για αυτό ακριβώς. Και το πήραν.

Η φόρμα: Στο τελευταίο ματς με την Κίμκι ο Γιώργος Μπαρτζώκας "πάρκαρε" τον Πέρκινς, έδωσε την ευκαιρία στον Κατσίβελη και φαίνεται να πάει σε πιο σίγουρες λύσεις, από το να περιμένει τον Αμερικανό να εγκλιματιστεί. Παράλληλα τα προβλήματα τραυματισμού έχουν σταματήσει και ο Κώστας Παπανικολάου βρίσκεται σε εκπληκτική κατάσταση όπως φαίνεται από τα 10/10 τρίποντα που μετράει στα τελευταία δύο παιχνίδια.

Συνολικά φαίνεται ότι οι Πειραιώτες έχουν περάσει το πρώτο "check point" της χρονιάς, έβγαλαν ένα μεγάλο βάρος από την πλάτη τους. Θα πρέπει, όμως, να αποβάλουν και πάλι το όποιο στρες δημιουργεί (ή μπορεί να δημιουργήσει) το φαληρικό στάδιο και να ξεκινήσουν με τον καλύτερο τρόπο απέναντι στην τουρκική ομάδα, απέναντι στην ομάδα πέτυχαν την πιο άνετη φετινή τους εντός έδρας νίκη στην πρώτη φάση (75-53).

Ο αντίπαλος

Η Εφές κατέκτησε την 3η θέση στο Top-16 "αυτοκτονώντας" απέναντι στην Μάλαγα. Συνολικά η ομάδα του Οκτάι Μαχμουτί έχει αποδειχτεί ιδιαίτερα ασυνεπής σε αυτό που κάνει. Πήρε όλα τα μεγάλα παιχνίδια στο γήπεδο της (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό) κι ουσιαστικά η μοναδική ομάδα των προημιτελικών που την κέρδισε στην Πόλη είναι η Κάχα Λαμποράλ.

Από εκεί και πέρα έδειξαν ιδιαίτερα αστάθεια εκτός έδρας έχοντας 2-3 στην κανονική διάρκεια (κέρδισε: Κάχα Λαμποράλ και Τσεντεβίτα, έχασε από Ζαλγκίρις, Ολυμπιακό και Μιλάνο) και 3-4 στο Top-16 (κέρδισε: Άλμπα, Μπάμπεργκ και Μάλαγα, έχασε από Παναθηναϊκό, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ και Ζαλγκίρις).

Γενικά πάντως δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Μετά τη νίκη επί της Εφές: έχασε από τον Παναθηναϊκό με "κατεβασμένα τα χέρια" (75-62), κέρδισε ασθμαίνοντας την Άλμπα (91-86) στο Βερολίνο και τη Μπάμπεργκ στην Πόλη (89-86), έχασε στο Κάουνας (79-71), "γκέλαρε" με τη Μάλαγα (64-70) και συνετρίβη στη Μαδρίτη (86-66). Σκόραρε δηλαδή από 91 και 89 πόντους με τις γερμανικές ομάδες, αλλά στο δεύτερο γύρο δεν κατάφερε να σκοράρει πάνω από 71 (στο Κάουνας), δείχνοντας να έχει επιθετικό πρόβλημα.

Αυτό φαίνεται πιο έντονα στις ήττες. Συνολικά έχει χάσει όλα τα ματς που έχει πετύχει κοντά στους 70 πόντους, ενώ συνολικά σκοράρει 67.5 στα ματς που έχει πάρει το κίτρινο φύλλο μακριά από την Κωνσταντινούπολη, νούμερο που ενισχύει την πεποίθηση ότι χάνει μέρος από τη δυναμική της όταν βγαίνει εκτός Τουρκίας.

"Μονοκόμματη", αλλά επικίνδυνη

Ας δούμε μερικά σημεία κλειδιά στο παιχνίδι της Εφές:

• Ο Οκτάι Μαχμουτί είναι από τους προπονητές που θέλουν να κοντρολάρουν το τέμπο του αγώνα και την επίθεση της ομάδας του. Τα συστήματα του περιέχουν πολύ κίνηση, μέχρι να καταλήξουν στο τελικό "χτύπημα". Είναι λάτρης της πικ-εν-ρολ επίθεσης και στην αυτή την κατεύθυνση κινείται κατά μεγάλο ποσοστό η επιθετική τακτική της ομάδας του, διαθέτοντας αρκετούς δημιουργούς (Φάρμαρ, Λούκας, Τουντσερί κατά κύριο λόγο και Γκιουλέρ, Μπαλμπάι κατά δεύτερο).

