Η αποκωδικοποίηση της 16άδας

Ο Κώστας Μίσσας ανακοίνωσε τους 16 παίκτες που θα κληθούν στην προεπιλογή της Εθνικής ομάδας. Επί της ουσίας ήταν τα ονόματα που είχε αποκαλύψει το Sport24.gr την περασμένη βδομάδα, με τον ομοσπονδιακό προπονητή να απαντά στο ερωτηματικό της κλήσης του Κώστα Κουφού (δεν επιλέχτηκε), προσθέτοντας μόνο το όνομα του Τάιλερ Ντόρσεϊ. Εξάλλου για τον ψηλό των Σακραμέντο Κινγκς είχε αναφερθεί ο "Στρατηγός" σε τηλεοπτική του συνέντευξη πριν διαδεχτεί τον Φώτη Κατσικάρη, εκφράζοντας εμμέσως τα παράπονα του.

Αυτή είναι η προεπιλογή της εθνικής ομάδας:

PG: Καλάθης, Μάντζαρης, Ντόρσεϊ

SG: Σλούκας, Παππάς

SF: Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούνμπο, Παπανικολάου

PF: Πρίντεζης, Παπαπέτρου, Αγραβάνης, Μήτογλου

C: Μπουρούσης, Παπαγιάννης, Μπόγρης, Όγκαστ

Επί της ουσίας επικυρώθηκε η επιλογή της Ομοσπονδίας να δώσει την ευκαιρία σε δύο ακόμη νέους ψηλούς: τον Μήτογλου και τον Όγκαστ, που αποτελούν τα μοναδικά νέα πρόσωπα. Στην 16άδα έχουν συμπεριληφθεί μόνο δύο παίκτες άνω των 30 (Μπουρούσης - Πρίντεζης) και 12 παίκτες που γεννήθηκαν το 1990 και έπειτα. Μάλιστα οι... μισοί είχαν παίξει υπό τις οδηγίες του Μίσσα στις μικρές Εθνικές (Μπόγρης, Παππάς, Μάντζαρης, Σλούκας, Παπανικολάου και Παπαπέτρου, Αντετοκούνμπο, Αγραβάνης), ενώ οι 7 είτε έχουν θητεύσει σε αμερικάνικο κολέγιο (Μήτογλου, Όγκαστ, Ντόρσεϊ, Καλάθης, Παπαπέτρου), είτε αγωνίζονται στο ΝΒΑ (Αντετοκούνμπο, Παπαγιάννης).

Ποιοι έμειναν έξω; Ο 33χρονος Στράτος Περπέρογλου που έκανε μια μέτρια χρονιά γεμάτη τραυματισμούς στη Μπαρτσελόνα και οι υπόλοιποι της δικής του γενιάς (Μαυροκεφαλίδης, Βουγιούκας), ενώ ο μοναδικός παίκτης που έκανε καλή σεζόν, αλλά δεν βρέθηκε στο ραντάρ του ομοσπονδιακού τεχνικού ήταν ο Μάικ Μπράμος, πρωταθλητής Ιταλίας με τη Βενέτσια.

Κατά τα άλλα έχει αξία να δούμε τις επιλογές βάσει θέσεων:

Γκαρντ

Ο Κώστας Μίσσας επέλεξε πέντε χειριστές: τον Νικ Καλάθη, τον Κώστα Σλούκα, τον Βαγγέλη Μάντζαρη, τον Νίκο Παππά και τον Τάιλερ Ντόρσεϊ. Οι τρεις πρώτοι έχουν δεδομένη τη θέση τους στην 12άδα όπως προκύπτει στο αρχικό πλάνο, ενώ και ο Παππάς έχει κερδίσει πολλούς πόντους, λόγω της αγωνιστικής του μεταστροφής κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Η βελτίωση του στην άμυνα, αλλά και η μοναδική (σε αυτή την ομάδα) ικανότητα στο ένας-εναντίον-ενός, τον καθιστούν απαραίτητο εργαλείο.

Όσο για τον Ντόρσεϊ; Ο πρώην παίκτης του Όρεγκον και νυν των Χοκς βρίσκεται με το ένα πόδι στην Αμερική και θα πρέπει να γίνει γνωστή η διαθεσιμότητα του για αυτή την ομάδα. Η επιλογή του δεν αφορά το "παρόν", αλλά και το μέλλον, όπως έγινε και την περασμένη χρονιά. Είναι ένας παίκτης που εμπράκτως υπολογίζεται για την Εθνική ομάδα της επόμενης ημέρας. Συν του ότι είναι ο καλύτερος σουτέρ της 16άδας. Ξεκινά πιο πίσω από τους άλλους, αλλά δεν αποκλείεται να κερδίσει μια θέση στην τελική 12άδα περισσότερο για να πάρει την εμπειρία και εν συνεχεία για να παίξει ένα ρόλο.

