Πρώτη αποστολή; Επιτυχημένη. Η Εθνική μας ομάδα επικράτησε σχετικά άνετα του Ιράν και συνεχίζει. Η εικόνα μάλιστα του αγώνα έδωσε την ευκαιρία στον Φώτη Κατσικάρη να μοιράσει το χρόνο συμμετοχής και να χρησιμοποιήσει όλους τους παίκτες, κάνοντας σχετικά πειράματα, σαν να ήταν ματς προετοιμασίας.

Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από αυτό το παιχνίδι, το οποίο κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό στο ξέσπασμα του δεύτερου δεκαλέπτου, είναι το αμυντικό πρόσωπο της Εθνικής, μιας ομάδας κατοχών, όπως έχει αναφερθεί από το διάστημα της (σύντομης) προετοιμασίας. Το ζητούμενο οπότε για αυτή την ομάδα, που ακόμη "ψάχνεται" στο παιχνίδι μισού γηπέδου (οι συνθήκες δεν είναι με το μέρος της καθώς υπάρχουν απουσίες όπως αυτή του Σλούκα, πίεση χρόνου και αρκετά νέα πρόσωπα) είναι να καταφέρνει σε κάθε αγώνα -και για όσο μεγαλύτερο διάστημα μπορεί- να επιβάλλεται του αντιπάλου της με την αθλητικότητα της. Κάτι που έγινε σε ένα μεγάλο βαθμό κόντρα στο Ιράν.

Να δούμε και τα νούμερα; Η Εθνική μας ομάδα τέλειωσε το παιχνίδι με 17 κλεψίματα και 7 κοψίματα. Παράλληλα υποχρέωσε τον αντίπαλο σε 27 λάθη και ένα χαμηλό ποσοστό (38%) στα δίποντα. Όλα αυτά τα στατιστικά αποτελούν αμυντικά "παράσημα". Η Ελλάδα κατόρθωσε δηλαδή να πατήσει στην πληγή του Ιράν, που δεν είναι άλλη από την έλλειψη εμπειρίας και ποιότητας στις θέσεις των γκαρντ. Παράλληλα κατόρθωσε με το zone-press να οδηγήσει σε λάθη, να ανεβάσει τον ρυθμό και να πάει το τέμπο εκεί που τη βολεύει, καταστρέφοντας τα πλάνα του Ντιρκ Μπάουερμαν που έψαχνε περισσότερο το "φρένο", παρά το "γκάζι".

Έχει όμως ενδιαφέρον να δούμε περισσότερο κάποια μεμονωμένα στοιχεία. Όπως για παράδειγμα τα ατομικά νούμερα σε deflections, κλεψίματα και κοψίματα. Στο 2ο και στο 3ο δεκάλεπτο που οι διεθνείς επιβλήθηκαν σε ένα μεγάλο βαθμό (39-26 το επιμέρους σκορ) κατάφεραν να βάλουν τα χέρια τους στη μπάλα, να βρουν πόντους στο ανοιχτό γήπεδο και να πάρουν έξτρα κατοχές. Εντυπωσιακό είναι, δε, το γεγονός ότι απέτρεψαν 4 αιφνιδιασμούς, κόβοντας σε αντίστοιχες φάσεις τους Ιρανούς που είχαν αριθμητικό πλεονέκτημα.

Είναι λίγο ασυνήθιστο αλλά για αυτή την Εθνική ίσως να μετράει περισσότερο μια διαφορετική στατιστική, πέρα από τη συνηθισμένη, Μια στατιστική που θα δείχνει κλεψίματα, χέρια στη μπάλα, αλλοιώσεις και κοψίματα! Από όπου προέκυψαν κατά κύριο λόγο οι 23 πόντοι της Εθνικής στο transition (6 στο πρώτο ημίχρονο, 7 στο δεύτερο, 5 στο τρίτο και 5 στο τέταρτο), που είναι ένα αρκετά μεγάλο νούμερο αν συγκριθεί με το 78 του συνόλου. Γιατί απλούστατα σημαίνει ότι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πήρε το 30% των πόντων της στο ανοιχτό γήπεδο, εκ των οποίων οι 12 προήλθαν από λάθη αντιπάλου. Ενδεχομένως το νούμερο να ήταν μεγαλύτερο αν δεν είχαν κάνει καλή

δουλειά οι Ιρανοί στο να σταματούν τους αιφνιδιασμούς κάνοντας φάουλ.

Από εκεί και πέρα έχουμε και λέμε:

Παίκτης	Κατοχές
Περπέρογλου	2
Γιάννης Αντετοκούνμπο	5
Θανάσης Αντετοκούνμπο	10
Παπαπέτρου	2
Καλάθης	4
Μπόγρης	1
Αγραβάνης	2
Αθηναίου	1
Μπουρούσης	4
Κουφός	2

Στη λίστα έχουν συμπεριληφθεί όλες οι φάσεις που έδωσαν κατοχή στην Ελλάδα: κλεψίματα, αλλοιώσεις, κοψίματα, κερδισμένα επιθετικά φάουλ, επιθετικά ριμπάουντ, ακόμη και διώξιμο της μπάλας πάνω από τη στεφάνη. Δεν υπολογίζονται τα 3 ομαδικά επιθετικά ριμπάουντ.

Το 10 δίπλα από το όνομα του Θανάση Αντετοκούνμπο είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό ( για τον οποίο έγραψε αναλυτικά και ο Σπύρος Καβαλιεράτος ). Ο 24χρονος φόργουορντ που εναλλάσσεται συνήθως με τον αδερφό του (οι δυο τους μαζί με τον Καλάθη έδωσαν 20 κατοχές στην Εθνική μας) έβγαλε πολύ ενέργεια, έδωσε πολύ καλές βοήθειες στην άμυνα, πήρε μπάλες και γενικότερα είχε μια συνεισφορά πολύ πιο σημαντική από τους 5 πόνους και το 1 ριμπάουντ που αποτυπώνεται στη στατιστική του.

Είναι νωρίς αλλά φαίνεται ότι δικαιώνεται ο Φώτης Κατσικάρης που τον επέλεξε, ακόμη κι αν η κριτική που του ασκήθηκε ήταν αυστηρή.

Το παρακάτω βίντεο λέει την αλήθεια και αυτή όχι ολόκληρη:

Πολλοί αναφέρονται στο μακρινό σουτ και όχι άδικο. Επιμένω όμως το μεγάλο στοίχημα της Εθνική μας ομάδας είναι να καταφέρνει να μεταφράζει στο παρκέ την αθλητικότητα και το μέγεθος της, κερδίζοντας το παιχνίδι των κατοχών έναντι του αντιπάλου της.