Ως εναλλακτικές λύσεις και ενώ στα τελευταία ματς έλειψαν τα παιχνίδια με σκριν για τον Βούγιασιτς, οι Τούρκοι κατέφυγαν σε φάσεις ένας-εναντίον-ενός με τον Φάρμαρ και post-up κυρίως με τον Κούγκο και λιγότερο με τον Μπάρατς ή τον Ερντέν.

Γενικά η Εφές είναι μια ομάδα που "χτυπάει" με έναν κύριο τρόπο, το πικ-εν-ρολ, αλλάζοντας συχνά τα 5άρια και χρησιμοποιώντας παίκτες που μπορούν να ανοίξουν το γήπεδο με το μακρινό τους σουτ όπως οι Βούγιασιτς, Σαβάνοβιτς και Σιπ. Παίζει, δηλαδή, αποκλειστικά "από έξω προς τα μέσω" για αυτό και όταν αντιμετωπίζει πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι, δεν καταφέρνει να μείνει μες στο ματς και την παίρνει η... κατηφόρα.

• Ένα τρικ που χρησιμοποιεί συχνά ο Μαχμουτί είναι να παίζει με τρεις "κοντούς", προκαλώντας ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα, η οποία αδυνατεί να "κρύψει τον αδύνατο κρίκο". Το είδαμε κυρίως στο ματς στην Κωνσταντινούπολη, όπου υποχρέωσε τον Ολυμπιακό στην πιο βαριά φετινή του ήττα.

• Η Εφές διαθέτει πολύ καλή άμυνα, όπως όλες οι ομάδες του Μαχμουτί. Το "άρμα μάχης" σε αυτή την περίπτωση είναι η πικ-εν-ρολ άμυνα με τον Ερντέν στο "5". Στην πρώτη φάση ήταν ο πιο αποτελεσματικός αμυντικός σε τέτοιες φάσεις. Στα τελευταία ματς η αποτελεσματικότητα των Τούρκων έχει πέσει, κάτι που φαίνεται από το 126 % στον συντελεστή ασίστ-λάθη αντιπάλου. Αφήνουν δηλαδή την άλλη ομάδα τις περισσότερες φορές να φτιάχνει έτοιμα καλάθια, παρά να χάνει την κατοχή. Αυτό είναι το χειρότερο ποσοστό μεταξύ των ομάδων που προκρίθηκαν στους "8".

• Ένα ερωτηματικό είναι ο Βούγιασιτς. Ο Σλοβένος σουτέρ έχασε κάποια παιχνίδια και έχει δει τον χρόνο του να μειώνεται δραστικά. Φταίει για αυτό η κακή του άμυνα, ή η παρουσία του Σιπ, του ενός παίκτη παραπάνω στην περιφέρεια;

Τα άλλα σημεία αναφοράς στο παιχνίδι της Εφές είναι η παρουσία παικτών που μπορούν να πάρουν μεγάλα σουτ όπως είναι ο Φάρμαρ, ο Τουντσερί και ο Βούγιαστις καθώς και οι πολλοί ψηλοί (Σαβάνοβιτς, Γκονλούμ, Ερντέν, Μπάρατς, Κούγκο), που εναλλάσσονται διαρκώς από τον Τουρκοσκοπιανό προπονητή.

• Πρώτος σκόρερ της Εφές είναι ο Τζόρνταν Φάρμαρ που έχει 14.2 πόντους και 4.0 ασίστ. Ακολουθείο Βούγιασιτς με 10.3 (39% στο τρίποντο), ο Σαβάνοβιτς (9.3) και ο Ερντέν (9.2 και 5.2 ριμπάουντ).

Ο Παναθηναϊκός

Η διαφορά των "πρασίνων" σε σχέση με τον Ολυμπιακό, είναι ότι η δική τους γραμμή δεν έχει πάνω-κάτω, αλλά μια σταθερή ευθεία γραμμή που ανεβαίνει διαρκώς. Μπορεί το "πάνω" των "πρασίνων" να μην έχει φτάσει το αντίστοιχο του "αιώνιου" αντιπάλου, αλλά από την άλλη ούτε και το αντίστοιχο "κάτω" έχει πλησιάσει το κατώτατο των Πειραιωτών.