Φόργουορντ

Αυτή είναι η πιο πλήρης γραμμή του ελληνικού μπάσκετ. Στο "3" και στο "4" δεσπόζει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, γύρω από τον οποίο θα χτιστεί η Εθνική ομάδα. Εξάλλου είναι γνωστό ότι το σχέδιο του Κώστα Μίσσα έχει χτιστεί με τον άσο των Μιλγουόκι Μπακς να αγωνίζεται σε αυτές τις δύο θέσεις. Πέρα από αυτόν, όμως, υπάρχουν δύο παίκτες με μέγεθος και εμπειρία Euroleague, ο Κώστας Παπανικολάου και ο Ιωάννης Παπαπέτρου, καθώς κι ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, ο οποίος θα παλέψει για μια θέση στην επιλογή, όπως συνέβη και πέρσι. Το πλεονέκτημα του είναι τα φυσικά του προσόντα και το γεγονός ότι μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός παιχνιδιού με την αμυντική του ικανότητα.

Από εκεί και πέρα οι φόργουορντ που ξεκινούν από το "4" και καταλήγουν στο "5" είναι οι Γιώργος Πρίντεζης και Δημήτρης Αγραβάνης. Ο Πρίντεζης θεωρείται πυλώνας της Εθνικής ομάδας, ενώ και ο Αγραβάνης προέρχεται από μια γεμάτη χρονιά, συν του ότι είναι το μοναδικό "έτοιμο" 4-5άρι της Εθνικής ομάδας. Να σημειωθεί ότι η ικανότητα ενός παίκτη να παίζει δύο θέσεις είναι "κλειδί" και "όπλο" για τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, που θα πρέπει να έχουν τις περισσότερες δυνατές λύσεις για αγώνες που διεξάγονται σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Σέντερ

Τη θέση του βασικού την έχει ο Γιάννης Μπουρούσης, όπως φάνηκε και στα λεγόμενα του Κώστα Μίσσα. Από εκεί και πέρα επιλέχτηκε ο Γιώργος Μπόγρης που έκανε μια σπουδαία χρονιά στην Τενερίφη (πολύ καλή πορεία στην κανονική περίοδο, κατάκτηση του FIBA Champions League) και αποτελεί τον πιο προικισμένο επιθετικά ψηλό, αλλά παράλληλα και τον πιο αδύναμο αμυντικά.

Στην επιλογή και ο Γιώργος Παπαγιάννης που αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο του ελληνικού μπάσκετ. Το γεγονός ότι προέρχεται από αγωνιστική απραξία (πήρε ελάχιστα ματς στο ΝΒΑ και κάποιες σκόρπιες ευκαιρίες στο NBDL) έχει ένα καλό και ένα κακό. Από τη μια ένας νεαρός ψηλός δεν πήρε τα λεπτά που θα έπρεπε για να "ψηθεί", αλλά από την άλλη έρχεται με μεγάλη όρεξη και κίνητρο για να δείξει τις δυνατότητες του.

Στην 16άδα συμπεριλαμβάνονται και δύο νεαροί παίκτες που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την καριέρα στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Ο ένας είναι ο Ζακ Όγκαστ και ο άλλος ο Ντίνος Μήτογλου. Ο πρώτος πέρσι έπαιξε στην Ουσάκ και φέτος υπέγραψε συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό, ενώ ο δεύτερος θεωρείται το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο του ελληνικού μπάσκετ, έχοντας κεντρίσει το ενδιαφέρον των δύο μεγάλων.

Τα κόζια για την 12άδα

Θα πρέπει να θεωρήσουμε σίγουρους τους εξής εφτά: Καλάθη, Σλούκα, Μάντζαρη, Γ. Αντετοκούνμπο, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Μπουρούση. Συν τους Παπαπέτρου, Παππά, Αγραβάνη και Παπαγιάννη οι οποίοι κρατούν στο χέρι τους τη φανέλα της 12άδας. Για διαφορετικούς ο καθένας λόγους. Τι μας μένει; Μια θέση, έχοντας τέσσερις χειριστές (συν τον Γιάννη), τρεις φόργουορντ, έναν πάουερ-φόργουορντ, ένα 4-5άρι και δύο σέντερ. Εφτά κοντοί με την παλιά έννοια και τέσσερις ψηλοί. Οπότε η λογική λέει ότι ο τελευταίος της 12άδας θα είναι ψηλός, δηλαδή ένας εκ των Θανάση Αντετοκούνμπο και Γιώργου Μπόγρη.