Δύο πράγματα που μπορεί να πει κανείς με σιγουριά για τον Παναθηναϊκό είναι ότι α) είναι μια ομάδα που χάνει δύσκολα όπου κι αν παίζει β) παίζει καλύτερα όσο περνά ο καιρός, κάτι που είναι λογικό μιας και μιλάμε για μια ομάδα που χτίστηκε από την αρχή το καλοκαίρι και χρειάστηκε και κάμποσες διορθωτικές κινήσεις (έξω Κίτσεν, Άρμστρονγκ, Πάνκο, Καπόνο - μέσα Μπανκς και Γκιστ).

Τώρα η μοίρα (και η... ΤΣΣΚΑ) τον έριξε πάνω στην Μπαρτσελόνα, στην ομάδα με το καλύτερο ως τώρα ρεκόρ στην Ευρωλίγκα (22-2), αλλά και είναι ισχυρό πλήγμα: την απουσία του Πιτ Μάικλ. Ακόμη και για μια καλοδουλεμένη ομάδα οι "μπλαουγράνα" ο Αμερικανός είναι ένα πολύτιμο γρανάζι γιατί δίνει instant scoring (11.3 πόντοι σε 26'), μέσω φάσεων one-on-one είτε μακριά από το καλάθι, είτε κοντά σε αυτό. Και μην ξεχνάμε ότι ουσιαστικά η δική του απουσία είχε χαλάσει τη χημεία της Μπαρτσελόνα το 2011 όταν αποκλείστηκε -ξανά ως μεγάλο φαβορί- από τον Παναθηναϊκό.

Η πορεία του: Ο Παναθηναϊκός ήταν αρκετά σταθερός στην απόδοση του και στις δύο φάσεις. Με μετρημένα τα "μεγάλα" παιχνίδια του, αλλά και από την άλλη τις πολύ κακές βραδιές του, φλέρταρε με καλύτερα πλασαρίσματα και τα έχασε στο... τσακ, στη Μόσχα και στο ΟΑΚΑ (με την ΤΣΣΚΑ). Παρόλα αυτά κατά τη διάρκεια της χρονιάς οι "πράσινοι" ξεπέρασαν σκοπέλους με τραυματισμούς (Διαμαντίδης, Σχορτσιανίτη) και απέκτησαν σταδιακά μια καλή χημεία.

Το σημαντικότερο παράσημο του "τριφυλλιού" είναι ο τίτλος "η καλύτερη άμυνα του Top-16". Με 69.1 πόντους, λιγότερους από την ΤΣΣΚΑ και την Μπαρτσελόνα, αντίστοιχα. Αν μη τι άλλο αυτό ήταν το όπλο για την ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη, που συνηθίζει να παίζει με ψηλά σχήματα και αλλαγές στα σκριν για να "μπλοκάρει" τους αντιπάλους. Αντίστοιχο αποδεικτικό στοιχείο οι μόλις 12.6 ασίστ αντιπάλων, η 2η καλύτερη επίδοση στη συγκεκριμένη φάση.

Η φόρμα: Ο Παναθηναϊκός προετοιμάζεται για τις μάχες με τη Μπαρτσελόνα έχοντας τον Διαμαντίδη να περνάει μια αγωνιστική κάμψη: έμεινε άποντος με την ΤΣΣΚΑ και έκανε 9 λάθη κόντρα στον Πανιώνιο (αρνητικό ρεκόρ στην καριέρα του με το "τριφύλλι"). Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, ωστόσο, συνηθίζει να... παίρνει μπρος στους "8" όπως έκανε προ διετίας με τη Μπαρτσελόνα, ή πέρσι με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ.

Ο αντίπαλος

Η Μπαρτσελόνα ξεκινάει από την pole position: έχει το πλεονέκτημα έδρας, την άνετη 1η θέση στο γκρουπ, το καλύτερο ρεκόρ στη διοργάνωση (22-2 και το καλύτερο index (95.3). Οι "μπλαουγράνα" έχοντας κρατήσει σταθερό κορμό τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζουν εντυπωσιακή σταθερότητα. Αν και στην αρχή της χρονιάς αντιμετώπισαν επιθετικό πρόβλημα (77.4), αλλά κατάφεραν να κλείσουν το Top-16 ως η ομάδα που σκοράρει περισσότερο από κάθε άλλη (82.2)!