Είναι πολύ δύσκολο να βρει χώρο και ρόλο ο Ντόρσεϊ (εκτός αν αποδειχτεί κάτι διαφορετικό στις προπονήσεις), ενώ οι Όγκαστ-Μήτογλου καλούνται περισσότερο για την εμπειρία και τον εγκλιματισμό στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι η ομάδα θα έχει 5 ή 6 φόργουορντ. Μπορεί να έχει τρία 3άρια και τρία 4άρια, έχοντας όμως τη δυνατότητα να περάσει παίκτες στο "5" (Αγραβάνη), ή ακόμη και στο "2" όπως συνέβη με τον Παπανικολάου στον φετινό Ολυμπιακό για λίγα λεπτά.

Αυτό που θα πρέπει να κρίνει ο προπονητής είναι η ιεραρχία της ομάδας και το ποιοι είναι οι καταλληλότεροι παίκτες για να παίξουν συγκεκριμένο ρόλο. Για παράδειγμα; Είναι προτιμότερος ένας επιθετικογενής παίκτης σαν τον Μπόγρη, ή ένας αμυντικός σαν τον Αντετοκούνμπο στο ρόλο του 6ου ψηλού; Ή αντίστοιχα είναι προτιμότερος ο Παππάς ή ένας νεαρός σουτέρ πίσω από την 4άδα των γκαρντ; Οι τρεις φόργουορντ, δεδομένου ότι ο ένας είναι ο Γιάννης, μήπως δημιουργήσουν πρόβλημα; Όπως είχε συμβεί με τα τρία 4άρια το 2013;

Θα δούμε.

Τα συν και τα πλην της Εθνική μας

Η Ελλάδα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια έχει κερδίσει πολλούς πόντους σε ότι αφορά το μέγεθος. Έχει ψηλά γκαρντ (Μάντζαρης, Καλάθης), oversized 3άρια (Γιάννης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου) και 7-footers (Μπουρούσης, Παπαγιάννης). Έχει λύσει ένα πρόβλημα που παρουσιαζόταν στο παρελθόν και έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά που της επιτρέπουν να υπηρετήσει ένα μοντέρνο στυλ μπάσκετ με αλλαγές στα σκριν, έστω κι αν δεν υπάρχει ο κατεξοχήν mobile ψηλός, ρόλο που μπορούν να παίξουν επικουρικά ο Πρίντεζης ή ο Αγραβάνης.

Έχει όμως τη δυνατότητα να παρουσιάσει ένα στυλ παιχνιδιού σαν αυτό που εμφάνισε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στο τέλος της χρονιάς με τους τρεις φόργουορντ, έναν γκαρντ και έναν σέντερ. Το υλικό υπάρχει, έστω κι αν δεν υπάρχει το περιθώριο του χρόνου.

Η Ελλάδα έχει παίκτες που θα μπορούν να παίξουν άμυνα. Έχει δημιουργούς. Έχει post-παίκτες. Έχει σημεία αναφοράς στην επίθεση μισού γηπέδου. Έχει ταλέντο. Έχει εμπειρία. Το μόνο που της λείπει έχει να κάνει με το πρόβλημα συνολικά του ελληνικού μπάσκετ και αφορά το περιφερειακό σουτ.

Από τους 16 παίκτες υπάρχει μόνο ένας παίκτης που διακρίνεται πρωτίστως για το σουτ. Και αυτός δύσκολα να γλιτώσει το κόψιμο (Ντόρσεϊ). Από εκεί και πέρα η περιφέρεια μπορεί να μην διαθέτει κανέναν παίκτη που να υστερεί στο σουτ (πλην των αδερφών Αντετοκούνμπο), αλλά δεν διαθέτει ούτε έναν σπεσιαλίστα, ενώ από τους χειριστές μόνο ο ένας σουτάρει μετά από ντρίμπλα. Αυτό όμως είναι ένα κεφάλαιο που θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να το δούμε ξεχωριστά.