Αρκετά εντυπωσιακό ήταν το φίνις της ομάδας που είχε εξασφαλίσει και μαθηματικά την πρώτη θέση και παρότι ξεκούρασε βασικούς παίκτες, κατάφερε να πάρει νίκες απέναντι σε ομάδες που "καιγόντουσαν" όπως η Σιένα κι η Μακάμπι. Βρήκε στην πορεία μάλιστα καινούργιους... πρωταγωνιστές όπως ο Αμπρίνιες, ή ο Ίνγκλις που από εκεί που βρισκόταν έτοιμος για παραχώρηση, έγινε κινητήριος μοχλός.

Ποιότητα και τακτική

• Η "ταυτότητα" της Μπαρτσελόνα πιστώνεται στον Τσάβι Πασκουάλ, που αποδεικνύει ότι είναι ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη. Οι Καταλανοί διαθέτουν μια απροσπέλαστη άμυνα, ενώ παράλληλα φημίζονται για τον τρόπο που χτυπούν τις αδυναμίες του αντιπάλου στο μισό γήπεδο. Διαθέτουν άλλωστε τα όπλα να το κάνουν, με ικανούς περιφερειακούς σκόρερ και διαφορετικές λύσεις στο low-post (Λόρμπεκ, Τζαγουάι, Τόμιτς).

• Διαθέτει, δηλαδή, πολλούς διαφορετικούς άξονες. Αυτοί που μπορούν να ξεχωρίσουν είναι η πολύ αποτελεσματική φροντ-λάιν που συνθέτουν οι Λόρμπεκ (2.13) και Τόμιτς (2.14), δύο πολύ ψηλοί παίκτες που αφενός γεμίζουν στη ρακέτα και αφετέρου διαθέτουν πολύ ποιότητα στο άλλο μισό του γηπέδου. Αντίστοιχο "ζευγάρι" συναντάμε στο "1" και στο "5", όταν δηλαδή πατάει στο παρκέ ταυτόχρονα ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και ο Νέιθαν Τζαγουάι, που είναι από τους καλύτερους πικ-εν-ρολ παίκτες της Μπαρτσελόνα.

• Ο "Σάρας" αποτελεί επί της ουσίας τον αντι-Ναβάρο και παίζοντας ταυτόχρονα πότε με τον Σάδα και πότε με τον Χουέρτας παίζει το ρόλο του δημιουργού . Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Top-16 παίζει περισσότερο (16 λεπτά αντί για 9), σκοράρει περισσότερο (5.8 πόντοι αντί για 2.7) και πασάρει περισσότερο (2.4 ασίστ αντί για 1.5).

• Στην άμυνα οι "μπλαουγράνα" χρησιμοποιούν δύο σημαντικά στοιχεία: πιέζουν καλά τη μπάλα και βάζουν το σώμα τους ανάμεσα στη μπάλα και στο καλάθι, εκμεταλλευόμενοι το μέγεθος της φροντ-λάιν, εκεί όπου δεσπόζουν πέντε μεγάλα κορμιά όπως είναι αυτά των Τόμιτς (2.18), Λόρμπεκ (2.13), Ουάλας (2.10) Τοντόροβιτς (2.08) και Τζαγουάι (2.07). Κάπως έτσι έχουν την καλύτερη άμυνα στο σύνολο (67.6 πόντοι) και εξαιρετικές επιδόσεις σε ριμπάουντ αντιπάλου (1οι με 30.4), φάουλ κατά αντιπάλου (1οι με 17.1), ποσοστό διπόντων αντιπάλου (2οι με 46.7%), τρίποντα αντιπάλου (1οι με 31.3%) και rating αντιπάλου (2οι με 66.1).

Αυτά είναι τα κακά νέα για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό πριν το πρώτο τζάμπολ στα προημιτελικά. Τα καλά είναι ότι από εδώ και μπρος δεν μετράει τι έχει συμβεί, αλλά το τι θα συμβεί...

Για να δούμε...

Αφήστε το σχόλιο σας επί του θέματος